Galeria potworów to świat Agnieszki Osieckiej – opowieść o ludziach, miejscach i wydarzeniach w jej życiu, tych dawnych i całkiem współczesnych. Agnieszka Osiecka (1936-1997) – poetka, wszechstronnie utalentowana, jedna z najpopularniejszych autorek tekstów piosenek (napisała ich ponad 2000), a także spektakli teatralnych i telewizyjnych – była niespokojnym duchem. Po ukończeniu studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim, które w jej ocenie były pomyłką, rozpoczęła nowe, w łódzkiej „Filmówce”. Kiedy stała się niezastąpiona w amatorskim teatrzyku STS, spróbowała swych sił w piosence pisanej z zawodowymi kompozytorami dla zawodowych wykonawców. Kiedy już okazała się geniuszem tekstów, napisała widowisko muzyczne „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, a potem „Apetyt na czereśnie”. A kiedy odniosła niebywały sukces na scenie, zajęła się przygotowywaniem programów „Listy śpiewające” dla telewizji. Po telewizji przyszły opowiadania, monodramy i powieści. Stale coś nowego, ciągle naprzód – nowe piosenki, nowi kompozytorzy, nowi wykonawcy, teatry, festiwale, ludzie, miejsca – wszystko to składa się na świat Agnieszki. Niczego i nikogo nie trzymała się kurczowo. Gdy wypalał się jeden związek, zawierała nowy, gdy odpływała od jednych przyjaciół – cumowała swą łódkę w innej przystani. Była szczególnie ciekawa ludzi, z których wielu sportretowała w „Galerii potworów”. Od największych artystów i luminarzy Londynu, Paryża i Nowego Jorku po wiejską dziewczynę z Mazur – z każdym rozmawiała równie bezpośrednio, w każdym dostrzegała coś interesującego. Umiała słuchać i uwielbiała opowiadać. Była doskonałą obserwatorką ludzi i obyczajów, czemu dała wyraz nie tylko w poezji i w prozie artystycznej, ale także w książkach wspomnieniowych: Szpetni czterdziestoletni (1985), Rozmowy w tańcu (1992) i Na początku był negatyw (1995). Galeria potworów należy do tego nurtu. Opowieść tę przez wiele lat publikował na swych łamach tygodnik „Polityka” (1988-1992), dziś po raz pierwszy ukazuje się w formie książkowej, wzbogacona o fotografie i przypisy przez Fundację „Okularnicy” im. Agnieszki Osieckiej. Dzięki licznym fotografiom, wyczerpującym komentarzom do tekstu autorki, młode pokolenie dostaje przewodnik po barwnym, choć zgrzebnym życiu w PRL.