Epoka Drugiej Rzeczypospolitej, potępiana w czambuł w czasach PRL-u, budzi dziś wielkie zainteresowanie, ale często bywa idealizowana. Dla wielu współcześnie żyjących Polaków, nie wyłączając historyków, było to państwo elitarne, niemal idealne, z którego powinniśmy być nie tylko dumni, ale także czerpać wzory. To idealizowanie dotyczy zwłaszcza ówczesnych elit politycznych, których członkowie bywają porównywani do współczesnych ludzi władzy i porównanie zawsze wypada niekorzystnie dla dzisiejszych polityków. Panuje powszechna opinia, iż przed wojną rządzili prawdziwi idealiści, ludzie, którym obce były niesnaski i awantury, a ich jedynym drogowskazem było hasło: Bóg, honor, ojczyzna. Przyjrzyjmy się zatem ludziom sprawującym rządy w Drugiej Rzeczypospolitej. Okazuje się, że popełniali też różne grzeszki, które tylko dlatego nie ujrzały światła dziennego, że ówczesne media nie były ani tak sprawne, ani tak wszędobylskie jak ich współczesne odpowiedniki. A miałyby o czym pisać. Na szczytach władzy nie brakowało skandali obyczajowych i erotycznych. Od pozamałżeńskich romansów nie stronili znani politycy, począwszy od Władysława Sikorskiego, a na Józefie Piłsudskim skończywszy. Publikacja ta opowiada jednak nie tyle o skandalach obyczajowych epoki, w które zamieszani byli ludzie władzy, ile o partnerkach polityków, o ich żonach i kochankach, wśród których były kobiety o nieprzeciętnych osobowościach. Co więcej, niejeden mąż stanu zawdzięczał zaistnienie na scenie politycznej właśnie kobiecie, z którą związał swój los. (Rec. Wydawn.)

Sto lat niepodległości obchodzone jest tak totalnie, że nawet stolarz uznany może być za coś rocznicowego. Książka Michała Ogórka to doskonała odtrutka na historię zmienianą w bajkopisarstwo i kult jednostek.Ogórek pieczołowicie odtwarza obraz Polski, jaki w poszczególnych okresach niepodległości rysowano. Za każdym razem była to Polska jej zbawców i „zbawców”: Piłsudskiego, Śmigłego-Rydza, Bieruta, Gomułki, Gierka, Jaruzelskiego, Wałęsy, Lecha i Jarosława Kaczyńskiego. Im wyżej każdy z nich bywał wyniesiony, tym boleśniejszy zazwyczaj był jego upadek. Rozmiary kultu przywódców powodowały, że ludzie płakali ze wzruszenia, a potem z zawodu i wściekłości. Ale przy tej książce popłakać się można tylko ze śmiechu. (Rec. Wydawn.)

Kim był człowiek znienawidzony przez Rosjan za zwycięskie walki z bolszewikami w latach 1919-1920 oraz automatycznie przez władze i historyków epoki PRLu, a także za związek z sanacją przez polski rząd na wychodźstwie, a także, później, przez część opozycji antykomunistycznej? Czy mógł sprostać kreowanej przez przedwojenne media roli niezwyciężonego Wodza, następcy Marszałka Piłsudskiego we wrześniu 1939 r.? Czy zasłużył na niechęć środowiska piłsudczyków i wszystkich obywateli, których dotknęła katastrofa wojny? Śmigły był człowiekiem skrytym. Nie mówił o sobie, nie pozostawił wspomnień. Pisano o nim niewiele, przede wszystkim bardzo źle w kontekście II wojny światowej, nie podkreślając dostatecznie jego ogromnej roli w bojach legionowych, znakomitego kierowania Polską Organizacją Wojskową, sukcesów w wojnie z bolszewikami. Dzięki autorom książki, którzy badają życie i działalność Naczelnego Wodza od kilkunastu lat, możemy poznać jego tajemnice, począwszy od dnia narodzin. (Rec. Wydawn.)

Książka składa się z dwóch dokumentów. Pierwszy "W pościgu" to wspomnienia z walk i bitew żołnierza Pierwszej Brygady. Drugi dokument "Garść wspomnień spod Rarańczy" składa się z 20 dokumentów: wspomnień żołnierzy, oficerów, przemówień dygnitarzy i kazań księży. Są to dokumenty związane z bitwą pod Rarańczą pisane zaraz po zakończeniu I wojny światowej lub pisane z okazji rocznic.

Przed stu laty z krakowskich Oleandrów wyruszyli żołnierze, których szlak prowadził do wolnej i niepodległej Polski. Tak zaczęła się wielka walka o Polskę, prowadzona na wielu frontach, walka, w której doświadczeni oficerowie i szeregowi żołnierze dokonywali niezwykłych czynów. W książce przedstawiono sylwetki kilkunastu żołnierzy, którzy wsławili się w walce o niepodległość Polski w latach pierwszej wojny światowej. Mamy tu wielu piłsudczyków, późniejszych wielkich generałów i polityków II Rzeczpospolitej, takich jak Walery Sławek, Kazimierz Sosnkowski, Władysław Belina-Prażmowski czy Bolesław Wieniawa-Długoszowski, którzy zaczynali swoją drogę do wolnej Polski jako żołnierze I Brygady Legionów. Mamy generała Hallera i niezłomnych bohaterów Brygady karpackiej, zwanej żelazną, wspaniałych ułanów, którzy swoimi szarżami rozsławili na nowo polskie wojsko, a także tych, którzy o wolną i niepodległą Polskę walczyli z dala od jej granic, na dalekich wschodnich i północnych rubieżach. „W pamięci zbiorowej Legiony utrwaliły swe miejsce przede wszystkim jako symbol postawy niepokornej, dumnej wolności, odwagi, honoru, zawadiackiej fantazji – były wszak pierwszym realnym spełnieniem polskiego snu, który w dodatku znalazł w 1918 roku swój szczęśliwy finał. Z ich poświęcenia wyrosła duma II Rzeczpospolitej. Został z tego poświęcenia etos żołnierza niepodległości. Ten sam, który odezwał się na frontach II wojny – od Westerplatte po Monte Cassino i Powstanie Warszawskie. Ten sam, który w nowej formie, wzmocnionej błogosławieństwem Jana Pawła II, odrodził się w „Solidarności”, w Sierpniu 1980.

Czasy Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej to niezwykle barwny okres w dziejach naszego kraju. Elitę polityczną tworzyli wówczas ludzie o wielkich zasługach, ale i oni popełniali błędy i miewali swoje słabości. Życie prywatne polityków tego okresu obfitowało w różne wydarzenia i zawirowania natury osobistej. Towarzyszą im ludzie z ich najbliższego kręgu: rodzina, przyjaciele, partnerzy uczuciowi i seksualni. Wielu wydarzeń nie można już po latach ostatecznie wyjaśnią. Do dziś nie ustalono na przykład, jakie były przyczyny śmierci przyjaciółki Józefa Piłsudskiego - Eugenii Lewickiej, ani czy piękna lekarka była ostatnią miłością marszałka. Nie wiadomo też, z jakich powodów została zamordowana partnerka Edwarda Śmigłego-Rydza-Marta Zaleska. Czy powodem zabójstwa było zgubne upodobanie do rozrywkowego trybu życia i kontakty z gangsterami na Lazurowym Wybrzeżu, czy też próbka kolaboracji jej partnera z Niemcami podczas wojny?