"100 cudów natury na świecie" - najpiękniejsze krajobrazy, niezwykłe zwierzęta i wspaniałe pomniki przyrody świata,szybki dostęp do najważniejszych informacji, pełen faktów i ciekawostek tekst, zilustrowany kolorowymi fotografiami, idealna książka dla miłośników natury, a także skuteczna pomoc dla uczniów i nauczycieli, znakomity prezent dla rodziny i przyjaciół. Dzięki tej książce dowiesz się m.in: dlaczego Kamczatka nazywana jest krainą żywych gór?, gdzie szukają natchnienia chińscy poeci?, skąd wzięła się nazwa Przylądek Dobrej Nadziei?, co mają wspólnego Ląd Tysiąca Cudów i kraina pokazana w trylogii "Władca Pierścieni" Tolkiena? (Z okł.)

O albumie. Wspólnie z Wami, chcemy pokazać to, co najpiękniejsze – małopolską przyrodę, zapierające dech w piersiach krajobrazy, tradycję i folklor. Miejsca w regionie, które Was zachwycają i inspirują. Małopolskę, która jest częścią Was samych, zatrzymaną w biegu chwilą, indywidualnym zachwytem… Do współtworzenia tego przedsięwzięcia zapraszamy wszystkich. Czas przejrzeć albumy i sięgnąć po aparaty. Nadsyłajcie swoje propozycje zdjęć. Bez sztywnych wytycznych i narzucających ograniczenia schematów. Bo Małopolska to tak wiele znaczy. Spośród nadesłanych propozycji wybrane zostaną zdjęcia, które stworzą wyjątkowy album. Oprócz kolekcji niepowtarzalnych spojrzeń na Małopolskę, chcemy zaprezentować także Was – autorów zdjęć. Album będzie naszą wizytówką podczas największych i najbardziej prestiżowych wydarzeń promocyjnych Województwa Małopolskiego. (Rec. Wydawn.)

Muszę się usprawiedliwić, że wspomnienia te będą bardzo niedoskonałe, dalekie od historycznej dokładności. Spisuję je przeszło 20 lat od zakończenia wojny. Okupacyjna konspiracja nie pozwalała na znajomość wszystkich osób zaangażowanych w walce z okupantem. Na początku działalności partyzanckiej w Gorlicach miałem niewielki zakres kontaktów. Straciłem całe archiwum wojenne. Nie mam żadnych notatek. Ogrom faktów i setki nazwisk są nie do spamiętania. Dlatego też niektóre sprawy mogę traktować zbyt pobieżnie, wiele nazwisk opuszczę lub mogę zniekształcić, a daty podam w przybliżeniu. (Wstęp)

Centrum Szkoleniowo-Rehabilitacyjne im. Świętego Ojca Pio, o który mowa - zasłyneło z tego, że jak mówi jego założyciel Stanisław Kogut: "tutaj najważniejszy jest człowiek i troska o bliźniego". Wiąże się to z przekonaniem, że im człowiek jest słabszy, wymagający opieki i większej troski - tym bardziej należy mu pomóc i zainteresować się jego problemami. Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym, która zarządza ośrodkiem, została powołana do życia 17 marca 1998 roku. Głównym celem organizacji jest niesienie pomocy tym, którzy jej najbardziej potrzebują - ludziom chorym, niepełnosprawnym. Każdy, kto zechce wybrać się do Stróż, może odwiedzić okazały budynek Centrum Szkoleniowo-Rehabilitacyjnego i zobaczyć na własne oczy, że w naszym kraju są ludzie, którym na sercu leży dobro drugiego człowieka (Fragment wstępu)

"... Małą architekturę sakralną nadal można spotkać w większości krajów europejskich. W wielu z nich przestała ona jednak pełnić funkcje kultowe. Na południu Polski modlitwy przy kapliczkach i krzyżach są nadal powszechne wśród lokalnych społeczności w formie niezmienionej od pokoleń. Przetrwały one niespokojne czasy zaborów i wojen, a także komunizmu, tak wrogiego wobec przejawów religijności. Niejednokrotnie ich właścicieli prześladowano z tego powodu. (...) Dla mnie mieszkańca Małopolski, majówki były niegdyś czymś zwyczajnym i oczywistym. Dziecięciem i młodzieńcem będąc, sam w nich uczestniczyłem. Kapliczka lub krzyż wyznaczały umowny punkt orientacyjny na osi "mikrokosmosu" małych miejscowości. Przyznam jednak, że moje "fotograficzne oko" szerzej otwarło się na temat dopiero po latach. Miały w tym swój udział również doświadczenia emigracyjne. Czasem rzeczy z pozoru oczywiste dostrzega się dopiero z oddali lub w perspektywie ich braku. Co mnie ponownie zaintrygowało? Była to przede wszystkim szczególna czasoprzestrzeń miejsc, obiektów i ludzi związanych z tą tradycją. Małe "imago mundi" przepełnione słyszalną i niesłyszalną muzyką sfer. Także i moja tęsknota za rajem utraconym. " (Fragment Wstępu Autora)

"W Beskid Niski trafiłem po raz pierwszy latem 1975 r., kiedy to byłem uczestnikiem dwutygodniowego obozu wędrownego. (...) Oglądanie w czasie tych wędrówek wyraźnie chylących się ku upadkowi pozostałości wiejskiej zabudowy oraz dostrzeganie już zarastających krzakami śladów po niej, dały mi dużo do myślenia. Chciałem dowiedzieć się, jakie nieszczęście dotknęło tę górską krainę położoną na wschód od Popradu. Czemu zniknęły z powierzchni ziemi dziesiątki wsi, a w innych pozostały tylko nieliczne chałupy i cerkwie, choć w okresie międzywojennym zaludnione były jeszcze wszystkie doliny, a wsie rozciągające się wzdłuż nich miały nieraz kilka kilometrów długości. (Zobaczyć to można było na mapach z tamtego okresu). Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie w 1976 r. udałem się na roczny kurs prowadzony przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Warszawie, po którym uzyskałem uprawnienia przewodnickie. Uczestnictwo w tym kursie było w tamtych czasach najlepszym sposobem poznawania skomplikowanej historii tych ziem, dającym możliwość zgłębienia przyczyn spustoszenia, które dotknęło je w latach 40. XX w. Przemierzając w kolejnych latach Beskid Niski, widziałem jak każdego roku odchodzą w niebyt kolejne przykłady wiejskiego budownictwa. W 1977 r. zacząłem je fotografować, by zostały zachowane choć na kliszy fotograficznej. Z biegiem lat tylko utwierdziłem się w przekonaniu, że czynię słusznie, ponieważ na moich oczach ginęły kolejne obiekty ludowej architektury. Oprócz zabudowań utrwalałem na kliszach również przykłady małej architektury: kapliczki, krzyże przydrożne, nagrobki. (...) W ciągu prawie pół wieku moich powrotów w Beskid Niski uzbierało się tysiące zdjęć dokumentujących chyże (obecnie w większości już nieistniejące), ocalałe cerkwie, kapliczki i przydrożne krzyże. Chociaż wiele z tych obiektów przetrwało do dnia dzisiejszego (dzięki zaangażowaniu i pracy wielu osób),to realia w których je fotografowałem najczęściej uległy zmianie. Zatem zapraszam do przyjrzenia się zdjęciom obrazującym świat, tak nieodległy, który już niemal całkowicie przeminął". [nota wydawcy].

Mieszkańcy Bieszczadów od wieków poszukiwali własnych form budowictwa sakralnego. Kształtował je klimat, inspirowała przyroda, znaczące było położenie na styku wschodu i zachodu. Cerkwie, fascynują do dziś oryginalną architekturą, pobudzają wyobraźnię swą burzliwą historią. Zajmują ważną pozycje w ofercie turystycznej regionu i obok przyrody są głównym czynnikiem ciągłęgo wzrostu zainteresowania Bieszczadami... (Fragment tekstu)

Zamieszkujący niegdyś Ziemię Gorlicką Polacy, Łemkowie i Żydzi pozostawili po sobie kryte strzechą łemkowskie chyże, drewniane kościoły i cerkwie, przydrożne kapliczki i krzyże. Niniejszy album-przewodnik prezentuje czterdzieści cerkwi i kapliczek znajdujących się na terenie zachodniej części Beskidu Niskiego, m.in. drewnianą cerkiew grekokatolicką w Owczarach, pw. Najświętszej Marii Panny, z 1653 r. z ikonostasem bodaj jeden z najpiękniejszych obiektów tego regionu. Odnalezienie cerkwi i kapliczek ułatwia kolorowa mapka oraz dokładne opisy.

Zachwycające pejzaże Beskidu Niskiego i Pogórza były w czasie I wojny światowej tłem dramatycznych wydarzeń - zacięte walki toczące się na tym obszarze zebrały krwawe żniwo. Aby uczcić pamięć tysięcy poległych żołnierzy wielu narodowości, władze monarchii austro-węgierskiej podjęły decyzję o budowie cmentarzy jeszcze w trakcie prowadzonych działań wojennych. Cmentarze zaprojektowane zostały przez wybitnych twórców - architektów, malarzy czy rzeźbiarzy, stąd niejden z nich stał się prawdziwym dziełem sztuki. Rozpad monarchii nie pozwolił na pełne dokończenie prac i po latach te niepowtarzalne miejsca uległy zapomnieniu i popadły w ruinę. Jednak obecnie jest im przywracana dawna świetność i już dzisiaj w malowniczej scenerii południowo-wschodniego skrawka Polski, wśród łagodnych, pokrytych lasami wzgórz, można podziwiać te unikatowe obiekty. Niniejsza książka stanowi jedyny w swoim rodzaju album ukazujący piekno tych mniejsc. Na podstawie przedstawionych przez autora zdjęć archiwalnych z czasów Wielkiej Wojny, z lat 80-tych XX wieku oraz aktualnych, można dokonać porównania wyglądu cmentarzy zmieniających się na przestrzeni lat. (Z okł.)

W bogato ilustrowanym albumie "Cuda przyrody" zgromadzono zdjęcia przedstawiające piękno środowiska, a także chronione gatunki roślin i zwierząt. Fotografie zostały uzupełnione ciekawostkami o najcenniejszych przedstawicielach flory i fauny, ich siedliskach, wyjątkowych zasobach naturalnych oraz spektakularnych formach rzeźby powierzchni Ziemi, a także o fascynujących procesach geologicznych. Album zawiera opisy i fotografie najpiękniejszych, a zarazem najbardziej fascynujących parków narodowych świata. To ekscytująca podróż dostarczająca wiele emocji i wrażeń estetycznych, ale także wiedzy o fascynujących, a czasem mało znanych malowniczych zakątkach. Ich wartość została doceniona przez międzynarodowe organizacje zajmujące się opieką nad najcenniejszymi zasobami naszej planety – większość z nich wpisano na Listę Światowego Dziedzictwo Przyrodniczego i Kulturalnego UNESCO i objęto szczególną ochroną ze względu na unikatowe walory. Aby uchronić najcenniejsze bogactwo naszego globu – przyrodę – w każdym z krajów utworzono parki narodowe, które mają zapobiec dewastacji ostatnich dzikich terenów na Ziemi. Niektóre z tych miejsc stały się symbolami państw i przyciągają niezliczone rzesze turystów. Różnorodne, ale pozostające w zgodzie z przepisami prawa, możliwości rekreacji i wypoczynku pozwalają zrozumieć nierozerwalny, ponadczasowy związek pomiędzy naturą a człowiekiem. Album "Cuda przyrody" to znakomite kompendium wiedzy o przyrodzie naszego świata.

Wspaniały i wzruszający album, dokumentujący pięć niezwykłych lat 1914-1918, dzięki którym żyjemy w wolnym kraju. Trudno o lepszą lekcję historii niż obejrzenie zebranych tu nalepek propagandowych, znaczków pocztowych, plakatów, obrazów i dziesiątek bezcennych fotografii. Są na nich miejsca i wydarzenia, sławni bohaterowie jak Piłsudski czy Paderewski i rzesze anonimowych ludzi, bez których Polski by nie było... W przystępnym komentarzu - fakty, anegdoty i cytaty z różnych źródeł. Album dopełnia perfekcyjnie przygotowane kalendarium.

Rzepiennickie dożynki są głęboko osadzone w tradycji regionu. Obecnie są połączeniem dwóch staropolskich zwyczajów (okrężnego oraz obżynka), które w przeszłości były odrębnymi obrzędami. Zwyczaj określany jako obżynek pojawił się w średniowieczu i wraz z rozwojem gospodarki folwarczno-dworskiej zagościł na dworach majątków ziemskich. W XVI wieku urządzano go po dożęciu oziminy dla żniwiarzy (służby folwarcznej i pracowników najemnych) w nagrodę za wykonaną pracę. Natomiast okrężne "jest zabytkiem uczt jesiennych, zwanych w przeszłości wielu narodom, wyprawianym po sprzątnięciu z pola wszystkich plonów".

Ten przepiękny album to opowieść o narodzeniu, życiu, męce, śmierci, zmartwychwstaniu i niebieskiej chwale Chrystusa. Opowieść szczególna, bo osnuta na wybitnych dziełach sztuki malarskiej. Wspaniałe płótna nie tylko słynnych artystów, ale także tych „pomniejszych”, których prace wyróżniają się oryginalnością i pięknem, podążają za ewangeliczną narracją i ukazują ją w obrazach różnych epok, technik i stylów. Od fresków z wczesnego średniowiecza przez bizantyjskie akcenty Duccia di Buoninsegna, elegancję scen Giotta, burzliwe wizje El Greca, równowagę kompozycji malarstwa włoskiego renesansu czy perspektywy „ekspresjonistyczne” i groteskowe Hieronymusa Boscha i Matthiasa Grünewalda po akademicką stateczność twórców XIX w. Album rozpoczynają poprzedzone przedmiotowymi esejami poetyckie przedstawienia Zwiastowania Maryi, potem następują rozmaite sceny Bożego Narodzenia z Pokłonem pasterzy i Trzech Mędrców, a dalej obrazy ukazujące Życie i nauczanie Jezusa, Jego Mękę i Zmartwychwstanie. Ewangeliczną opowieść zamyka Sąd Ostateczny i wizja Królestwa Niebieskiego. Ta długa i złożona narracja, używając języka sztuki, ukazuje głębokie, symboliczne i duchowe znaczenie wiary. (Rec. Wydawn.)

Staraliśmy się zaprezentować dynamiczny obraz Gorlic, zachodzące w nich przemiany - tłumaczy Ewa Buhl, kierownik Wydziału Promocji Urzędu Miejskiego w Gorlicach. Album wydany jest na papierze dobrej jakości i w twardej oprawie. Może stanowić doskonałą pamiątkę dla samych gorliczan, a także dla gości z zagranicy - wydawca zadbał również o tekst w języku angielskim. Kluczem do opowieści o Gorlicach i najważniejszych wydarzeniach oraz tematach z nimi związanych jest sama nazwa miasta. "G" - czyli Gorlice - jest takie miejsce na ziemi... "O" - operacja gorlicka, "R" - ropa naftowa, "L" - lampa naftowa, "I" - Ignacy Łukasiewicz, "C" - cmentarze wojenne, "E" - ekspozycje muzealne. Albumu pokazuje historie Gorlic, przedstawia obrazem miasta po wydarzeniach 1915 roku, potem jego odbudowę i współczesność. Wybiega także w przyszłość aż do 2012 roku - w książce została zamieszczona wizualizacja Starówki po rewitalizacji. Pokazane są też zabytki miasta, a także wydarzenia związane z obchodami rocznic Bitwy Gorlickiej. Poznamy też wybitne postaci związane z miastem od Marcina Kromera, po... Dariusza Bohatkiewicza, perły architektury regionu, miejsca, które warto zwiedzić.

All your favourite characters and scenes from the movie "Harry Potter and the Chamber of Secrets" are here for you to pull out and keep. Join Harry and his friends in their second year at Hogwarts. (Z okł.)

Niniejszy album powstał dla upamiętnienia 100-lecia rocznicy powstania Policji Państwowej w dniu 24 lipca 1919 roku. Jest to dowód pamięci i szacunku dla funkcjonariuszy Policji Państwowej z okresu międzywojennego. Jest to również dowód ciągłości służby, a także tożsamości samych policjantów w myśl najważniejszych słów przysięgi policyjnej zawartych w rocie ślubowania. Niezmienność wartości policyjnych i zasad postępowania policjantów okresu międzywojennego jest wzorem wartym zapamiętania i godnym naśladowania... (Fragment wstępu)

Nawet ludzie nie związani z hodowlą, odwiedzając stadninę, ulegają magii końskiego świata, jego urodzie i pięknu. Oto w szerokim, rozległym, równinnym krajobrazie Janowa Podlaskiego, wśród nadburzańskich łąk i lasów, stada arabskich koni. Przed laty przyjechał tu artysta fotografik Marian Gadzalski. Być może nie przypuszczał jeszcze, że wiedziony fotogeniczna urodą końskiego świata powracać tu będzie wielokrotnie. Poddał się temu samemu urokowi, który kiedyś wypełniał wyobraźnię Greków centaurami, a który dziś każe publiczności co niedzielę oglądać służewieckie tory. Świadectwem fascynacji Mariana Gadzalskiego jest niniejszy album - trwały zapis chwil ulotnych i zniewalających pięknem. (Fragment Wstępu)

Gorlice czasu Wielkiej Wojny miały swoich kronikarzy. Jeszcze do niedawna w odpisach (potem w odbitkach kserograficznych), bezinteresownie udostępniany przez wnuczkę p. Alicję Suską krążył wśród mieszkańców - drukiem wydany po raz pierwszy w 2006 roku przez prawnuka p. Wojciecha Pawłowskiego - pamiętnik Władysława Kijowskiego, inspektora policji austriackiej w Gorlicach, w którym odnotował wydarzenia z tragedii miasta i gorliczan. Uzupełniają go wydane w 1919 roku wspomnienia ks. Bronisława Świeykowskiego, komisarza rządowego miasta, pod znamiennym tytułem "Z dni grozy w Gorlicach". Wspomnieć jeszcze wypada o mało znanych, przechowywanych w zbiorach rodzinnych, pamiętnikach Jana Benisza i Jana Sikorskiego, które po jednym fragmencie zostały w tym albumie przytoczone. Przejmującą impresję o bitwie gorlickiej przedstawił Karol Irzykowski w swoich Sonetach gorlickich ogłoszonych w "Nowej Reformie" w 1916 roku. Fragmenty tych utworów wykorzystano w albumie - w przypadku Karola Irzykowskiego i ks. Bronisława Świeykowskiego oparto się na wydanych drukowanych; pamiętnik W. Kijowskiego przytoczono dosłownie z maszynopisu autorskiego, zachowując oryginalną pisownię i interpunkcje, poprawiając tylko ewidentne pomyłki maszynowe i ortograficzne. (Fragment "Od Wydawcy").