Ostatnia część międzynarodowego fenomenu wydawniczego Moja walka 6, czyli opowieść o cenie sukcesu i portret młodego Hitlera. Na tę chwilę dziesiątki tysięcy polskich czytelników czekało od lat. Po pięciu znakomicie przyjętych częściach autobiograficznej powieści Karla Ovego Knausgårda nadszedł czas na ostatnią odsłonę dzieła, o którym mówił cały literacki świat. Ale spokojnie, przed nami jeszcze ponad tysiąc stron do przeczytania…W szóstej części Mojej walki - bodaj najbardziej osobistej - wyłania się najpełniejszy obraz pisarza, męża i człowieka. Karl Ove Knausgård, autor a zarazem bohater powieści, stoi u progu największego przełomu w swoim życiu - właśnie ukazuje się pierwszy tom Mojej walki, powieści, która na zawsze odmieni życie jego i jego najbliższych, choć nie wiadomo jeszcze z jakim skutkiem… Zanim świat uzna jego książkę za międzynarodową sensację, przyjdzie zmierzyć mu się ze skandalem, pozwem sądowym oraz załamaniem nerwowym żony. Oto cena sukcesu. Moja walka. Powieść 6 nie jest jednak tylko zapisem zmagań pisarza z zastaną rzeczywistością, ale również powieścią, która rzuca światło na tytuł serii. Wszystko za sprawą opowieści o młodości Adolfa Hitlera…(Rec. Wydawn.)

Trzecia po bestsellerowych "Żydach" i "Sowietach" książka z niepoprawnego politycznie cyklu autora "Obłędu’44" i "Paktu Ribbentrop–Beck". W "Niemcach" Piotr Zychowicz jak zwykle zmusza czytelnika do przemyślenia i ponownej oceny spraw – jak nam wmawiano – nie podlegających dyskusji. Burzy mit Hitlera ultraprawicowca, w rzeczywistości zatwardziałego lewaka. Pisze o fatalnych błędach Niemców we wschodniej Europie, gdzie początkowo witani jak wyzwoliciele, swoją ludobójczą polityką zaprzepaścili szansę na błyskawiczne pokonanie Sowietów. Szuka źródeł niemieckiego rasizmu w południowej Afryce i spiera się z Davidem Irvingiem, historykiem skazanym za negowanie Holokaustu. Pisze o Polakach w Afrikakorps, domu publicznym w Auschwitz oraz o hinduskich esesmanach. Prowadzi czytelnika przez pola bitew i obozy śmierci, zagląda do gabinetów nazistowskich ideologów i sztabów sił zbrojnych. A nade wszystko zastanawia się, jak do tego wszystkiego mogło dojść… (Z okł.)

Listopad 1941 roku. Niemcy wygrywają na wszystkich frontach. Wojska III Rzeszy stoją u bram Moskwy. Dla Himmlera, szefa SS, zwycięstwo będzie ostateczne, jeżeli uda mu się zdobyć świętą swastykę, która zniknęła gdzieś w Europie. Churchill pragnie za wszelką cenę odnaleźć ten artefakt przed nazistami. Każdy liczy na Tristana Marcasa, podwójnego agenta o niejasnej przeszłości. W samym sercu okultystycznych zmagań między siłami Dobra i Zła jest Laure, francuska bojowniczka, i Erika, niemiecka archeolożka ‒ obydwie stoczą ze sobą bezpardonową walkę. Kto okaże się silniejszy w tym pojedynku światła i ciemności, który rozgrywa się od Berlina do Londynu, od tajemniczej Krety do Włoch pod rządami Mussoliniego? (Z okładki)

Berlińskie zakłady chemiczne produkujące na masową skalę metamfetaminę, której jakości nie powstydziłby się sam Walter White z serialu Breaking Bad; heroina sprzedawana w aptekach jako lek przeciwbólowy; oddziały straceńców na kokainowych gumach do żucia czy przesłuchiwania więźniów za pomocą meskaliny - to tylko kilka wstrząsających realiów hitlerowskich Niemiec. Kiedy Niemcy w 1940 roku napadły na Francję, żołnierze Wehrmachtu byli pod wpływem 35 milionów dawek pervitinu. Preparat ten, którego składnikiem czynnym jest metamfetamina, zwana dzisiaj crystal meth, w zasadzie umożliwił wojnę błyskawiczną i stał się w nazistowskim państwie prawdziwym ludowym narkotykiem. Narkotyki zażywali również najwyżsi dowódcy Trzeciej Rzeszy. Göringa z powodu jego zamiłowania do morfiny przezywano „Möring”, a rzekomo będący abstynentem Hitler codziennie potrzebował zastrzyków opioidu silniejszego od heroiny. Trzecia Rzesza na haju to jedna z najbardziej kontrowersyjnych książek o hitlerowskich Niemczech w ostatnich latach. Ta pierwsza obszerna analiza narkotykowej rzeczywistości Trzeciej Rzeszy, oparta na sprawdzonych danych, zmienia nasze postrzeganie całej epoki. (Rec. Wydawn.)

Wznowienie jednej z najpopularniejszych powieści Roberta Harrisa, w której mistrz prozy historycznej tworzy alternatywną wersję rzeczywistości. Rok 1964. Nazistowskie Niemcy triumfują w Europie oraz Azji i przygotowują się do obchodów 75. urodzin Hitlera. Uwagę władz przykuwa jednak seria tajemniczych morderstw. Śledztwo prowadzi Xavier March, detektyw policji kryminalnej, wspierany przez amerykańską dziennikarkę. Prawda, którą odkryją, może obalić rządy i całkowicie zmienić bieg historii… Nelson Mandela w rozmowie z "Guardianem" nazwał Harrisa odpowiednikiem samego Alfreda Hitchcocka w dziedzinie literatury. (Rec. Wydawn.)

Rok 1938. Kiedy świat zmierza ku wojnie, Klara Koch zostaje zatrudniona jako osobista kucharka Hitlera. Podczas gdy Niemcy czczą wizerunek Führera, Klara oraz cała służba poznają prawdziwy obraz przywódcy III Rzeszy – jego sekrety, dolegliwości i nałogi. Obserwując najbliższe otoczenie Hitlera, kobieta uświadamia sobie, że nie wszyscy są jego wielbicielami.

Nazizm był ideologią siły. Przegrana nie wchodziła w grę. Jednak w pewnym momencie większość Niemców zrozumiała, że nie będzie zwycięstwa, jeśli nie nastąpi cud. Zbliżający się do granic Niemiec alianci oczekiwali fanatycznego oporu. Dlatego od początku chcieli, by naród niemiecki zrozumiał, że został całkowicie pokonany. Naloty miały na celu przede wszystkim likwidację obiektów wojskowych i przemysłowych, ale także wywołanie poczucia ostatecznego upadku państwa. Zniszczenia osiągnęły rozmiary niemal apokaliptyczne. Roosevelt przekonywał: „Bezwarunkowa kapitulacja nie oznacza zniszczenia narodu niemieckiego, ale oznacza zniszczenie […] filozofii opartej na podboju i ujarzmianiu innych narodów”. Wtórował mu Churchill: „Bezwarunkowa kapitulacja daje zwycięzcom wolną rękę. Nie oznacza to, że mają prawo zachowywać się jak barbarzyńcy ani że chcą wymazać Niemcy spośród wolnych narodów Europy”. Jednak ci Niemcy, którzy zdawali sobie sprawę ze skali nazistowskich okrucieństw w okupowanej Europie, nie mieli powodów ufać nieprzyjacielskim żołnierzom, stukającym do bram ich ojczyzny. Opowieść o początkach niemieckiej transformacji zaczyna się w ogniu wojny. Chociaż alianci mieli ogólne wyobrażenie o tym, co będą musieli zrobić po przejęciu kontroli nad wrogim państwem, ich strategia istniała tylko w ogólnym zarysie i musiała być obmyślana na gorąco. Kraj podzielono na cztery strefy okupacyjne i wprowadzono nowe zasady organizacji powojennego świata. Nadejście pokoju nie położyło bynajmniej kresu nieszczęściom. Wiele spraw potoczyło się gorzej, wiele lepiej, niż ktokolwiek mógł się spodziewać. (Rec. wydaw.)