Tajniki sukcesu najwybitniejszego trenera w historii NBA. Phil Jackson. To on: • przekonał Michaela Jordana, że musi zdobywać mniej punktów, • rozwinął talenty przywódcze Scottiego Pippena, • zapanował nad wybrykami Dennisa Rodmana, • wyeliminował słabości Shaquille’a O’Neala, które tak bezlitośnie wykorzystywali rywale, • natchnął Kobego Bryanta do przemiany w prawdziwego lidera. Dlaczego musiałeś wygrać wszystko już w pierwszym roku i sprawić, że to się wydaje takie łatwe? Teraz wszyscy wyglądamy na głupków, bo nie udało nam się to wcześniej. Jerry Buss, właściciel Los Angeles Lakers, po pierwszym sezonie Phila Jacksona 11 mistrzowskich pierścieni zdobytych dzięki wykorzystaniu mądrości buddyzmu zen, niecenzuralnych cytatów z „Pulp Fiction” i plemiennych zwyczajów Indian Lakota. Niezliczone anegdoty zza kulis NBA. Inspirujący podręcznik zarządzania ludźmi i osiągania niewyobrażalnych sukcesów. (Rec. Wydawn.)

"186 szwów" to wzruszająca opowieść o macierzyństwie, miłości, odwadze, strachu i cierpieniu. Opowieść o kaukaskiej gościnności, rodzinnych więzach, samotnych zmaganiach, walce o życie, czeczeńskim honorze, złotym sercu i nadludzkim bólu. Opowieść o poszukiwaniu spokoju, dobra, bezpieczeństwa i ciepła. Opowieść o siostrzanej relacji dwóch kobiet, które różni niemal wszystko – pochodzenie, poglądy, wychowanie, język, kultura, religia. Mogłyby nigdy się nie spotkać. Mogłyby nawet nie wiedzieć o swoim istnieniu. Jednak los chciał inaczej. Ta historia pozwala docenić życie, odnaleźć piękno i dobro, ułożyć od nowa własne priorytety i wyraźnie zobaczyć to, co naprawdę ważne. Dwie kobiety, prawdziwe emocje i siódemka dzieci. Ta opowieść musiała powstać! (Z okł.)

Historia kolczastego stworzenia, które skruszyło ludzkie serce. Osierocony przez matkę kilkudniowy jeż zostaje przyniesiony do kliniki weterynaryjnej. Waży zaledwie 25 gramów. Głodny i mocno wyziębiony, jest bliski śmierci. Kiedy weterynarz Massimo Vacchetta zaczyna zajmować się małym pacjentem, rodzi się między nimi specjalna więź. Lekarz poświęca każdą chwilę, by uratować kolczaste stworzenie przed pewną śmiercią. Ciekawska i figlarna samiczka jeża, którą Massimo nazywa Ninną, w końcu odzyskuje siły i stopniowo wywraca życie weterynarza do góry nogami. Czy przywiązany do zwierzątka weterynarz będzie potrafił wypuścić je na wolność? Nie od początku Massimo zdaje sobie sprawę z tego, że to dopiero początek jego przygody z jeżami. (Rec. Wydawn.)

3 Maja to główna ulica naszego miasta, najbardziej reprezentacyjna i najbardziej znana. Od wielu wieków jej kształt pozostał niezmieniony, zmieniali się tylko mieszkańcy i ich domy. Historia każdej ulicy jest częścią historii miasta i pozwala Czytelnikowi zaglądnąć w przeszłość oczami mieszkańców. Ci, którzy podzielili się swoimi wspomnieniami, stają się dla nas przewodnikami - świadkami naszej lokalnej historii. Subiektywny charakter tych opowieści, umożliwia spojrzenie na to, co było z różnych, często odmiennych perspektyw i ukazuje różnorodność ludzkich doświadczeń.

Przez cały tydzień podróżujemy po wybranych częściach Stanów Zjednoczonych Ameryki, a każdy dzień tej przygody jest poświęcony innej atrakcji turystycznej. Oglądamy m.in. Los Angeles, Nowy Jork, Las Vegas i parki narodowe - Wielki Kanion czy Dolinę Śmierci. Zwiedzaniu towarzyszy opowieść o Ameryce i Amerykanach: diecie, kulturze samochodowej, życiu na kredyt, amerykańskiej mentalności, problemie strzelanin i łatwości dostępu do broni palnej. Autorka, która od kilku lat mieszka w USA, dzieli się refleksjami na temat kraju i jego mieszkańców, opowiada o swoim życiu codziennym, a jednocześnie pokazuje, na co warto zwrócić uwagę w czasie pobytu. "Siedem dni w siódmym niebie" to świetna lektura zarówno dla osób planujących wyjazd do USA, jak i dla tych, które chcą lepiej poznać Amerykę i Amerykanów. (Rec. Wydawn.)

Żyje z wyrokiem śmierci, zerwała wszelkie kontakty z bliskimi i wciąż ucieka przed przeszłością. Mogą minąć całe dekady, ale „’ndrangheta o tobie nigdy nie zapomni”. Tą myślą wita każdy dzień Maria Stefanelli, która w 1998 roku wystąpiła przeciwko kryminalnej organizacji, w której się urodziła i dorastała, i została świadkiem koronnym. Spokrewniona z mieszkającymi w Ligurii przemytnikami narkotyków i porywaczy dla okupu, by uciec od aktów przemocy w swojej archaicznej i opresyjnej rodzinie, zgodziła się na zaaranżowane przez braci małżeństwo z mafijnym bossem. To był początek koszmaru; jej życie zostało całkowicie podporządkowane mafijnym interesom męża, parającego się handlem narkotykami i bronią oraz próbami uniknięcia więzienia, łącznie z brawurową ucieczką ze szpitala psychiatrycznego, do którego trafił dzięki fałszywemu orzeczeniu lekarskiemu. W 1996 roku wybuchła walka między jej krewnymi a rodziną męża, który stał się jedną z pierwszych ofiar. W kolejnym roku w niewyjaśnionych okolicznościach życie stracili: brat Marii, stryj Antonino oraz ich wspólnik. Maria za wszelką cenę pragnęła uchronić córkę od losu, jaki spotyka wszystkie kobiety ‘ndranghety, ustrzec ją przed spiralą pomocy. Strach przed śmiercionośnym, nieznającym granic szaleństwem, przekonał ją do podjęcia najważniejszej życiowej decyzji: współpracy z wymiarem sprawiedliwości. Wraz z córką zaczęła nowe życie pod fałszywym nazwiskiem. Do dziś występuje jako świadek w wielkim turyńskim procesie. A w oczach mafii jej postępowanie jest niewybaczalnym aktem zdrady, wymagającym kary i zemsty. Dlatego do końca życia Maria i jej córka muszą żyć w ukryciu. W swoich osobistych i poruszających wspomnieniach Maria Stefanelli ujawnia tajniki i zasady działania ‘ndranghety, nawołując jednocześnie do walki wszystkie kobiety podległe organizacji. (Rec. Wydawn.)

A wszystko dzięki „Jedz, módl się, kochaj” to opublikowane 10 lat po pamiętniku Elizabeth Gilbert i opatrzone jej entuzjastycznym wstępem opowieści blisko pięćdziesięciu osób, które po przeczytaniu historii Liz zmieniły swoje życie. Z potrzeby podzielenia się niezwykłym i całkowicie nieoczekiwanym doświadczeniem napisali je ludzie, których różniło wszystko - narodowość, wiek, płeć, status społeczny, zawód. A jednak wszyscy oni ulegli wspaniałej sile inspiracji i zdołali odrzucić dawny styl życia, by rozpocząć wędrówkę nową ścieżką – czasem trudną i wyboistą, ale własną. Niektóre transformacje tu opisane byłyby wręcz niewiarygodne, gdyby nie to, że – z prostotą i autentycznością – opowiadają o nich ludzie, których dotyczyły. (Z okł.)

Mówią na niego "Denis-rozrabiaka". Rosyjski łobuz z polskim obywatelstwem Zdobył Koronę Himalajów i Karakorum, wspiął się na dziesięć siedmiotysięczników i wytyczył nową drogę na Cho Oyu. Denis-rozdrabiaka. Cyborg-rozrabiaka. Nie mierzy tętna i nie łyka leków, nie bierze odżywek, ocieplacze uważa za niedozwolone, butle z tlenem za wykluczone. W górach nawet z jedzeniem jest na bakier: kiedy się wspina, pości. Tylko przed i po wysiłku zagryza ser i czekoladę. Uwielbia rywalizacje, tak z innymi jak i z samym sobą. Powtarza, że bycie pierwszym na szczycie to honor. Ale honorem jest też pomóc innym: w górach partnerstwo jest dla niego wszystkim. W 2001 roku sprowadził z Lhotse (8516 m npm) polską himalaistkę Annę Czerwińską, w 2018, z Nanga Parbat, Elizabeth Revol. Jak sam mówi: kocha życie i nie zamierza akceptować zwyczajności. Absurd Everestu opowiada o początkach himalajskiej przygody Denisa - pierwszym pobycie w najwyższych górach świata i przyjaźni z Simone Moro. Wyprawa w Himalaje była spełnieniem jednego z marzeń młodego ambitnego sportowca z Kazachstanu. Urubko nie tylko relacjonuje przebieg wyprawy, ale też pisze o tym, że góry uczą cenić życie. (Rec. Wydawn.)

Zaskakująca, bardzo osobista książka, napisana w typowym dla Mazurówny błyskotliwym i nonszalanckim stylu, będąca zarazem pocztem wybitnych mężczyzn II połowy XX wieku i początku naszego wieku. Wszyscy oni odcisnęli ważne piętno na życiu autorki. Jakie? Trzeba przeczytać "Ach ci mężczyźni!", a wszystko stanie się jasne. (Rec. Wydawn.)

Jeśli nie jesteś zainteresowany kupnem tej książki, to przynajmniej przeczytaj 7 stronę... coś pięknego! Jak będziesz czytał dalej to gwarantuję Ci, że nie będziesz mógł przestać. Największym atutem „ACZkolwiek kocham życie” jest piekącą, aż do bólu prawdą o tym, jak w jednym momencie życia wszystko może się skomplikować. Od rozpaczy do nadziei jest droga długa i bolesna, ale warto na nią wejść. Można też się poddać, albo brać przykład z Asi. Ja wciąż się uczę i dlatego wybrałam drugą opcję. (Ewa Błaszczyk) Autentyczne, spisane własnoręcznie bez pomocy korektora świadectwo bardzo młodej ale doświadczonej przez życie osoby. Doskonały wzór dla ludzi poszukujących inspiracji. Daje chęć do życia i wolę walki o siebie! (Krzysztof Ziemiec) (Z okł.)

Muszę się usprawiedliwić, że wspomnienia te będą bardzo niedoskonałe, dalekie od historycznej dokładności. Spisuję je przeszło 20 lat od zakończenia wojny. Okupacyjna konspiracja nie pozwalała na znajomość wszystkich osób zaangażowanych w walce z okupantem. Na początku działalności partyzanckiej w Gorlicach miałem niewielki zakres kontaktów. Straciłem całe archiwum wojenne. Nie mam żadnych notatek. Ogrom faktów i setki nazwisk są nie do spamiętania. Dlatego też niektóre sprawy mogę traktować zbyt pobieżnie, wiele nazwisk opuszczę lub mogę zniekształcić, a daty podam w przybliżeniu. (Wstęp)

"Ameryka w oczach wyrobnika" to książka złożona z poszerzonych listów opisowych wysyłanych przez wiele lat do przyjaciół w kraju. Jest to kalejdoskop tematów i obrazów słowem malowanych: zderzenia mitów z rzeczywistością, osobiste wrażenia i doświadczenia autorki, życie i praca Polaków w Chicago, wycieczki po Wietrznym Mieście i po kraju oraz Amerykanie w oczach przybysza z innego świata. Są tu obserwacje, ironia, zaduma, krytyka, humor, zachwyt, tęsknota, impresje i refleksje. Czytelnik znajdzie w tej książce wizję Ameryki, wielce subiektywną, lecz szczerze przez autorkę nakreśloną i zilustrowaną wieloma zdjęciami. (Rec. Wydawn.)

W 1933 roku młoda Amerykanka przyjeżdża do Polski jako żona księcia Pawła Sapiehy. Trafia do egzotycznego świata polskiej arystokracji, w którym nowojorskie wychowanie musi skonfrontować z zastaną tu rzeczywistością. Z tej perspektywy spogląda na stosunki społeczne panujące w II Rzeczpospolitej, poznaje życie warszawskiej elity, górnośląskich przemysłowców i ziemian na Kresach Wschodnich. Z wrodzonym talentem pisarskim, niepozbawionym ostrza krytyki, odmalowuje fascynujący obraz epoki. Po wybuchu wojny wraca do Stanów Zjednoczonych, gdzie zostaje cenioną postacią życia literackiego. „Świeże i niezwykłe ujęcie przedwojennej Polski. Wiele z tego, co - jak nam się wydaje - pamiętamy o latach 20. i 30. ubiegłego wieku, jest truizmem i stereotypem. Ta książka zadziwi współczesnych czytelników pełnym zrozumienia, choć dalekim od romantyzmu opisem świata, który przeminął.” (Rec. Wydawn.)

Zrozumieć górę i tych, którzy próbują ją zdobyć. Publikowane przez niego dzienniki z Narodowej Zimowej Wyprawy na K2 w 2018 roku zdobyły tysiące czytelników. W tej książce Rafał Fronia podejmuje próbę wyjaśnienia, dlaczego najwyższe góry są tak kuszące i co sprawia, że mimo śmiertelnego niebezpieczeństwa co roku setki śmiałków próbują wdrapać się na ich szczyt. I jak te góry zmieniają człowieka. Anatomia Góry to niezwykła opowieść o himalaizmie i obcowaniu z górami. To pełne emocji opisy wypraw w Andach, Pamirze, Himalajach i Karakorum. To szaleńcze przygody, górskie cuda, tragedie i sukcesy. A wszystko to okraszone kulisami ostatniej polskiej wyprawy na K2 oraz charakterystyką kolegów himalaistów. Sięgnij po tę opowieść i poczuj się, jakbyś tam był. Ta książka poniesie Cię na szczyty ośmiotysięczników bez wychodzenia z domu! Rafał potrafi nie tylko świetnie się wspinać, ale też bardzo ciekawie i bardzo refleksyjnie o tym wszystkim pisać. Czytając tę książkę, poczujecie się trochę tak, jakbyście byli obok niego, przy padającym śniegu, często dotkliwym mrozie i przerażającym wietrze. Nikt tak jak on nie potrafi oddać tego, co towarzyszy nam w górach. (Krzysztof Wielicki) Anatomia Góry to dobrze napisany kawałek bardzo osobistego świata Rafała. Czytając tę książkę, będziecie razem wspinać się na osiem tysięcy metrów, a jednocześnie odkrywać swoje marzenia, tęsknoty, pragnienia… To wspaniała podróż. I bardzo ją Wam polecam. (Kinga Baranowska) Wielką zaletą książki Rafała Froni jest jej autentyzm i szczerość. Autor pisze ją właściwym sobie stylem, dzięki któremu furorę zrobiły jego dzienniki spod K2. A przy tym pisze to wszystko człowiek, który w górach, niekiedy w anormalnych warunkach, bardzo wiele przeżył. Warto! (Jakub Radomski, „Przegląd Sportowy”) ( Z okł.)

O każdej miejscowości, miasteczku i mieście można by zgromadzić wiele anegdot i zabawnych historii, zarówno relacji z prawdziwych zdarzeń, jak i opowieści zmyślonych, które przechodząc z ust do ust, bywają wzbogacone o kolejne, pikantne nieraz, elementy, byle było ciekawiej i śmieszniej. Niektóre są zupełnym wytworem fantazji miejscowej społeczności, a niemal każdy z opowiadających da sobie głowę uciąć, że właśnie jedynie jego wersja jest prawdziwa. I tak jest lub bywało w przypadku Bobowej i jej okolic, bo niby dlaczego nie? Anegdoty, które poniżej przytoczę, także są albo prawdziwe w całości, albo częściowo, albo też zupełnie zmyślone, wyssane z palca, ale nie przeze mnie i raczej nie sposób ustalić, które są które. (Fragment słowa wstępnego).

W piekle Auschwitz, do którego trafiali mężczyźni i kobiety, rodziły się także dzieci. Auschwitz ma różne oblicza, lecz jednym z najgorszych i najbardziej tragicznych jest los dzieci, które przychodziły tu na świat. Bezbronne, bez szans na przeżycie. Jednak i tu pojawiały się anioły: położne, pielęgniarki i kobiety, które robiły wszystko, by je ocalić. Jedną z nich była Stanisława Leszczyńska. Położna, która gdy trafiła do Auschwitz, nie tylko nie straciła nadziei, ale pobyt tam potraktowała jak misję. Nazywana Mateczką, niosła pociechę innym, ale przede wszystkim odbierała porody więźniarek. W koszmarnych warunkach, nawet bez wody, za to pod czujnym okiem Mengelego. Nie pozwoliła umrzeć ani jednemu noworodkowi i ani jednej matce. Co nie znaczy, że wszyscy jej podopieczni przeżyli obozowy koszmar. (Rec. Wydawn.)

Grażynę Jagielską przez lata paraliżował strach. Żyła problemami męża. Dla jego pasji poświęciła swoje życie. W końcu jednak musiała zawalczyć o siebie. Przeżyła własny "lot nad kukułczym gniazdem". Spędziła pół roku w szpitalu psychiatrycznym. Poznała kobiety, które tak jak ona długo udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. Była w miejscu, w którym można było wszystko. Nie wolno było jednego - kłamać. Julia musiała być coraz lepsza, aż pod wpływem stresu odcięła sobie ucho. Ratownik wiecznie golił głowę i wierzył, że dzięki temu stanie się kimś innym. Marek wrócił z wojny jako bohater, ale nie potrafił już żyć z tym, co tam widział. Karolinka była przekonana, że jest aniołem i nikt jej nie widzi. Autorka zabiera nas w podróż pełną intymnych zwierzeń i prawdziwych emocji. W poruszający sposób opisuje azyl dla zagubionych oraz obrazy, które prześladowały ich latami. Opowiada o szczerości, potrzebie zrozumienia i bliskości. (Rec. Wydawn.

Oto kolejne polskie wydanie książki "Anonimowi Alkoholicy", przedstawiającej program powrotu do zdrowia z choroby alkoholowej według Dwunastu Kroków AA. Przesłanie programu pozostało niezmienione od 1939 roku. omimo tego, że pewne odniesienia czy wyrażenia występujące w tekście odzwierciedlają historyczne i społeczne warunki panujące w USA przed kilkudziesięciu laty, istota programu AA okazuje się być adoptowalna na całym świecie. Podstawowy tekst programu AA zdrowienia z alkoholizmu, którego posłanie zostało niezmienione od prawie siedemdziesięciu lat. Od chwili, gdy ukazało się pierwsze wydanie książki w 1939 roku program w niej zawarty pomógł milionom mężczyzn i kobiet na całym świecie powracać do zdrowia i godnie żyć. Od tytułu tej książki, zwanej także Wielką Księgą, wzięła nazwę Wspólnota Anonimowych Alkoholików. W tym wydaniu zamieszczono 7 historii osobistych polskich AA ukazujących proces zdrowienia, czyli rozwoju duchowego w oparciu o program 12 Kroków AA.

Maggie Nelson, amerykańska pisarka i intelektualistka, nawiązując do Barthes’owskiej interpretacji mitu o Argo, odnawia znaczenia najważniejszych dla siebie pojęć. Bo Argonauci to z jednej strony intymny opis doświadczeń autorki jako partnerki osoby niebinarnej, matki i córki, a z drugiej - erudycyjna rozprawa na temat tożsamości, seksualności i przemijania. Autorka sprawnie przeplata osobiste doświadczenia z teorią queer, psychologię z historią sztuki, filozofię z codziennością. Dzięki poświęceniu uwagi wyzwaniom, z jakimi na początku XXI wieku mierzą się kobiety w nieheteronormatywnych związkach, i niejednokrotnie stawaniu w opozycji do głównego - męskiego - nurtu pisania o LGBTQ+, Argonauci bez wątpienia wpiszą się w historię literatury feministycznej i queerowej. (Rec. Wydawn.)