II wojna światowa przedstawiana jest jak hollywoodzki western, starcie dobrych kowbojów ze złymi Indianami. Prawdziwa historia nie była jednak wcale czarno-biała. Zbrodnie wojenne popełniały nie tylko państwa Osi, ale również alianci zachodni. Straszliwe bombardowania dywanowe Hamburga, Drezna i innych niemieckich miast. Rozstrzeliwanie jeńców wojennych. Gwałty i grabieże. Rasistowskie mordy na ludności cywilnej Japonii, których zwieńczeniem była atomowa zagłada w Hiroszimie i Nagasaki. Piotr Zychowicz pisze o brytyjskich obozach koncentracyjnych dla Burów, ludobójstwie amerykańskich Indian i zachodnich intelektualistach, którzy tuszowali zbrodnie Stalina – Katyń, Gułag i Wielki Głód. A także o tym, jak Anglosasi po wojnie wydali NKWD dwa miliony uciekinierów ze Związku Sowieckiego. Polacy nie byli jedynym narodem zdradzonym przez Churchilla i Roosevelta w Jałcie. (Rec. Wydawn.)

W historii Związku Radzieckiego nie ma okresu równie pasjonującego jak ten, który nastąpił bezpośrednio po śmierci Stalina, i mało jest spraw równie tajemniczych, jak śmierć Ławrientija Berii, odsuniętego od władzy wskutek spisku Chruszczowa, Malenkowa i Mołotowa i straconego w 1953 r. Odpowiedzialny za cierpienia i śmierć niezliczonych ofiar sowieckiego komunizmu, także Polaków, w szczególności zaś za śmierć polskich oficerów w Katyniu, Beria w pełni zasłużył na miano największego stalinowskiego zbrodniarza, sadystycznego kata, diabolicznej bestii o niezmierzonych osobistych ambicjach. Jednak upadek Związku Sowieckiego i otwarcie archiwów niespodziewanie ukazało jeszcze jeden, paradoksalny wymiar jego wizerunku. Po śmierci Stalina, Beria snuł szeroko zakrojone plany głębokich ustrojowych reform, plany, które bez wątpienia stały się bezpośrednią przyczyną jego upadku. W swojej monumentalnej biografii Berii francuska sowietolożka Françoise Thom przedstawia pełną sprzeczności i paradoksów postać człowieka, którego Stalin uważał za sowiecki odpowiednik Heinricha Himmlera. (Rec. Wydawn.)

Niniejsza monografia dotyczy bezpieczeństwa międzynarodowego ze szczególnym uwzględnieniem aspektów metodologicznych i systemowych. Autorzy poszczególnych artykułów poruszają kwestie związane z badaniami systemowymi w naukach o bezpieczeństwie oraz zagadnienia metodologii badań bezpieczeństwa. Omawiają nowy ład międzynarodowy, transformację porządku europejskiego po zimnej wojnie i wpływ czynnika technologicznego na międzynarodowy wymiar bezpieczeństwa. Autorzy analizują również aspekty systemowe i regionalne. Opisują rolę i znaczenie sił specjalnych w walce z zagrożeniami współczesnego bezpieczeństwa międzynarodowego, a także polityczny i technologiczny wymiar mocarstwowości kosmicznej. W ramach problematyki regionalnej omawiają dylematy i wyzwania polityki bezpieczeństwa europejskiego państwa średniego (na przykładzie Republiki Czeskiej), poruszają kwestię wspólnoty bezpieczeństwa w odniesieniu do organizacji Mercosur oraz analizują wyzwania geopolityczne Białorusi po zakończeniu „pauzy strategicznej”. Dopełnieniem analizowanego wymiaru regionalnego są teksty poświęcone zagrożeniom ekonomicznego wymiaru bezpieczeństwa w strategiach bezpieczeństwa narodowego państw bałtyckich, a także wpływowi sytuacji w Ukrainie i w Republice Białorusi na bezpieczeństwo Polski w koncepcjach i praktyce politycznej ugrupowań prawicowych w Polsce po 2015 roku. (Rec. Wydawn.)

„Chiny to kraj zarazem nowoczesny i starożytny, komunistyczny i kapitalistyczny, bogaty i biedny, reformujący się i opierający się reformom, jednolity i zróżnicowany, represyjny i wolnomyślicielski, konserwatywny i rewizjonistyczny, pasywny i agresywny, mocny i słaby”. Jak wytłumaczyć ten „chiński paradoks”? W jaki sposób kraj pogrążony w biedzie w czasach „wielkiego skoku” i „rewolucji kulturalnej” wyrasta w ciągu ostatnich dekad na mocarstwo? W swym porywającym eseju prof. Góralczyk, autor bestsellerowego „Wielkiego Renesansu”, próbował już przed ponad dekadą wyjaśnić fenomen chińskich reform i spróbować przewidzieć, jak Państwo Środka będzie się zachowywało dalej. „Niniejszy tom pojawił się na naszym rynku w 2010 roku, a więc przed ponad dekadą. Napisany w formie osobistego eseju, był efektem kilkuletniego pobytu na placówce dyplomatycznej w Azji – co prawda nie w Chinach, ale właśnie wtedy wielokrotnie tam jeździłem, z uwagi na swoje zainteresowania i sinologiczne wykształcenie. A im częściej jeździłem, tym bardziej nie mogłem się nadziwić temu, co tam obserwowałem. Już wtedy stało się bowiem dla mnie jasne, że ta wielka cywilizacja – w ostatnich dwóch stuleciach będąca w odwrocie lub politycznej zawierusze – teraz znalazła się na ścieżce prawdziwego odrodzenia. […] Niech ten Chiński Tryptyk będzie dowodem, że polska sinologia (oraz nauki polityczne) też mają jakiś wkład w rozważania na temat współczesnych Chin, że nie muszą czerpać tylko i wyłącznie z tłumaczeń czy obcych źródeł. Ale nade wszystko ważne jest to, by pokazać, jak bardzo i jak szybko Chiny się w ostatnich ponad czterech dekadach zmieniały. Oddawany tutaj w Państwa ręce tom Chiński feniks ma właśnie taki cel – pokazać odbiorcy, jak i dlaczego Wielkie Chiny ponownie się obudziły i skąd się wziął fenomen tamtejszego Odrodzenia – niczym feniksa właśnie”. Prof. Bogdan Góralczyk, fragment Wstępu do drugiego wydania

Kiedy ważą się losy królestwa, interesy małych ludzi muszą zejść na dalszy plan… Pochodzący z Rzeczypospolitej chłopiec, wzięty do niewoli przez Tatarów, trafia do „szkoły janczarów”. Dzięki niepospolitym zdolnościom jako Ferhad-bej zostaje przybocznym wezyra Sokolovicia. Jako jego wysłannik walczy z Hiszpanami o Dżerbę i swoim męstwem zaskarbia przyjaźń „pana mórz” Turgut-reisa. Już jako książę Dymitr Czerkaski staje przed wielkim wyzwaniem – ma pomóc w zrealizowaniu tajnego planu wielkiego wezyra Mehmeda Sokolvicia, z pochodzenia Serba, który nie chce dopuścić do opanowania Korony przez Habsburgów po śmierci Zygmunta Augusta. Pojawia się w kraju ze skarbami Turgut-reisa i zamiarem przywrócenia Koronie wielkości. Tymczasem chorujący monarcha nie doczekał się potomstwa, a dworskie intrygi niweczą dzieło zjednoczenia Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczpospolitej. Dymitr będzie musiał pokonać nie tylko nieprzychylnych panów koronnych, ale także przeciwstawić się dążącym do samodzielności magnatom z Litwy. Czy przeżarty przez korupcję kraj jest jeszcze w stanie podnieść się z kolan?

Książka Piotra Kobzy to obszerna i wnikliwa ocena relacji Unii Europejskiej (wcześniej Wspólnot Europejskich) ze Stanami Zjednoczonymi od początków integracji europejskiej aż do czasów współczesnych. Autor przeanalizował wiele aspektów tej współpracy, odwołując się do ogromnej bazy materiałów źródłowych i literatury przedmiotu. prof. dr hab. Tomasz Grzegorz (UW) Piotr Kobza porusza się w opisywanej rzeczywistości polityczno-prawnej ze swobodą świadczącą o wieloletnich studiach nad relacjami transatlantyckimi oraz zagadnieniami z zakresu stosunków międzynarodowych. Konfrontuje liczne koncepcje i założenia teoretyczne odnoszące się do zasad funkcjonowania suwerenności i handlu światowego, dokonuje dogłębnej analizy praktyki politycznej ostatnich kilkunastu lat, ukazując wpływ nowych idei na kształt polityki zagranicznej. dr hab. Paweł Frankowski, prof. UJ Piotr Kobza - doktor nauk politycznych, dyplomata, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, stypendysta Kent State University i Uniwersytetu Genewskiego. W pracy zawodowej i naukowej koncentruje się na tematyce integracji europejskiej, zwłaszcza wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, na stosunkach Unii z państwami EFTA i uczestnikami Partnerstwa Wschodniego, a także na problematyce arktycznej i na integracji w regionie Europy Północnej. (Z okładki)