Rok nastał Pański 1427. Pamiętacie co przyniósł? Wiosną wonczas, ogłosił papież Marcin V bullę Salvatoris omnium, w której konieczność kolejnej krucjaty przeciw Czechom kacerzom proklamował. W miejsce Orsiniego, który leciwy był i haniebnie nieudolny, obwołał papa Marcin kardynałem i legatem Henryka Beauforta. Beaufort aktywnie bardzo sprawy się ujął. Wnet krucjatę postanowiono, która mieczem i ogniem husyckich apostatów pokarać miała. Gorące, skwarne było lato roku 1427. A co, pytacie na to Boży bojownicy? Cóż, kontynuują oni swoją misję. Po rejzach ich oddziałów pozostają jeno zgliszcza i trupy. Reynevan, medyk z wykształcenia i powołania, bierze udział w krwawych bitwach. Jest wielokrotnie brany w niewolę, ale ze wszystkich opresji wychodzi cało. Z zadziwiającą gorliwością nastają na niego wszyscy: i Inkwizycja, i złowrogi Pomurnik, i pospolici raubritterzy, których nikt nie przekona, że Reynevan nie miał nic wspólnego z napadem na wiozącego znaczną sumę pieniędzy poborcę podatków. A także wyjątkowo nań zawzięty Jan von Biberstein, pan na zamku Stolz, obwiniający Reynevana o zniewolenie jego córki. (Rec. Wydawn.)

Reynevan, główny bohater tomów NARRENTURM i BOŻY BOJOWNICY, nadal ma kłopoty, ciągle ktoś dybie na jego życie bądź przedstawia mu propozycję nie do odrzucenia. Prześladują go prozaiczni agenci wywiadu oraz siły nieczyste, wcale nie ukrywające swej diabelskiej proweniencji. Ale Reynevan żyje przecież w okrutnych i niebezpiecznych czasach. Na Śląsku i w Czechach, gdy przez ziemie te przetaczały się krucjaty i husyckie wyprawy odwetowe. Gdy nie znano słowa: "Litość" i z imieniem Boga na ustach wyrzynano tysiące niewinnych. Reinmar wierzy w religijną odnowę, staje po stronie zwolenników Husa, nawet gdy ci dokonują niewiarygodnych zbrodni. Cel uświęca środki. Reynevan chce pomścić śmierć brata. On, medyk i zielarz, idealista i bezinteresowny obrońca chorych i cierpiących, musi wcielić się w rolę husyckiego szpiega, dywersanta, zabójcy i bezlitosnego mściciela. Rozdarty pomiędzy obowiązkiem a głosem serca, stawia wszystko na jedną kartę, byle wyrwać ukochaną z rąk wrogów. On i Jutta to postacie niczym ze średniowiecznego romansu o Alkasynie i Nikoletcie. LUX PERPETUA godnie wieńczy dzieło mistrza. Jest napisana z rozmachem, z niezwykłą dbałością o historyczny szczegół, z charakterystycznym dla Sapkowskiego humorem i wyczuciem językowym. (Rec. Wydawn.)

Nowy wspaniały cykl - nowy wspaniały świat! NARRENTURM to pierwszy tom fantastyczno-historycznej trylogii, której akcja rozgrywa się na Śląsku w początkach piętnastego wieku. Autor kultowej sagi o wiedźminie udowodnił, że równie dobrze czuje się w odmiennej konwencji literackiej. Głęboka erudycja i dbałość o szczegół w połączeniu z mistrzostwem pióra sprawiają, że Śląsk z czasów wojen husyckich ożywa na kartach książki. Główny bohater, Reinmar z Bielawy, zwany Reynevanem, to postać całkowicie odmienna od wiedźmina: uczony zielarz i medyk, młodzieniec nieco naiwny, ale niezwykle sympatyczny. Reinmar nieustannie popada w kłopoty z winy swego romantycznego usposobienia. Zakochany w pięknej Adeli, żonie rycerza Gelfrada de Stercza, musiał ratować się ucieczką, kiedy bracia rycerza przyłapali go in flagranti. Tak rozpoczyna się epicka podróż Reynevana przez ziemie dawnego Śląska szarpanego wojną religijną z husytyzmem . W wędrówce tej Reynevan odwiedza miejsca, które nadal można znaleźć na mapach, spotyka autentyczne postacie historyczne, m. in. Zawiszę Czarnego (którego autor odbrązowił z właściwym sobie przewrotnym humorem), uczestniczy w prawdziwych historycznych wydarzeniach. Ścigany nie tylko przez żądnych zemsty braci Sterczów, ale też przez świętą Inkwizycję, Reynevan trafia w końcu do tytułowego Narrenturmu, czyli Wieży Głupców, średniowiecznego azylu dla obłąkanych czy po prostu myślących inaczej. „Pacjenci” tej instytucji to niezrównana galeria barwnych typów: spotykamy tu m. in. młodego Kopernika , głoszącego pochwałę systemu heliocentrycznego...(Rec. Wydawn.)