Lektura opracowania daje satysfakcjonujące poczucie uczestniczenia w aktualnej debacie na wiele tematów wprost odnoszących się do zagadnień teoretycznych, kto, kogo, do czego -jakiego społeczeństwa - oraz jakimi efektywnymi i humanitarnymi metodami miałby resocjalizować, jak i wskazań praktycznych, co to są wyzwania naszej aktualnej współczesności i jakimi narzędziami dysponuje praktyka, nauka i w sumie społeczeństwo, żeby sobie z nimi radzić. Poczucie aktualności wzmacnia w opracowaniu odwoływanie się do licznych doświadczeń z badań empirycznych, i to prowadzonych w różnych płaszczyznach badawczych i z różnych perspektyw poznawczych: pedagogicznych, psychologicznych, socjologicznych, kryminologicznych i prawnych. Niezależnie od tego że wiele tekstów tomu mogłoby świetnie stanowić samodzielny przyczynek do przedstawianych w nich zagadnień, na szczególne uznanie zasługuje sam efekt jaki dzieło zawdzięcza redaktorom. Udało im się stworzyć tym tomem, będącym częścią pewnego już programu naukowego, ramy dla poważnej interdyscyplinarnej i międzynarodowej debaty teoretyków i praktyków w obszarze holistycznie rozumianej przestrzeni resocjalizacji. Tak zakreślony projekt tomu wydaje się odpowiadać istotnym dla rozwoju teorii i praktyki badań społecznych potrzebom poznawczym, łącząc przedstawienie wysoce specjalistycznej analizy wybranych zagadnień, jak i tło teoretyczne, które pozwala umieścić te szczegółowe analizy odnośnie diagnozy problemu i metod radzenia sobie z nim w szerszym kontekście społeczno- kulturowym. (...). Przerzuca to mosty nie tylko między dyscyplinami naukowymi i krajami, ale także między ściśle praktycznie zorientowaną metodyką działań a najbardziej ogólną i często inspirującą krytyczną refleksją na temat człowieka i społeczeństwa oraz samej tytułowej resocjalizacji. prof. zw. dr hab. Jarosław Utrat-Milecki Uniwersytet Warszawski (Z okładki)