Drugi tytuł – po pasjonujących „Czarownikach” Elżbiety Dzikowskiej – w serii „Podróże z Mistrzami”. Jerzy Chociłowski rusza na Bali i wprawnym okiem, nie tylko reportera, ale także świadomego XX-wiecznych zmian etnografa, rejestruje stan ducha Balijczyków i ich rozdarcie między tradycją a nowoczesnością. Reportaż „Bali – kwiat z ogrodu snów” (e-book w formatach epub i kindle mobi) to świetnie napisana opowieść z czasów przełomowych dla tej rajem okrzykniętej indonezyjskiej wyspy, znacznie w swojej tematyce wykraczająca poza ramy relacji z podróży.

Ameryka Środkowa i Południowa lat 70. i 80. Dwoje sławnych podróżników – Elżbieta Dzikowska i Tony Halik – przemierza miasta, wsie i miasteczka w poszukiwaniu czarowników i znachorów, tradycji, zwyczajów i zabobonów. Chcą odsłaniać tajemnice, sprawdzać, czy to tylko bajanie i omamy – a może prawdziwa magia…? Tony Halik z entuzjazmem poddaje się różnym zabiegom, Elżbieta Dzikowska sceptycznie, ale z uwagą, obserwuje i notuje. Rozmawia z profesorami uniwersytetów, naukowcami i konfrontuje ich naukowe opinie ze słowami i zachowaniami czarowników i znachorów. Czy świnka morska może pokonać złe duchy? A kolba kukurydzy wywołać deszcz? Co oznacza, gdy przyśni się zakonnica i dzwon? Jakie zioła należy palić, a co należy wypić, aby wyleczyć się z bólu gardła? Czy znachor to jedynie szarlatan, czy też zielarz, a może nawet i lekarz? Kim jest dla turysty, a kim dla lokalnej społeczności?

Archipelag Malajski, francuska prowincja, Afryka, Londyn – tu toczą się akcje pięciu opowieści zgromadzonych w tym tomie. Conrad kreśli w nich portrety ludzi, a mistrzowskie pióro prowadzi tak, jak nakazują reguły thrillera psychologicznego. Oto dumny radża ze Wschodniego Archipelagu, dręczony przez demony przeszłości. Oto mieniący się jego przyjaciółmi obieżyświaty, którzy krążą szkunerem między wyspami, szukając szczęścia i bogactwa. Oto chciwi handlarze kością słoniową, których działania i zaniechania prowadzą do tragedii. Oto małżeństwo wieśniaków w Bretanii, nieszczęśliwych, bo rodzą im się dzieci napiętnowane chorobą psychiczną. Oto małżeństwo z wyższych sfer londyńskich – w zaciszu ich domu rozgrywa się tragifarsa odejścia, niedoszłej zdrady, powrotu. Oto zakochani, którzy uciekli przed światem w głąb dżungli…

Te opowieści to podróż – w głąb ludzkiej duszy. Po szlakach wytyczanych nie przez mapy, lecz przez miłość, zdradę, ból, walkę, strach, rozstanie, śmierć. Co jest celem tych podróży? Na to pytanie Conrad nie daje jasnej odpowiedzi. Pozostaje niepokój.

Na niniejszy tom składa się pięć opowiadań: „Karain: wspomnienie”, „Placówka postępu”, oraz „Laguna” w tłumaczeniu Anieli Zagórskiej, a także „Idioci” oraz „Powrót” w tłumaczeniu Heleny Gay. To wydanie przygotowaliśmy na podstawie wydania Biblioteki Polskiej z 1939 roku. Nasze wydanie jest wydaniem poprawionym, z uwspółcześnioną pisownią.

Mrożących krew w żyłach scen walki z wygłodniałymi niedźwiedziami polarnymi tu nie znajdziecie. Ani heroicznych zmagań z mrozem, który w sekundę zamienia wodę w lód. I nie na trawersowanie lądolodu grenlandzkiego Was ciągnę.

„Na co więc możemy liczyć?” – spytacie. Odpowiem prosto i szczerze: na opowieść.

Wejdziecie w moje buty, poznacie kulisy wyprawy, pociągniecie ze mną kilkudziesięciokilogramowe sanki, na których będzie cały Wasz dobytek. Będziecie topić śnieg, by wypić herbatę, rozbijać namiot, gotować, spać w śpiworze do -40 stopni Celsjusza. Spotkacie ciekawych ludzi, nawet na środku zamarzniętego jeziora.

To będzie opowieść o tym, jak ja, Jędrzej Józefowicz, przeszedłem – tam i z powrotem – najsłynniejszy szlak długodystansowy na największej wyspie świata, biegnący wzdłuż koła podbiegunowego, znajdujący się w zachodniej części Grenlandii: Arctic Circle Trail.

Jędrzej Józefowicz
Z wykształcenia dziennikarz i pedagog. Wielkopolanin. Od kilku lat zakochany w Islandii, na której z przerwami spędził blisko rok. Pisał dla lokalnego tygodnika „Głos Powiatu Średzkiego”, współpracował z „Gazetą Wyborczą” w Poznaniu i miesięcznikiem „KnC” Wydawnictwa Św. Wojciecha.

Z pasji podróżnik i fotograf-amator. Autor prelekcji podróżniczych oraz książki Dziennik wędrowca. Czyli jak dotarłem pieszo do Rzymu, pomysłodawca i organizator Zaniemyskiego Dnia Podróżnika.

Jego i Piotrka Kiliana wyprawa na Grenlandię była nominowana do Kolosów w kategorii „Podróż 2023 roku”, a także zakwalifikowała się na takie festiwale jak Bydgoski Festiwal Podróżnicy czy Festiwal Podróżniczy Śladami Marzeń w Poznaniu.

Jest gdzieś wyspa zamieszkała przez poetów. I przez wieloryby – pisze niestrudzony podróżnik Grzegorz Kapla w swej najnowszej książce „Włóczęga z Archipelagu”. Książce, która zabiera w podróż po wyspach Indonezji: wielkich, oczywistych, i takich, które trudno wypatrzeć nawet na najdokładniejszych mapach.

Jak poznawać kraj, który rozrzucony jest na 17 508 wyspach? Którego ludność to 146 narodów i grup etnicznych? W którym religią dominującą jest sunnicki islam, ale specjalny status państwowy mają tu i hinduizm, i buddyzm, i konfucjanizm, i protestantyzm, i katolicyzm? W którym jednego dnia można zagubić się w na wskroś nowoczesnym megamieście, a następnego – w nietkniętej przez cywilizację dżungli, wśród plemion żyjących wedle tych samych reguł od tysięcy lat? Którego historia sięga głęboko w pradzieje, a na jej kartach pojawiają się postaci legendarne, wielcy władcy, wojownicy, przybysze i najeźdźcy z Chin, Japonii, Indii, Europy? W którym mnogość zwierząt, różnorodność świata roślin, bogactwo kuchni mogą zwrócić w głowie? Jak to wszystko opowiedzieć…?

Grzegorz Kapla ma metodę na poznawanie Indonezji: na luzie, z lekką nonszalancją włóczy się po Archipelagu. Od wyspy do wyspy. Z Jawy przeskakuje na Sulawesi (zapomnijmy o jej starej, kolonialnej nazwie Celebes), z Bali płynie na Lombok, na Moluki i na wyspy, których nazwy trudno spamiętać. Snuje się po portowych dzielnicach, nurza w siarkowych wyziewach wulkanów, tapla w błocie w wioskach w dżungli. Nurkuje na rafie, wspina się skalnych ścianach pod wodospadem, by trafić do raju. Czy trafia…? Sieczą go monsunowe ulewy, tarmoszą tajfuny – a on idzie dalej: do miejsc nieznanych, zapomnianych, magicznych i do ludzi – rozmawia, poznaje, stara się jak najwięcej widzieć i rozumieć. I jak najmniej planować.

„Włóczęga z Archipelagu” Grzegorza Kapli to kolejna książka z serii Opowieści podróżne, którą Oficyna Wydawnicza Kontynenty publikuje od 2018 roku. Nie można jej przeoczyć.

Rekomendacje

Dr Paweł Cywiński, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, post-turysta.pl:

Jeżeli wybierasz się do Indonezji, a w plecaku masz miejsce tylko na jedną jedyną książkę, to zostaw w domu przewodnik turystyczny, a koniecznie zapakuj „Włóczęgę z Archipelagu”. Kapla opowie Ci o podróżowaniu po indonezyjskich szlakach oraz bezdrożach o wiele ciekawiej, mądrzej i bardziej przenikliwie niż jakikolwiek bedeker. W języku indonezyjskim takie książki opisuje się magicznym słowem bagus! (czyli: znakomite!).

Dariusz Fedor, redaktor naczelny „Kontynentów”:

Jest raj na ziemi. I piekło. Kapla tam był. Wierzę Kapli.

Gorzki smak wody – po raz pierwszy publikowany w formie książkowej zbiór opowieści Ryszarda Kapuścińskiego z tejże podróży do Indii oraz z kolejnych: do Afganistanu i Japonii, które Kapuściński odbył w latach 1956-1957. Tom ubogacają nieznane fotografie z Indii, Japonii i Chin jego autorstwa.

Reportaże te były drukowane tylko raz, w „Sztandarze Młodych” w latach 1956-1958. Kapuściński, gdy je pisał, miał 24-25 lat. Ale był też już sprawnym reporterem, uważnym obserwatorem i po prostu człowiekiem wrażliwym, ciekawym świata i ludzi. Gorzki smak wody to reportaże precyzyjnie skonstruowane, napisane żwawo, ze swadą. W pamięci czytającego na długo pozostają opisy rytuałów pogrzebowych w Benares czy też relacja z dworca Sealdah Station w Kalkucie, ogromnego dworca kolejowego przepełnionego uchodźcami krążącymi od lat między Pakistanem a Indiami. Te teksty pokazują już wyraźnie, w jaką stronę twórczość dojrzałego Kapuścińskiego będzie szła. A rozmowa z człowiekiem, który własną ręką udusił tygrysa znamionuje pióro przyszłego mistrza.

Opowieści z Afganistanu z kolei, gdzie Kapuściński znalazł się przypadkiem (miał wracać z Indii statkiem, ale Kanał Sueski był zablokowany; samolot miał międzylądowanie w Kabulu, gdzie reporter został… aresztowany, bo nie miał wizy) w swym opisie tamtejszej biurokracji zderzonej z miejscową mentalnością są nie tylko dociekliwe, ale też przezabawne.

W tekstach z Japonii poznajemy zaś Kapuścińskiego dojrzałego, który ma ambicje zaglądania pod podszewkę wydarzeń, dogłębnego poznawania kultury i procesów dziejowych, rzucania na szersze tło i tłumaczenia ich czytelnikowi.

Tokio było jedynie przystankiem Kapuścińskiego na drodze do Chin. Z kraju Środka nie ma jednak żadnych opowieści – Kapuściński wrócił stamtąd przytłoczony totalitarnym porządkiem, dał temu wyraz dopiero w Podróżach zHerodotem. W jego archiwum zachowało się kilka unikatowych zdjęć, które zrobił m.in. na Wielkim Murze. W Gorzkim smaku wody publikujemy je po raz pierwszy.

Reportaże Ryszarda Kapuścińskiego z Ameryki Łacińskiej i Afryki publikowane w „Kontynentach” w latach 1971–1989 i do tej pory nie wznawiane. Opatrzone posłowiem Rene Maisner, córki Pisarza, oraz wstępem Krzysztofa Mroziewicza – publicysty, korespondenta wojennego i dyplomaty, przyjaciela Kapuścińskiego.

„Księga dżungli” Rudyarda Kiplinga to zbiór fantastycznych opowiadań: o Mauglim – chłopcu wychowanym w dżungli przez wilki, o białej foczce z Morza Beringa, która rusza w podróż po morzach i oceanach w poszukiwaniu foczego raju, o dzielnym Rikki-Tikki-Tavi – pogromcy węży, o Tumaju, druhu słoni oraz o wielbłądach, koniach i mułach służących w wojskach w Indiach.

Zwierzęta nie tylko mówią tu ludzkim głosem – mają też wyższe uczucia, kodeksy honorowe, szlachetne odruchy i zwołują zgromadzenia, na których wydają sprawiedliwe sądy i wybierają przywódców.

Ale nie jest to zwykła bajka o świecie zwierząt.

W szaty niezwykłej przygody Kipling ubiera opowieść uniwersalną: o dobru i złu, o braterstwie i solidarności, o niszczeniu przez ludzką bezmyślność i chciwość pierwotnego porządku świata. I snuje ją w sposób niezrównany: mądry, porywający, poetycki, ale też błyskotliwy i zabawny, z talentem godnym literackiej Nagrody Nobla, którą przyznano mu w 1907 roku.

Ta książka, w której baśniowość przenika się z realizmem i indyjskim kolorytem, od ponad wieku inspiruje i kształtuje wrażliwość i wyobraźnię młodych czytelników na całym świecie.

Piękne ilustracje pochodzą z pierwszego wydania „Księgi dżungli” i są autorstwa m.in. Johna Lockwooda Kiplinga, ojca autora.

Ponadczasowe arcydzieło w klasycznym tłumaczeniu, w odświeżonej i poprawionej wersji, z przypisami wprowadzającymi w konteksty indyjskie

Niespełna dwudziestopięcioletni Rudyard Kipling u progu pisarskiej sławy, w roku 1889, rozpoczyna roczną podróż dookoła świata. Wyrusza z Indii, gdzie mieszka jako poddany Brytyjskiej Korony.

Poznaje Birmę, Chiny i Japonię, aż wreszcie, przemierzywszy Ocean Spokojny, dociera do Stanów Zjednoczonych. Zapiski z podróży publikuje – pod nagłówkiem „listy” – w czasopiśmie „The Pioneer”. Nie jest to jednak epistolografia – opowieści Kiplinga to pełnokrwiste reportaże, pisane lekkim piórem, ciekawe, bogate i przezabawne: żywy i prawdziwy obraz świata Wschodu i Zachodu przełomu wieków. A do tego opis obyczajów i zadziwiająca galeria indywiduów, jakie tylko w takiej podróży można spotkać: obieżyświatów, mistyków, nawiedzonych kaznodziejów, kapłanów, pijaków i pań lekkich obyczajów, arystokratów, bogaczy z urodzenia i nowobogackich, kupców i farmerów, służących i obsługiwanych.

W Listach z Ameryki nie braknie wizyty w spelunkach i szulerniach San Francisco i partyjki pokera w podejrzanym meksykańsko-chińskim towarzystwie – z morderczym akcentem końcowym. Autor przeprawia się przez Góry Skaliste pociągiem, który chybocze się na drewnianych wiaduktach nad przepaściami i ledwo sunie sypiącym się tunelem; wędruje po Parku Yellowstone wśród wodnych i błotnych gejzerów; zgłębia nauki mormonów znad Słonego Jeziora; łowi łososie w zimnych rzekach Oregonu; opisuje surowe życie osadników na prerii; zstępuje do piekieł rzeźni w Chicago; snuje rozważania o sensie amerykańskiej demokracji, rasizmie, segregacji, pijaństwie, nędzy i bogactwie. Szuka rozrywki, zabawy i towarzystwa. I znajduje. A czytelnik w Listach z Ameryki znajduje to, co w częściach poprzednich: Listach z Birmy i Chin oraz w Listach z Japonii już znalazł, a co w dobrej literaturze liczy się najbardziej: porywającą opowieść.

Olśniewające złote świątynie Birmy; tropikalne ogrody Singapuru; pracowity za dnia i szalony w nocy Hongkong; tajemnice Kantonu. Ludzie, obyczaje, mody, obrzędy, smaki. Wszystko to – w dobrym angielskim stylu – znajdziecie w książce Rudyarda Kiplinga „Listy z Birmy i Chin”. Podróż z Kiplingiem – późniejszym laureatem Nagrody Nobla, autorem „Księgi dżungli” – przez Imperium, nad którym nie zachodzi słońce, to uczta literacka i szkatuła pełna inspiracji dla podróżników ciekawych świata. Ebook został na nowo opracowany na podstawie polskiego wydania z 1901 roku oraz oryginału z 1898 roku i opatrzony wyjaśniającymi kontekst przypisami.

To kolejny tom serii Podróże z Mistrzami. Tym razem wraz z Rudyardem Kiplingiem poznajemy Japonię końca XIX wieku. Czas to dla Kraju Kwitnącej Wiśni szczególny: żywe jeszcze prastare tradycje i obyczaje społeczeństwa feudalnego dopiero zaczynają ustępować nowym trendom idącym z Zachodu.

Listy z Japonii to opis jednego etapu podróży, która wiodła Kiplinga od Indii przez Birmę, Chiny, Japonię do USA i Anglii. Ich autor patrzy na świat okiem świeżym, nieskażonym stereotypami, mając za punkt odniesienia swój kraj – czyli Indie Brytyjskie. Czytając jego opowieści, wędrujemy więc z nim i przez Japonię, i przez Indie.
Kipling stoi dopiero u progu wielkiej kariery. Jego najsławniejsze dzieło, Księgę dżungli, świat ujrzy dopiero kilka lat po Listach… Ale pióro dwudziestoczteroletniego reportera jest już ostre, zmysł obserwacji wyjątkowy, dar opowiadania porywający. Siedemnaście lat po tej wyprawie doceni to Komitet Noblowski, przyznając Kiplingowi nagrodę „w uznaniu przenikliwości, oryginalnej wyobraźni, śmiałych pomysłów i wybitnego talentu narracyjnego”.

Polskie tłumaczenie, autorstwa Mariana Polońskiego, ukazuje się nakładem Gebethnera i Wolffa już w 1904 roku. I tu, jako ciekawostkę, warto podać, że w 1956 roku książka trafia w ręce ledwo dwudziestoczteroletniego (sic!) Ryszarda Kapuścińskiego. Ówczesny reporter „Sztandaru Młodych” szykuje się właśnie do swych pierwszych wielkich podróży na Wschód: do Indii, Chin i Japonii…

Listy z Japonii publikujemy na nowo, ale w tym tłumaczeniu, które czytał Kapuściński, z uwspółcześnioną polszczyzną i wzbogacone przypisami, rozjaśniającymi konteksty japońskie i indyjskie.

O kim śpiewa się w argentyńskiej pampie? Jakie historie opowiada się w najmroczniejszych zakątkach Peru? Kogo można spotkać w wielkich miastach Ameryki Łacińskiej, a kogo lepiej nie spotykać w na pograniczu Gujany Francuskiej i Surinamu? Chcesz odkryć taką Amerykę? Oto 19 reportaży i relacji mistrzów podróżowania – oto dwa tylko z pozoru znane kontynenty.

„Azja 3” - kolejna część naszej bestsellerowej serii pt. „Opowieści podróżne”! Z Bartkiem Sabelą sprawdzamy, jak to jest być szpiegiem w Uzbekistanie, z Maxem Cegielskim ruszamy do Chin, do Ujgurów w poszukiwaniu śladów carskiego wysłannika Bronisława Grąbczewskiego, z Dorotą Bronikowską rozpływamy się w smakach Omanu, z Pauliną Wilk rozszyfrowujemy sztuczki hinduskich handlarzy, z Jerzym Chociłowskim pławimy się w luksusach na dworach maharadżów, a z Tomaszem Fedorem oglądamy Indie takimi, jakimi są naprawdę. Z Krzysztofem Środą próbujemy zrozumieć Kambodżę, z Markiem Pernalem - tajwańskich Aborygenów, z Andrzejem Mellerem wietnamskich Hmongów, z Jackiem Koniecznym induskich świętych, a z Marcinem Gutowskim - indonezyjski małpi teatr. Z Izą Klementowską błąkamy się po tureckim Efezie, a z Michałem Książkiem zapuszczamy się aż na Kołymę.