Albert niedawno się przeprowadził i nie zna żadnych dzieci na nowym osiedlu. Z nikim się nie bawi. Chyba brak mu odwagi. Jest taki samotny! I choć czasem odwiedza go Molgan, tajemniczy kolega, to jednak zawsze znika, kiedy Albert najbardziej go potrzebuje. Na szczęście pewnego dnia Albert kogoś poznaje… Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje - radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach. Książki o Albercie, tłumaczone na kilkadziesiąt języków, rozeszły się dotąd w przeszło dziewięciomilionowym nakładzie w Szwecji i poza jej granicami, a na ich kanwie powstały liczne spektakle teatralne i filmy animowane. W Szwecji to już kultowa seria, licząca ponad trzydzieści tytułów. Jej autorka i ilustratorka, Gunilla Bergström, otrzymała za swoją twórczość wiele nagród i wyróżnień, włącznie z wyborem jej książki na książkę roku 1997 przez szwedzkie Jury Dziecięce. W 2012 roku minęło 40 lat od ukazania się pierwszej historii o Albercie Albertsonie, który w Szwecji nazywa się Alfons Åberg. Przy okazji jubileuszu Gunilla Bergström uhonorowana została przez szwedzki rząd medalem Illis quorum za „nowatorską twórczość literacką i ilustratorską znakomicie ukazującą świat z dziecięcej perspektywy”. Książki o Albercie cieszą się niesłabnącą popularnością i wciąż powstają nowe. Nie mamy wątpliwości, że zaprzyjaźnicie się z Albertem i jego tatą od pierwszego czytania! (Rec. Wydawn.)

Linnea pojechała do Paryża! I do Giverny, gdzie do dziś zachował się ogród malarza, Claude'a Moneta, tego, który tak pięknie malował nenufary! Linnea stanęła na japońskim mostku znanym z tylu obrazów, a w Paryżu zobaczyła obrazy malarza na własne oczy. Teraz już dobrze wie, dlaczego Moneta nazwano impresjonistą. Wiele się też dowiedziała o życiu Moneta w różowym domu pełnym dzieci. Książka, pełna niezwykłych ilustracji Leny Anderson, reprodukcji obrazów Moneta oraz zdjęć z jego rodzinnego albumu, pokazuje, że za każdym dziełem sztuki kryje się człowiek, a jego życie oraz miejsca, w których przebywał, mogą stać się inspiracją do fascynującej podróży. Linnea sama opowiada o swoich wrażeniach i to z jej perspektywy, oczami współczesnego dziecka, przyglądamy się tajnikom malarstwa, źródłom inspiracji i życiu artysty. Może będzie to zachętą do wyruszenia w podróż śladami tego lub innego malarza albo chociaż sięgnięcia na półkę po zakurzony album. Książkę przetłumaczono na ponad 20 języków.

Nocą do kurnika zakrada się głodny lis. Zauważa go skrzat strzegący zagrody. Co wymyśli skrzat, by lis się najadł, ale nie ucierpiała żadna kura? Pięknie ilustrowana zimowa historia z bożonarodzeniowym akcentem. Tekst Astrid Lindgren jest parafrazą popularnego niegdyś w Szwecji wiersza Karla-Erika Forsslunda z 1900 roku, który doczekał się wielu wydań w zbiorach i antologiach, a także jako książka obrazkowa z ilustracjami Haralda Wiberga. Niemiecki wydawca zamówił u Lindgren krótszą, prozatorską wersję wiersza, którą opublikował z ilustracjami Wiberga w 1965 roku. W Szwecji wydano tekst Lindgren dopiero pół wieku później z ilustracjami Evy Eriksson.

Kolejna historia o ciekawej świata Mamie Mu i jej gderliwym przyjacielu Panu Wronie. Tym razem Mama Mu postanawia nauczyć się czytać, a Pan Wrona... napisać książkę! Polecamy również „Mama Mu na rowerze i inne historie" (12 opowiadań), „Mama Mu na huśtawce", „Mama Mu na sankach", „Mama Mu sprząta", „Mama Mu buduje" i „Mama Mu nabija sobie guza", a także „Kolorowankę Mamy Mu i Pana Wrony". Smakowite dialogi, niebanalny humor, wyraziste charaktery bohaterów oraz pełne zaskakujących szczegółów ilustracje sprawiają, że przy tych książkach dobrze bawi się cała rodzina. (Rec. Wydawn.)

Dwanaście opowiadań o nietuzinkowej parze przyjaciół - czyli dużo czytania i jeszcze więcej śmiechu! — Muu! — zawołała Mama Mu. — Wiesz, co ja bym chciała, Panie Wrono? — Chciałabym się nauczyć jeździć na rowerze. Pan Wrona podfrunął do góry, zatrzepotał skrzydłami i zakrakał: — Niech mnie pióra biją! Jesteś krową, Mamo Mu. K r o w ą! Krowy nie potrafią jeździć na rowerze! Mama Mu spojrzała na niego przyjaznym wzrokiem. — No, nie potrafią. Dlatego chciałabym się nauczyć. Smakowite dialogi, szybkie zwroty akcji, niebanalny humor i świetna konstrukcja postaci – tak piszą Jujja i Tomas Wieslanderowie. Bogate w szczegóły, genialne ilustracje Svena Nordqvista, znanego również z książek o Pettsonie i Findusie, pełne są niespodzianek dla spostrzegawczych i wspaniale oddają charaktery obu bohaterów. Przy tych książkach dobrze bawią się nie tylko dzieci. (Rec. Wydawn.)

Czy krowy mogą zjeżdżać ze zjeżdżalni? I to takiej, z której wpada się prosto do jeziora? Mama Mu jak zwykle udowodni, że krowy potrafią się bawić równie wesoło jak dzieci. Nie zniechęci jej nawet krytyka i pouczanie Pana Wrony. Tylko co zrobić z powyginaną po zjeździe zjeżdżalnią? Jak ją naprawić? Trzeba z tym zdążyć, zanim wrócą dzieci! To już ósma książka obrazkowa o Mamie Mu i Panu Wronie, nie licząc komiksu oraz dwóch zbiorów opowiadań. Świetne dialogi, humor, wyraziste charaktery bohaterów i pełne zaskakujących szczegółów ilustracje sprawiają, że przy tych książkach dobrze się bawi cała rodzina! (Rec. Wydawn.)

Znów będzie o Duni. Tej, która jest taka szczęśliwa! Ale ostatnio Dunia ze smutkiem patrzy na puste krzesło obok w ławce. Siedziała na nim Frida, zanim wyprowadziła się do Uppsali. Dunia nie pozwala nikomu zająć tego miejsca, bo gdzie usiądzie Frida, kiedy wróci? ‒ Frida nie wróci ‒ próbuje jej tłumaczyć pani. ‒ Nigdy nic nie wiadomo ‒ szepcze Dunia. Bo Dunia nigdy nie traci nadziei, nawet jeśli wszystko wydaje się beznadziejneů O przyjemnych, ale też trudnych chwilach w szkole i wśród rówieśników z perspektywy pierwszoklasistki. W sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Dunia nie może zasnąć. Tata każe jej liczyć owce, ale Dunia woli policzyć wszystkie te razy, kiedy była szczęśliwa. A do liczenia ma dużo, bo od kiedy poszła do pierwszej klasy, wydarzyło się tyle dobrych rzeczy. Przede wszystkim poznała swoją przyjaciółkę Fridę! Ale choć Dunia jest chyba najszczęśliwszą osobą na świecie, to przecież i ona bywa czasem smutna. Jak wtedy, kiedyů Pogodna opowieść o szkole i przyjaźni z perspektywy pierwszoklasistki - w sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Dawid i Milena są parą. Lecz pewnego dnia Milena przestaje zauważać Dawida. Unika go. Dawid zaczyna wątpić, czy istnieje miłość na zawsze. Bo dlaczego jego rodzice się rozwiedli? I dlaczego Milena nie chce z nim rozmawiać? Ciekawe opowiadanie o pierwszych nieporozumieniach w relacjach damsko-męskich i o tym, jak ważna jest rozmowa. Na poważnie i z humorem z perspektywy 9-10-letniego chłopca.

Kiedy tatusiowie chcą mieć spokój, nie za bardzo przejmują się tym, co robią dzieci. Dziś tak właśnie jest. Tata czyta gazetę. - Mogę się pobawić skrzynką z narzędziami? - pyta Albert. - Mmm - mówi tata. - Ale uważaj na piłę. Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje - radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach. Książki o Albercie, tłumaczone na kilkadziesiąt języków, rozeszły się dotąd w przeszło dziewięciomilionowym nakładzie w Szwecji i poza jej granicami, a na ich kanwie powstały liczne spektakle teatralne i filmy animowane. W Szwecji to już kultowa seria, licząca ponad trzydzieści tytułów. Jej autorka i ilustratorka, Gunilla Bergström, otrzymała za swoją twórczość wiele nagród i wyróżnień, włącznie z wyborem jej książki na książkę roku 1997 przez szwedzkie Jury Dziecięce. W 2012 roku minęło 40 lat od ukazania się pierwszej historii o Albercie Albertsonie, który w Szwecji nazywa się Alfons Åberg. Jubileusz jest tam hucznie obchodzony, a sprawczyni całego zamieszania, Gunilla Bergström, uhonorowana została przez szwedzki rząd medalem Illis quorum za „nowatorską twórczość literacką i ilustratorską znakomicie ukazującą świat z dziecięcej perspektywy”. Nie mamy wątpliwości, że zaprzyjaźnicie się z Albertem i jego tatą od pierwszego czytania! (Rec. Wydawn.)

"Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok". Książka przede wszystkim dla nastolatków zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości. To także książka dla wszystkich tych, którzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni. Anna Höglund słowem i obrazem dotyka tego, co w człowieku najbardziej ukryte, zranione. Nie boi się nazwać trudnych emocji, ale też pokazuje, że nie muszą być one ostateczne. Trzynastoletni narrator tej książki ma poczucie, że każdy jest dla siebie największym wrogiem, ale z biegiem czasu odkrywa, że jeśli wszystko jest jednocześnie swoim przeciwieństwem, to każdy może być też dla siebie najlepszym przyjacielem. Książka wyróżniona w Szwecji wieloma ważnymi nagrodami, m.in. uznana za najlepszą książkę obrazkową roku oraz za najlepszą książkę artystyczną roku. (Rec. Wydawn.)

Któregoś dnia świat się zmienia. Wszystko jest jak zaczarowane – ziemia pokrywa się śniegiem, a jezioro lodem. Nadeszła zima! Przepiękne zimowe ilustracje i garść zimowych faktów przyprawionych szczyptą poezji na pewno spodobają się każdemu przedszkolakowi spragnionemu śniegu! Görel Kristina Näslund i Kristina Digman w poetycki, ale też bardzo konkretny sposób opowiadają o wszystkim, co niesie ze sobą zima – o szalejącej zamieci i wolno prószącym śniegu, o zamarzniętych kałużach i topniejących soplach. Idealny prezent mikołajkowo-gwiazdkowy!

Kiedy ani mama, ani tata nie chcą się z nią bawić, Karusia idzie nad brzeg morza i rozmawia z Piaskowym Wilkiem. On zawsze ma dla niej czas oraz ochotę na robienie ciekawych rzeczy. Piaskowy Wilk ma błyszczące futerko w kolorze piasku i był na świecie od zawsze. Opowiada rzeczy zapierające dech w piersiach i tłumaczy Karusi zagadki otaczającego ją świata. Na przykład że wszechświat nie ma końca, albo że siniaki to medale, które dostaje się za odwagę. Albo że tata dlatego nie może przyjść się wykąpać z Karusią w morzu, bo gazeta, którą czyta, zahipnotyzowała mu oczy. Piaskowy Wilk potrafi przekonać Karusię, że nie musi bać się ciemności. Świat na pograniczu rzeczywistości i dziecięcej fantazji. A przede wszystkim - spojrzenie na świat oczami dziecka. Åsa Lind bardzo świadoma jest języka, smakuje go i bawi się nim podobnie jak robią to dzieci. Pojawiające się co kilka stron rysunki Kristiny Digman w znakomity sposób współtworzą klimat opowieści. Książka składa się z kilkunastu autonomicznych rozdziałów i świetnie nadaje się do głośnego czytania, na przykład jako bajka na dobranoc. Książka z gatunku ponadwiekowych - można czytać trzylatkowi, pięciolatkowi, a i starszy brat czy siostra z pewnością posłuchają z zaciekawieniem, albo poczytają sami, a ułatwią im to duże litery.

Czy można zatrzymać lub cofnąć czas? Czy najsilniejszy musi być największy? Ile razy można zmienić zdanie? I co się dzieje nocą z kolorami? Karusia i Piaskowy Wilk uwielbiają zastanawiać się nad całym mnóstwem różnych rzeczy! Świat na pograniczu rzeczywistości i dziecięcej fantazji. A przede wszystkim - spojrzenie na świat oczami dziecka. Asa Lind bardzo świadoma jest języka, smakuje go i bawi się nim, podobnie jak robią to dzieci. "Piaskowy Wilk i prawdziwe wymysły" to trzecie spotkanie z Piaskowym Wilkiem i Karusią. Czytelnicza przygoda dla małych i dużych, piętnaście opowiadań, do których z chęcią się powraca!

Dzieci często zadają pytania mające naturę pytań filozoficznych. Dlaczego ludzie umierają? Dlaczego muszę słuchać rodziców? Dlaczego na świecie są wojny? Wobec takich pytań dorośli niejednokrotnie czują się bezradni. Nie wiedzą, w jaki sposób rozmawiać z dziećmi na trudne tematy, jakich udzielić odpowiedzi. Bo też czy istnieją jednoznaczne odpowiedzi? Seria "Dzieci filozofują" skonstruowana jest w formie rozmowy dzieci i dorosłych. Wykorzystując naturalną prostotę dziecięcych pytań i odpowiedzi, otwiera drzwi do odwiecznych filozoficznych problemów, takich jak znaczenie życia, etyka, emocje, tożsamość czy świadomość. Każdy tom zawiera sześć ważnych pytań. Każde pytanie prowadzi do sześciu możliwych odpowiedzi, których mogłoby udzielić dziecko. Z kolei każda odpowiedź prowadzi do kilku nowych pytań, które w jakiś sposób podważają wcześniejszą odpowiedź. A wszystko to w odniesieniu do codziennego życia dziecka. Charakterystyczne ilustracje oparte na koncepcji żartu rysunkowego pomagają spojrzeć na omawiany problem w sposób humorystyczny, delikatny, poetycki czy nawet nieco wywrotowy - wszak myślenie to świetna zabawa! (Rec. Wydawn.)

Oto Pippi Pończoszanka, najsilniejsza dziewczynka świata, która mieszka w Willi Śmiesznotce i przyjaźni się z Tommym i Anniką - dziećmi z sąsiedztwa. Wspólnie przeżywają mnóstwo przygód, bo z Pippi nie można się nudzić! Ostatni z trzech tomów komiksów o Pippi. W latach 1957-59 Astrid Lindgren wraz z ilustratorką Ingrid Vang Nyman stworzyły historyjki komiksowe, które ukazywały się w kolejnych numerach miesięcznika dla dzieci, a w latach 1969-71 zostały wydane w Szwecji w wersji książkowej. Dzięki drukowanym literom komiksy mogą stać się pierwszą samodzielną lekturą. Dla jednych będą pierwszym spotkaniem z Pippi, dla innych - spotkaniem z dobrą znajomą. W każdym przypadku niepokorny charakter Pippi i jej szalone przygody sprawią, że będzie to spotkanie niezwykłe! (Rec. Wydawn.)

Oto Pippi Pończoszanka, najsilniejsza dziewczynka świata, która właśnie wprowadziła się do Willi Śmiesznotki i zapoznała z Tommym i Anniką - dziećmi z sąsiedztwa. Wspólnie przeżyją mnóstwo przygód, bo z Pippi nie można się nudzić! Pierwszy z trzech tomów komiksów o Pippi. W latach 1957-59 Astrid Lindgren wraz z ilustratorką Ingrid Vang Nyman stworzyły historyjki komiksowe, które ukazywały się w kolejnych numerach miesięcznika dla dzieci, a w latach 1969-71 zostały wydane w Szwecji w wersji książkowej. Dzięki drukowanym literom komiksy mogą stać się pierwszą samodzielną lekturą. Dla jednych będą pierwszym spotkaniem z Pippi, dla innych - spotkaniem z dobrą znajomą. W każdym przypadku niepokorny charakter Pippi i jej szalone przygody sprawią, że będzie to spotkanie niezwykłe! (Rec. Wydawn.)

Pippi, Tommy i Annika przeczytali w gazecie o chuliganach panoszących się w sztokholmskim parku. Annika stwierdziła, że nikt się tak nie nadaje do zaprowadzenia tam porządku jak Pippi! Wyruszają więc w trójkę wraz z koniem i małpką Panem Nilssonem do stolicy. Co zastaną na miejscu? Czy Pippi, najsilniejszej dziewczynce świata, uda się rozprawić z opryszkami nękającymi spacerowiczów? Oto nieznana wcześniej polskim czytelnikom przygoda Pippi Pończoszanki!