Jak opowiadać dziś o historii, tak by nie zanudzić czytelnika, a może czasem nawet doprowadzić go do łez, ze śmiechu? Na to pytanie postanowił odpowiedzieć Wojciech Drewniak w swojej debiutanckiej książce „Historia bez cenzury”. To rodzaj popularnonaukowej opowieści, przeznaczonej głównie dla młodych czytelników, chociaż nie tylko. A wszystko zaczęło się od krótkich filmików o tematyce historycznej, które autor tworzył i tworzy nadal na swoim kanale na portalu youtube. Z popularności internetowej zrodził się pomysł napisania książki. I moim zdaniem, był to strzał w dziesiątkę. O ile bowiem program jest nieco przegadany, chociaż okraszony zabawną animacją, to w książce styl opowieści autora wypada znacznie lepiej. Od razu widać, że Drewniak to nie tylko ktoś, kto zna historię - to pasjonat. (Rec. Wydawn.)

Hrabina Cosel (1680 – 1765) należy do najbarwniejszych postaci saksońskiej historii. Urodzona w 1680 roku jako Anna Konstancja von Brockdorff poślubiła w 1703 roku wysokiego urzędnika finansowego Adolfa Magnusa von Hoyma. Król August II Mocny usłyszawszy o jej wielkiej urodzie spowodował, że przyjechała do Drezna, a wkrótce namówił młodą piękność, by stała się jego oficjalną metresą. Jednak Anna Cosel obwarowała swą zgodę twardymi warunkami, po pierwsze rozwodem, a po drugie obietnicą króla, że w przyszłości zostanie jego legalną żoną. Przez wiele lat wiodła u jego boku prawdziwie bajkowe życie. Niestety, płocha natura króla połączona z intrygami dworskimi, zniszczyły jej szczęśliwy los, ale Cosel nigdy nie zgodziła się na utratę honoru, dlatego też jej późniejsze dzieje, choć tragiczne, są niezwykle ciekawe. Na tle galerii metres królewskich jej postać lśni jak gwiazda pierwszej wielkości.

Przed Wami Cnotliwy Koksu spod Grunwaldu, Turbohetman, który w młodości grał małą dziewczynkę, Półczłowiek-Półłomot, który trafił do polskiego hymnu, Wystrzałowy generał, który lubił walić z grubej rury, a także włochaty koleżka, odważny kuzyn misia Koralgola – największej pierdoły wśród niedźwiedzi. Chcecie więcej? I dobrze, bo to tylko niektórzy spośród naszych koksów.

Część pierwsza obejmuje niespełna 80 lat dziejów Polski i omawia okres od czasów bezkrólewia po bezpotomnej śmierci Zygmunta II Augusta (1572), kończącej rządy Jagiellonów. Po krótkim epizodzie Henryka III Walezego (1573-1574), dziesięciolecie panowania Stefana Batorego (1576-1586). W tomie tym autor opisuje próby naprawy i umocnienia władzy królewskiej oraz wojny z Moskwą o Inflanty. Druga część opisuje lata 1648-1696, zakończone abdykacją Jana II Kazimierza (1648-1668), który zmagał się z wojną z Kozakami (powstanie Chmielnickiego), Rosją i Szwecją. Wojny te przyniosły wyniszczenie kraju, chaos w życiu politycznym, utratę terytoriów i osłabienie znaczenia Rzeczypospolitej. Po niezbyt szczęśliwych rządach Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1669-1677), chwilowo tylko poprawiło sytuację wstąpienie na tron Jana III Sobieskiego, znakomitego wodza i przewidującego polityka, który starał się, z miernym skutkiem, wzmocnić władzę królewską. Trzecia część opisuje lata 1696-1795, w czasie których nasiliły się procesy upadku państwa, które doprowadziły w końcu do rozbiorów. Sprzyjało temu burzliwe panowanie Augusta II zwanego Mocnym (1697-1706, 1709-1733) i jego syna Augusta III (1733-1763) z saskiej dynastii Wettinów, przeplecione krótkotrwałymi epizodami rządów Stanisława Leszczyńskiego (1704-1709 i 1733-1736). Wykorzystując bezsilność zrywanych sejmów, sąsiedzi Polski skutecznie przeciwstawili się próbom reform ustroju w Rzeczypospolitej. Objęcie tronu przez Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1795), rzecznika reform i wzmocnienia państwa, doprowadziło do wybuchu konfederacji barskiej (1768-1772), po którym nastąpił pierwszy rozbiór Rzeczypospolitej między Rosję, Prusy i Austrię.