Bywają opowieści, w które trudno czasem uwierzyć, choć historia, którą chcę opowiedzieć, miała się wydarzyć w rzeczywistości. Do dziś nie wiem, co o niej myśleć. Usłyszałem ją od przypadkowo poznanego mężczyzny. Miał na imię Martin i jest on bohaterem zdarzeń opisywanych w tej książce. Zdarzeń momentami tak nieprawdopodobnych, niesamowitych i dziwnych, jakby były wytworem wyobraźni chorego umysłowo człowieka. Wiele faktów zdawało się jednak prawdopodobnych, inne bez wątpienia były prawdziwe, a Martin opowiadał o nich bardzo przekonywająco. Słuchając go, ani przez chwilę nie miałem wątpliwości, że on to wszystko rzeczywiście przeżył. (…) Nie wiem, czy ktokolwiek oprócz mnie zechce jeszcze w tę historię uwierzyć. Wiem jednak, że moim obowiązkiem jest się nią z Państwem podzielić. Szczególnie po wyjeździe Martina i jego ostatniej pozostawionej dla mnie wiadomości.

"Ameryka w oczach wyrobnika" to książka złożona z poszerzonych listów opisowych wysyłanych przez wiele lat do przyjaciół w kraju. Jest to kalejdoskop tematów i obrazów słowem malowanych: zderzenia mitów z rzeczywistością, osobiste wrażenia i doświadczenia autorki, życie i praca Polaków w Chicago, wycieczki po Wietrznym Mieście i po kraju oraz Amerykanie w oczach przybysza z innego świata. Są tu obserwacje, ironia, zaduma, krytyka, humor, zachwyt, tęsknota, impresje i refleksje. Czytelnik znajdzie w tej książce wizję Ameryki, wielce subiektywną, lecz szczerze przez autorkę nakreśloną i zilustrowaną wieloma zdjęciami. (Rec. Wydawn.)

Czy literatura podróżnicza musi być nudna? Książka Malka temu zdecydowanie przeczy. Autor zabiera nas w swej nietuzinkowej publikacji w podróż do kilku krajów Afryki Wschodniej: Etiopii, Kenii, Ugandy, Rwandy, Tanzanii, na Zanzibar i Madagaskar. Ze swadą, humorem, fantazją, dystansem do siebie i świata przybliża nam w niej, jak tanio podróżować na własną rękę po Czarnym Lądzie. W sposób niezwykle barwny, z pasją, przekazuje nam swą wiedzę, dzieli się ciekawymi informacjami i anegdotami. Nie brak tu opowieści o krwawych wojnach, ludobójstwach, niewolnictwie, a mimo to książka ta jest bardzo pozytywna i optymistyczna. Szczerze polecam. Agata Kosmalska (naczelna magazynu „Dookoła Świata”) (Rec. Wydawn.)

Wyjątkowy poradnik, jak nie stracić swoich zębów i odwiedzać dentystę z przyjemnością — WESOŁE opowiadania oparte na faktach! Dowiedz się, co może zrobić dla Ciebie nowoczesna stomatologia i jak dobrze zainwestować swoje pieniądze!

O czym jest ta książka? Przede wszystkim o wędrówce młodej głównej bohaterki, która wkracza w dorosłość. Kobieta wychowana na wsi – wśród natury, zabawy, fantazji – pragnie spełniać swoje marzenia w czekającym na nią nowym świecie. Uczy się na nowo, jak żyć, gdyż wśród dorosłych istnieją znacznie bardziej skomplikowane zasady, a jej wyidealizowane spojrzenie może ją srogo zawieść. Pragnie odnaleźć prawdziwe szczęście, spełnienie, satysfakcję, lecz rzeczywistość wyznacza jej dosyć przyziemne kryteria. Okazuje się także, że owo pragnienie wiąże się ze sławą, osiąganiem, stawaniem się tak zwanym człowiekiem sukcesu i jest ono pewną podświadomą ucieczką od krzywdzącej przeszłości. Bohaterka chce odnaleźć dawno zagubioną pewność siebie, poczucie własnej wartości, które kiedyś – jako nastolatka – utraciła. (Rec. Wydawn.)

Frank J. Tipler podejmuje w "Fizyce chrześcijaństwa" ekscytujące nowe podejście do toczącej się od wieków dysputy o relacji między nauką a religią. Przeglądając wieki piśmiennictwa i dyskusji Tipler uświadomił, że w całej debacie odnoszącej się do nauki w kontrze do religii nie było poważnej naukowej analizy centralnych twierdzeń i wierzeń chrześcijaństwa. Więc Tipler właśnie takie naukowe badanie przedsięwziął. "Fizyka chrześcijaństwa" prezentuje fascynujące rezultaty jego pionierskich badań. (Z okł.)

Gunnen - słowo, które powinien znać każdy Polak! Kris Florek pochodzi z Sieradza. Dorastał w bardzo niewspierającym środowisku. W dzieciństwie i młodości doświadczył wielu negatywnych zdarzeń. Usłyszał, że niczego nie osiągnie. Mając 22 lata, bez znajomości języka i z ogromnym brakiem pewności siebie przybył do Holandii - i tam zetknął się z zupełnie inną mentalnością. Załamany, niepewny rozpoczął dorosłe życie. Przełomem stała się pierwsza praca, pierwsze zarobione pieniądze. Kolejny przełom to zrozumienie holenderskiego słowa Gunnen. "- Gdy zrozumiałem, co ono oznacza - wszystko zaczęło się zmieniać. Mój brak wiary w siebie, zamienił się w wewnętrzną siłę. Dzisiaj moim marzeniem jest, by każdy Polak poznał, co kryje się pod tym holenderskim słowem. Dlatego napisałem tę książkę." Możesz czerpać inspirację z jego historii i uwierzyć, że „niemożliwe” nie istnieje. Kris Florek - przedsiębiorca, mówca motywacyjny. Właściciel czterech firm działających w branży budowlanej i gastronomicznej. Każda z nich działa, wykorzystując sprawdzony system PPP. Zbudował jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek na rynku budowlanym w Holandii, słynącą ze świadczenia usług najwyższej jakości. Współpracuje z ponad 150 podwykonawcami. Jego klientami są fundacje, biura nieruchomości oraz spółki inwestycyjne z całego świata. Jego działalność zdobyła uznanie w oczach innych. Na koncie ma dwa tytuły „Polaka Roku” w Holandii. Znalazł się też w gronie laureatów plebiscytu „Przedsiębiorca Roku Haaglanden”. W wolnych chwilach lubi gotować, jednak największe spełnienie przynosi mu rola ojca. Tak zorganizował swoje firmy, że działają bez jego udziału i cały wolny czas może poświęcić synowi. (Rec. Wydawn.)

"Cenny nowy Polak ze starym rosyjskim Sercem - tym sprzed rewolucji październikowej". - Elżbieta Jaworowicz "To zaskakujące, jaka przeszłość może kryć się za twórcą przeboju "Jej czarne oczy". Ta książka dobrze ją ujmuje. Polecam". - Radek Liszewski, zespół Weekend "(...) myśl o spotkaniu z dręczycielem przyprawiała go o gęsią skórkę. Podczas przemierzania zasp wydarzyło się coś niespodziewanego. Chłopiec poczuł uderzenie. Zrobiło się ciemno. Dużo czasu zajęło dziecku uświadomienie sobie sytuacji, w której się właśnie znalazło. Temperatura sięgała trzydziestu sześciu stopni poniżej zera, ale jeszcze nie zapadł zmrok. Wokół nikogo i cisza". (Z okł.)

Czy można w jednej chwili rzucić stabilną i dobrze płatną pracę i wyruszyć w podróż marzeń? Można i warto! Autor zabiera nas w odległe zakątki świata. Swą przygodę zaczyna w Izraelu, a kończy w Pekinie, a właściwie w polskim wojsku… Pokazuje kulturę różnych narodowości i przekonuje, że dobroć jest wpisana w ludzką naturę. Książka ta nie jest zwykłym dziennikiem z podróży, to opowieść o sensie życia i o tym, ile przeszkód jest w stanie pokonać człowiek, by dzięki temu odkryć, co to znaczy żyć naprawdę…

"...jako i my odpuszczamy..." to wzruszająca historia miłości Józefa i Heleny, młodych ludzi z "Kresów". Miłości poddanej ciężkiej próbie lat wojennych, z dramatycznymi przeżyciami ich obojga. To także wstrząsająca historia, która ukazuje nieludzkie okrucieństwa stalinizmu w sowieckich więzieniach, piekło syberyjskiej katorgi. Opowieść autentyczna, przejmująca aż do bólu. To świadectwo patriotyzmu ludzi, którzy decydowali się opuścić swoje małe ojczyzny, pozostawiając tam dorobek pokoleń, aby nadal być Polakami. To wreszcie próba analizy paranoidalnych mechanizmów władzy w okresie stalinizmu, które doprowadziły do masowych zbrodni i wszechobecnego terroru. Czy mechanizmy te są ciągle aktualne? (Z okł.)

Przebywałem w Stanach Zjednoczonych 27 lat. Przez 23 lata pracowałem na stanowisku głównego inżyniera do spraw telekomunikacji w NASA, w Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie. Spisałem te spostrzeżenia, z punktu widzenia nie podróżnika, który szukał sensacji, ale tego, kto żył tam na co dzień, obserwując codzienne sprawy i zwykłe osoby. Spotykałem się z ludźmi z „górnej półki” biznesu i technologii, ale również z wieloma bezdomnymi, z którymi także miałem częste kontakty. Tak czy inaczej, spisałem swoje doświadczenia z LA i z Kalifornii, nie tak jak należałoby się spodziewać – a więc nie są to celebryci i gangsterzy – lecz pokazuję bardziej swojską, często skrytą, stronę życia tej metropolii i tego stanu. Włączyłem w to przyrodę, która jest kalifornijskim skarbem. To co najbardziej mnie zauroczyło, to byli ludzie, ci zwykli, spotykani przypadkowo, często niezauważalni. To oni właśnie wryli mi się w pamięć. (Rec. Wydawn.)

„Karkonosze. Spacerownik ilustrowany” to, w moim zamyśle, książka inna niż dotychczasowe przewodniki i albumy fotograficzne poświęcone tym górom. Opisując i ilustrując zdjęciami spacery po karkonoskich szlakach, starałem się pokazać piękno polskich i czeskich Karkonoszy, a także przekazać nieco wskazówek praktycznych. Piszę o miejscach bardzo popularnych i tych mniej znanych, choć równie atrakcyjnych. Od ponad pół wieku jestem nieuleczalnie zakochany w Karkonoszach, do których powracam, gdy tylko mogę. Moja narracja nie jest więc wolna od subiektywizmu, a niekiedy także od refleksji i emocji. Mam nadzieję, że książka przekaże choćby część tych odczuć Czytelnikowi… Zapraszam do lektury książki i do wędrówki szlakami w niej opisanymi. (Rec. Wydawn.)

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak często życiem rządzi przypadek? Trzy kobiety: młoda wdowa, była żona bigamisty oraz doświadczona przez życie rozwódka nawet nie przypuszczają, jak wiele w ich życie mogą wnieść wspólne egipskie wakacje. Leniwy urlop na leżaku? Nic bardziej błędnego. Niesamowite zbiegi okoliczności sprawią, że ich świat stanie na głowie i po powrocie do kraju już nic nie będzie takie jak przedtem… (Rec. Wydawn.)

Opowiadania o Komarze zostały napisane z przeznaczeniem do regularnego czytania dzieciom od początku ich narodzin. Wierzę, że wiele z nich z biegiem czasu będzie znała je na pamięć, by w życiu dorosłym zrozumieć ich przesłanie. Naszym dzieciom potrzebne jest przyswojenie do takich wartości, jak współczucie, pokora, wyrozumiałość, wdzięczność, miłość, a także nauka wyciągania wniosków z popełnianych błędów. Mocno zachęcam do wyruszenia w podróż do świata, który niekoniecznie jest tylko bajkowy. (Rec. Wydawn.)

ALEKSANDRA TUPAJ - urodzona czwartego kwietnia 1988 roku w Elblągu. Do szóstego miesiąca życia rozwijała się prawidłowo. Później rozpoczął się powolny regres w rozwoju psychoruchowym. Początkowo zdiagnozowano u niej mózgowe porażenie dziecięce i autyzm. Intensywna rehabilitacja w Polsce i Anglii przynosiła drobne osiągnięcia, które z czasem zanikały. W czwartym roku życia postawiono właściwą diagnozę lekarską. Ola przez ponad trzydzieści lat, pomimo wielu ograniczeń, nie jest izolowana od świata. Ta książka to prawdziwa historia życia rodziny z wyjątkową córką dotkniętą genetycznym ZESPOŁEM RETTA. (Z okładki)

Ławkę napisałam czternaście lat temu - oczywiście niecałą - ale już wtedy miała dwie bohaterki i zarys dwóch historii miłości. Zapisane kartki gdzieś upchnęłam. Trzy lata temu opiekunka znalazła teczkę zawiązaną na kokardkę… Właśnie kończyłam Ołówek… Dwa lata później skończyłam Ławkę. Teraz z drżeniem serca oddaję Wam, moi Czytelnicy, gotową książkę - opowieść o miłości, która obraziła Boga. Poprosiłam o opinię trzy osoby, które czytały Ławkę jeszcze przed jej wydaniem. Pierwszą był oczywiście korektor Ławki. Nie ulega wątpliwości, że obraz miłości do Boga, jaki wyłania się z Ławki, może budzić kontrowersje. Katarzyna Rosicka-Jaczyńska przełamuje stereotypy i rzuca nowe światło na katolicyzm, który jawi się tu jako bliższy przeciętnemu człowiekowi, niż to się zwykło postrzegać. Powieść wpisuje się w nurt literatury, która próbuje naruszyć dogmatyczne, skostniałe i nużące patrzenie na wiarę. Za samą odwagę podjęcia takiego tematu należą się Autorce wyrazy szacunku. - Łukasz Mackiewicz, korektor Drugą osobą była moja pokrewna duszyczka, kobieta o wyjątkowej wrażliwości, subtelności i kobiecej delikatności. Nieśmiało poprosiła o Ławkę, a ja byłam szczęśliwa, że jest pierwszą czytelniczką książki bardzo bliskiej mojemu sercu. Z twórczością Kasi mam taki problem, że nie umiem się od niej oderwać. Ołówek czytałam kilkakrotnie i wciąż z chęcią do niego wracam. Ławka również mnie zaczarowała, głownie obrazami świata oglądanego oczami kobiety, która widzi, wie i czuje więcej, intensywniej. Takie kobiety nazywam czarownicami, wróżkami… jak kto woli. Ich dar „odczuwania silniej” ma jednak swoją cenę. Nie tylko kochają, ale i cierpią mocniej. Urzeka mnie zdolność Autorki do operowania erotyzmem. Opisy są odważne, ale nie nazbyt dosłowne, wręcz poetyckie. Myślę, że wiele kobiet odnajdzie w tej książce swoje pragnienia, a nawet własne myśli i doświadczenia. Pytanie, jak daleko sięgają granice miłości, niezmiennie pozostanie bez odpowiedzi. - Monika Kuszyńska, wokalistka Trzecią osobą jest artystka - malarka, która stworzyła obraz o wymiarach: wys. 180 cm, szer. 90 cm, inspirowany mną i moją twórczością. Jesteśmy ze sobą duchowo związane, chociaż znamy się jedynie wirtualnie. Maria, bohaterka Ławki, kocha za bardzo. Jej miłość, namiętna i bezkompromisowa, sprawia, że wybrany mężczyzna staje się tym, kim nie powinien się stać: jej Bogiem i władcą absolutnym. Każdy, czytając Ławkę, zmierzy się być może z własną otchłanią, z tym, co ukryte i mroczne. Ważne, by nie zostać w tym na zawsze. Ja osobiście wierzę w światło, które uwolni Marię, zawieszoną w marzeniach, w więzieniu własnego ciała. Uważam, że Ławka jest kontrowersyjna. Stawia pytania, nie dając odpowiedzi. Budzi bunt. I może dlatego trudno o niej zapomnieć? - Katarzyna Zygadlewicz, malarka. (Z okładki)

Ta książka powstała w wyniku mojego zauroczenia Norwegią. Pięknem krajobrazów, które nie mają sobie równych w świecie, ludźmi i ich kulturą. Przejechaliśmy kamperem trasę od Oslo do Nordkapp, zatrzymując się po drodze w co ciekawszych miejscach, i to wystarczyło, aby się w tym kraju zakochać. Ten tekst to osobista relacja z podróży wzbogacona o wiadomości z historii Norwegii, odwołania do literatury i własne spostrzeżenia. Jest to również owoc dociekań i szukania odpowiedzi na takie pytania, jak np.: dlaczego popularnymi kolorami malowania domów są czerwony i ochra, skąd żołnierze polscy znaleźli się w Narviku w czasie II wojny światowej, dlaczego Pokojową Nagrodę Nobla przyznaje się w Oslo. Podobnie jak moje poprzednie pozycje podróżnicze ta również stanowi świetne uzupełnienie przewodników i jest skierowana do wszystkich, którzy wybierają się do Norwegii lub chcą po prostu poszerzyć swoją wiedzę o tym kraju i przeżyć wakacyjną wyprawę wraz ze mną. (Rec. Wydawn.)

Aldona Kamińska-Achkar jest Polką, która w 1975 roku wyszła za mąż za Libańczyka i zamieszkała w Libanie, gdzie przeżyła szesnastoletnią wojnę domową. Obecnie jest tam znaną malarką i ikonopisarką. Prowadzi własną galerię sztuki i szkołę ikonopisania. Książka „Mój Liban - piekło i raj” to dzieło jej życia. „Mój Liban - piekło i raj” to nie tylko relacja z dramatycznych przeżyć wojennych, lecz także niezwykle interesująca opowieść o codziennym życiu w Libanie. Książka zawiera też ogromną ilość informacji na temat Libanu, począwszy od jego historii starożytnej aż do czasów współczesnych. Autorka pisze ładnym, zwięzłym i niepozbawionym humoru językiem z dystansem do siebie. Obserwuje naturę ludzką z pełnym refleksji spojrzeniem na życie z punktu widzenia cudzoziemki mieszkającej w kraju o odmiennej kulturze, państwowości, klimacie i kulinariach. Jest to książka dla czytelnika ciekawego świata i ludzi. (Rec. Wydawn.)

Co by było, gdyby na Ziemi pojawiło się dziecko, które miałoby dar spoglądania w przyszłość? Pewnie by się zdziwiło, ale gdyby odkryło, że tę przyszłość może zmieniać, toby się dopiero działo. No a gdyby tak spostrzegło, że nie tylko ono to potrafi…? To byłoby sporo zamieszania… (Z okładki)