Antonio Vivaldi był twórcą zarówno muzyki instrumentalnej, jak też wokalnej i wokalno-instrumentalnej. Wiodącymi gatunkami jego twórczości instrumentanej są : sonata, koncert i sinfonia. Koncerty Vivaldiego tworzą kilka grup. Wśród nich - koncerty solowe (na jeden instrument solowy, orkiestrę smyczkową i continuo), podwójne (dwa instrumenty solowe, orkiestrę smyczkową i continuo), zespołowe (więcej niż dwa instrumenty solowe, orkiestrę smyczkową i continuo), na dwie orkiestry smyczkowe (z solistą lub grupą solistów), kameralne (3-6 instrumentów solowych i continuo) oraz na orkiestrę smyczkową i continuo. Także w koncertach skrzypce są instrumentem dominującym. Na 483 utwory w tym gatunku, aż 225 napisanych zostało na skrzypce solo... (Fragment tekstu)

Bajki muzyczne to zaproszenie do cudownego świata muzyki, w którym królują wrażliwość i fantazja. Mistrzowskie ilustracje Józefa Wilkonia czynią z tej książki unikalne dzieło. Justyna Bednarek zabiera nas w magiczną podróż do zaczarowanego świata dźwięków. Inspirację opowieści stanowią najsłynniejsze kompozycje muzyki poważnej - Chopina, Mozarta, Ravela, Bacha, Bizeta i innych. Każdą historię wieńczy portret mistrza. Kto skomponował utwór fortepianowy na pięć rąk? Jak to się stało, że dzieła Jana Sebastiana Bacha zostały ocalone od zapomnienia? Kto pozostawił po sobie ponad 600 dzieł, mimo że żył zaledwie 35 lat? Który kompozytor miał dwadzieścioro dzieci? Czy klapa opery może przyprawić o zawał serca? Czemu genialny muzyk kazał odpiłować nogi od swojego fortepianu? Komu udało się w ciągu roku sprzedać dwa miliony płyt? Justyna Bednarek dzieli się z nami opowieściami z życia najsłynniejszych twórców muzyki klasycznej, tak, jakby byli to nasi dobrzy znajomi. Dzięki niej stają się bardziej ludzcy i znacznie nam bliżsi. Ale „W to mi graj” to nie tylko biografie najwspanialszych światowych kompozytorów - to opowieść o fascynacji muzyką, jej drobnych przejawach w naszym życiu i marzeniu, by zawsze nam towarzyszyła. Odstające ucho Teodozji słyszy nie tylko burczenie w brzuchu mamy, ale i to, że jajecznica się przypala, a w ogrodzie kiełkują nasiona słonecznika. Później wymyka się na ptasie sejmiki i ogląda świat z lotu nietoperza. Karol dyryguje grą garnka i sprawia, że wszyscy domownicy zaczynają śpiewać, zamiast mówić. Wszystkie czary są po to, żeby zwrócić uwagę na potrzebę i wagę muzyki. Dlatego też w Starym Domu powstaje szkoła muzyczna jak z dziecięcych marzeń. I wszystko jest jak w bajce ...(Rec. Wydawn.)