Pandemia COVID-19, z którą boryka się społeczność międzynarodowa od 2020 roku, obok skutków zdrowotnych zainicjowała szereg przemian o charakterze politycznym. Dla wielu rządów stała się pretekstem do zaostrzenia kursu wobec społeczeństwa bądź wybranych grup społecznych, które w warunkach demokracji liberalnej cieszyły się rozbudowanymi prawami i wolnościami obywatelskimi. W typowej demokracji liberalnej owe wolności paradoksalnie utrudniają pracę rządów, zwłaszcza gdy zamierzają one wprowadzać w życie programy polityczne niepopularne społecznie lub sprzeczne ze złożonymi w trakcie kampanii wyborczych obietnicami. W takich warunkach "uzasadnienie covidowe" do podjęcia niepopularnych decyzji staje się niezwykle pomocne. (Fragment Wstępu) Książka składa się z dwóch części. W pierwszej części Autorzy zwracają uwagę na teoretyczne założenia, próbując dostrzec konsekwencje pandemii, sięgające jej następstw w postaci przemiany znanej nam formy demokracji w kierunku demokracji autorytarnej, względnie tzw. "demokracji opancerzonej". Z kolei w drugiej części skupili się na przybliżeniu historycznych przykładów zagrożeń epidemiologicznych i poddali analizie przebieg pandemii COVID-19 w wybranych państwach. [...] Pod względem metodologicznym praca stoi na odpowiednim poziomie: Autorzy postawili główne pytanie badawcze odnoszące się do tego, czy demokracja ewoluuje w kierunku autorytarnym. Pozycja ta będzie pomocna zapewne nie tylko na gruncie dyscypliny nauka o polityce i administracji, ale także dla socjologów, historyków, przedstawicieli nauk o bezpieczeństwie czy też nauk prawnych. Dr hab. Krzysztof Koźbiał, prof. UJ Monografia dotyczy aktualnych wydarzeń związanych z pandemią COVID-19, która jest ważną determinantą kondycji demokracji. Opracowanie odpowiada na pytanie, czy w okresie pandemii zaobserwowano politykę ewolucji demokracji w kierunku autorytarnym. Autorzy stawiają tezę, że pandemia została wykorzystana w wielu państwach do wzmocnienia władzy rządzących nad społeczeństwem. Do zbadania tej problematyki wykorzystano metodologię militant democracy Karla Loewensteina, który stworzył ją w odpowiedzi na przemiany polityczne, jakie miały miejsce w latach 30. XX wieku w Niemczech, gdzie za pomocą mechanizmów demokratycznych wprowadzono ustrój totalitarny. Dr hab. Krzysztof Żarna, prof. UR

Książka dotyczy ważnego zagadnienia związanego z pedagogiczną terminologią w pedagogice rodziny. Każde pojęcie, jak czytamy we Wstępie, stanowi odzwierciedlenie obiektu i zwykle jest polisemantyczną strukturą językową, która jest kształtowana w trakcie rozwoju języka. Pojęcia są werbalizowane za pomocą znaków językowych. Wyrazem pojęć naukowych są terminy specjalistyczne. W literaturze naukowej pedagogiki rodziny wiele podstawowych terminów jest różnie ujmowanych, nadaje im się szerszy lub bardzo wąski zakres treści; występuje także zjawisko tautologii lub niejednoznaczności itp. Jednocześnie brak jest rzetelnych opracowań dotyczących terminologii pedagogiki rodziny. Z uznaniem więc należy przyjąć książkę pod naukową redakcją Bożeny Sieradzkiej-Baziur, poświęconą problematyce terminologii występującej w pedagogice rodziny. Autorzy poszczególnych opracowań wskazali na dużą złożoność terminologiczną pedagogiki rodziny w ujęciu teoretycznym i opisowym. Struktura pracy jest przejrzysta, logiczna, książka ma charakter interdyscyplinarny. (Z recenzji prof. dr hab. Jadwigi Izdebskiej) Książka obejmuje szeroki zakres zagadnień będących przedmiotem rozważań pedagogiki rodziny: przemiany rodziny, wychowanie, opieka oraz kształcenie w rodzinie. Zmiany w rodzinie zachodzą obecnie bardzo szybko i literatura często nie nadąża za nimi, dlatego walorem publikacji jest przedstawienie tych zmian, a także omawianie ich z punktu widzenia pedagogicznego i prawnego. Praca może być użyteczna dla pedagogów, psychologów-praktyków, a także dla studentów pedagogiki. (Z recenzji prof. dr hab. Marii Braun-Gałkowskiej) (Z okładki)

Celem niniejszej publikacji jest wskazanie na aktualne zagrożenia dla tak zasadniczych wartości w dyskursie publicznym jak prawda i prawdomówność. Współcześnie globalną platformą dyskursu publicznego jest Internet. Jego cechą szczególną jest brak nadzoru, który charakteryzuje media tradycyjne, dzięki czemu trudniej w nich o mistyfikacje. Można więc pokusić się o tezę, że prawda przegrywa w Sieci i łatwiej tutaj o postprawdy. W tym kontekście termin ten można spróbować zdefiniować jako konstrukt rzeczywistości, fabrykowany dla osiągnięcia zakamuflowanych celów. Funkcjonuje on na styku polityki, mediów, Internetu i opinii publicznej, w interesie trudnych do zlokalizowania agentur wpływu. Najczęstszym motywem fabrykowania są cele polityczne głęboko zakamuflowanych dysponentów (kryptopolityka), w interesie których prowadzona jest określona narracja. (Rec. Wydawn.)