Czy tylko terrorysta Jasem Alzani kieruje się starą biblijną i koraniczną zasadą "oko za oko, ząb za ząb"? Czy pragnienie zemsty nie tkwi w każdym z nas? Daria Salimi vel Darin al-Saud zostawia za sobą praworządny świat, bo pomsta za zmarnowane lata i krzywdy staje się celem jej życia, Marysia zaś w głębi ducha pragnie zemścić się na swojej rywalce Salmie, która odebrała jej życiowego partnera, Hamida Binladena. Czy pandemia COVID-19 ogarnie też arabski świat, zagrozi członkom rodziny Salimich, rozprawi się z ich wrogami, ale czy nie zagrozi tym, których kochają? Akcja najnowszej powieści toczy się nie tylko w Libii i Arabii Saudyjskiej, ale także na włoskiej wyspie Lampedusa, w Mediolanie, na Gran Canarii, w Maroku i na Saharze. "Arabska wendeta", jak wszystkie książki Tanyi Valko, wzbudza gorące emocje i trzyma w napięciu do ostatniej strony. (Rec. Wydawnn.)

Czy można polubić życie w złotej klatce, tak że nie chce się jej opuścić i wrócić do M-5? Czy bogactwo i rutyna są silniejsze od naturalnego pragnienia wolności? Jak potoczą się losy kobiet z rodu Salimich - Doroty i jej dwóch córek: Marysi i Darii - oraz ich życiowych partnerów? Czy Dorota po życiowej zawierusze będzie mogła spokojnie cieszyć się szczęściem swojego stadła? Czy miłość Hamida i Marysi Binladenów okaże się wieczna? A może na ich krystalicznym związku pojawi się rysa? A Daria? Czy po latach spędzonych u boku zbrodniarza i terrorysty Jasema Alzaniego potrafi się od niego uwolnić i żyć w cywilizowanym świecie prawa? Do głosu dochodzi też młode pokolenie - Nadia Binladen i Adaś Nowicki. Czy wzorem starszych będą mieli skłonność do popełniania głupich błędów i wpadania w tarapaty? Jak zmienia się współczesny arabski świat? Co nowego w Arabii Saudyjskiej? Kontynuacja porywającej sagi arabskiej, która zbliża dwa z pozoru odległe światy. (Rec. Wydawn.)

To wstrząsająca historia Polki, która poślubiła Araba i Arabki, która pokochała Polaka. Słowianka znajduje swój mały eden w ortodoksyjnej wahabickiej bogatej Arabii Saudyjskiej i w pogrążonej w chaosie nieszczęsnej Libii, zaś muzułmanka swoją mekkę widzi w bezpiecznym kraju nad Wisłą. Zatem arabski raj to nie tylko koraniczna Dżenna (Ogród) z pięknymi hurysami, z rzekami płynącymi mlekiem, miodem i winem? Gdzie jeszcze można znaleźć prawdziwą krainę szczęśliwości? Czy Marysia nadal na zabój kocha Hamida, czy znów dopuści się zdrady? Zaś Daria ciągle jest uzależniona od dżihadysty, który skradł jej młode serce, czy dzięki nowej miłości będzie w stanie się wyzwolić? A co z podstarzałą Dorotą? Czyżby siadła na laurach? A może w jej sercu znów zapłonie ogień do arabskiego mężczyzny? (Rec. Wydawn.)

Wielokrotnie podczas spotkań z Tanyą Valko i lektury jej książek pojawia się pytanie: skąd ona to wszystko może wiedzieć? Z własnego życia! "Arabskie opowieści" opisują ekscytujące losy zwariowanej arabistki, która w latach osiemdziesiątych zeszłego stulecia z duszą na ramieniu poleciała do Libii, gdzie rządził Kadafi. Dowiemy się, jak zaczęła się przygoda Valko z krajami arabskimi. Poznamy ciężkie, a czasem cudowne życie kontraktowiczów, przeczytamy o rozwiązłości i pijaństwie na polskich kampach, o nieszczęśliwych wypadkach, często kończących się śmiercią, gwałtach i przemocy, a także o kontraktowych miłościach i przyjaźniach. Będziemy śledzić niezwykłe losy polskich żon Arabów, nie zawsze nieudane i toksyczne związki muzułmańsko-chrześcijańskie, ale też tragedie kobiet uwikłanych w relacje z podłymi mężczyznami. W "Arabskich opowieściach" miłośniczki "Arabskiej sagi" odnajdą pierwowzory kluczowych postaci z jej kart. Większość z nich przewinęła się przez barwne życie pisarki. Valko opisuje świat tak, jak go zapamiętała i postrzegała. "Arabskie opowieści" to podsumowanie ponad 25-letniego pobytu autorki w krajach Orientu.

Autorka książki jest Polką z Pomorza, która w latach 80. ubiegłego wieku wyszła za Libijczyka studiującego w Polsce, a następnie wyjechała na stałe do jego kraju. Radykalnie odmienne obyczaje, prawo szariatu, jawna dyskryminacja kobiet podzieliły małżonków, zmieniając ich uczucie i codzienność w koszmar. Muchtar okazał się kameleonem - w Polsce delikatny i tolerancyjny, u siebie stał się panem i władcą, stawiającym za wzór żonie chrześcijance swoją jedynie słuszną religię oraz wyidealizowaną matkę muzułmankę. Zdecydowany bunt Nadii w obronie własnej godności i podmiotowości zrodził w końcu brutalną przemoc i... plan ucieczki z „islamskiego raju”. Dramatyczne losy autorki - która tutaj ukrywa się pod pseudonimem, nadal obawiając się ingerencji w jej życie tamtej przeszłości - przeplatają się z ciekawymi obserwacjami. Oprócz wątków niemal kryminalnych „Gorzka pomarańcza” jest bogatym źródłem wiedzy o arabsko-muzułmańskiej mentalności oraz obyczajowości, a zwłaszcza o życiu rodzinnym - pokazywanym tu barwnie i różnorodnie. Dzięki temu książka ta ma także walory dobrego reportażu uczestniczącego. Nadia odzyskała wolność w 1997 roku, a swoje pouczające wspomnienia spisała dziewięć lat później. Trafiają one w czas, kiedy zderzenie religii i cywilizacji staje się problemem Europy, a nie tylko nieostrożnych polskich dziewczyn zakochujących się w śniadych studentach z Afryki. (Rec. Wydawn.)

Książka zawiera komplet nigdy wcześniej niepublikowanych listów Kazimierza Nowaka do żony Marii napisanych w okresie od 4 listopada 1931 do 13 stycznia 1933 roku, a obejmujących jego podróż przez Libię, Egipt i Sudan. Rowerowa wyprawa Kazimierza Nowaka przez Afrykę, którą podróżnik odbył w latach 1931-1936, została na nowo odkryta dla współczesnych dzięki książce Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd. Zebrane w niej i opracowane przez Łukasza Wierzbickiego reportaże podróżnika od kilkunastu lat fascynują wciąż nowych czytelników, a historia tej niezwykłej w skali świata podróży stała się inspiracją dla wielu inicjatyw upamiętniających postać przedwojennego reportera. Systematycznie, przez wszystkie pięć lat podróży, Nowak prowadził korespondencję ze swoją żoną - Marią. Choć zachowały się tylko listy Kazimierza, to jest to niemal kompletny ich zbiór, liczący 1242 listy. Ich zawartość stanowi nie tylko dobitne potwierdzenie heroizmu, którego wymagała wyprawa, ale daleko wykracza poza samą podróż, a nawet poza Afrykę. (Rec. Wydawn.)

Trypolis, lata 60. XX wieku. Młodość niespokojnego Michele Balistreriego jest burzliwa jak ghibli, wiatr siekący wybrzeże tumanami pustynnego piasku. Młodzieńcze lata Mike’a naznaczają dwie okrutne śmierci, których przyczyny pozostają tajemnicą, dwie niemożliwe do pogodzenia miłości, udział w spisku przeciwko Kadafiemu i przymierze krwi, które naznaczy nie tylko ciała, ale i dusze czterech przyjaciół. Rzym, wrzesień 1982. Młody komisarz Balistreri nocami znieczula się seksem, pokerem i alkoholem, a za dnia bez przekonania prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Anity, południowoamerykańskiej studentki zamordowanej dzień po przyjeździe do włoskiej stolicy. Zaciągnięty dług wdzięczności każe mu też czuwać nad Claudią Teodori, dziewczyną stawiającą pierwsze kroki w show-businessie. Okazuje się jednak, że niewidzialna nić łączy współczesne zbrodnie z dawnymi. Idąc jej śladem, Michele Balistreri będzie zmuszony zanurzyć się w najmroczniejsze epizody swojej przeszłości, wrócić do czasów „piasku i krwi”, z którymi nigdy się do końca nie rozliczył. Na tej drodze miłość, przyjaźń i ideały zderzą się z poszukiwaniem bolesnej prawdy i niemożnością odróżnienia kto jest zdrajcą, a kto został zdradzony. Dopiero rozpaczliwy heroizm pewnej dziewczyny poprowadzi go za rękę do źródeł zła. (Rec. Wydawn.)

Prawdziwa do bólu opowieść o pracy korespondentów wojennych i fotografów, dzięki którym dowiadujemy się, co niesie wojna uwikłanym w nią zwykłym ludziom. Marie Colvin, określana przez współczesnych jako „najwybitniejsza korespondentka wojenna swego pokolenia” zginęła w ataku rakietowym w lutym 2012 roku, podczas pracy nad reportażem o cierpieniach mieszkańców syryjskiego miasta Homs, obleganego przez wojska prezydenta Asada. „Pod ostrzałem” Paula Conroya, przyjaciela Marie, to poruszająca relacja z ostatniego roku ich wspólnej pracy. Przeprowadzeni nielegalnie do Syrii przez powstańców, znaleźli się w potrzasku w oblężonej dzielnicy Baba Amr, prawdziwym piekle na ziemi. Rakieta, która zabiła Marie, poważnie zraniła również Paula, który spędził następne pięć dni w kryjówce, pod ciężkim ostrzałem, bez lekarstw i bez dostatecznej ilości jedzenia i wody. Ta barwnie napisana, pełna napięcia, chwilami przesycona czarnym humorem książka ukazuje, co znaczy być reporterem wojennym w XXI wieku. Jest opowieścią o ludziach połączonych pasją i poczuciem obowiązku – obowiązku niesienia świadectwa.

Wkrótce po obaleniu reżimu Kaddafiego Hisham Matar wraca do Libii, kraju swojego dzieciństwa, który opuścił trzydzieści lat wcześniej. Nie jest to jednak podróż sentymentalna. Kiedy Hisham miał kilka lat, jego rodzina z przyczyn politycznych musiała uciekać z Libii. Ojciec, były dyplomata i wojskowy, zaangażował się w działalność opozycyjną i z czasem stał się jednym z największych wrogów reżimu. W marcu 1990 roku został porwany ze swojego kairskiego mieszkania przez egipską tajną policję i wydany Kaddafiemu. Trafił do więzienia Abu Salim w Trypolisie. O jego dalszych losach wiadomo niewiele. Kaddafi upadł, więzienia polityczne opustoszały. Ale Dżaballah Matar jakby zapadł się pod ziemię. Hisham rozpaczliwie próbuje odnaleźć ślad ojca - choćby po to, by zapewnić mu godziwy pochówek, mimo że do końca nie traci nadziei. "Powrót" to nie tylko głęboka refleksja nad historią, polityką i sztuką, ale też błyskotliwy portret narodu i ludzi żyjących w czasach przełomu. Ponad wszystko jest to jednak poruszająca historia o doświadczeniu miłości i straty. (Rec. Wydawn.)

Moja córka została porwana przez swojego ojca i uprowadzona do Libii. Poruszyłam niebo i ziemię, żeby sprowadzić ją do domu... Dramatyczna opowieść matki o walce o dziecko. W 2007 roku czteroletnia córeczka Sarah Taylor została porwana. Wkrótce potwierdziły się najgorsze obawy Sarah: jej brutalny były mąż, Libijczyk, wywiózł dziewczynkę do Trypolisu. A Sarah dobrze wiedziała, że jeszcze żadne dziecko uprowadzone przez ojca do Libii nie wróciło do matki do Anglii. Ale ona nie zamierzała się z tym pogodzić. Zostawiła wszystko, co kochała, sprzedała dom, porzuciła rodzinę, pracę i całe swoje dotychczasowe życie, żeby ratować Nadię. Lecz zanim ją odzyskała, przeszła przez piekło - z miłości do córki. Jej wzruszająca i inspirująca autobiografia to opowieść o blisko trzech latach poszukiwań, strachu i łez. Niepewności, czy kiedykolwiek zobaczy córeczkę, czy Nadia jeszcze żyje. To również opowieść o nadziei, odwadze, poświęceniu i bezgranicznej miłości. Historia Sarah Taylor była w nagłówkach wszystkich brytyjskich gazet, w czołówce wszystkich wiadomości. Poruszyła opinię publiczną w Wielkiej Brytanii. Wiele osób - prywatnych i publicznych, w tym były premier Tony Blair, brytyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, ambasada w Trypolisie - zaangażowało się w pomoc. Premier Gordon Brown zwrócił się do libijskiego przywódcy Muammara Kaddafiego z prośbą o interwencję w sprawie Nadii Fawzi. Ale jak powiedział brytyjski ambasador w Libii sir Vincent Fean: "To Sarah przebyła samotnie tę drogę - najcięższą drogę, jaką może sobie wyobrazić matka. I sprowadziła córeczkę do domu.” (Rec. Wydawn.)

Libia, 31 sierpnia 1970 roku. Tej samej nocy, kiedy Muammar al-Kaddafi obala monarchię i przejmuje władzę w kraju, matka Mike’a, Italia Balistreri, spada z wysokiego urwiska. Samobójstwo czy morderstwo? Przez ponad czterdzieści lat odpowiedź na to pytanie skrywać się będzie pośrodku gęstej sieci kłamstwa, zdrady i walki o władzę. Rzym, lato 2011 roku. W tym samym czasie, gdy arabska wiosna wstrząsa Bliskim Wschodem a Libię rozdziera wojna domowa, pięć lat po zakończeniu polowania na Niewidzialnego Człowieka, okrutne morderstwo, którego ofiarą pada młoda Melania Druc i jej córka, sprawia, że ponownie spotykają się Michele Balistreri, obecnie naczelnik sekcji zabójstw, i dziennikarka Linda Nardi. Niechętnie podjęte przez Balistreriego śledztwo doprowadzi do zburzenia pozorów spokoju, w jakich żyje ten zmęczony życiem człowiek, i zmusi go do konfrontacji z przeszłością, która nigdy nie została naprawdę pogrzebana. To prawdziwe zstąpienie do piekieł, do zdewastowanego bombami NATO Trypolisu, stanie się dla Balistreriego ostatnią okazją, by nareszcie spojrzeć prosto w oczy chłopakowi, którym kiedyś był, i poznać prawdę, której poszukiwał, i od której uciekał przez całe swoje życie. (Rec. Wydawn.)