Książka stanowi użyteczne narzędzie w praktyce prowadzenia analizy strategicznej w dziedzinie bezpieczeństwa adresowane zarówno do praktyków zajmujących się planowaniem strategicznym, jak i do studentów studiujących bezpieczeństwo na studiach I i II stopnia, do słuchaczy studiów podyplomowych, zwłaszcza kierunków związanych z zarządzaniem strategicznym bezpieczeństwem, wreszcie do pracowników instytucji centralnych, przygotowujących narodowe strategie bezpieczeństwa i obronności. (Rec. Wydawn.)

Niniejsza monografia dotyczy bezpieczeństwa międzynarodowego ze szczególnym uwzględnieniem aspektów metodologicznych i systemowych. Autorzy poszczególnych artykułów poruszają kwestie związane z badaniami systemowymi w naukach o bezpieczeństwie oraz zagadnienia metodologii badań bezpieczeństwa. Omawiają nowy ład międzynarodowy, transformację porządku europejskiego po zimnej wojnie i wpływ czynnika technologicznego na międzynarodowy wymiar bezpieczeństwa. Autorzy analizują również aspekty systemowe i regionalne. Opisują rolę i znaczenie sił specjalnych w walce z zagrożeniami współczesnego bezpieczeństwa międzynarodowego, a także polityczny i technologiczny wymiar mocarstwowości kosmicznej. W ramach problematyki regionalnej omawiają dylematy i wyzwania polityki bezpieczeństwa europejskiego państwa średniego (na przykładzie Republiki Czeskiej), poruszają kwestię wspólnoty bezpieczeństwa w odniesieniu do organizacji Mercosur oraz analizują wyzwania geopolityczne Białorusi po zakończeniu „pauzy strategicznej”. Dopełnieniem analizowanego wymiaru regionalnego są teksty poświęcone zagrożeniom ekonomicznego wymiaru bezpieczeństwa w strategiach bezpieczeństwa narodowego państw bałtyckich, a także wpływowi sytuacji w Ukrainie i w Republice Białorusi na bezpieczeństwo Polski w koncepcjach i praktyce politycznej ugrupowań prawicowych w Polsce po 2015 roku. (Rec. Wydawn.)

Sposób pojmowania bezpieczeństwa wewnętrznego w czasach współczesnych, czyli w okresie pozimnowojennym, zdecydowanie różni się od rozumienia tej kategorii w okresie wcześniejszym. Do jakościowej zmiany w rozumieniu bezpieczeństwa wewnętrznego przyczynia się bowiem wiele czynników o charakterze wewnątrzpaństwowym, jak również - paradoksalnie - międzynarodowym. Z drugiej strony bezpieczeństwo wewnętrzne pojmowane jest odmiennie w różnych państwach, co uwarunkowane jest ich historią i tradycją, systemem politycznym i prawnym, bieżącą polityką w sprawach wewnętrznych etc., lecz także na przykład członkostwem w organizacjach międzynarodowych. W szczególnej sytuacji znajdują się te państwa, które są członkami Unii Europejskiej (UE), ponieważ wraz z kolejnymi rozszerzeniami tej organizacji poddawane były nasilającym się procesom integracyjnym, nowej koncepcji funkcjonowania UE, a z racji swojego członkostwa zmuszone były dokonać redefinicji przyjętych rozwiązań w sferze bezpieczeństwa wewnętrznego pod kątem ich dopasowania do rozwiązań wspólnotowych. Inną, niezwykle ważną okolicznością, która dziś również wpływa na zmianę w rozumieniu bezpieczeństwa wewnętrznego, jest rozkwit tzw. alternatywnych koncepcji bezpieczeństwa, które odchodzą od tradycyjnego państwowocentrycznego paradygmatu bezpieczeństwa na rzecz uczynienia jego podmiotem ekosystemu (bezpieczeństwo ekologiczne), grup społecznych (bezpieczeństwo kulturowe) czy wreszcie człowieka (human security, czyli bezpieczeństwo jednostki ludzkiej, inaczej ludzkie, człowieka). To właśnie human security zyskało popularność, początkowo zwłaszcza w łonie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), a obecnie także w Unii Europejskiej, która kształtuje własne podejście do bezpieczeństwa wewnętrznego, a tym samym wywiera wpływ na rozwiązania przyjmowane w tym zakresie przez państwa członkowskie.

Książka Piotra Kobzy to obszerna i wnikliwa ocena relacji Unii Europejskiej (wcześniej Wspólnot Europejskich) ze Stanami Zjednoczonymi od początków integracji europejskiej aż do czasów współczesnych. Autor przeanalizował wiele aspektów tej współpracy, odwołując się do ogromnej bazy materiałów źródłowych i literatury przedmiotu. prof. dr hab. Tomasz Grzegorz (UW) Piotr Kobza porusza się w opisywanej rzeczywistości polityczno-prawnej ze swobodą świadczącą o wieloletnich studiach nad relacjami transatlantyckimi oraz zagadnieniami z zakresu stosunków międzynarodowych. Konfrontuje liczne koncepcje i założenia teoretyczne odnoszące się do zasad funkcjonowania suwerenności i handlu światowego, dokonuje dogłębnej analizy praktyki politycznej ostatnich kilkunastu lat, ukazując wpływ nowych idei na kształt polityki zagranicznej. dr hab. Paweł Frankowski, prof. UJ Piotr Kobza - doktor nauk politycznych, dyplomata, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, stypendysta Kent State University i Uniwersytetu Genewskiego. W pracy zawodowej i naukowej koncentruje się na tematyce integracji europejskiej, zwłaszcza wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, na stosunkach Unii z państwami EFTA i uczestnikami Partnerstwa Wschodniego, a także na problematyce arktycznej i na integracji w regionie Europy Północnej. (Z okładki)

Szokująca opowieść o tym, jak Rosja stacza się z powrotem ku dyktaturze, i o tym, jak Zachód płaci teraz za to, że do tego dopuścił. Dojście do władzy Władimira, objęcie w 1999 roku urzędu prezydenta Rosji przez byłego podpułkownika KGB, było silnym sygnałem, że kraj ten oddala się od demokracji. Mimo to w kolejnych latach – kiedy Ameryka i inne czołowe mocarstwa świata nie przestawały mu ustępować – Putin stał się nie tylko dyktatorem we własnej ojczyźnie, lecz zagrożeniem na scenie międzynarodowej. Dysponując potężnymi zasobami i arsenałem jądrowym, Putin jest kluczową postacią prowadzonego w krajach ataku na wolność polityczną i porządek współczesnego świata. Dla Garriego Kasparowa to żadne nowiny. Od ponad dekady głośno wyraża krytyczne opinie pod adresem Putina, a nawet poprowadził prodemokratyczną opozycję wobec niego podczas farsy, jaką były wybory prezydenckie w 2008 roku. Jednak kolejne lata, podczas których Kasparow widział, jak jego przewidywania co do zamiarów Putina spełniają się niczym przepowiednie Kasandry, przekonały go, że prawda jest jeszcze mroczniejsza: Rosja Putina, tak jak ISIS i Al-Kaida, znajduje własne samookreślenie w opozycji wobec wolnych państw świata. W miarę jak Putin stawał się coraz potężniejszy, zagrożenie, jakie stwarza, zmieniło charakter z lokalnego na regionalny, a wreszcie na globalny. W swojej alarmującej książce Kasparow pokazuje, że runięcie Związku Sowieckiego nie było punktem końcowym, a jedynie zmianą pory roku, kiedy zimna wojna stopniała w promieniach nowej wiosny – ale teraz, po latach samozadowolenia i złej oceny sytuacji, znowu przychodzi do nas zima.

Przedmiotem poznania nauki o bezpieczeństwie powinna być działalność państwa, instytucji międzynarodowych oraz ogól zjawisk i stosunków związanych zapewnieniem bezpieczeństwa w skali krajowej i globalnej. Można dodać, iż zajmować się też powinna analizą zjawisk i procesów społecznych mających wpływ na poziom bezpieczeństwa i ich uwarunkowaniami i konsekwencjami. (...) Nowa dyscyplina "nauka o bezpieczeństwie" ma właśnie charakter interdyscyplinarny dlatego też jej usytuowanie w ramach dziedziny nauki - nauki wojskowe nie byłoby właściwe, gdyż ta dziedzina nie posiada ugruntowanego dorobku, a prowadzone badania są jedynie na kilku resortowych uczelniach wojskowych. Bardziej uzasadnione byłoby umieszczenie jej w obszarze nauk społecznych z kilku względów. Po pierwsze, postrzeganie problematyki bezpieczeństwa w kategoriach militarnych było charakterystyczne dla autorytatywnych systemów politycznych, po drugie współczesne zagadnienia związane z bezpieczeństwem wewnętrznym przede wszystkim posiadają charakter cywilny, i wreszcie interdyscyplinarny charakter nowej dyscypliny naukowej wymaga postrzegania (badania) poprzez pryzmat uwarunkowań politycznych, społecznych, religijnych i ekonomicznych. (...) ( Ze wstępu)

Przedmiotem poznania nauki o bezpieczeństwie powinna być działalność państwa, instytucji międzynarodowych oraz ogól zjawisk i stosunków związanych zapewnieniem bezpieczeństwa w skali krajowej i globalnej. Można dodać, iż zajmować się też powinna analizą zjawisk i procesów społecznych mających wpływ na poziom bezpieczeństwa i ich uwarunkowaniami i konsekwencjami. (...) Nowa dyscyplina "nauka o bezpieczeństwie" ma właśnie charakter interdyscyplinarny dlatego też jej usytuowanie w ramach dziedziny nauki - nauki wojskowe nie byłoby właściwe, gdyż ta dziedzina nie posiada ugruntowanego dorobku, a prowadzone badania są jedynie na kilku resortowych uczelniach wojskowych. Bardziej uzasadnione byłoby umieszczenie jej w obszarze nauk społecznych z kilku względów. Po pierwsze, postrzeganie problematyki bezpieczeństwa w kategoriach militarnych było charakterystyczne dla autorytatywnych systemów politycznych, po drugie współczesne zagadnienia związane z bezpieczeństwem wewnętrznym przede wszystkim posiadają charakter cywilny, i wreszcie interdyscyplinarny charakter nowej dyscypliny naukowej wymaga postrzegania (badania) poprzez pryzmat uwarunkowań politycznych, społecznych, religijnych i ekonomicznych. (...) ( Ze wstępu)

W publikacji przedstawiono działania ONZ na rzecz zachowania pokoju w XX wieku. W 1946 r. organizacja powołała specjalne komisje, dwa lata później utworzono pierwszą misję pokojową, a w 1956 r. wysłano do Egiptu pierwsze oddziały sił pokojowych ONZ. Po zakończeniu dwubiegunowego podziału świata pojawiły się nowe zagrożenia, w tym liczne konflikty i wojny etniczne. Spowodowało to wzrost liczby operacji pokojowych oraz rozszerzenie ich funkcji. Nie wszystkie podołały nowym wyzwaniom, wiele z nich zakończyło się niepowodzeniem, kilka zaś spektakularną porażką. W pracy przedstawiono wszystkie operacje prowadzone w XX wieku przez ONZ i pod tym względem jest to pierwsza tego typu publikacja w Europie.

Nigdy nie było żadnego prawdziwie globalnego „porządku światowego” - twierdzi Henry Kissinger. Jeden z czołowych współczesnych polityków, dyplomata, doradca prezydentów od lat analizuje wyzwania, przed którymi staje świat w XXI wieku. Odmienne perspektywy historyczne, trwające konflikty, błyskawicznie rozwijana i coraz szerzej dostępna technologia, a przede wszystkim narastające ekstremizmy ideologiczne coraz bardziej dzielą świat. Dlatego wspólnego porządku nie było i być nie mogło. Każdy region, cywilizacja czy imperium tworzyły i wcielały w życie własne koncepcje, gdzie indziej umiejscawiały centrum świata i swoich barbarzyńców. Czym innym był ład dla Chińczyków, a czym innym dla Europejczyków. Na innych fundamentach oparty jest ustrój Stanów Zjednoczonych, a na innych państw, w których główną ideologią jest islam. Kissinger z właściwą sobie przenikliwością analizuje bieżącą sytuację polityczną przez pryzmat historii oraz wydarzeń, w których uczestniczył i które współtworzył. (Rec. wydaw.)

Co sprawiło, że zwykły Anglik bez doświadczenia ani nawet przeszkolenia wojskowego wyruszył w daleką podróż, by walczyć w jednym z najokrutniejszych konfliktów na świecie? Pustynny snajper to na wskroś szczera opowieść człowieka, który postanowił pomagać ludziom jako wolontariusz i stał się z czasem doświadczonym żołnierzem, snajperem pełniącym służbę na pierwszej linii walki z najgorszymi demonami naszych czasów. Ed Nash pracował z uchodźcami w Birmie, gdy po raz pierwszy usłyszał o zbrodniach popełnianych w Syrii i Iraku w imię ustanowionego właśnie „kalifatu”. W lipcu 2015 roku zaryzykował wyprawę przez północny Irak i Syrię, aby dołączyć do kurdyjskich partyzantów usiłujących powstrzymać postępy Państwa Islamskiego. Nash wnikliwie i ze swadą kreśli obraz tej wojny: zawzięte walki, trudną służbę kurdyjskich żołnierzy, nieszczęścia spadające na ludność cywilną, nieustanną groźbę zamachów bombowych. Odmalowuje też jednak dobre i piękne chwile zdarzające się między jedną a drugą rzezią. (Rec. Wydawn.)

Nowe wydanie cieszącego się od lat niesłabnącym zainteresowaniem podręcznika adresowanego do studentów stosunków międzynarodowych i nauk politycznych. Autorzy dokonali gruntownej aktualizacji publikacji wobec głębokich zmian w globalnej rzeczywistości geopolitycznej i ekonomicznej w ciągu minionych 15 lat, a zwłaszcza w obliczu upadku starych paradygmatów dyscypliny. Podręcznik stanowi literaturę podstawową do przedmiotów takich jak: międzynarodowe stosunki polityczne, międzynarodowe stosunki ekonomiczne, politologia, bezpieczeństwo i studia strategiczne. Książa będzie również nieocenioną pomocą do przedmiotów: gospodarka i biznes międzynarodowy, międzynarodowa polityka handlowa, dyplomacja współczesna, prawo międzynarodowe. Układ treści tej książki znacznie się rożni od tradycyjnych podręczników, ale zawiera wszystkie najważniejsze elementy składające się na współczesne stosunki międzynarodowe. Całość problematyki została podzielona na pięć części, analizujących kolejne etapy prezentowania podjętego zagadnienia badawczego. Część pierwsza przedstawia głównych uczestników współczesnych stosunków międzynarodowych, za które autor przyjmuje: państwa, narody, religie i korporacje wielonarodowe. Istotnym novum jak na polskie podręczniki jest łączna analiza narodów z nacjonalizmem i jego nową formą, nazywaną neo-nacjonalizmem. Część druga książki poświęcona jest wybranym, ale ważnym pojęciom funkcjonującym w badaniach stosunków międzynarodowych. Trzecia część zawiera sześć rozdziałów poświęconych globalnej ekonomii politycznej. Bardzo intersująca jest czwarta część książki dotycząca globalizacji. Ostatnia, piąta część książki przedstawia trzech głównych graczy na arenie międzynarodowej, tj. USA, Chiny i Unię Europejską. Podręcznik podejmuje problematykę ważną i potrzebną do dydaktyki w szkołach wyższych. Praca jako całość została dobrze przemyślana. Rozdziały odznaczają się wysokim poziomem merytorycznym, konsekwentnym tokiem wywodu, logicznym argumentowaniem i dowodzeniem. Prof. dr hab. Ryszard Zięba