Centrum Szkoleniowo-Rehabilitacyjne im. Świętego Ojca Pio, o który mowa - zasłyneło z tego, że jak mówi jego założyciel Stanisław Kogut: "tutaj najważniejszy jest człowiek i troska o bliźniego". Wiąże się to z przekonaniem, że im człowiek jest słabszy, wymagający opieki i większej troski - tym bardziej należy mu pomóc i zainteresować się jego problemami. Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym, która zarządza ośrodkiem, została powołana do życia 17 marca 1998 roku. Głównym celem organizacji jest niesienie pomocy tym, którzy jej najbardziej potrzebują - ludziom chorym, niepełnosprawnym. Każdy, kto zechce wybrać się do Stróż, może odwiedzić okazały budynek Centrum Szkoleniowo-Rehabilitacyjnego i zobaczyć na własne oczy, że w naszym kraju są ludzie, którym na sercu leży dobro drugiego człowieka (Fragment wstępu)

Czy jeden spacer może zmienić całe życie? Ta historia poruszy wasze serca… Gdy Magda wraca do mieszkania w pewien listopadowy wieczór, miasto niespodziewanie pogrąża się w mroku. Dziewczyna ma wyjątkowego pecha - nie dość, że w całej dzielnicy nie ma prądu, to jeszcze rozładował jej się telefon. Na szczęście przechodzący akurat z latarką mężczyzna oferuje jej pomoc. Rozmowa i wspólny spacer sprawiają, że między dwojgiem nieznajomych rodzi się nić porozumienia. W domu na Magdę czeka mąż, z którym od lat kobieta dzieli los - przysięgali przecież, że to na dobre i na złe. Wydaje się jednak, że łączące ich uczucie dawno wygasło. Czy aby na pewno? Ponowne spotkanie z poznanym tamtego pechowego wieczoru mężczyzną sprawia, że Magda ma coraz więcej dylematów. Co wybierze, lojalność czy własne szczęście? „Bądź moim światłem” to niezwykle dojrzała i przejmująca opowieść o wyborach z gatunku tych najtrudniejszych. (Rec. Wydawn.)

„To chyba najbardziej stabuizowana grupa ofiar II wojny” – usłyszała autorka od archiwistki, z którą rozmawiała na początku pracy nad książką. I rzeczywiście: o polskich ofiarach nazistowskiego programu „eutanazji” wiadomo niewiele. A to, co udało się ustalić, nie dotarło do powszechnej świadomości. Bo kto poza specjalistami wie, że było ich co najmniej dwadzieścia tysięcy? Albo że po raz pierwszy komory gazowej Niemcy użyli do zgładzenia pacjentów szpitala psychiatrycznego w Owińskach? Bezduszni to zapadająca w pamięć opowieść o tym, co wyparte, przemilczane, zapomniane. Na przykładzie trzech miejsc – dziecięcej kliniki psychiatrycznej w Lublińcu, szpitala psychiatrycznego w Gostyninie i domu opieki w Śremie – Kalina Błażejowska opisuje wszystkie kategorie ofiar. Niepełnosprawne dzieci, chorych psychicznie dorosłych i niesamodzielnych najstarszych – tych, których niemieccy lekarze uznali za „bezduszne istoty”, wiodące „życie niewarte życia”. Autorka odkrywa przy tym nieznane dokumenty, ustala wstrząsające szczegóły, znajduje naocznych świadków i bliskich zabitych – wszystko, by przywrócić pamięć o zagładzie, która została pominięta w powojennych rachunkach krzywd.

Niezapomniana opowieść o wytrzymałości, odwadze i sile dobroci, które odmieniają serca, budują mosty, a nawet ratują życia. Niepełnosprawny chłopiec, Julien, chroni żydowską dziewczynkę, Sarę, przed wywiezieniem do obozu koncentracyjnego. Pomaga jej, choć wcześniej Sara razem z innymi dziećmi śmiała się z niego i nigdy go nie broniła. Dobro, które ich połączyło, przetrwało II wojnę światową. I kiełkuje nadal, w kolejnych pokoleniach dzieci, które znajdują w sobie odwagę, aby być dobrymi dla innych. Historia opowiedziana w Białym ptaku przypomina, że dobro trzeba czynić zawsze. Nawet w czasach, kiedy można za to zapłacić najwyższą cenę. Nawet jeśli jest się tylko dzieckiem. (Rec. Wydawn.)

Opowieść węgierskiej aktorki i dziennikarki, która jako żona lekarza i matka trzyletniej córki rodzi synka z rzadkim schorzeniem oczu, to opis zmagań z własną bezradnością, niemocą medycyny i z resztą nie zawsze życzliwego świata. W tle – perypetie zawodowe bohaterki, szczęśliwie i satysfakcjonująco rozwiązane, jej relacje z otoczeniem, dyskretnie i taktownie wspominany rozpad małżeństwa. Ociemniały syn przedstawia swoją perspektywę jako drugi, mniej aktywny narrator; mgliste wspomnienia z dzieciństwa, zawiłości w poznawaniu świata bez pomocy wzroku, nauka w szkole dla ociemniałych i w szkołach dla dzieci widzących, relacje z rówieśnikami, poszukiwanie swego miejsca, pasje muzyczne. Z obu tych narracji wyłania się obraz kobiety walecznej i upartej, respektującej i racjonalizującej fakty, ale równocześnie podejmującej uwieńczone sukcesem starania, aby niewidomego syna uczynić wartościowym, wykształconym człowiekiem, który w świecie ludzi widzących zrealizuje swoje zdolności i talenty, osiągnie samodzielność. Drogą do tego celu było dla obojga nie budowanie fizycznej i psychologicznej osłony, lecz stawianie czoła wyzwaniom. Z czasem musiał się z nimi mierzyć przede wszystkim syn; determinacja, wytrwałość i odwaga, własna i najbliższego otoczenia, pozwoliły mu spełniać marzenia, realizować aspiracje, usytuować się godnie w świecie ludzi widzących, czerpać radość z życia poprzez muzykę, podróże, a nawet wspinaczkę. Ta książka wzrusza nie poprzez łatwy sentymentalizm czy grę na współczuciu czytelnika. Jest poruszającym, ale i zdystansowanym, autoironicznym, sarkastycznym niekiedy, obrazem mądrej miłości, dzielności, odwagi; subtelnym autoportretem dwojga ludzi, którzy znajdują w sobie siłę, aby marzenia realizować wbrew i na przekór okolicznościom. Jej lektura uczy więcej niż niejeden obszerny tom literatury motywacyjnej. Tym, których dotknęło kalectwo, daje wsparcie i wskazuje drogę. Tych, dla których los był łaskawy, uczula na nieszczęście innych. Pokazuje, jak żyć bez wylewania nad sobą łez, za to racjonalnie, wytrwale i z miłością.

Bardzo często brakuje nam pomysłu na to, jak z korzyścią dla rozwoju dziecka spędzić z nim czas w domu, gdy nie mamy do dyspozycji profesjonalnych opiekunów. Książka ta jest bardzo pomocna dla rodziców, gdyż prezentuje zbiór opracowanych ćwiczeń, które można wykonać w domu z niepełnosprawnym umysłowo i ruchomo dzieckiem. Ćwiczenia są pomyślane w taki sposób, by nie tylko wspomóc rozwój dziecka i poprawić jego stan zdrowia, ale także pogłębić emocjonalną więź między nim a rodzicami i opiekunami. Autorka książki przekonuje, iż aktywne spędzanie czasu z dzieckiem sprawia, że czuje się ono kochane i szczęśliwe, podczas przemyślanego ruchu szybciej przyswaja nowe wiadomości i umiejętności oraz nabiera wiary w siebie, stając się odważniejsze i bardziej niezależne w samoobsłudze i prostych domowych czynnościach. (Z okładki)

Zebrane w niniejszym tomie rozprawy dotyczą kilku problemów dydaktyki specjalnej najbardziej aktualnych i ważnych w tej dziedzinie wiedzy. Rozprawy te są próbą odpowiedzi na pytania nurtujące studentów, pedagogów specjalnych i terapeutów na co dzień pracujących z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Oto niektóre z poruszanych w publikacji zagadnień: • Jaki jest związek dydaktyki ogólnej z dydaktyką specjalną? • Czym charakteryzuje się dorobek dydaktyki specjalnej? • Jakie są możliwości i sposoby wdrażania nowych metod kształcenia? • Jaki jest charakter i jakie są przyczyny zmian zachodzących w dydaktyce specjalnej? (Rec. Wydawn.)

Przedstawienia z ich udziałem – freak shows lub side shows – stały się w drugiej połowie XIX stulecia elementem wystaw światowych oraz występów cyrkowych. Choć wystawianie na pokaz ludzi zdeformowanych od urodzenia bądź wskutek chorób nie było niczym nowym, bo tego typu spektakle urządzano już na średniowiecznych rynkach, to koniec XIX wieku, wraz z rodzącymi się środkami masowego przekazu, show-biznesem i reklamą, przyniósł rozkwit tego zjawiska. Julia Pastrana, Generał Tomcio Paluch czy bracia syjamscy Chang i Eng byli gwiazdami, światowymi celebrytami, a ich historie weszły do popkulturowego kanonu. Nie byli jednak jedyni, zaś życie ludzi wystawianych na pokaz było raczej pełne cieni niż blasku. Historie tych niezwykłych osób są często tragiczne, pełne okrucieństwa, niezrozumienia, wyzysku, choć pojawiały się też w nich momenty wielkiej sławy w świetle reflektorów scenicznych, emancypacja i walka o swoje prawa. Książka opowiada o losach ludzi, którzy byli bohaterami freak shows, i czasach, kiedy te pokazy święciły największe sukcesy. Autorka poprzez te biografie przygląda się dziejom freak shows, bada źródła ich popularności, a także analizuje kontekst historyczno-kulturowy kolonializmu i rasizmu oraz przemiany w świadomości społecznej, które przyniosły kres tego typu występom.

Czy warto poświęcić spokojne życie dla pełni szczęścia i realizacji największego marzenia? Aleksandra i Jan przez wiele lat bezowocnie starają się o dziecko. Lekarze, mimo szczerych chęci, są bezradni. Maria i Władek są rodzicami Kaliny, która po wypadku porusza się na wózku. Pewnego dnia pojawia się szansa, że dziewczyna będzie chodzić o własnych siłach. Na operację potrzeba jednak fortuny, która jest poza ich zasięgiem. Dla tak zamożnych ludzi jak Jan i Aleksandra taka kwota nie stanowiłaby większego wyzwania. Kiedy Aleksandra i Maria spotykają się na swojej życiowej ścieżce, postanawiają wykorzystać okazję na szczęście - dla jednej i drugiej rodziny. Zawierają umowę, która wywróci ich świat do góry nogami. Droga, którą świadomie wybiorą, okaże się wyboista i pełna niespodzianek. Nie tylko dobrych. Ile warto poświęcić dla osiągnięcia szczęścia? Jak dużo trzeba za nie zapłacić? Historia dwóch zdeterminowanych kobiet, które ustabilizowane życie kładą na szali swoich pragnień. (Rec. Wydawn.)

Książka przeznaczona jest dla rodziców i tych wszystkich, którzy kochając i znając dzieci oraz młodzież, chcieliby czegoś więcej się o nich dowiedzieć. A dowiedzą się o niejednej tajemnicy dziecięcego serca i umysłu, o problemach młodzieży niejednokrotnie skrywanych przez najbliższymi, o różnych wychowawczych kłopotach oraz o tym, jak sobie z nimi radzić. Poznają też niektóre aktualne programy edukacyjne, w tym dotyczące dzieci niepełnosprawnych.... (Gragment wstępu)

Osiemnastoletnia Kerry Dowling zostaje znaleziona martwa w basenie przy domu, a jej zrozpaczona rodzina musi stawić czoło przerażającemu przypuszczeniu, że mogła zostać zamordowana przez kogoś, kogo kochała. Pierwszym zatrzymanym jest chłopak Kerry, z którym pokłóciła się podczas imprezy zorganizowanej pod nieobecność rodziców. Podejrzenie pada też na sąsiada Dowlingów, upośledzonego umysłowo dwudziestolatka. Czy brak zaproszenia na imprezę wystarczył, by Jamie przestał nad sobą panować? I czy mokre ubranie znalezione przez matkę w jego pokoju może stanowić dowód winy? Pogrążona w żałobie starsza siostra Kerry, Aline, pracująca jako pedagog szkolny w miejscowym liceum, stara się odkryć prawdę. Współpracując z detektywem prowadzącym sprawę, zdobywa pomocne dla śledztwa informacje. Jednak im głębiej zaczyna drążyć, tym większe grozi jej niebezpieczeństwo. (Rec. Wydawn.)

Osiemnastoletnia Kerry Dowling zostaje znaleziona martwa w basenie przy domu, a jej zrozpaczona rodzina musi stawić czoło przerażającemu przypuszczeniu, że mogła zostać zamordowana przez kogoś, kogo kochała. Pierwszym zatrzymanym jest chłopak Kerry, z którym pokłóciła się podczas imprezy zorganizowanej pod nieobecność rodziców. Podejrzenie pada też na sąsiada Dowlingów, upośledzonego umysłowo dwudziestolatka. Czy brak zaproszenia na imprezę wystarczył, by Jamie przestał nad sobą panować? I czy mokre ubranie znalezione przez matkę w jego pokoju może stanowić dowód winy? Pogrążona w żałobie starsza siostra Kerry, Aline, pracująca jako pedagog szkolny w miejscowym liceum, stara się odkryć prawdę. Współpracując z detektywem prowadzącym sprawę, zdobywa pomocne dla śledztwa informacje. Jednak im głębiej zaczyna drążyć, tym większe grozi jej niebezpieczeństwo. (Rec. Wydawn.)

Margo nie jest jak inne nastolatki. Żyje w ponurym miasteczku Bone, które przejezdni omijają szerokim łukiem. Swój dom nazywa "pożeraczem". Jej cierpiąca na depresję matka nie odzywa się do niej i traktuje ją niczym służącą. Dziewczyna trzyma się na uboczu, dni spędza w samotności. Wszystko nieoczekiwanie się zmienia, kiedy poznaje Judaha - starszego chłopaka z sąsiedztwa. Sparaliżowany, na wózku inwalidzkim, odkrywa przed Margo świat, jakiego dotąd nie znała. Kiedy w okolicy ginie siedmioletnia dziewczynka, dwójka osobliwych przyjaciół rozpoczyna prywatne śledztwo. W głowie Margo pojawia się desperackie pragnienie, aby wytropić morderców. I przykładnie ukarać… Oko za oko. Krzywda za krzywdę. Ból za ból. Rozpoczynając bezlitosne polowanie na zło, dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić. "Margo" to nie tylko mroczny thriller, ale przede wszystkim niezwykła historia nieprzeciętnej dziewczyny. Nieszablonowy sposób narracji w połączeniu ze wstrząsającą fabułą sprawia, że od książki nie można się oderwać. Radzę przygotować duże ilości ciepłej herbaty na bezsenne noce…" (Rec. Wydawn.)

"Niepełnosprawni w świecie internetu" to praca poświęcona zagadnieniom dotyczącym internetu oraz osobom niepełnosprawnym, dla których sieć jest czasem jedynym źródłem informacji o otaczającym ich świecie, miejscem, w którym mogą pogłębić swoją wiedzę oraz wykorzystać umiejętności. Jest to także miejsce, w którym mogą narodzić się nowe znajomości i przyjaźnie, bowiem w internecie płeć, wiek, status majątkowy a także niepełnoprawność nie jest istotne... (Fragment wstępu)

Celem publikacji jest pokazanie różnorodnych możliwości działań w stosunku do osób niepełnosprawnych oraz scharakteryzowanie podejmowanych zachowań pomocowych o charakterze psychologicznym przez osoby z personelu medycznego. Monografia prezentuje również oryginalny projekt empiryczny weryfikujący stan świadomości personelu medycznego w kwestii niepełnosprawności oraz pomocy udzielanej pacjentom wraz z wynikającymi z tego wnioskami dla praktyki społecznej oraz badań naukowych. Podstawową grupą odbiorców są osoby uczestniczące na różnych poziomach w procesie rehabilitacji osób niepełnosprawnych: personel medyczny - w szczególności fizjoterapeuci, osoby uczestniczące w rehabilitacji społecznej oraz pracownicy naukowo-dydaktyczni prowadzący badania i zajęcia z zakresu szeroko rozumianej rehabilitacji osób niepełnosprawnych. (Rec. Wydawn.)

Po tym, jak Olga zobaczyła go po raz pierwszy, uporczywie wracał do niej w myślach. Tajemnicza postać z kolorowymi balonami. Ni to mężczyzna, ni to dziecko. Ona samotna, on osobny i zamknięty we własnym świecie. Ich losy przetną się ponownie na skrzyżowaniu ulic w chwili tragicznego zdarzenia. Małecki prowokuje czytelnika, by na podstawie rozsypanych wspomnień stopniowo odkrywał prawdziwy bieg zdarzeń. Gdzieś są słowa niewypowiedziane, niespełnione relacje oraz gesty zawieszone między dwojgiem bliskich i obcych sobie ludzi. Wielkie miasto wypełniają miłość i samotność. „Nikt nie idzie” to powieść, w której buzują wielkie emocje. Hipnotyzuje, delikatnie sącząc czułe i ledwo wyczuwalne tony. Zostaje w pamięci na długo. (Z okł.)

Publikacja doktora Pawła Borowieckiego powstała w oparciu o rozprawę doktorską, obronioną w 2019 roku na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Jej istotą są badania przeprowadzone na grupie 100 osób z niepełnosprawnością - grupie zróżnicowanej pod względem płci, wieku, wykształcenia, stanu cywilnego, aktywności społeczno-zawodowej oraz stopnia niepełnosprawności. Celem książki jest nie tylko diagnoza zjawiska samotności wśród badanej grupy, ale i znalezienie praktycznych rozwiązań, które pozwoliłyby zmienić codzienność dorosłych osób niepełnosprawnych. Edukacja nie ogranicza się do transmisji wiedzy, ale ukierunkowana jest na holistyczny/całościowy rozwój z uwzględnieniem aktywności własnej jednostki. Celem edukacji jest przygotowanie osoby do życia społecznego i wyposażenie w umiejętności niezbędne do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Negatywne stany i trudne emocje, do których zaliczamy samotność/osamotnienie, są elementem wielowymiarowej codzienności obfitującej w czynniki ryzyka. Zadaniem edukacji jest poznanie sposobów radzenia sobie z niepowodzeniami, porażkami czy trudnymi emocjami.

Książka Agnieszki Olechowskiej to interdyscyplinarne kompendium wiedzy o specjalnych potrzebach edukacyjnych, przydatne nauczycielom i innym profesjonalistom, rodzicom oraz studentom przygotowującym się do pracy w przedszkolu i w szkole. Autorka omówiła w niej teorię oraz praktykę kształcenia dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, odwołując się do polskich realiów, procedur oraz obowiązujących regulacji prawnych. Nakreśliła nowe kierunki rozwoju systemu edukacji – uniwersalne projektowanie w edukacji oraz zarządzanie różnorodnością w szkole. Szczegółowo przedstawiła przyczyny, objawy oraz możliwości dostosowania wymagań edukacyjnych i pomocy dydaktycznych dla dzieci doświadczających: · niepełnosprawności intelektualnej oraz ruchowej · uszkodzeń słuchu i wzroku · niedostosowania społecznego · specyficznych trudności w uczeniu się · zaburzeń komunikacji językowej · chorób przewlekłych (epilepsji, cukrzycy, astmy, mukowiscydozy i innych) · sytuacji kryzysowych lub traumatycznych · niepowodzeń edukacyjnych · zaniedbań środowiskowych · trudności adaptacyjnych · autyzmu (Rec. Wydawn.)

Tata tańczy za szybą. Podnosi rozmazane przez deszcz ręce i kołysze rozmazaną przez deszcz głową, ma zamknięte oczy i ja w końcu też zamykam swoje, i śpię, i budzę się rano, i znowu jesteśmy razem. Łucja wierzy, że przed wspomnieniami uratuje ją balet. Nastka obserwuje świat przez okno z taką uwagą, że zdarza jej się przenosić w innych ludzi. Ich ojciec coraz częściej ucieka do jedynego miejsca, w którym czuje, że żyje naprawdę. Każde z nich po swojemu obłaskawia przeszłość. Urodzinowe widokówki, które trzeba palić po kryjomu. Wzrok sięgający tak daleko, że czasem lepiej jest nie patrzeć. Pasja, która ocala albo niszczy. "Święto ognia" to kameralna opowieść o przekraczaniu granic i cenie, jaką trzeba za to zapłacić. O zachłanności życia i konfrontacji z niemożliwym. Prawa do ekranizacji "Święta ognia" jeszcze przed publikacją książki zakupiła wytwórnia Opus Film, producent m. in. "Idy" i "Zimnej wojny". (Rec. Wydawn.)