„Książka, którą niniejszym oddaję Czytelnikom, wyrasta niby kłącze z książki poprzedniej, to jest z Rzeczywistości poprzecieranej, zwłaszcza z dwóch ostatnich esejów, poświęconych fantasmagorycznym pejzażom Ficowskiego i Schulza oraz teatrowi Kantora. Nawet tytuł jest nawiązaniem: Atrapy stworzenia nie byłyby pewnie możliwe, gdybym wcześniej nie napisał Atrap pamięci. Rozmyślania o iluzjonie i manekinach udających żywe istoty, czy szerzej, o imitacyjnym charakterze otaczającego nas świata i rozpaczliwych próbach rekonstrukcji tego, co było - zachęciły mnie do dalszych poszukiwań. Zacząłem tropić, u jednego z bliskich mi autorów, ślady sztucznych bytów. W ten sposób narodził się esej o barokowych panoptikach Josepha Rotha oraz otwierający książkę krótki szkic o pamięci historycznej uwięzionej w gabinetach figur woskowych. Motyw figury woskowej oraz pokrewnych jej sztucznych istot doby nowoczesności: lalki, manekina, elektrycznego automatu, a w końcu syntetycznej podróbki żywego organizmu, jest tematem przewodnim wszystkich ośmiu tekstów. Każdy na różne sposoby podejmuje problem imitacji i sztucznego życia, każdemu patronuje myśl Brunona Schulza, że dzieło stworzenia powtarza się tylko jako własna atrapa i tylko w atrapie udaje się przedstawić i uchwycić życie w jego nieskończonych przejawach”. (Fragment wstępu)

W końcu los odpowiedział na wszystkie moje prośby…. Nie, jednak nie na wszystkie… Naprawdę nie wiem, czym ja sobie na ciebie zasłużyłam. Anita jest z natury wycofana i charakteryzuje się niską samooceną. Źródłem takiej postawy są problemy z przeszłości - jako dziecko, a następnie nastolatka, wciąż spotykała się z przykrościami ze strony rówieśników, którzy prześladowali ją, szydząc, że jest taka sama jak jej niepełnosprawna intelektualnie siostra. Kompleksy narosłe w dzieciństwie rzutują na dorosłe życie kobiety. Pewnego dnia Anita znajduje na masce swojego samochodu pudełko z lalką. Nie przywiązuje wagi do tego wydarzenia. Kilka miesięcy później poznaje Mikołaja - mężczyznę, który wydaje jej się niemal idealny. Jego opiekuńczość i ciągłe zainteresowanie schlebiają kobiecie. Nawiązuje się pomiędzy nimi romans. Anita rozkwita w tym związku, w końcu czuje się wartościowa i atrakcyjna. Okazuje się jednak, że Mikołaj coś przed nią ukrywa.

Strzeż się tego dworu. Nie wiadomo, jakie skrywa tajemnice… Kraków, rok 1941. Irena Kornacka, artystka i właścicielka kliniki lalek od dłuższego czasu oczekuje na wieści o losach swego męża, który jakiś czas temu został schwytany w ulicznej łapance. Niespodziewanie otrzymuje zaproszenie od swej dawno niewidzianej krewnej sprawującej pieczę nad rodzinnym majątkiem w Uroczyskach. Gdy za radą bliskich postanawia przyjąć propozycję i opuszcza swe mieszkanie na Dębnikach, by zamieszkać w oddalonym o setki kilometrów od miasta, powoli niszczejącym dworze, szybko uświadamia sobie, że w miejscu tym panuje przedziwna atmosfera, a niektóre obszary jego historii objęte są ścisłą zmową milczenia. W pewnej chwili podjęte na własną rękę dochodzenie zaczyna wymykać jej się spod kontroli. Dwór na Martwym Polu to subtelna, błyskotliwie poprowadzona opowieść grozy z tajemnicą w tle. Fascynujące miejsce akcji, świetnie nakreśleni bohaterowie i zaskakująca fabuła porwą najbardziej wymagającego czytelnika! (Rec. Wydawn.)

Biografia jednego z najbardziej nowatorskich artystów XX wieku: niezrównanego, niezastąpionego Jima Hensona. Król Midas show-biznesu? Tak, ale nie tylko… Cała prawda o Muppetach i Ulicy Sezamkowej. Był marzycielem. Jego brodata twarz stała się rozpoznawalna na całym świecie. Któż nie zna Kermita, Berta i Erniego czy panny Piggy? Muppety – choć przyniosły mu sławę – były tylko częścią jego wyjątkowej historii. Korzystając z setek godzin wywiadów z rodziną, przyjaciółmi i bliskimi współpracownikami Hensona, jak również rodzinnych i firmowych archiwów, Brian Jay Jones zgłębia historię Ulicy Sezamkowej i Fraglesów oraz niemal dziesięcioletnich starań o wprowadzenie The Muppet Show do telewizji. Jones opowiada też o filmach: Ciemnym krysztale i Labiryncie oraz o pomysłach, które nie wypaliły (jak otwarcie dmuchanego psychodelicznego klubu nocnego). Poznajemy mistrza rzemiosła, który zrewolucjonizował lalkarstwo, błyskotliwego biznesmana, o którym mówiono „nowy Walt Disney” oraz kreatywnego i lojalnego szefa, którego współpracownicy kochali. Zaglądamy do starannie chronionego prywatnego życia Hensona: religijnego wychowania w duchu chrześcijaństwa naukowego, miłości do szybkich samochodów i dzieł sztuki, a także słabości do kobiet. Tata Muppetów pozwala przyjrzeć się z bliska życiu człowieka legendy, którego geniusz przekraczał granice wieku, języka, geografii i kultur. (Z Wydawn.)

Jest wojna. Jest cierpienie. Ale jest też magia i jest nadzieja. Kraków, Polska, rok 1939. Za sprawą magii w pewnym sklepie z zabawkami ożywa mała lalka o imieniu Karolina. Karolina zaprzyjaźnia się z Lalkarzem, właścicielem sklepu – miłym, złamanym przez życie człowiekiem. Kiedy okupacja niemiecka zasnuwa cieniem miasto, Karolina i Lalkarz postanawiają za pomocą czarów uratować przed straszliwym niebezpieczeństwem swoich żydowskich przyjaciół, bez względu na ryzyko. Ta ponadczasowa opowieść, w której baśń i elementy folkloru splatają się z historią, pokazuje, że nawet w najmroczniejszej sytuacji można odnaleźć nadzieję i przyjaźń. (Rec. Wydawn.)

Lalka pytała misia: - Czy jutro jest jutro, czy dzisiaj? - Jutro jest jutro, królewno. - Na pewno, misiu? - Na pewno. Zbiór sympatycznych i pełnych przekory wierszy dla każdej małej dziewczynki.

Kolejna po znakomicie przyjętej na polskim rynku Świetlistej republice powieść hiszpańskiego autora, która nie daje spać. W tej niewielkiej książce, gdzie tragedia grecka spotyka się z horrorem, Barba wnika w umysłowość dziecka - nie „małego dorosłego” z naszych projekcji, nie „ucieleśnienia niewinności” z kulturowych klisz, lecz nieskorumpowanej jeszcze przez normy, obyczaje i język czystej ludzkiej istoty. (Rec. Wydawn.)

Rzemiosło artystyczne jest od początku powstania historii sztuki jako nauki akademickiej niedocenionym, żeby nie powiedzieć deprecjonowanym obszarem badań. Idzie za tym potoczna opinia o drugorzędności dociekań nad rzemiosłem artystycznym w stosunku do przyjętych za ważne rozważań nad malarstwem, architekturą i rzeźbą. Paradoksalnie, jakby na przekór temu stanowisku, także historycy sztuki, ale tym razem w roli dyrektorów i kustoszy czołowych muzeów świata [...] kupują za gigantyczne sumy do swoich zbiorów arcydzieła rzemiosła artystycznego, wielokrotnie przepłacając ich materialną wartość.[...] Bez przedmiotów rzemiosła artystycznego trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie większości muzeów. Gdyby je z muzeów wycofać, chodzilibyśmy po opustoszałych przestrzeniach, opustoszałych nie tylko materialnie, ale przede wszystki mentalnie. (Z okładki)

Drewniany pajacyk Pinokio musi przebyć długą drogę, aby stać się prawdziwym chłopcem. W trakcie tej wędrówki uczy się odróżniać dobro od zła, prawdę od fałszu, próbuje zrozumieć sens pracy i wartości najważniejszej - miłości. W swoich niezliczonych przygodach poznaje smak życia w bólu i łzach, cierpieniu i śmierci, ale też w radości i pogodzie ducha. Zdobywa przy tym doświadczenie i wiedzę życia, które pozwalają mu przeistoczyć się w dobrego i odpowiedzialnego chłopca.

Drewniany pajacyk to jeden z ulubionych dziecięcych bohaterów, którzy wędrując z nim do Miasta Głupców, do Kraju Pracowitych Pszczół, na Pole Cudów, uczą się, co jest dobre, a co złe, z kim warto się przyjaźnić, z kim nie, co w życiu jest naprawdę ważne, a co można zlekceważyć. Pinokio chce być chłopcem, ale jak się okazuje niełatwo stać się chłopcem z pajaca. Na szczęście miłość błękitnej Wróżki, a przede wszystkim jego ojca - Dżepetta - pomagają bohaterowi stać się „dobrym chłopcem”.

Drewniany pajacyk to jeden z ulubionych dziecięcych bohaterów, którzy wędrując z nim do Miasta Głupców, do Kraju Pracowitych Pszczół, na Pole Cudów, uczą się, co jest dobre, a co złe, z kim warto się przyjaźnić, z kim nie, co w życiu jest naprawdę ważne, a co można zlekceważyć. Pinokio chce być chłopcem, ale jak się okazuje niełatwo stać się chłopcem z pajaca. Na szczęście miłość błękitnej Wróżki, a przede wszystkim jego ojca - Dżepetta - pomagają bohaterowi stać się „dobrym chłopcem”.

Drewniany pajacyk to jeden z ulubionych dziecięcych bohaterów, którzy wędrując z nim do Miasta Głupców, do Kraju Pracowitych Pszczół, na Pole Cudów, uczą się, co jest dobre, a co złe, z kim warto się przyjaźnić, z kim nie, co w życiu jest naprawdę ważne, a co można zlekceważyć. Pinokio chce być chłopcem, ale jak się okazuje niełatwo stać się chłopcem z pajaca. Na szczęście miłość błękitnej Wróżki, a przede wszystkim jego ojca - Dżepetta - pomagają bohaterowi stać się „dobrym chłopcem”.

Drewniany pajacyk to jeden z ulubionych dziecięcych bohaterów, którzy wędrując z nim do Miasta Głupców, do Kraju Pracowitych Pszczół, na Pole Cudów, uczą się, co jest dobre, a co złe, z kim warto się przyjaźnić, z kim nie, co w życiu jest naprawdę ważne, a co można zlekceważyć. Pinokio chce być chłopcem, ale jak się okazuje niełatwo stać się chłopcem z pajaca. Na szczęście miłość błękitnej Wróżki, a przede wszystkim jego ojca - Dżepetta - pomagają bohaterowi stać się „dobrym chłopcem”.

Klara Berg nie żyje. Została brutalnie zamordowana w podejrzanych okolicznościach. Tylko dziewiętnastoletni Martin Lubovic może rozwikłać zagadkę śmierci swojej najlepszej przyjaciółki. Wszystkie tropy prowadzą do Praskiej Szkoły Lalkarzy, prestiżowej uczelni, do której Martin złożył podanie i będzie zdawał egzaminy. W trakcie prywatnego dochodzenia Lubovic odkrywa mroczne i przerażające oblicze Pragi. Jego rodzinne miasto zamieszkują ludzie obdarzeni talentami magicznymi i istoty z Drugiej Strony, zarówno te dobre, jak i złe. Martin poznaje nowych przyjaciół, którzy pomogą mu zmierzyć się z rzeczywistością i pogodzić się ze stratą. To jednak nie historia Klary okaże się największą zagadką, a przyszłość samego Lubovica. Mroczna i przerażająca opowieść o przyjaźni i poświeceniu, nie tylko dla nastoletnich czytelników. Jeśli kochaliście Harrego Pottera, to polubicie Martina Lubovica. (Rec. Wydawn.)

Świat Martina staje na głowie. Czy znienawidzony wróg może wzbudzić litość i zrozumienie? Czy dotychczasowy przyjaciel może stać się wrogiem, a wróg przyjacielem? Czy na wszystkich sojusznikach można polegać? Gdy Praga staje w płomieniach, nadchodzi czas trudnych decyzji i czas działania, którego konsekwencje pozostawią trwały ślad. Powrót Króla Demonów staje się dla Martina i jego przyjaciół próbą, z której nie wszyscy wyjdą cało. Martin zdaje sobie sprawę, że znajduje się w centrum gigantycznej sieci, której sploty sięgają głęboko w przeszłość. A może to nie sieć, a sznurki do których przywiązane są marionetki? (Rec. Wydawn.)

Canelle wróciła z podróży po Drugiej Stronie, powroty jednak nigdy nie są łatwe. Teraz musi przekazać wszystko, czego dowiedziała się w trakcie swojego śledztwa i odwieść Martina od popełnienia ogromnego błędu. Jak jednak zatrzymać machinę, która została już wprawiona w ruch? Jak dotrzymać słowa, kiedy w mieście wciąż czają się spiskowcy, a Kolegium usiłuje przemocą utrzymać dominującą pozycję? Jak patrzeć w przyszłość z nadzieją, kiedy Król Demonów czeka tylko na sygnał do ataku? I co właściwie ukrywa Kobold? Siadajcie i czytajcie. Historia chce być opowiedziana do końca… (Rec. Wydawn.)

Egzaminy wstępne to dopiero początek. Martin spełnił swoje marzenie i dostał się do Praskiej Szkoły Lalkarzy. Wraz z księciem Walterem oraz nowymi przyjaciółmi przygotowuje się na wyzwanie, jakim będzie rozpoczynający się rok szkolny. Co może pójść nie tak? Ostatecznie musi jedynie przetrwać, odkryć sekrety Kolegium Iluzji i Manipulacji, odnaleźć zaginioną Canelle, nie dopuścić do odkrycia spisku oraz ochronić swoich najbliższych przed tym, co kryje mroczna strona Pragi. I oczywiście nie zapomnieć o uczęszczaniu na wykłady i regularnych ćwiczeniach z marionetką. (Rec. Wydawn.)

Do teatru lalek przybywa nowa marionetka Perełka. Jest niedoświadczona i nigdy nie występowała na scenie. Do roli aktorki pomagają jej przygotować się nowi przyjaciele: Kamilla, Babcia, Miś i Kaczka. Plejada marionetek, jawajek i pacynek wiedzie na pozór beztroskie życie, co rusz wcielając się w nowe kreacje. Okazuje się jednak, że aktorstwo niesie ze sobą wiele wyzwań, a teatr jest czymś więcej niż pracą – jest całym ich światem! Książka „W pewnym teatrze lalek” w sposób zabawny, a zarazem wzruszający opowiada o kształtowaniu charakteru, partnerskich relacjach i przynależności do grupy. To opowieść o budowaniu własnej tożsamości, rozpoznawaniu emocji oraz o otwartości na potrzeby innych. „W tym teatrze dzieje się dużo – marionetki, pacynki, jawajki czy kukiełki mają swój barwny świat, który jak się okazuje żyje i bawi się nie tylko na scenie”.

Prawdziwa opowieść o dzieciństwie w czasie wojny. Historię lalki Rozalki i „kartoflanego przedszkola” usłyszałam od Mamulki jako dziecko. Kilka lat temu, gdy Mamulka zachorowała, poprosiłam, żeby opowiedziała mi wszystko jeszcze raz, a ja to nagram. Bardzo się ucieszyła i swoją opowieść zakończyła słowami: „Dobrze że nagrałaś, dzieci będą wiedziały, jak to było…”. Małgorzata J. Berwid Z wielką przyjemnością zapraszam Państwa do lektury książki napisanej z potrzeby serca. Małgorzata J. Berwid, przez dzieci nagrodzona Orderem Uśmiechu, opowiada wojenną historię swojej Mamy - Marii Berwid. Z przeżyć małej Marysi dowiadujemy się, jak niezwykle ważne jest dzieciństwo; możliwość nauki i zabawy - czyli zaspokojenie naturalnych potrzeb każdego dziecka. Wyrażam nadzieję, że historia Marysi będzie okazją do podjęcia wielu ważnych tematów, jak: wrażliwość, empatia, uczciwość, prawość, odwaga, szacunek… Jestem przekonany , że ta opowieść nie pozostawi nikogo z czytelników obojętnym. Marek Michalak Kanclerz Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu Przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Janusza Korczaka Rzecznik Praw Dziecka (2008-2018) Wojenne losy dotykają nie tylko narratorkę, ale też jej gałgankową lalkę, a w istocie wszystkie lalki, z którymi się spotkamy w tej opowieści, bo każda z nich ma w sobie okruch naszej historii. Wzruszająca jest zabawa w kartoflane przedszkole, kiedy dziewczynka, zmuszona do pracy ponad swe nikłe siły w niewoli niemieckiej, znajduje w sobie dość dziecięcej wyobraźni, aby stworzyć własny świat zabawy, a obierane kartofle przekształcić w grono bliskich przyjaciół. prof. Joanna Papuzińska (Z okładki)