Geraldine Brooks, australijska pisarka i dziennikarka znana jest polskim czytelnikom jako autorka powieści takich jak „Ludzie księgi” czy „March”. „Nine Parts of Desire. The Hidden World of Islamic Women” („Dziewięć części pożądania. Ukryty świat islamskich kobiet”) to fascynujące spojrzenie na tę część społeczności muzułmańskiej, która zwykle jest dobrze ukryta przed spojrzeniami obcych, często wręcz niewidoczna, która ma często mniej praw, a która przez to jest często mało zrozumiana - kobiety. Brooks, która spędziła pięć lat na Bliskim Wschodzie jako korespondentka dla Wall Street Journal, miała możliwość poznać je blisko, zaprzyjaźnić się z nimi, przeprowadzać wywiady zarówno ze znakomitościami świata arabskiego jaki i zwykłymi kobietami. (Rec. wydaw.)

Jak świat światem, podczas wojny, czy zarazy, ludzie zakochiwali się w sobie i czerpali z życia pełnymi garściami. Kiedy nie wiadomo, czy za chwilę będziemy zdrowi i żywi, oddajemy się uczuciom, dzięki którym zapominamy o otaczającym nas złu. Tak też robią bohaterowie "Arabskiej kochanki", powieści, której akcja toczy się na Bliskim Wschodzie - w Królestwie Arabii Saudyjskiej i w Izraelu - w czasach przeklętej przez wszystkich pandemii COVID-19. Jakie są arabskie kochanki? Czy każda jest gorąca jak wulkan i piękna jak koraniczna, rajska hurysa? Czy Marysia Salimi zalicza się do tych niezwykłych kobiet? Czy znów zejdzie się z byłym mężem, milionerem Hamidem Binladenem, a może definitywnie oddała serce innemu? Czy Izraelczyk Jakub Goldman jest jej wart i czy zapragnie tak zwariowanej kobiety? A szara myszka Daria Salimi? Oczyści się z ciężkich zarzutów i urządzi sobie życie? Potrafi jeszcze kogoś pokochać? Może odnajdzie swą młodzieńczą miłość i będzie jednak szczęśliwa? Co słychać u Doroty, protoplastki rodu i matki tych dwóch nieustannie sprawiających kłopoty dorosłych córek? Czy sprosta wymaganiom męża, doktora al-Ridy, który jako minister zdrowia ma na głowie pandemię w Królestwie Arabii Saudyjskiej? Czy jakaś arabska kochanica nie wkradnie się w jego łaski? Nadia Binladen, córka Marysi i wnuczka Doroty, to już nie dziecko, ale atrakcyjna pannica, a to niesie swoje konsekwencje. (Rec. Wydawn.)

Czy tylko terrorysta Jasem Alzani kieruje się starą biblijną i koraniczną zasadą "oko za oko, ząb za ząb"? Czy pragnienie zemsty nie tkwi w każdym z nas? Daria Salimi vel Darin al-Saud zostawia za sobą praworządny świat, bo pomsta za zmarnowane lata i krzywdy staje się celem jej życia, Marysia zaś w głębi ducha pragnie zemścić się na swojej rywalce Salmie, która odebrała jej życiowego partnera, Hamida Binladena. Czy pandemia COVID-19 ogarnie też arabski świat, zagrozi członkom rodziny Salimich, rozprawi się z ich wrogami, ale czy nie zagrozi tym, których kochają? Akcja najnowszej powieści toczy się nie tylko w Libii i Arabii Saudyjskiej, ale także na włoskiej wyspie Lampedusa, w Mediolanie, na Gran Canarii, w Maroku i na Saharze. "Arabska wendeta", jak wszystkie książki Tanyi Valko, wzbudza gorące emocje i trzyma w napięciu do ostatniej strony. (Rec. Wydawnn.)

Marysia Salimi, pół-Polka, pół-Libijka po rozwodzie z saudyjskim milionerem staje przed trudnym wyborem - załamać się i żyć w cieniu dawnego luksusu czy wziąć sprawy we własne ręce i zawalczyć o swoją przyszłość. W poszukiwaniu odpowiedzi trafia do Polski, gdzie poznaje swą babkę, która odkrywa przed nią nieznany wątek rodzinnej historii. Wypełniając jej ostatnią wolę Marysia trafia do Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Poznaje blaski i cienie tej części Bliskiego Wschodu, podąża tropem skrywanych tajemnic, trafia w niebezpieczne miejsca i poznaje kontrowersyjne postacie. Nieodmiennie jednak ciąży nad nią przeszłość. Udajmy się wraz z bohaterką w nowy, nieznany i arcyciekawy świat. (Rec. Wydawn.)

Czy można polubić życie w złotej klatce, tak że nie chce się jej opuścić i wrócić do M-5? Czy bogactwo i rutyna są silniejsze od naturalnego pragnienia wolności? Jak potoczą się losy kobiet z rodu Salimich - Doroty i jej dwóch córek: Marysi i Darii - oraz ich życiowych partnerów? Czy Dorota po życiowej zawierusze będzie mogła spokojnie cieszyć się szczęściem swojego stadła? Czy miłość Hamida i Marysi Binladenów okaże się wieczna? A może na ich krystalicznym związku pojawi się rysa? A Daria? Czy po latach spędzonych u boku zbrodniarza i terrorysty Jasema Alzaniego potrafi się od niego uwolnić i żyć w cywilizowanym świecie prawa? Do głosu dochodzi też młode pokolenie - Nadia Binladen i Adaś Nowicki. Czy wzorem starszych będą mieli skłonność do popełniania głupich błędów i wpadania w tarapaty? Jak zmienia się współczesny arabski świat? Co nowego w Arabii Saudyjskiej? Kontynuacja porywającej sagi arabskiej, która zbliża dwa z pozoru odległe światy. (Rec. Wydawn.)

To wstrząsająca historia Polki, która poślubiła Araba i Arabki, która pokochała Polaka. Słowianka znajduje swój mały eden w ortodoksyjnej wahabickiej bogatej Arabii Saudyjskiej i w pogrążonej w chaosie nieszczęsnej Libii, zaś muzułmanka swoją mekkę widzi w bezpiecznym kraju nad Wisłą. Zatem arabski raj to nie tylko koraniczna Dżenna (Ogród) z pięknymi hurysami, z rzekami płynącymi mlekiem, miodem i winem? Gdzie jeszcze można znaleźć prawdziwą krainę szczęśliwości? Czy Marysia nadal na zabój kocha Hamida, czy znów dopuści się zdrady? Zaś Daria ciągle jest uzależniona od dżihadysty, który skradł jej młode serce, czy dzięki nowej miłości będzie w stanie się wyzwolić? A co z podstarzałą Dorotą? Czyżby siadła na laurach? A może w jej sercu znów zapłonie ogień do arabskiego mężczyzny? (Rec. Wydawn.)

Akcja powieści toczy się na Bliskim Wschodzie − w Syrii, Arabii Saudyjskiej, Katarze, Emiratach Arabskich, Libanie i Jordanii. Świat niesamowitego bogactwa i władzy, ale też nędzy i rozpaczy. Życie na salonach i w obozie dla uchodźców, w nowoczesnych stolicach wielkich mocarstw i w Rakce, stolicy kalifatu. Powracają znani i lubiani bohaterowie: kobiety z rodu Salimich − Dorota oraz jej dwie córki, Marysia i Daria, a także ich mężczyźni − Hamid Binladen i dżihadi John. Czy Marysia nadal będzie iść ramię w ramię z Hamidem Binladenem, miłością swojego życia? A może zły los ich rozdzieli? Czy Daria ucieknie od dżihadysty? Czy ona i jej bliscy będą bezpieczni? Czy Dorota w końcu znajdzie uczucie, które przyćmi wszystkie dotychczasowe? Dlaczego zawsze najbardziej pokrzywdzone podczas wojny muszą być kobiety i dzieci? Czy synowie arabskiej ziemi zawsze działają na korzyść swoich krajów? Czy potrafią udawać „niewiernych”, wyrzec się siebie i swoich korzeni? „Arabski syn” to kolejna część bestsellerowej orientalnej sagi Tanyi Valko - poprzednie tomy to: „Arabska żona”, „Arabska córka”, „Arabska krew”, „Arabska księżniczka”, „Okruchy raju”, „Miłość na Bali”, „Arabska krucjata” i „Arabski mąż”. (Rec. Wydawn.)

Pierwsza wersja książki powstała pod wpływem pytań jakie dziesięcioletnia córka pisarza zadawała mu po zamachach z 11 września 2001 roku. Później autor poszerzył ją o teksty o islamie, które publikował w zachodniej prasie. „Nie dostrzega się różnicy między sunnizmem (ryt klasyczny) a szyizmem (ryt rozbieżny, charakteryzujący się bardzo szczególnymi praktykami), myli się talibów afgańskich z egipskim Bractwem Muzułmańskim. Uważa się, że islam irański (szyicki) jest taki sam jak ten, który wyznają niektórzy imigranci w Europie. Mówi się o szariacie, nie precyzując znaczenia tego terminu. Miesza się wszystko: elementy polityczne, łajdacki terroryzm, wojnę opiumową, kamienowanie niewiernych żon, zasłanianie twarzy, noszenie pełnej burki, mowę fanatyków i teksty o duchowości, islam Arabii Saudyjskiej i islam na przykład francuski, islam pakistański i islam krajów maghrebskich.” (Tahar Ban Jelloun) Książka Tahara Ben Jellouna w niezwykle przystępny sposób porządkuje te pojęcia, podaje podstawowe informacje na temat historii islamu, jego doktryny i odłamów, zawiera też rzeczowy komentarz do ostatnich wydarzeń związanych z narastającym integryzmem religijnym. Pierwsza wersja książki powstała pod wpływem pytań, jakie dziesięcioletnia córka autora zadawała mu po zamachach z 11 września. Później autor dołączył do tej rozmowy teksty, które w ciągu kolejnych lat pisał dla zachodniej prasy. Polskie wydanie książki zostało poszerzone o sześć niepublikowanych dotąd tekstów, komentujących m.in. zamachy na „Charlie Hebdo”. (Z okł.)

Niewiele jest książek, które mogłyby służyć za bezbłędny przykład metody historycznej i które by odpowiadały w pełni zarówno oczekiwaniom erudytów, jak i szerszym wykształconym kręgom czytelników. Cywilizacja islamu jest jednym z przykładów tego rodzaju. Sukces ten tym więcej zasługuje na uznanie, że w literaturze dotyczącej islamu brak było dotąd studiów tej miary. Należało więc zapełnić tę lukę. Czyni to doskonale niniejsza pozycja, i to - co należy wiedzieć - dzięki osobom, które choć stale są zajęte swymi badaniami, nie zawahały się napisać obszernego dzieła syntetycznego. Zresztą sprzeczność między analizą a syntezą jest pozorna - erudyta powinien kolejno stosować i jedną, i drugą, a nauka, aby czynić postępy, stale wymaga tych dwóch metod. Mamy dziś nowy tego dowód. Od początku problem zasadniczy jest postawiony jasno. Islam, objawiona i monoteistyczna religia, z którą łączy się prosty kodeks zobowiązań indywidualnych i społecznych i która w VII wieku rozkwitła w basenie Morza Śródziemnego, zachowuje dziś jeszcze moc i siłę ekspansji, przy czym ukształtowała do głębi swych wyznawców zarówno pod względem psychologicznym, jak i socjologicznym. Czyż można by z tego wnioskować, że cywilizacja islamu zawsze pozostawała nie zmieniona dzięki mocnej podbudowie doktrynalnej i dzięki warunkom życia powiązanym ze strefą półpustynną, gdzie początkowo się rozpowszechniła i gdzie się utrwaliła? Pomimo brzemienia tradycji religijnej i społecznej tego rodzaju wizja islamu, wiecznie jedynego i całkowicie zgodnego z pierwszym wyobrażeniem, jakie powzięli ludzie dzięki naukom głoszonym przez Muhammada, nie jest zgodna z rzeczywistością. Świat muzułmański zgrupował ludy o bardzo różnym pochodzeniu i różnych dziejach. Dlatego też autorytet islamu, który miał zjednoczyć ludzi i krainy, był nieustannie podawany w wątpliwość przez rywalizujące dynastie. Co więcej, nowe wpływy i przemiany polityczne oraz społeczne miały źródło w rozlicznych kulturach, żyjących swoim własnym życiem. Można więc formułować różne oceny, nie należy jednak zapominać o charakterystycznej dla islamu stałej trosce o wierne naśladowania przeszłości ani też o zróżnicowanych formach, jakie islam przybierał w toku historii. (Z okł.)

Publikacja jest zapisem 30 rozmów z przedstawicielami trzech wielkich religii na temat ponadczasowych kwestii, jak: miłość, małżeństwo, seksualność, zło, cierpienie czy śmierć. Jaki jest Bóg? Czy jest bardziej sprawiedliwy, czy miłosierny? Dlaczego Pan Bóg stworzył człowieka? Dlaczego Pan Bóg stworzył mężczyznę i kobietę? Czy głównym celem małżeństwa jest prokreacja? A kiedy w człowieku pojawia się dusza? Na te i inne pytania odpowiadają osoby zaproszone przez Autorów do rozmowy, reprezentujące judaizm, chrześcijaństwo i islam, różne środowiska i wrażliwość. (Rec. Wydawn.)

Najbardziej zaskakujące historie pisze samo życie... Ewa Dembska, adoptowana jako mała dziewczynka przez małżeństwo wrocławskich lekarzy, nic nie pamiętała ze swojej przeszłości. Nigdy nie chciała wiedzieć, co było przedtem, miała ukochanych przybranych rodziców, swoje pasje, marzenia, studia. A potem pojawił się Marek. Pokochali się i postanowili wziąć ślub. Aby zarobić pieniądze na upragniony własny dom, Marek wyjeżdża do Paryża. Nawet sobie nie wyobraża, co go tam spotka, kiedy w życie ich obojga wkroczy tajemnica z dalekiej przeszłości. Co łączy średniowiecznego francuskiego rycerza i egzotyczną khmerską tancerkę Apsary z ukrytego w kambodżańskiej dżungli miasta Angkor, z Ewą, córką polskich lekarzy, i Markiem, wiecznym studentem? Joanna Miszczuk jak zawsze mistrzowsko łączy współczesny wątek miłosny z fascynującymi losami historycznych postaci. Dramatyczne historie dwóch rodzin i wielkich uczuć na tle wojen i konfrontacji wielkich religii świata. (Rec. Wydawn.)

Ewa Dembska, adoptowana jako mała dziewczynka przez małżeństwo wrocławskich lekarzy, nic nie pamiętała ze swojej przeszłości. Nigdy nie chciała wiedzieć, co było przedtem, miała ukochanych przybranych rodziców, swoje pasje, marzenia, studia. A potem pojawił się Marek. Pokochali się i postanowili wziąć ślub. Aby zarobić pieniądze na upragniony własny dom, Marek wyjeżdża do Paryża. Nawet sobie nie wyobraża, co go tam spotka, kiedy w życie ich obojga wkroczy tajemnica z dalekiej przeszłości. Co łączy średniowiecznego francuskiego rycerza i egzotyczną khmerską tancerkę Apsary z ukrytego w kambodżańskiej dżungli miasta Angkor, z Ewą, córką polskich lekarzy, i Markiem, wiecznym studentem? Joanna Miszczuk jak zawsze mistrzowsko łączy współczesny wątek miłosny z fascynującymi losami historycznych postaci. Dramatyczne historie dwóch rodzin i wielkich uczuć na tle wojen i konfrontacji wielkich religii świata. (Z okł.)

Drugi tom Dziejów wypraw krzyżowych - wspaniałej panoramy postaci i wydarzeń - opisujących historię powstania i zadziwiająco długiego trwania słabych państw frankijskich na Wschodzie. Pokazują gospodarcze, społeczne i ideowe uwarunkowania, które zrodziły w XI wieku zapał krucjatowy, a także przyczyny, które spowodowały jego wygaśnięcie w wiekach późniejszych. Fascynacja genealogią, kierująca zainteresowania Runcimana ku problemom rodzinno-dynastycznym, przyczyniła się niewątpliwie do ożywienia Wypraw licznymi barwnymi szczegółami.

Jedynym państwem Azji Centralnej, które zagnieździło się w świadomości Europejczyków, pozostaje Afganistan. Dawne republiki radzieckie: Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan i Kirgistan, zlewają się w jakąś bezkształtną całość, ich istnienie umyka świadomości Europejczyków. I tylko dzięki temu, że stały się państwami końca, zachowały one stary, niekoniecznie dobry świat. Pozostały probierzem tego, czym było imperium radzieckie i co po sobie zostawiło – na każdej możliwej płaszczyźnie: politycznej, gospodarczej, religijnej, kulturowej, społecznej. Frunze w meczecie jest kulturowym reportażem z Kirgistanu – niegdysiejszej Kirgizji, jednego z najbardziej tajemniczych państw Azji Centralnej. Autor pokazuje jego teraźniejszość, mocno – znacznie mocniej, niżbyśmy się spodziewali – naznaczoną sowiecką przeszłością. Pokazuje świat o historii długiej i krótkiej zarazem. Świat, który miał być monolitem, a jest pełen sprzeczności. Ontologicznie końcem będzie to, co nieistotne i niewidoczne. Albo nieistniejące. Kirgizja jest na końcu. Na końcu świata. Niewielu ludzi wie, gdzie jest Kirgizja, a jeszcze mniej – czym ona jest. Można tam znaleźć Związek Radziecki, jaki przechowujemy we wspomnieniach. Dziadowski, a jednocześnie egzotyczny. Fascynujący i odpychający zarazem. Taka jest właśnie Kirgizja: azjatycka kultura zmieszana z islamem i sowiecką historią. Państwo zupełnie nieznane, w którym czas płynie wolniej. Kirgizja ostatnia, na samym końcu. (Rec. Wydawn.)