Rocznik „Małopolska. Regiony - regionalizmy - małe ojczyzny” wydaje Małopolski Związek Regionalnych Towarzystw Kultury oraz Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie przy współpracy z Polskim Towarzystwem Historycznym. Pismo nawiązuje sięgającej XIX wieku do tradycji prasy i wydawnictw regionalistycznych. Jest to jedyne na terenie województwa małopolskiego wydawnictwo ciągłe szeroko prezentujące zagadnienia regionalizmu w kontekście interdyscyplinarnym (historia, etnografia, dziedzictwo kulturowe, literatura i sztuka). Publikacja ma zasięg ponadregionalny - obejmuje obszar historycznej Małopolski, czyli obecnych województw: małopolskiego, częściowo śląskiego, świętokrzyskiego, podkarpackiego. Rocznik popularyzuje małopolskie dziedzictwo historyczne i kulturowe, prezentuje osiągnięcia twórców i badaczy regionu, kulturę mniejszości narodowych i etnicznych, ścieżki edukacji regionalnej, życie intelektualne społeczności lokalnych, a także udostępnia materiały archiwalne i dokumenty ruchu regionalistycznego. (Rec. Wydawn.)

W Pamiętnikach Józef Haller - Błękitny Generał - zawarł opis swego niezwykle burzliwego życia, od patriotycznej i głęboko religijnej atmosfery domu rodzinnego aż po lata spędzone na emigracji. Jest to głos uczestnika doniosłych wydarzeń z historii odradzającego się państwa polskiego i II wojny światowej, dowódcy wielkich polskich formacji wojskowych, dzielnego żołnierza i znanego polityka, pozostającego w cieniu Marszałka. Głos człowieka dziś może nieco zapomnianego, ale jakże dla tej historii znaczącego. Józef Haller (1873-1960), generał, polityk prawicowy. Studia odbył w Wiedniu w Wojskowej Akademii Technicznej, następnie służył w armii austriackiej. W czasie I wojny światowej został w 1916 dowódcą II Brygady Legionów. W 1918 w wyniku tzw. szarży pod Rarańczą na czele Polskiego Korpusu Posiłkowego przy armii austriackiej przedostał się na stronę rosyjską. Następnie przebywał we Francji, gdzie z ramienia Komitetu Narodowego Polskiego utworzył u boku Francji tzw. Błękitną Armię. Na jej czele przybył w 1919 do kraju na front ukraiński. W 1920 objął w imieniu Polski Pomorze Gdańskie, a w czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził armią ochotniczą. Był też Inspektorem Generalnym armii i członkiem Rady Wojennej. W latach 1920-1927 był posłem na sejm. Przeciwnik Piłsudskiego. Po wyborze na prezydenta RP G. Narutowicza podsycał wrogie mu nastroje. Po przewrocie majowym 1926 został przeniesiony w stan spoczynku. Współorganizował opozycję, tzw. Front Morges, a także utworzone w 1937 Stronnictwo Pracy. Po kampanii wrześniowej przebywał na emigracji. W latach 1940-1943 pełnił funkcje ministra oświaty w rządzie W. Sikorskiego. Po wojnie mieszkał w Londynie, gdzie zmarł w 1960 roku. Jego prochy wróciły do Polski w 1993 r. (multibook.pl)

W publikacji tej autor przedstawił historię skautingu i harcerstwa polskiego oraz sylwetki dziesięciu generałów wybitnych dowódców Wojska Polskiego, którzy działania niepodległościowe rozpoczynali w polskim skautingu, a następnie związali się z harcerstwem jak generał Mariusz Zaruski, a z "Szarymi Szeregami" AK - generał Emil Fieldorf.

Przed stu laty z krakowskich Oleandrów wyruszyli żołnierze, których szlak prowadził do wolnej i niepodległej Polski. Tak zaczęła się wielka walka o Polskę, prowadzona na wielu frontach, walka, w której doświadczeni oficerowie i szeregowi żołnierze dokonywali niezwykłych czynów. W książce przedstawiono sylwetki kilkunastu żołnierzy, którzy wsławili się w walce o niepodległość Polski w latach pierwszej wojny światowej. Mamy tu wielu piłsudczyków, późniejszych wielkich generałów i polityków II Rzeczpospolitej, takich jak Walery Sławek, Kazimierz Sosnkowski, Władysław Belina-Prażmowski czy Bolesław Wieniawa-Długoszowski, którzy zaczynali swoją drogę do wolnej Polski jako żołnierze I Brygady Legionów. Mamy generała Hallera i niezłomnych bohaterów Brygady karpackiej, zwanej żelazną, wspaniałych ułanów, którzy swoimi szarżami rozsławili na nowo polskie wojsko, a także tych, którzy o wolną i niepodległą Polskę walczyli z dala od jej granic, na dalekich wschodnich i północnych rubieżach. „W pamięci zbiorowej Legiony utrwaliły swe miejsce przede wszystkim jako symbol postawy niepokornej, dumnej wolności, odwagi, honoru, zawadiackiej fantazji – były wszak pierwszym realnym spełnieniem polskiego snu, który w dodatku znalazł w 1918 roku swój szczęśliwy finał. Z ich poświęcenia wyrosła duma II Rzeczpospolitej. Został z tego poświęcenia etos żołnierza niepodległości. Ten sam, który odezwał się na frontach II wojny – od Westerplatte po Monte Cassino i Powstanie Warszawskie. Ten sam, który w nowej formie, wzmocnionej błogosławieństwem Jana Pawła II, odrodził się w „Solidarności”, w Sierpniu 1980.