W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom... (Rec. Wydawn.)

Po śmierci Edypa Polinik i Eteokles podzielili się władzą. Jednak wbrew umowie Eteokles po roku rządów nie przekazał tronu bratu. Polinik sprowadził obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się walka o władzę, w której obaj zginęli. Władcą został ich wuj Kreon. Kreon uznał Polinika za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Eteoklesowi zaś został wyprawiony uroczysty pogrzeb. Siostra Eteoklesa i Polinika, Antygona, przeciwstawiła się rozkazowi Kreona i pochowała zwłoki Polinika. Spowodowało to ciąg tragicznych wydarzeń: Antygona zostaje skazana na śmierć przez apodyktycznego władcę Teb. Na wieść o tym jego syn Hajmon, który jest narzeczonym Antygony, i żona Kreona, Eurydyka, popełniają samobójstwo. Kreon, choć władca, traci najbliższych i zostaje sam z poczuciem winy. Staje się to dla niego największą karą. Przeciwstawieniem Antygony – symbolu buntu, śmiałości i odwagi – jest w dramacie Sofoklesa jej siostra – Ismena, która jest uosobieniem łagodności i pokory. Posługując się tymi dwiema postaciami, Sofokles kreśli odwieczny konflikt romantyzmu, idealizmu i buntu z racjonalizmem, pragmatyzmem i pokorą. Cała tragedia rozgrywa się w ciągu 24 godzin, przed pałacem królewskim w Tebach. Antygona jest skonstruowana według ściśle określonych zasad obowiązujących przy tworzeniu tragedii antycznej. Wyraźnie zarysowana jest w niej zasada trzech jedności, bohater tragiczny, konflikt tragiczny. Działanie bohaterki z góry skazane jest na niepowodzenie i tak naprawdę starożytni wybierając się na tragedię, nie oczekiwali zwrotów akcji, lub interesującej fabuły, lecz doznania oczyszczenia – katharsis. Antygona umiera w słusznej sprawie, natomiast zły Kreon doznaje kary. Jest to umoralniające i podniosłe, czyli typowe dla tragedii attyckiej.

W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom...

Wydanie Antologii tragedii greckiej kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów. W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom...(Rec. Wdawn.)

W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom...

W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom... (Rec. Wydawn.)

W Tebach żałoba. Zginął ich bohaterski obrońca - Eteokles. Jego brat, Polinejkes, okazał się zdrajcą, dlatego nowy władca, Kreon, zakazał pochówku jego zwłok. Klątwa ciążąca nad rodem Labdakidów jeszcze raz pokazuje swoje okrutne oblicze. Żyją jeszcze tylko dwie osoby z tego rodu: Antygona i Ismena - córki Edypa i Jokasty. Antygona postanawia sprzeciwić się tyranowi i pochować ciało tego, który jest jej bratem, człowiekiem... Dokonując tragicznego wyboru wie, jak bardzo ryzykuje. Zaślepiony władzą Kreon jest gotów sprzeciwić się nawet bogom...

Czy człowiek jest panem swego losu, czy też może to przeznaczenie rządzi naszym życiem? Twórcy starożytnej tragedii greckiej nie mieli co do tego wątpliwości. Los Edypa, który chcąc uciec przeznaczeniu, krok po kroku realizował słowa wyroczni, jest dobitnym świadectwem na to, że od własnego losu uciec nie można. Wzorowy władca, kochający mąż i ojciec, którego spotykamy na początku tragedii, na końcu zamienia się w złamanego cierpieniem kazirodcę, przeklętego przez bogów i ludzi.

Czy człowiek jest panem swego losu, czy też może to przeznaczenie rządzi naszym życiem? Twórcy starożytnej tragedii greckiej nie mieli co do tego wątpliwości. Los Edypa, który chcąc uciec przeznaczeniu, krok po kroku realizował słowa wyroczni, jest dobitnym świadectwem na to, że od własnego losu uciec nie można. Wzorowy władca, kochający mąż i ojciec, którego spotykamy na początku tragedii, na końcu zamienia się w złamanego cierpieniem kazirodcę, przeklętego przez bogów i ludzi.

Czy pierwsze miłosne doświadczenie określa całe późniejsze życie? A może to siła historii i legend wyznacza nasz los? W małej miejscowości pod Stambułem pewien licealista doświadcza wstrząsającej miłości i popełnia wielką zbrodnię… W połowie lat osiemdziesiątych XX wieku mistrz Mahmut, studniarz i jego pomocnik, „panicz” Cem, przekopują mozolnie metr po metrze jałową działkę, próżno szukając wody. W wolnych chwilach opowiadają sobie historie, pokazujące, jak różnie patrzą na świat. Jedną z nich jest opowieść o ojcobójstwie Edypa. Mimo iż tak odmienni - stary kawaler w sile wieku i młody chłopak - nawiązują więź, która przypomina relację między ojcem a synem. Wszystko zmienia się za sprawą rudowłosej piękności, aktorki wędrownego teatru. Najdziksze sny nastolatka stają się jawą, by natychmiast dać pole najgorszemu z koszmarów - wskutek nieuwagi Cema przy budowie studni dochodzi do tragicznego wypadku. Przerażony chłopiec ucieka do Stambułu, gdzie dopiero po wielu latach dowie się, czy naprawdę był winien śmierci mistrza i kim była rudowłosa uwodzicielka. W tej kameralnej historii, która łączy porażającą powieść rodzinną i płomienny romans, Noblista sięga po motyw z antycznej tragedii, by opowiedzieć wstrząsający i zaskakujący dramat współczesny, skonfrontować Wschód i Zachód i odmalować sugestywny portret targanej skrajnościami Turcji. Kolejny popis prozatorski i wyraz geniuszu Noblisty. (Rec. Wydawn.)