Znane i lubiane bajki rosyjskie w interpretacji Agnieszki Gutry, z pięknymi ilustracjami Teresy Wilbik.

Maciuś po śmierci swego ojca, króla, chcąc nie chcąc dziedziczy koronę. Ponieważ jest dzieckiem, sąsiednie państwa szybko wypowiadają mu wojnę, spodziewając się łatwego zwycięstwa. Maciuś wojnę wygrywa, ale nie spoczywa na laurach. Zostaje władcą reformatorem. Uczy się rządzić mądrze i sprawiedliwie, zawiera przyjaźń z czarnoskórym królem ludożerców Bum-Drumem, a wreszcie wpada na pomysł, żeby dać dzieciom pełnię praw i stworzyć dziecięcy sejm. Reformy Maciusia budzą sprzeciw innych monarchów i wybucha kolejna wojna. Król zostaje podstępnie pokonany, pojmany i skazany na wygnanie. (Rec. Wydawn.)

W pewnym królestwie żył szczęśliwie potężny władca, którego najcenniejszym skarbem był złotodajny osioł. Niestety żona króla ciężko zachorowała. Czując zbliżającą się śmierć, kazała mężowi obiecać, że jeśli się ożeni, to tylko z księżniczką piękniejszą od niej. Król zarzekał się, że nigdy nie poślubi innej kobiety, ale po śmierci żony szybko zakończył żałobę i zaczął szukać nowej królowej. Nie mógł jednak znaleźć takiej, która dorównywałaby urodą nieboszczce. Pewnego dnia zobaczył swoją córkę i uświadomił sobie, że to właśnie ona jest równie piękna jak jej zmarła matka. Zdecydował się poślubić właśnie ją. Królewna, gdy usłyszała oświadczyny ojca, wpadła w rozpacz i zwróciła się o pomoc do swojej chrzestnej matki, która była wróżką. Ta poradziła dziewczynie, by zażądała od króla sukni koloru nieba, licząc na to, że król, zniechęcony takim kaprysem, odstąpi od planów matrymonialnych wobec córki. Zgodnie z radą matki chrzestnej, królewna zażądała od ojca sukni tego koloru. Król wezwał najlepszych krawców, a następnego dnia, po całym dniu pracy, dostarczyli zamówioną suknię – błękitną, ozdobioną jakby białymi obłokami. Król wręczył ją córce. Królewna znów udała się do Wróżki, ......Paluszek był najmłodszym z siedmiu synów drwala. Rodzina gardziła nim ze względu na bardzo niski wzrost (po urodzeniu był nie większy niż palec), słabowitość i milkliwość, choć w rzeczywistości był nadzwyczaj bystry. Nędza i głód sprawiły, że rodzice postanowili porzucić dzieci w lesie. Paluszek podsłuchał jednak ich plany i nazbierał kamyków, by oznaczyć przebytą drogę. Dzięki temu bracia mogli wrócić do domu, ku radości rodziców, którzy właśnie odzyskali dawny dług i przez jakiś czas nie brakowało im jedzenia. Kiedy jednak pieniądze się skończyły, ponownie wyprowadzili dzieci do lasu. Tym razem Paluszek nie mógł nazbierać kamyków, więc próbował oznaczyć drogę okruchami chleba, ale wydziobały je ptaki. Dzieci błąkały się po lesie, aż trafiły do chaty olbrzyma-ludożercy . Jego żona namówiła go, by nie zabijał dzieci od razu, po czym położyła je w pokoju, w którym spały również córki ludożercy w koronach na głowach. Paluszek założył je własnym braciom, dzięki czemu olbrzym po ciemku zamiast nich zamordował własne córki, a chłopcy mogli uciec pod osłoną ciemności.....Śpiąca królewna Baśń rozpoczyna się od narodzin długo wyczekiwanej córki. Na chrzciny zaproszono siedem wróżek i dla każdej zrobiono złote nakrycie. W trakcie przyjęcia nieoczekiwanie zjawiła się ósma wróżka, która przez zapomnienie nie została zaproszona; nie było też dla niej specjalnego nakrycia. Sześć z zaproszonych wróżek obdarowało królewnę urodą, inteligencją, wdziękiem oraz talentem do tańca, śpiewu i gry na instrumentach, natomiast urażona ósma wróżka zapowiedziała, że królewna ukłuje się wrzecionem i umrze[6]. Siódma z zaproszonych wróżek, która nie złożyła jeszcze swojego daru, oświadczyła, że choć nie może cofnąć klątwy swojej siostry, może ją nieco złagodzić. Królewna nie umrze, ale zaśnie na sto lat. Po tym okresie obudzi ją ze snu piękny książę. Król, chcąc zapobiec spełnieniu się klątwy, wydał rozkaz, by zniszczono wszystkie wrzeciona w kraju. Tymczasem królewna urosła. Pewnego dnia pod nieobecność rodziców zapuściła się na szczyt wieży i spotkała tam przędącą staruszkę, która nie słyszała o królewskim zakazie. Zaciekawiona królewna podeszła bliżej i postanowiła sama spróbować prząść, ale chwyciła wrzeciono tak niezdarnie, ze ukłuła się w palec i padła nieprzytomna na ziemię. Choć staruszka wezwała natychmiast pomoc, królewna się nie ocknęła. Król polecił położyć córkę w łóżku w najpiękniejszej komnacie w pałacu. Wkrótce potem przybyła dobra wróżka i uśpiła wszystkich w zamku, by mogli wraz z królewną obudzić się po stu latach. Jedynie król i królowa ze smutkiem opuścili zamek, wokół którego szybko wyrosła gęstwina krzewów i drzew, tak że nikt nie mógł przejść. Po stu latach w okolicy zawitał książę, a gdy usłyszał opowieść o uśpionej księżniczce, postanowił ją uratować....

Pinokio zostaje wyciosany z kawałka drewna przez Dżepetta. Od pierwszych chwil powołania do życia jest krnąbrnym, nieposłusznym pajacykiem. Przedrzeźnia swojego tatusia; zabija (na szczęście nie z premedytacją) świerszcza, który chce tylko przekazać małemu bohaterowi garść dobrych rad; niejednokrotnie ucieka z domu; sprzedaje elementarz po to, aby kupić bilet do teatru marionetek; daje się zwieść fałszywym obietnicom Lisa i Kota; nie słucha matki - wróżki, w końcu wyjeżdża za namową kolegi Knota do Krainy Zabawkolandii, w której zostaje zamieniony w osła. Wad ma zatem mnóstwo! Kłamie na potęgę (czego konsekwencją jest wydłużanie się drewnianego nosa). Cechuje go słaba wola, bo nie potrafi wytrwać w postanowieniu poprawy - zawsze coś albo ktoś zwiedzie go na złą drogę. Jest łatwowiernym pajacem - dwa łotry, Lis i Kot bez trudu wyłudzają od niego w podstępny sposób pieniadze, snując fantazje o Polu Cudów, a znajomość z tymi rzezimieszkami niemal przypłaca życiem. Wiele jego poczynań utwierdza nas zatem w przekonaniu, że jest to prawdziwy pajac. Ze wszech miar zasługuje na karę! Jednak pragnie stać się prawdziwym chłopcem. Czy zrobi cokolwiek, aby się zrehabilitować? Czy jego marzenie spełni się? Tę tajemnicę odłoni już pasjonująca lektura przygód, czasami mrożących krew, pajaca zwanego Pinokio.

Tom jest sierotą z miasteczka nad rzeką Mississippi, gdzie mieszka wraz z przyrodnim bratem i ciotką Polly, która ma z nim prawdziwe urwanie głowy. Chłopiec ciągle wpada na jakiś pomysł, który wywraca do góry nogami życie najbliższej okolicy. Wyjadanie konfitur, wagary, ucieczki, włóczęgi po cmentarzach, pirackie przygody, poszukiwanie skarbu w podejrzanym towarzystwie, bójki i tym podobne ekscesy wpisują się na długą listę „przestępstw” głównego bohatera powieści Marka Twaina. Przeżyjcie wraz z tym chłopcem o dobrym sercu i wyjątkowo niespokojnej naturze mnóstwo wspaniałych, czasem niebezpiecznych przygód, w tym także tę największą, która czeka i Was – dorastanie…