Książka znakomita dla tych, co lubią kryminał z miłosnym wątkiem.Autorka jest zarazem główną bohaterką,która wyrusza na spotkanie z Grzegorzem.Jest on dla niej najlepszym przyjacielem i jak pisze "mężczyzną życia".Niewidzieli się 20 lat.Chmielewska wyrusza w drogę do Paryża.Jej wycieczkę krzyżuje pewne wydarzenie.Zaczyna się od tego,że bohaterka jest świadkiem wypadku pod Łodzią.Pomaga tam kobiecie,która uczestniczy w karambolu.Poszkodowana wspomina,że nazywa się Helena i mówi bohaterce,żeby uciekała. Po udzielonej pomocy Joanna rusza dalej.Na granicy polsko-niemieckiej okazuje się,że ma nieważna zieloną kartę.Zostawia więc samochód w Niemczech i wraca przez granicę na piechotę,aby załatwić formalności.Później rusza dalej do Stuttgardu,gdzie znajoma załatwiła jej nocleg.Rano jedzie dalej.Kiedy zatrzymuje się pod Paryżem,aby z bagażńika wydobyć plan miasta odkrywa,że ktoś podrzucił jej...ludzką głowę!Rozpoznaje w niej kobietę, której pomogła w wypadku.Chmielewska postanawia nie zawiadamiać policji i jechać na spotkanie, aby poradzić się Grzegorza co dalej.W między czasie,na trasie Polska-Francja przegląda ona pocztę,którą zabrała ze skrzynki.Jest w niej list od niejakiej Heleny.Po przybyciu do hotelu i zapoznaniu mężczyzny ze sprawą postanawiają,że spróbują sami rozwikłać sprawę.W trakcie pobytu w Paryżu ktoś strzela do Joanny.Sprawa robi się coraz bardziej zawikłana.Bohaterka wraca do kraju i udaje się na policję.Mówi o wszystki.Jednak gdy policjanci zaglądają do bagażnika,zamiast głowy znajdują arbuza. Joanna udaje się do Grójca,do księdza, o którym napisała w liście Helena.