Jeśli spodziewacie się kolejnej historyjki dla dzieci, napakowanej morałami i z banalnym happy endem - zapomnijcie o tym. Kolejna historia pomyślana przez Martę Guśniowską to zaskakująca i niebanalna opowieść. Nieco gapowata, ale serdeczna i uparta Gęś to postać rozpisana tak, że trudno jej nie polubić. Ma dziewczęcy urok, godny podziwu dystans do siebie, autoironię i otwartość wobec otoczenia. Największą jednak zaletą naszej Gęsi jest to, że - nietypowo dla swojego gatunku - niechętnie się szarogęsi. Ma natomiast zupełnie inny atrybut - olbrzymią, pierzastą, okrągłą i czarną… depresję. Historyjka, która z pozoru wydaje się być jedynie mądrą przypowieścią o ponadczasowych wartościach i sile przyjaźni, jest również elementarzem rozumienia prawd o świecie - rozciąga przed czytelnikami cały wachlarz postaw, filozofii i refleksji o tym, jak w tym świecie się odnaleźć. Marta Guśniowska, autorka, która sama stawia sobie literacką poprzeczkę coraz wyżej, w przypadku Gęsi przekroczyła ją kilkakrotnie. To, co w tym tekście należy docenić, to z całą pewnością jego wielowymiarowość, czyniąca „Gęś” nie wyłącznie książeczką dla dzieci. Dorośli przejrzą się w niej, jak w zwierciadle, przy okazji doceniając trafną ironią, dwuznaczność i językowe zacięcie, dzięki któremu słowa pod piórem Marty Guśniowskiej nabierają nowego znaczenia. Kolejną zaletą tej opowieści jest jej warstwa wizualna - wydawnictwo Tashka zadbało o przyjemną dla oka oprawę, wykonanie ilustracji powierzając Robertowi Romanowiczowi. Dzięki jego pracy „Gęś” jest tworem spójnym i konsekwentnym, bowiem jej graficzna strona jest dokładnie taka, jak sama historia - bardzo nieoczywista, a przez to wyjątkowa. Przeniknięta humorem i lekkością mówienia o trudnych sprawach „Gęś” to lektura obowiązkowa dla każdego, komu wydaje się, że w literaturze dla dzieci istnieją granice i bariery - nie tutaj. (Rec. Wydawn.)

Nadeszła jesień. Róża, Szperaczek i Borek postanowili zorganizować regaty na rzece. Ale muszą najpierw zbudować łódkę, co nie jest tak trudne, jak dogadanie się, jak ta łódka ma wyglądać. Czy uda im się w końcu wziąć udział w przygodzie żeglarskiej? Ludzkie charaktery w zwierzęcych maskach, zabawne perypetie i próba zmierzenia się z innością, która zamiast dzielić, łączy naszych sympatycznych bohaterów. Według dziennika „Le Monde” historia pana Borsuka i pani Lisicy to „przepełniona humorem i czułością piękna lekcja tolerancji”.

Nadchodzi zima! Borsuki gromadzą zapasy, robią się senne i coraz częściej poszukują spokoju. Borek marzy o ciepłym łóżku w przytulnej norce, tymczasem Róża woli hasać w głębokim śniegu. Czy tak różne potrzeby da się ze sobą pogodzić? Przecież jakoś trzeba przetrwać tę zimę! Ludzkie charaktery w zwierzęcych maskach, zabawne perypetie i próba zmierzenia się z innością, która zamiast dzielić, łączy naszych sympatycznych bohaterów. Według dziennika „Le Monde” historia pana Borsuka i pani Lisicy to „przepełniona humorem i czułością piękna lekcja tolerancji”.

Odwagi zajączku – debiut Nicoli Kinnear o przezwyciężaniu lęku przed nieznanym podbił serca dzieci i rodziców w 20 krajach. Wracamy do tego samego lasu. Poznajemy Lisiczkę. Jest cichutka, a inni są hałaśliwi. Jest smutna, bo zna wiele bajek i ma dużo do opowiadania, ale nikt jej nie słyszy, ani nie słucha. Ani jej, ani zbliżającego się Niedźwiedzia… Czy uda jej się zdobyć na odwagę by ostrzec i ochronić przyjaciół? A może nawet pomoże Niedźwiedziowi? Ciepła, zabawna, piękna książka o tym, jak siła przyjaźni daje pewność siebie i odwagę.

Czym lisy różnią się od kotów? A od wiewiórek? Na te i inne nurtujące cię pytania odpowiedzą lis rudy Feliks, lisica polarna Lisa, a także wielkouchy fenek Zenek. Otwórz tę książkę, sprawdź, ile dźwięków jest w lisim słowniku, pomóż Lisie wrócić na Svalbard, a Zenkowi na Saharę. Dzięki trójce przyjaciół już wkrótce się dowiesz, kto jada dżdżownice alla carbonara i galaretkę z mysich uszu, odkryjesz, w jaki sposób z lisich kup wyrastają krzaczki jeżyn, a przede wszystkim zrozumiesz, że tylko lisom jest dobrze w lisim futrze!

Pełna wdzięku, futropozytywna książka obrazkowa o tym, jak polubić samego siebie. Tutek jest puchaty. Tak puchaty, że to się w głowie nie mieści. I wcale mu to nie odpowiada. Bo kiedy jest się lisem, chciałoby się być lekkim i zwinnym, przemykać z gracją przez las i nie zbierać z każdego krzaka pasażerów na gapę. Puszyste futro z każdym dniem ciąży mu bardziej i bardziej, aż w końcu… wydarza się coś, co sprawi, że Tutek spojrzy na swoje problemy z zupełnie innej perspektywy. Ujmująca w swojej prostocie, dowcipna historia o samoakceptacji i o tym, jak na pozór drobna rzecz może zmienić spojrzenie na wiele spraw.

Minął rok, odkąd Peter ostatni raz widział swojego ukochanego liska Paxa. Dawniej byli nierozłączani. Teraz, gdy czas zagoił rany, każdy z nich prowadzi zupełnie inne życie. Paxowi i jego partnerce, Nastroszonej, urodziła się trójka uroczych lisich szczeniąt, których rodzice muszą strzec przed niebezpieczeństwami otaczającego świata. Tymczasem Peter, który w wyniku niedawno zakończonej wojny został sierotą, dręczony poczuciem winy i samotnością opuszcza schronienie u Voli i pragnie dołączyć do Wodnych Wojowników – organizacji zrzeszającej młodych wolontariuszy wędrujących po zniszczonych wojną terenach i uzdatniających skażone zbiorniki wodne, aby ludzie i zwierzęta mogli znów żyć bezpiecznie. Gdy jedno ze szczeniąt Paxa poważnie się rozchoruje, pozostaje mu tylko liczyć na jedynego zaufanego człowieka, Petera. Mimo że chłopiec chciał zapomnieć o przeszłości, jego miłość do ukochanego lisa nigdy nie wygasła. Zarówno Peter, jak i Pax wyruszają w drogę do domu, wspierając się, gdyż wszystkie rany mogą się zabliźnić dzięki mocy uzdrawiającej miłości.

Czas to taka dziwna rzecz. Tata dużo o nim mówi. Ale wydaje mi się, że znam się na czasie lepiej niż on. Dlatego codziennie rano to ja mówię Tacie, kiedy... ...czas wstawać! Okazuje się, że według dziecka najlepszą porą na wstawanie jest piąta rano. Zaspany tata prosi wtedy o jeszcze pięć minut, bo myśli, że to niewiele. Ale to nieprawda! Dzieci najlepiej potrafią dowieść, że pięć minut to znacznie więcej czasu niż mogłoby się wydawać. Od rana aż do wieczora obserwujemy dzień z życia pewnej rodziny: taty lisa i jego dwójki lisich urwisów. Tata w pośpiechu załatwia mnóstwo spraw i wciąż goni za własnym ogonem, aż dosłownie pada z nóg. A jego dzieci podążają w ślad za nim, robiąc dokładnie to, czego chcą, bez względu na pośpiech lub ograniczenia czasowe. Na szczęście maluchy chętnie dzielą się z tatą tajemnicą czasu, bo biedak nie ma o tym zielonego pojęcia. Pięć minut to mnóstwo czasu! Przekonacie się o tym, czytając nową książkę Marty Altés Jeszcze pięć minut, uroczą, pełną delikatnego humoru historię o tym, jak ważny jest czas spędzany razem. Opowieść w równym stopniu zachwyci dzieci, jak i ich zabieganych rodziców. (Rec. Wydawn.)

Tegoroczna zima jest długa i bardzo sroga. Mróz bezlitośnie skuwa ziemię, która nie rodzi plonów, a zwierzętom powoli kończą się zapasy. Na szczęście lisy i borsuki to dzielne stworzenia! Postanawiają przegonić zimę... zabawą, śpiewem i tańcem! Czy zagrają na nosie śnieżnej królowej, która ustąpi pola wiośnie? Przy odrobinie magii wszystko jest możliwe. Ludzkie charaktery w zwierzęcych maskach, zabawne perypetie i próba zmierzenia się z innością, która zamiast dzielić, łączy naszych sympatycznych bohaterów. Według dziennika „Le Monde” historia pana Borsuka i pani Lisicy to „przepełniona humorem i czułością piękna lekcja tolerancji”.

Pięknie ilustrowana opowiastka o małym lisku Rudasku i jego przyjaciółce Kasi.

Nocą do kurnika zakrada się głodny lis. Zauważa go skrzat strzegący zagrody. Co wymyśli skrzat, by lis się najadł, ale nie ucierpiała żadna kura? Pięknie ilustrowana zimowa historia z bożonarodzeniowym akcentem. Tekst Astrid Lindgren jest parafrazą popularnego niegdyś w Szwecji wiersza Karla-Erika Forsslunda z 1900 roku, który doczekał się wielu wydań w zbiorach i antologiach, a także jako książka obrazkowa z ilustracjami Haralda Wiberga. Niemiecki wydawca zamówił u Lindgren krótszą, prozatorską wersję wiersza, którą opublikował z ilustracjami Wiberga w 1965 roku. W Szwecji wydano tekst Lindgren dopiero pół wieku później z ilustracjami Evy Eriksson.

Kto to taki...? Mały lisek! Straszny z niego jest urwisek.... Książeczka dla najmłodszych dzieci, ma sztywne kartonowe kartki.

Ola to dziewczynka, która rozumie mowę zwierząt. Pewnego dnia znajduje w lesie smutnego liska. Mały Rudzielec się zgubił. Ola postanawia mu pomóc i zabiera go do swojego domu. Co z tego wynikło i jak zakończyła się historia liska? Koniecznie sięgnijcie po kolejną książeczkę z serii „Zwierzęta Oli”. Aby opanować i doskonalić trudną umiejętność czytania, Wydawnictwo Skrzat proponuje nową kolekcję „Pierwsze Czytanki”. Należą do niej m.in. książeczki z serii „Zwierzęta Oli”. Zostały one przypisane do poziomu trzeciego, co oznacza, że są przeznaczone dla dzieci, które znają już wszystkie litery i czytają dość płynnie. Każda historia z tej serii zawiera nieco trudniejszy dłuższy tekst narratorski oraz prostszy − umieszczony w dymkach. (Rec. Wydawn.)

Flora po przeprowadzce z miasta na wieś znalazła nową przyjaciółkę – zaczarowaną sowę, która rozumie mowę ludzi i innych zwierząt. Odtąd dziewczynka i ptak spędzają ze sobą wiele czasu i rozumieją się jak nikt inny. Razem przeżywają wiele niesamowitych przygód. Pewnego dnia znajdują w szopie małego bezbronnego liska. Przyjaciółki postanawiają pomóc maleństwu, lecz nie jest to łatwe. Czy uda się im znaleźć liskowi nowy dom? Czy Srebrna Łapa znajdzie swoje miejsce na Ziemi? I kim tak naprawdę okaże się asystentka ojca Flory? Ciepła, wzruszająca opowieść o przyjaźni, potrzebie akceptacji i pomocy innym. (Rec. Wydawn.)

Borek, Szperaczek i Róża w jednym zgadzają się całkowicie: borsuki i lisy nie są stworzone do życia razem! Jednak ich rodzice są innego zdania. Na domiar złego pan Borsuk i pani Lisica postanawiają zamieszkać we wspólnej norze! W drugim tomie pojawia się niespodziewany gość. Spowoduje zamieszanie w tej niezwykłej rodzinie borsuków i lisów, które nigdy się nie nudzą. Borek, Szperaczek i Róża w jednym zgadzają się całkowicie: borsuki i lisy nie są stworzone do życia razem! Jednak ich rodzice są innego zdania. Na domiar złego pan Borsuk i pani Lisica postanawiają zamieszkać we wspólnej norze! W drugim tomie pojawia się niespodziewany gość, który spowoduje zamieszanie w tej niezwykłej rodzinie borsuków i lisów, które nigdy się nie nudzą.

Czy lis i pies myśliwski mogą się przyjaźnić? Przecież to wbrew naturze! A jednak... Od każdej reguły są wyjątki. Jednym z nich jest opisana w tej książce niezwykła i wzruszająca historia Rudka - osieroconego liska, wychowanego na farmie oraz Reksa, który poznał leśnego rudzielca, gdy obaj byli jeszcze mali. Mimo groźnych przygód obaj znaleźli w życiu swoje miejsce. I obaj wiedzą, że najważniejsza na świecie jest przyjaźń. A prawdziwych przyjaciół poznaje się w potrzebie. (Z okładki)

W komiksie o Borsuku i Lisicy poznajemy historię nietypowej rodziny: pana Borsuka i jego trojga dzieci oraz pani Lisicy i jej córki. Borek, Szperaczek i Róża w jednym zgadzają się całkowicie: borsuki i lisy nie są stworzone do wspólnego życia! Jednak ich rodzice są innego zdania. Na domiar złego pan Borsuk i pani Lisica postanawiają zamieszkać razem w jednej norze! Seria cieszy się we Francji wielką popularnością. Jest także lekturą szkolną dla najmłodszych. Według dziennika „Le Monde” historia pana Borsuka i pani Lisicy to „przepełniona humorem i czułością piękna lekcja tolerancji”. Na podstawie komiksu powstał film animowany wyświetlany w polskiej telewizji pod tytułem „Jak borsuk z lisem”.

Pięknie namalowana opowieść dla młodszych dzieci o sile przyjaźni. Malutki Lisek żyje samotnie Tutaj – pod jabłonką na odległych wzgórzach. Jest szczęśliwym zwierzątkiem, które zajmuje się tylko sobą i swoimi lisimi sprawami. Jednak pewnego dnia pojawia się Wielki Dzik. Lisek jeszcze nie wie, że wraz z przybyszem nadszedł czas zmian, przygód i wędrówki do krainy Tam. Czy Malutki Lisek jest gotowy na to wszystko? I czy jest gotowy na niespodziewaną przyjaźń z nieznajomym? Autorką komiksu jest Berenika Kołomycka, graficzka, ilustratorka i projektantka. Stworzyła rysunki do komiksów Wykolejeniec (scen. Grzegorz Janusz) i Tej nocy dzika paprotka (scen. Marzena Sowa). Album powstał jako rozwinięcie krótkiej historii nagrodzonej w drugiej edycji „Konkursu imienia Janusza Christy na komiks dla dzieci”.