Historia est magistra vitae... Pisanie historii zakłada żmudne poznawanie, wybieranie, porządkowanie i przedstawianie rozmaitych faktów z bliższej i dalszej przeszłości, co zawsze odbywa się przez pryzmat określonych wartości. (...) Spojrzenie chrześcijan na dzieje chrześcijaństwa również nie może być pozbawione takiej wrażliwości i emocji, bo są to przecież ich dzieje. Ta sytuacja tłumaczy liczne zróżnicowania znamienne dla spojrzenia przyjmowanego w obrębie poszczególnych wyznań chrześcijańskich - katolicyzmu, prawosławia czy protestantyzmu. Aczkolwiek wysiłki ekumeniczne wydały, zwłaszcza w ostatnim półwieczu, wiele błogosławionych owoców, wzajemna nieufność i niechęć tam, gdzie one jeszcze istnieją i dają znać o sobie - są najbardziej widoczne właśnie w spojrzeniu na historię. (...) Historia chrześcijaństwa została opracowana głównie z perspektywy anglosaskiej, co rzutuje na jej zawartość i specyfikę. Zaproszeni do tego projektu autorzy, słusznie cieszący się uznaniem i sławą, dołożyli starań, aby dzieło wiernie odniosło się do znanych im faktów. Czasami ich interpretacja nie pokrywa się z wrażliwością, jaka cechuje katolików w Polsce, a nawet się od niej różni. Warto jednak i trzeba poznawać inne aniżeli własne zapatrywania i punkty widzenia po to, by poszerzyć swoje horyzonty duchowe i myślowe oraz pełniej uchwycić to, co specyficznie chrześcijańskie, czyli wspólne dla wszystkich wyznawców Jezusa Chrystusa. Dotyczy to nie tylko obrazu dawnych okresów dziejów, lecz i czasowo nam bliższych oraz współczesnych. (...) Tego rodzaju perspektywa historyczna powinna się też przyczynić do budowania na progu trzeciego tysiąclecia tak pożądanej i potrzebnej jedności chrześcijan w różnorodności ich uwarunkowań, kultur i losów oraz postaw, doświadczeń i wyborów życiowych. Temu właśnie zadaniu służy ciesząca się międzynarodowym uznaniem Historia chrześcijaństwa. Jej polskie wydanie uzupełniono o istotne dla naszej kultury i duchowości artykuły. Publikacja jest piękną odpowiedzią na wezwanie Jana Pawła II z Listu Apostolskiego Ut unum sint zachęcającego do dialogu i wspólnego poszukiwania prawdy na rzecz budowania jedności. Ks. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski (Rec. Wydawn.)

Pokaż mi się, Tilly! Niech cię zobaczę, jak wyglądasz z kwiatami! Ukazała się, daleka, lecz uśmiechnięta, z rączką uniesioną na pożegnanie, z włosami ułożonymi tak, jak uczesała je Kathy. Pięknie jej było z kwiatami. Zawołała przez rozwierającą się między nimi otchłań: - Życie nie jest takie długie! Spotkamy się! Będziesz mogła trzymać mnie w objęciach, ile zapragniesz, i nigdy, nigdy już nie będziesz płakać! - Tak pięknie wyglądasz! - Zachowam te kwiaty na zawsze, mamusiu! Czy to chmury z niknącego snu, czy też jej własne łzy zatarły rysy ukochanej twarzy? Już prawie nie było jej widać. Pochłaniała ją przestrzeń. Uśmiechnij się do mnie! Ukaż mi się! Ukazał się uśmiech. I mała rączka machająca na pożegnanie.

"Wieczna miłość" to książka dla mężów, choć i kobiety przeczytają ją z wielkim zainteresowaniem. Margaret Hardisty jest aktorką, autorką piosenek i dziennikarką, ale przede wszystkim - szczęśliwą i kochającą żoną. W swej książce pisze o tym, czego pragną kobiety i potrafi jasno ukazać, czego tak naprawdę żony oczekują od mężów. Ale nie tylko dobre rady znalazły się w tej książce. Autorka w subtelny, ale przekonujący sposób odsłania bardzo ważną prawdę o kobiecie - istocie, która oczekuje od mężczyzny wiele dlatego, gdyż pragnie jeszcze więcej mu dawać.