Książka stawia sobie ambitny cel rewizji najważniejszych strukturalnych zaniedbań i błędów w dotychczasowych studiach nad chasydyzmem. Chodzi przede wszystkim o wprowadzenie do analizy chasydyzmu nowych metod badawczych stosowanych dotychczas niedostatecznie, radykalne rozszerzenie bazy źródłowej i chronologicznych ram analizowanego zjawiska oraz odejście od paradygmatu dziejów chasydyzmu jako historii przywódców. Ostatecznym i najważniejszym celem książki jest jednak zbudowanie intelektualnie wartościowej, metodologicznie nowoczesnej, źródłowo innowacyjnej i atrakcyjnej narracji, która wyznaczy nowe kanony myślenia, pisania i mówienia o chasydyzmie, zarówno w Polsce, jak i w literaturze naukowej na świecie. (Rec. Wydawn.)

4 lata pracy, 100 badaczek i badaczy, blisko 200 haseł. Encyklopedia gender. Płeć w kulturze to przystępnie napisane i obszerne kompendium wiedzy o jednej z prężniej rozwijających się subdyscyplin współczesnej humanistyki. W blisko 200 hasłach podsumowuje stan badań gender studies na Zachodzie i w Polsce; wyczerpująco i merytorycznie wprowadza w historię studiów feministycznych i queer. Tematyka płci kulturowej dotąd przedstawiana była głównie w mediach stereotypowo i niemerytorycznie, często pełniąc rolę politycznego straszaka w debacie publicznej, lub ograniczana do hermetycznej akademickiej dyskusji. Encyklopedia gender przystępnym językiem opowiada o humanistyce, nie rezygnując z naukowego warsztatu. Polscy czytelnicy nie mieli do tej pory dostępu do tak przekrojowej publikacji na ten temat. Osoby naukowo zajmujące się zagadnieniem płci kulturowej i studenci, skazani dotąd na żmudne poszukiwania wśród antologii i tekstów źródłowych, znajdą w Encyklopedii gender przekrojowe opracowanie zagadnień współczesnej humanistyki (m.in. z dziedziny nauk społecznych, o sztuce, a także antropologii, filozofii i teorii literatury). Czytelników początkujących wprowadzą w tematykę płci kulturowej najwybitniejsze polskie badaczki i badacze związani z Instytutem Badań Literackich PAN. Odnajdą oni w Encyklopedii gender wprowadzenie do trudnych niekiedy pojęć i często mylonych kwestii. Publikacja ta zadowoli jednych i drugich – może być zarówno początkiem przygody z tą fascynującą dyscypliną, fachowym kompendium wiedzy, jak i przydatnym podręcznym słownikiem najważniejszej terminologii. A dzięki bogatej bibliografii Encyklopedia gender zachęca do dalszych poszukiwań. Książka ta z powodzeniem wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym, gromadzi i porządkuje osiągnięcia humanistyki ostatniego półwiecza. (Rec. Wydawn.)

W Iranie Aleksandrze Chrobak udaje się dotrzeć tam, gdzie turysta nie ma wstępu. Odwiedza zamknięte dla innowierców sanktuaria szyickich imamów, w których Iranki najpierw się modlą, a później ustawiają do selfie przy grobie świętych męczenników. Podziwia zawodowe płaczki w czasie uroczystości żałobnych, tańczy na weselu i szuka ostatnich świątyń ognia. Zaprzyjaźnia się także z irańskimi kobietami: matronami z hammamu, koczowniczkami w kolorowych sukniach i fashionistkami, które zapraszają ją do swojego świata. Okazuje się, że na ulicach Iranki nie noszą już grzecznie czadorów. Zamieniły je na dizajnerskie kreacje, a ich rozjaśniane na blond włosy coraz śmielej wychodzą spod chust. Moda jest tutaj narzędziem sprzeciwu wobec dyktatury religijnej i symbolem upragnionej wolności. Iran Aleksandry Chrobak jest zupełnie różny od stereotypów serwowanych przez zachodnie media. To kraj kontrastów, gdzie konsumpcjonizm przeplata się ze staroperskimi obyczajami, a związki męsko-damskie kwitną, niezależnie od zakazów duchownych w turbanach. Za ponurą fasadą reżimu ajatollahów kryje się barwny, fascynujący i wyjątkowo gościnny kraj, który po lekturze wszyscy będziemy chcieli odwiedzić. (Rec. Wydawn.)

Publikacja, obok rozbudowanej części z wysokiej jakości reprodukcjami prac prezentowanych na wystawie w MOCAK-u, zawiera także bogatą część teoretyczną, w której zamieszczono między innymi przedruki klasycznych tekstów feministycznych, eseje dotyczące problematyki gender w różnych dziedzinach sztuki oraz teksty wpisujące się w aktualną debatę wokół pojęcia płci społecznej i związanych z nim nieporozumień.

Kobieta ma mniejszy mózg i dużo słabszy popęd seksualny niż mężczyzna, jest pozbawiona skłonności przywódczych, ma gorszą orientację przestrzenną, zdolności motoryczne i analityczne, jest natomiast bardziej empatyczna, dlatego doskonale sprawdza się jako opiekunka i strażniczka domowego ogniska… Te przekonania to nie tylko część potocznego obrazu świata, ale też element naukowych teorii, nadal rozwijanych przez wielu poważnych badaczy. I choć mogłoby się wydawać, że na temat różnic między płciami powiedziano już dość, Angela Saini udowadnia, że jest inaczej. Opisuje dziesiątki teorii, analizuje setki badań, dawnych i współczesnych, rozmawia z naukowcami i naukowczyniami. Niczego z góry nie zakłada, niczego nie odrzuca i często dochodzi do całkiem nieoczekiwanych wniosków. To lektura, z którą powinny się zmierzyć obie strony odwiecznego sporu o rolę i miejsce kobiety - choćby po to, żeby się przekonać, że nawet o kwestiach budzących największe emocje można pisać rzeczowo i bez uprzedzeń. (Rec. Wydawn.)

Jak się okazuje pierwszego dnia szkoły, ślimak Sam jest trochę inny niż reszta klasy. Nie może się zdecydować, czy jest chłopcem czy dziewczynką. Ze wstydu chowa się do skorupki, ale przecież nie może tak przeczekać wszystkich tych lat w szkole… Kiedy w końcu wychyla różki z ukrycia, w klasie czeka na niego kapibara Magda, szkolna pedagożka, która wysyła go ze specjalnym zadaniem do lasu. Ślimak spotka tam inne niezwykłe zwierzęta i dowie się, że nie ma jednego "prawidłowego" sposobu życia i tworzenia rodziny. (Rec. Wydawn.)

Książka Kobiecość jako źródło społeczno-kulturowych niepokojów : krystalizacje i rozproszenia stanowi próbę analizy różnorodnych reprezentacji kobiecości wyłaniających się przez wieki i postrzeganych przez wielu autorów jako symbole, archetypy, mity czy ikony. Interpretując materiały ikonograficzne, a także teksty literackie, medyczne, religijne czy filozoficzne, starałam się przedstawić wybrane konstrukcje kobiecości. (Ze wstępu)

Zbiór błyskotliwych tekstów amerykańskiej feministki i historyczki. Zaczyna się niewinnie, od czegoś, co przy pewnej dozie dobrej woli można by uznać za towarzyską niezręczność. Podczas przyjęcia pan domu nie przyjmuje do wiadomości, że rozmawia z autorką książki, którą właśnie jest jej łaskaw objaśniać. Rebecca Solnit widzi jednak w tym zdarzeniu coś więcej, coś, z czym stykają się na co dzień miliony kobiet na świecie: przejaw symbolicznej przemocy ze strony mężczyzn, emanację patriarchalnego systemu, w którym funkcjonujemy. To jednak zaledwie czubek góry lodowej - autorka opowiada o innych zdarzeniach (często obficie relacjonowanych przez media), w których ujawnia się symboliczna lub nawet fizyczna przemoc wobec kobiet (w Stanach Zjednoczonych co 6 minut zgłaszany jest gwałt, a są to bardzo zaniżone statystyki). Jednocześnie Solnit wpisuje sytuację i prawa kobiet w szerszy geopolityczny i kulturowy kontekst. Przywołuje też dwie inne wybitne eseistki: Virginię Woolf i Susan Sontag, z którymi podejmuje dialog i polemizuje. Lekki styl i bystrość wywodu sprawiają, że od tekstów Solnit trudno się oderwać. Z pewnością powinny one dać do myślenia zarówno kobietom, jak i mężczyznom - są aktualne aż do bólu. (Rec. Wydawn.)

Artystki, pisarki, naukowczynie, polityczki, psycholożki, filozofki, a nawet jedna morderczyni – wyjątkowe kobiety, które wpłynęły na losy świata. Historia pełna jest kobiet, które zostały zepchnięte do ról żon sławnych mężów, ich muz, asystentek, opiekunek. Z ich dokonań świat czerpał i czerpie garściami. Awanturnice i działaczki walczące o prawa mniejszości, dzielne, dumne i utalentowane. Niezwykłe! Zmarginalizowane, wyklęte albo zapomniane w patriarchalnej rzeczywistości. Autorki tego swoistego kalendarium postanowiły przywrócić równowagę w opowieści o przeszłości i dać głos kobietom, tym dobrym i tym złym, szlachetnym i kierującym się mniej idealistycznymi pobudkami, wszystkim, których nie uwzględniono w podręcznikach historii lub o których opowiedziano za mało – od Beyoncé po Dorię Shafik, od Marii Kaczyńskiej po Lillian Biloccę. Pamiętając o nich, mamy szansę uzyskać wiarygodny obraz ludzkiej egzystencji. Czas przywrócić kobiety na karty historii, dzień po dniu. Projekt @OnThisDayShe powstał, gdy Ailsa Holland dostała kalendarz ważnych wydarzeń z historii świata pod tytułem "On this day" – i doprowadziło ją do szału, że ledwie wspomniano w nim o kobietach. Kiedy dała upust swojej wściekłości przed przyjaciółkami Jo Bell i Tanią Hershman, podzieliły one jej gniew i wszystkie trzy postanowiły, że coś trzeba z tym zrobić. Przez lata publikowały na Twitterze jeden wpis dziennie. Przedstawiały kobiety z całego świata, żyjące w różnych epokach i działające w różnych obszarach. Poświęcony każdej bohaterce tweet pojawiał się w ważny dla niej dzień: pod datą, kiedy zgłosiła patent, wygrała w wyborach, zdobyła złoty medal w którejś z dyscyplin sportowych, została skazana za ohydną zbrodnię… Wpisy autorek regularnie spotykały się z podobnymi reakcjami: „Czemu o niej nie słyszałam?” czy „Ktoś powinien napisać o niej książkę albo sztukę, a nawet nakręcić film!”.

Książka stanowi wprowadzenie w złożone i często skomplikowane zagadnienia z zakresu teorii, badań i historii rodziny, a w szczególności jej zadań opiekuńczo-wychowawczych. Może być przydatna tym czytelnikom, którzy chcieliby skonfrontować własną wiedzę i doświadczenie na temat rodziny z inną perspektywą patrzenia na nią, pogłębić zrozumienie jej złożoności i uwrażliwić na zachodzące w niej zjawiska. Autorzy przedstawili obszar badań pedagogiki opiekuńczej, której głównym przedmiotem jest opieka i wychowanie w rodzinie oraz implikacje tych procesów. Podjęte zagadnienia zaprezentowane zostały w dwóch częściach, stanowiących jednocześnie dwie główne perspektywy patrzenia na rodzinę: współczesną i historyczną. (Rec. Wydawn.)

Książka „Tolerancja, jak uczyć siebie i innych” autorstwa Jolanty Ambrosewicz-Jacobs powstała przy okazji konferencji poświęconej tolerancji zorganizowanej we wrześniu 2003 roku. Porusza tematykę uprzedzeń, rasizmu, ksenofobii, dyskryminacji, problematykę międzykulturowości i wielokulturowości. Prócz teoretycznych rozważań książka zawiera ćwiczenia praktyczne, ukazuje techniki stosowane w przedsięwzięciach związanych z nauczaniem tolerancji.W aneksie zawarta została lista wybranych organizacji pozarządowych zajmujących edukacją dla tolerancji. Książkę opublikowano dzięki pomocy Ambasady USA w Warszawie. (Rec. wyd.)

Celem publikacji pt. Wyczytać świat. Międzykulturowość w literaturze dla dzieci i młodzieży pod redakcją Bernadety Niesporek-Szamburskiej i Małgorzaty Wójcik-Dudek jest próba wieloaspektowego opisania międzykulturowości – zjawiska na stałe wpisanego w ponowoczesny świat – przy założeniu że głównym obszarem badawczej eksploracji jest współczesna literatura dla dzieci i młodzieży. Problem międzykulturowości, spotkania z Innym czy braku akceptacji nie od dziś jest podejmowany w literaturze dla młodego odbiorcy, jednak redaktorzy i autorzy tomu starali się uchwycić przede wszystkim nowe i wymagające opisu zjawiska towarzyszące dialogowi między kulturami. Okazało się, że specyficzna sytuacja społeczna, polityczna czy nawet komunikacyjna zmienia perspektywę oglądu fenomenu międzykulturowości i decyduje o włączeniu do narracji tematów dotąd nieobecnych, nieznanych czy tabuizowanych. Monografia ma szeroki adres odbiorczy – jest kierowana do nauczycieli i pedagogów, do środowiska akademickiego: badaczy literatury dziecięcej oraz studentów kierunków humanistycznych. (Z Wydawn.)