O albumie. Wspólnie z Wami, chcemy pokazać to, co najpiękniejsze – małopolską przyrodę, zapierające dech w piersiach krajobrazy, tradycję i folklor. Miejsca w regionie, które Was zachwycają i inspirują. Małopolskę, która jest częścią Was samych, zatrzymaną w biegu chwilą, indywidualnym zachwytem… Do współtworzenia tego przedsięwzięcia zapraszamy wszystkich. Czas przejrzeć albumy i sięgnąć po aparaty. Nadsyłajcie swoje propozycje zdjęć. Bez sztywnych wytycznych i narzucających ograniczenia schematów. Bo Małopolska to tak wiele znaczy. Spośród nadesłanych propozycji wybrane zostaną zdjęcia, które stworzą wyjątkowy album. Oprócz kolekcji niepowtarzalnych spojrzeń na Małopolskę, chcemy zaprezentować także Was – autorów zdjęć. Album będzie naszą wizytówką podczas największych i najbardziej prestiżowych wydarzeń promocyjnych Województwa Małopolskiego. (Rec. Wydawn.)

Biomorfizm w sztuce, choć mówi się o nim od niemal wieku, nie stał się jak dotąd kategorią opisową historii sztuki, nie znalazł się wśród narzędzi wyjaśniających zjawiska lub procesy artystyczne, trudno więc wskazać jego szerszą rolę w powiązaniu z systemem wartości estetycznych. Nie umieścił się w ramach jakiejkolwiek politozy. Nie chcę powiedzieć, że nie pojawił się nigdy w kontekście tych problemów, niemniej jednak pozostawał zawsze na ich marginesie. Pragnę skomplikować tę sytuację, a tym samym odsłonić potencjał krytyczny biomorfizmu, który wynika z jego marginalnej pozycji jako „obcego” wtrętu na gruncie humanistyki oraz jako Innego, zagrażającego dyscyplinarnej czystości historii sztuki. (Z okładki)

„Wilki, jak się o nich myśli, są bardzo dzikie, a jak się je spotka, to już są dobre” – mówi ośmioletnia Halszka, ale to niezbyt powszechne przekonanie. W ciągu lat status prawny polskich wilków kilkakrotnie się zmieniał. W 1956 roku weszło w życie rozporządzenie zezwalające na tępienie wilków wszelkimi sposobami, także przy użyciu trucizny. Tak zwana akcja wilcza doprowadziła do niemal zupełnego wybicia przedstawicieli gatunku Canis lupus. Pod koniec 1975 roku wilk stał się zwierzęciem łownym. Nie można było go już truć, a w niektórych częściach kraju zabroniono również polowania w czasie wychowu młodych. Wreszcie w 1998 roku został objęty ochroną. Nie wpłynęło to jednak znacząco na zmianę wizerunku – w naszej kulturze zwykle postrzega się go jako zagrożenie. W literaturze, folklorze, baśniach, a nawet w psychoanalizie – wszędzie jest postacią negatywną albo symbolem tego, co wyparte. Tymczasem z książki Anny Maziuk wyłania się obraz fascynującego zwierzęcia, bardzo rodzinnego, tworzącego silne więzi, dzikiego, ale nie złego. Bohaterami książki są także ludzie – naukowcy i pasjonaci, którzy poświęcili życie badaniu i ochronie wilków, fotografowie, hodowcy, leśnicy i myśliwi. Instynkt jest opowieścią o relacjach człowieka ze zwierzęciem – skomplikowanych, często podyktowanych interesami lub polityką, obciążonych kulturowym balastem. (Rec. Wydawn.)

Góry przechowują pamięć o minionych pokoleniach. Mają w sobie mądrość, której ludzie nie pojmują, i trwają wiecznie – w przeciwieństwie do miłości, wojny czy przyjaźni. Niektórzy mówią, że góry dają życie. Inni wierzą, że co dziesięć lat ktoś musi zginąć wśród skał od uderzenia pioruna. Przekonała się o tym rodzina Domèneca i Sió. Ich losy ciasno splatają się z miejscem, w którym żyją. Ja śpiewam, a góry tańczą oddaje głos także tym, którzy mogą opowiedzieć swoją historię po raz pierwszy. Ukrywająca się w lesie sarna, duch poety, wyczekujące deszczu grzyby, kobiety przed wiekami oskarżone o czary, chmury zrzucające błyskawice… Bohaterowie wymykają się chronologicznym ramom czasu i oficjalnej historii, tworząc górski mikrokosmos pełen wzajemnych konfliktów i zależności. Czerpiąc z historii i mitów, wiejskich ballad oraz literatury pięknej, Irene Solà tworzy literacką gawędę o poszukiwaniu bliskości, śmierci i celebracji życia.

Powieść, która drukiem ukazała się w 1973 r. Została entuzjastycznie przyjęta przez krytykę i czytelników, otrzymując nagrodę tygodnika "Kultura" jako najlepsza książka roku 1973 a następnie nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.

Laureat Nagrody Pulitzera 2019! Listowieść to napisana z rozmachem i pasją historia aktywizmu i oporu, a zarazem olśniewający opis i pean na cześć świata przyrody. Dwunasta powieść Richarda Powersa rośnie od korzeni po koronę, aby wrócić poprzez nią do nasion, kreśląc po drodze koncentryczne kręgi przeplatających się wątków – od przedwojennego Nowego Jorku aż do wojen o lasy toczonych pod koniec XX w. na północnym zachodzie nad Pacyfikiem i na terenach położonych bardziej na północ. Obok nas istnieje równoległy świat – olbrzymi, powolny, pełen wzajemnych powiązań, zaradny, wspaniale pomysłowy, a dla nas prawie niewidzialny. Powers opowiada o garstce ludzi, którzy uczą się widzieć ten świat i dają się wciągnąć w wir grożącej mu katastrofy. "W monumentalnej Listowieści autorowi udaje się coś, o co mogłoby się pokusić bardzo niewielu współczesnych pisarzy zarówno ze świata sztuki, jak i nauki. Za pomocą fabularnych narzędzi Powers wciąga czytelników w perspektywę znacznie bardziej odwieczną i subtelniej rozwiniętą niż ludzki ogląd, dzięki czemu ukazuje nam się w migawkach bezkresna, pierwotna wrażliwość, a nasz własny gatunek zostaje sprowadzony do właściwych wymiarów. Gigantyczna opowieść o szczerych prawdach." (Rec. Wydawn.)

Kluczowa praca Abrahama Maslowa, uważanego za jednego z najbardziej kreatywnych psychologów XX wieku, wciąż wykorzystywana nie tylko w szeroko pojętych naukach humanistycznych i społecznych. Zaletą drugiego wydania tej książki jest rzetelna organizacja materiału. We wprowadzeniu, autorstwa Roberta Fragera, można odnaleźć dokładną charakterystykę zawartości publikacji wraz z notą biograficzną o autorze oraz wypunktowane główne kategorie koncepcji Maslowa, pomocne w dalszej lekturze. Tekst główny podzielony jest na 4 odrębne części. Pierwsza część jest jego oryginalnym wykładem z teorii motywacji, będącym krytyką podejść behawioralnych. Opiera się on na koncepcji hierarchicznie ułożonych potrzeb, których dynamiką rządzą określone prawidłowości decydujące o kolejności ich pojawiania się i gratyfikacji. Druga część, w której Maslow analizuje przyczyny destruktywności oraz wskazuje na psychoterapeutyczny charakter "dobrych" relacji międzyludzkich, poświęcona jest rozważaniom wokół psychopatologii i normalności. W trzeciej części Maslow na przykładzie postaci mu współczesnych i historycznych buduje jeden ze swoich najbardziej znanych modeli: osoby samorealizującej się, dużo miejsca poświęcając cesze kreatywności. Całość zamyka rozdział o metodologii nauk humanistycznych, w którym postuluje przyjęcie całościowej, holistycznej perspektywy w podejściu do człowieka. (Rec. Wydawn.)

Małopolska jest jednym z najbardziej zróżnicowanych rejonów w Polsce. Urozmaicenie krajobrazu i środowisk leśnych, a jednocześnie bogata infrastruktura turystyczna, czynią ten teren wyjątkowo interesującym. Funkcjonuje tu wiele form ochrony przyrody, których większość położona jest na terenach w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Lasy Małopolski cechuje szczególna różnorodność gatunkowa i krajobrazowa oraz wyjątkowa wartość przyrodnicza. Na ich obecny kształt pracowało kilka pokoleń leśników. Obecnie prawie 90 % lasów Małopolski pełni funkcje ochronne, w formie parków narodowych, rezerwatów, obszarów Europejskiej Sieci Natura 2000, parków krajobrazowych, obszarów chronionego krajobrazu, lasów glebo- i wodochronnych, lasów uzdrowiskowych i ochronnych wokół miast... (Fragment wstępu)

Województwo podkarpackie jest jednym z najcenniejszych przyrodniczo terenów Polski oraz Europy. Niezwykłe krajobrazy, niespotykane bogactwo świata roślin, zwierząt oraz przyrody nieożywionej sprawiły, że niemal połowa jego powierzchni jest objęta ochroną prawną. Powstały dwa parki narodowe, powołano 10 parków krajobrazowych i 13 obszarów chronionego krajobrazu, utworzono 93 rezerwaty przyrody. Wiele cennych drzew, alei oraz unikalne formy natury nieożywionej są chronione jako pomniki przyrody. Uzupełnieniem całego systemu służącego ochronie środowiska są: użytki ekologiczne, stanowiska dokumentacyjne i zespoły przyrodniczo - krajobrazowe. Najcenniejsze tereny przyrodnicze zostały włączone do europejskiej sieci ekologicznej NATURA 2000. (Rec. Wydawn.)

Skomplikowane ludzkie losy, a w tle - powojenna Polska. Nikt dotychczas nie opowiadał w ten sposób o naszej najnowszej historii! Nowa powieść autorki nominowanej do Nagrody Literackiej „Nike”. Ludzie zanurzeni w pamięci i historii. Historia zanurzona w zmieniającym się według odwiecznych prawideł świecie przyrody. Proza pulsująca w tym samym zniewalającym rytmie. Nowa powieść Julii Fiedorczuk - nominowanej m.in. do „Nike” za Nieważkość - to poruszająca saga o ludziach, którym przyszło żyć w trudnych czasach, adaptować się i zmieniać, a jednocześnie wciąż mierzyć z przeszłością - bo to, co odrzucone, zawsze powraca. „Pamięć (...) jest żywa i płynie przez nas jak ukryta podziemna rzeka, żeby wybić na powierzchnię znienacka, kiedy człowiek wcale się tego nie spodziewa”. W centrum tej opowieści znajdują się Misza i Miłka, ich niełatwe małżeństwo i życiowa droga, ale za sprawą wspomnień głównych bohaterów czytelnik podróżuje w czasie - do okresu przedwojennego i strasznych epizodów wojennych, oraz w przestrzeni - spod Białegostoku do Warszawy, a nawet za Ural. Dzięki szkatułkom pamięci ożywają postaci z przeszłości: ojciec Miszy, Zofia - pierwsza wielka miłość Miszy, nauczyciel Franciszek, który rozbudził w nim pasję do literatury, Marianna Zającowa nazywana kochanicą diabła, Jewdokia Ziemakowa rodząca martwe dzieci czy wrażliwiec Jurek Bułka, który nasłuchiwał szumu z wnętrza ziemi. Wśród opisanych osób znajdziemy postacie żyjące w nierozerwalnej, naturalnej łączności z przyrodą, oraz takie, które zdają się żyć jedynie w świecie lektur, wspomnień i przemyśleń. Julia Fiedorczuk kreśli niezwykle barwne i oryginalne portrety ludzi składające się na esencję wielokulturowego, wielojęzycznego i pełnego sprzeczności Podlasia.

Wczesne lata dwudzieste, Pomorze, pogranicze polsko-niemieckie. Tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości złodziejce, paserce i morderczyni udaje się przejąć nieczynny zakład fotograficzny. Zatrudnia w nim młodego Niemca Martina, chłopaka, który ma nietypową pasję – zawodowo fotografuje psy, najchętniej martwe, bo tylko wtedy może je uchwycić w idealnej ostrości. Gdy właścicielka atelier odkrywa, że Martin jest również zafascynowany kobiecym ciałem, wpada na pomysł, jak wykorzystać jego talent fotograficzny dla dodatkowego zarobku. Traktuje młodzieńca jak syna i wszystko szłoby świetnie, gdyby nie zawiłości ludzkiego charakteru i fakt, że z rodziną, zwłaszcza tą mafijną, najlepiej wychodzi się, nomen omen, na zdjęciach. (Rec. Wydawn.)

Obszary Natura 2000 stanowią jedną z największych wartości, jakimi dysponujemy jako społeczeństwo. Jest to wielki depozyt, który powinniśmy przekazać następnym pokoleniom w możliwie niezmienionej formie. Równocześnie jednak obszary te, i nagromadzone w nich walory przyrodnicze, często są postrzegane jako bariera rozwoju funkcji społecznych i gospodarczych oraz obciążenie w codziennym funkcjonowaniu różnych podmiotów żyjących w ich sąsiedztwie....(Z wprowadzenia)

Natura - zwierzęta, rośliny i oczywiście krajobrazy należą do ulubionych motywów rysunkowych. Dzięki poradnikowi opartemu na bestsellerowych publikacjach Waltera Fostera zdobędziemy umiejętności odwzorowywania świata przyrody na papierze. Precyzyjne i przejrzyste instrukcje pomogą opanować niezbędne techniki i przeprowadzą przez wszystkie etapy rysowania. Krótki wstęp zapoznaje z podstawami rysunku, materiałami oraz ukazuje najważniejsze inspiracje. Dowiadujemy się, jak pracować w oparciu o wzory, na czym polega rysowanie z natury, jak najlepiej cieniować kształty oraz budować obraz. W obszernej części ćwiczeniowej można wybrać ulubiony motyw, np. „Spacer na wsi”, „Las i jego mieszkańcy” albo „Nad wodą i w górach”, i postępując zgodnie ze wskazówkami, „krok po kroku” zrealizować wszystkie detale kompozycji. Trudniejsze elementy zostały opatrzone dodatkowymi wskazówkami, dzięki którym uporamy się np. z narysowaniem liści, wybranego zwierzęcia czy oddaniem struktury wody, ale także z wyborem odpowiedniego fragmentu pejzażu czy właściwym ujęciem perspektywy.