Od 2003 roku Irak kojarzy się z permanentną wojną. Gdy w 2014 roku przy niemal zerowym oporze armii irackiej dżihadyści zajęli Mosul i Tikrit, podniosły się liczne głosy, że Irak jako państwo jest już skończony, a rozpad na trzy regiony kontrolowane przez Kurdów, szyitów i sunnitów - pewny. W 2017 roku sytuacja wyglądała już jednak zupełnie inaczej. Armia iracka stała się silna i wyparła Państwo Islamskie z Mosulu, a Kurdowie - nawet pomimo przeprowadzenia referendum niepodległościowego - nie zdecydowali się na secesję. Sytuacja w Iraku zaczęła się poprawiać, choć nie zawsze chciano to dostrzec za granicą. Witold Repetowicz, znany dziennikarz i specjalista do spraw Bliskiego Wschodu, przez lata podróżował po Iraku, by poznać wszystkich liczących się graczy. Był na linii frontu z szyickimi milicjami Al-Haszd asz-Szaabi, w Nadżafie, religijnym centrum szyitów, przyjął go sam mardża Muhammad Sa’id al-Hakim. Spotykał się też z turkmeńskimi uchodźcami z Niniwy i jako pierwszy zachodni dziennikarz pojawił się w wyzwolonej od dżihadystów starożytnej Hatrze. Allah akbar to nie tylko opowieść o ostatnich etapach kampanii odbijania Mosulu, lecz także próba zmierzenia się z fałszywym obrazem Iraku - państwa, zdaniem Zachodu, sztucznego i skazanego na wojnę, gdzie na każdym rogu czai się terrorysta, szyici i sunnici skaczą sobie do gardeł, a między zniszczonymi budynkami przejeżdżają pancerne wozy stacjonujących wojsk. (Rec. Wydawn.)

Bagdad - znany od wieków jako „miasto pokoju", przez większość swojej niezwykłej historii był jednym z najważniejszych światowych centrów kulturalnych i handlowych, budził podziw bajecznymi pałacami, parkami, wykwintnością wspaniałych meczetów i szkół islamskich. To tu można było znaleźć najbardziej utalentowanych matematyków, astronomów, lekarzy, muzyków i poetów, to właśnie tutaj w czasach kalifów spisano Księgę tysiąca i jednej nocy. Wyrafinowanemu życiu intelektualnemu towarzyszyły szokujący przepych i rozpusta, a także brutalna przemoc najeźdźców i władców - przez większość swojej obejmującej trzynaście wieków historii Bagdadem rządzili okrutnicy. Justin Marozzi, imponując głęboką wiedzą i zachwycając erudycją, odmalował wielowymiarowy portret tego niezwykłego miasta - jego złotego wieku i jego upadku. (Rec. Wydawn.)

GROM i Navy SEALs szkolą się tak, by zwyciężać, a nie ginąć, choćby w najsłuszniejszej sprawie. Pod osłoną nocy zdobyli skomplikowane terminale przeładunkowe w pobliżu portu Umm Kasr. Innej nocy zapobiegli wysadzeniu jednej z największych tam rzecznych w Iraku. Bagdad, […], […] i jeszcze wiele innych miast dowiadywało się o pochwyceniu w ich okolicy członków znienawidzonego reżimu Saddama Husajna czy też przestępców, zwących się teraz dumnie bojownikami, dopiero o poranku z miejscowej prasy czy sąsiedzkich plotek. Naval w swojej książce odsłania nam kulisy operacji, które do tej pory były owiane milczeniem, a także udowadnia, jak ważne są braterstwo, współpraca i profesjonalizm w wojskowym fachu. „Bogom nocy równi”, tytuł jednego z rozdziałów Camp Pozzi, został zaczerpnięty z książki pod tym samym tytułem. Jej autor, Sergiusz Piasecki, określił tym mianem pracowników i współpracowników polskiego wywiadu w II RP. Czy bogom nocy równi byli także operatorzy GROM-u i Navy SEALs podczas II wojny w Zatoce Perskiej? Przed bogami nocy nie ma kryjówki, a wojna, podobnie jak i morze, nie wybacza… (Rec. Wydawn.)

GROM to nie jest logo, nazwa obiektu, muru czy uzbrojenia. GROM tworzą ludzie, ludzie z ogromną pasją. Twórca GROM-u Generał Petelicki wiedział, że aby stworzyć tak elitarną jednostkę nie wystarczy przebrać ludzi w wypasione mundury, berety, wyposażyć w uzbrojenie, którego zazdrościł nam świat. Aby powstała nowa żołnierska jakość najważniejsza była zmiana mentalna. Naval opowiada właśnie o takich ludziach, którzy z pasją, wielkim uporem, determinacją ową przemianę przeszli. Stali się elitą, zostali uznani za najbardziej skutecznych żołnierzy jednostek specjalnych. ( Z okładki)

Książka w przystępny sposób opisuje życie, wierzenia i obyczaje Majów, starożytnego Egiptu i Grecji, Rzymu, Chin, Babilonu czy Indii. Poruszając się po kontynentach, autor odpowiada na potencjalne pytania czytelników, daje krótką charakterystykę danej cywilizacji i objaśnia najbardziej znane zabytki kultury, systemy filozoficzne i religijne. Poruszane są tu także zagadnienia tajemnicze i nierozwiązane problemy badaczy. Atutem są kolorowe ilustracje.

Kerim na własne oczy widzi śmierć ojca i z dnia na dzień przestaje być dzieckiem. Musi zaopiekować się rodzeństwem i przejąć rodzinny interes. Spokojne życie nie jest mu jednak pisane... W książce Sherko Fataha Irak Hussajna to apokaliptyczna kraina, w której przeciwnicy polityczni umierają uduszeni w wystawionej na słońce ciężarówce, a hordy zdziczałych psów atakują ludzi. Ledwie kończy się jedna wojna, już zaczyna się następna. Kerim postanawia wymknąć się stąd na zawsze. (Z okł.)

Wraz z Autorką trafiamy w głąb Bliskiego Wschodu w historycznym momencie, kiedy nadzieja zderza się z lękiem. Dzień miodu to namalowany z odwagą i współczuciem obraz życia zwykłych ludzi w czasie konfliktu zbrojnego - poruszające świadectwo siły miłości i gościnności, dzieki którym można przezwyciężyć dramat wojny. Wyraziste wspomnienia z życia na ogarniętym wojną Bliskim Wschodzie. Ciezadlo, zanurzając się w temat gotowania i jedzenia, szuka oparcia, a znajduje klucz do zrozumienia ludzi, którzy musieli przetrwać lata krwawego konfliktu. Ta ambitna i wielopłaszczyznowa książka to uczta dla umysłu i dla serca. "Kirkus Reviews"

Najsłynniejsza powieść historyczna Waltariego. Sinuhe, jako królewski trepanator związany z najwybitniejszymi osobistościami epoki faraona Amenofisa IV (Echnatona), zostaje wmieszany w ówczesne wydarzenia i intrygi. Ciesząc się bezgranicznym zaufaniem władcy „doliny Nilu”, przemierza w misji Syrię, Babilonię, Kretę i kraj Hatti, przeżywa wojny i prześladowania, kocha i nienawidzi, by wreszcie u schyłku życia poznać straszliwą tajemnicę związaną ze swymi narodzinami i odkryć własne przeznaczenie, które nie mogło się wypełnić skutkiem przedziwnych zrządzeń losu. (Lubimyczytać.pl)

Ojcze, zamierzam zabić człowieka to wyznanie pada z ust pewnego mężczyzny, który klęczy w konfesjonale w Bazylice św. Piotra w Watykanie. Dla młodego kleryka byłoby lepiej, gdyby nigdy nie usłyszał tych słów... W tym samym czasie, na kongresie archeologicznym w Rzymie, Clara Tennenberg obwieszcza odkrycie mogące spowodować przewrót w całej współczesnej archeologii. Nie wie, że tym samym podpisuje na siebie wyrok. Odnalezione przez jej dziadka na terenie Mezopotamii tabliczki dowodzą, że Księga Rodzaju została napisana pod dyktando zainspirowanego przez Boga Abrahama. Clara nazywa je Glinianą Biblią. Są jednak tacy, którym Alfred Tannenberg, niegdyś faszystowski oprawca, wyrządził w przeszłości ogromną krzywdę. Oni nie cofną się przed niczym, by dopełnić zemsty, a Clara może ich doprowadzić do celu. Do Iraku wyrusza międzynarodowa ekspedycja archeologiczna z ekscentrycznym milionerem, profesorem Picotem, na czele. Ich celem jest odnalezienie pozostałych tabliczek.

Witold Szabłowski kilka lat podróżował po świecie, by znaleźć kucharzy Saddama Husajna, Fidela Castro oraz innych satrapów. Zacięcie dążył do zebrania informacji co jadali oni w najważniejszych momentach swojej dyktatury. Wszystko skrupulatnie notował, zarówno opowieści jak i przepisy. Dzięki temu powstała intrygująca książka opowiadająca historię zza kuchennych drzwi. Autor umożliwił nam poznanie potraw, które bulgotały w garnkach w momencie gdy ważyły się losy świata.Co zjadł Saddam Husajn, kiedy wydał rozkaz zagazowania dziesiątek tysięcy Kurdów? A Pol Pot, gdy prawie dwa miliony Khmerów umierały z głodu? I przede wszystkim czy jedzenie wpływało na ich rządy? Czy może któryś z kucharzy miał wpływ na politykę dzięki swoim kulinarnym dziełom? (Rec. Wydawn.)

Marie przez dwa lata byłą niewolnicą dwunastu mężczyzn, wykorzystywana przez dziesiątki innych, sprzedawana i odsprzedawana - od Karakosz w Iraku aż po Ar-Rakkę w Syrii. Jej historia jest wpleciona w dzieje Państwa Islamskiego i odzwierciedla jego teologię, która głosi, że „wszystkie grzechy mężczyzn wcielone zostają w kobiece ciało”. Jej przekleństwem okazały się blond włosy, zielone oczy i to, że była chrześcijanką, ponieważ chrześcijańskie kobiety były rzadkimi perłami, zarezerwowanymi dla dowódców i najbardziej zasłużonych sprzymierzeńców. Przez dwa lata jej życie podporządkowane było regułom wydanego przez Państwo Islamskie Podręcznika do niewolnictwa seksualnego. Kiedy jej krewni dowiedzieli się, że Marie nadal żyje, nie byli zachwyceni. Nie chcieli nawet pomóc w zebraniu okupu, który przywróciłby jej wolność. Jej siostra, szwagier i dalsza rodzina wstydzili się tego, co ją spotkało. Mieli nadzieję, że jej historia nigdy nie ujrzy światła dziennego. Po uwolnieniu z rąk oprawców Marie chciała zniknąć z zasięgu wzroku tych, którzy ją torturowali, tych, którzy znali ją wcześniej i tych, którzy zamierzali opisać jej historię. W 2017 złożyła swoje zeznania przed komisją ONZ, aby uzyskać wizę i wyjechać do Europy lub Stanów Zjednoczonych. Jej historia wstrząsnęła członkami komisji ale wizy nie otrzymała. W końcu amerykańska organizacja Mercury One pomogła jej wydostać się z Iraku do bezpiecznej Jordanii. W tle osobistej tragedii bohaterki przewija się historia powstania Al- Kaidy i Państwa Islamskiego oraz licznych krwawych rzezi i prześladowań chrześcijan w Iraku, w których życie straciły całe rodziny. Opowieść Marie sprawia, że inaczej patrzymy już na statystyki i doniesienia z tych regionów – za każdą liczbą i za każdym newsem kryje się dramat kolejnej „Marie”.

W kwietniu 2004 roku w środkowym Iraku, w świętym mieście Karbala polscy żołnierze stoczyli krwawą bitwę z radykalnymi bojownikami Muktady as-Sadra. Otoczeni przez wrogów, w nieprzyjaznym mieście, przez kilka dni bez wsparcia z powietrza bronili dwupiętrowego budynku City Hall. Rebelianci mieli wielokrotną przewagę liczebną. Co chwila ponawiali szaleńcze ataki. Mieli moździerze, RPG, granatniki „Pallad” i diektariewy, których pociski potrafią przebić pancerz BRDM-a. Nie przejmowali się prawem wojennym i byli gotowi umrzeć za swoją sprawę. To historia dowódcy żołnierzy z City Hall. Relacja z pierwszej ręki, bez retuszu - opowieść o odwadze i okrucieństwach wojny. (Rec. wydaw.)

Ta historia wydarzyła się naprawdę. I skończyła happy endem. Rodzina uciekająca z Iraku ruszyła do Europy wraz ze swoim kotem, Kunkushem. W trakcie wędrówki zgubili ukochanego zwierzaka. Na szczęście jednak nie na zawsze… Kot, który zgubił dom to pozycja dla dzieci w wieku 3-7 lat, ozdobiona ilustracjami Adama Pękalskiego. Jest to również książka z serii „Poczytaj ze mną”, która ma na celu przybliżenie dzieciom, czym charakteryzują się poszczególne formy i gatunki literackie. Poprzez kontakt z literaturą najwyższej próby, od najmłodszych lat kształtują one i rozwijają swoje estetyczne i literackie gusta. Wspólne czytanie to także doskonały sposób na wartościowe spędzenie czasu z dzieckiem, poszerzenie lub ćwiczenie zakresu jego słownictwa oraz pobudzanie wyobraźni. Seria obejmuje różnorodne gatunki literackie, w tym powieść przygodową, reportaż, powieść fantasy, kryminał, biografię, dziennik, baśń i wiele innych! (Rec. Wydawn.)

Misja szczeniak to poruszająca opowieść, ukazująca zmagania żołnierzy piechoty morskiej USA w Iraku. To autentyczna historia pisana przez uczestników tych wydarzeń, w której na tle przerażających walk z rebeliantami pojawia się wątek zupełnie z innego świata. Wśród okrucieństwa i przemocy nagle niezwykle ważna staje się batalia o ocalenie małej istoty – znalezionego w gruzach szczeniaka. Wielkie zaangażowanie żołnierzy i działanie wbrew wojskowym przepisom świadczą o ludzkiej wrażliwości autora i jego towarzyszy. Książka ta jest świadectwem, że nawet w najcięższych sytuacjach człowiek pozostaje człowiekiem i że najdrobniejszy akcent z innego świata może dać siłę i wiarę w przetrwanie. Szczeniak o imieniu Lava podarował je żołnierzom. Dowódca Wojsk Lądowych gen. broni Waldemar Skrzypczak

Poznajcie historię niesamowitego wojownika, legendy NAVY SEALs i GROM. Tomek Dzieran urodził się na początku lat 60., biedne dzieciństwo przeżył w komunistycznej Polsce. Jako nastolatek na ulicach Łodzi walczył o przetrwanie - i to dosłownie. Wolny czas spędzał na trenowaniu sztuk walki i ulicznych bijatykach. Zasmakował życia przemytnika opozycjonisty, nie miał sprecyzowanych marzeń. Kim chciał być, a kim został? W latach 80. przyłączył się do solidarnościowego podziemia, rozpowszechniał antykomunistyczną propagandę, uczestniczył w protestach. Podczas stanu wojennego został aresztowany, skazany i osadzony w ośrodku internowania dla więźniów politycznych, gdzie doznał tortur i przemocy. Nigdy jednak nie stracił nadziei ani wiary o swoją sprawę. Drago w 1984 roku dostał bilet do USA - w jedną stronę. Jego życie to niewiarygodna i inspirująca historia, która pokazuje, że "American Dream" nie spełnia się sam, ale jego realizacja jest możliwa dzięki uporowi i ciężkiej pracy.