Pod koniec marca 1945 roku hrabina Margit Thyssen-Batthyany urządza w pałacu w Rechnitz w Austrii przyjęcie pożegnalne dla miejscowego kierownictwa NSDAP, SS i Gestapo. W jego trakcie niektórzy goście wychodzą z pałacu, by rozstrzelać żydowskich robotników, przetrzymywanych w pobliżu. Ponad 60 lat później informacja o tamtej zbrodni dociera do kuzyna hrabiny, młodego dziennikarza z Zurychu, Sachy Batthyany’ego. – A co ty masz z tym wspólnego? – pyta go pisarz Maxim Biller. Batthyany, szukając odpowiedzi, zagłębia się w historię swego rodu: udaje się na dawne Węgry, przemierza syberyjskie gułagi, w Buenos Aires spotyka ocalałą więźniarkę Auschwitz. Odkrywa tajemnicę, która odmieni jego poglądy. Czy minione pokolenia mają wpływ na nasze życie? Czy wszyscy jesteśmy wojennymi wnukami? A przecież uważaliśmy się za ludzi nowoczesnych i niezależnych. Książka Sachy Batthyany’ego to niezwykła historia rodziny, panorama Europy Środkowej, a zarazem psychogram pewnego pokolenia. (Rec. Wydawn.)

Choć mogłoby się wydawać, że tematyka związków Adama Mickiewicza z Rosjanami jest już wyeksploatowana, to zawartość prezentowanej monografii i jej interdyscyplinarny charakter wyraźnie temu przeczą. Przygotowane w nowatorskim ujęciu badawczym kolejne rozdziały książki przybliżają zapomniane bądź nieznane wręcz fakty dotyczące wielkiego pisarza – jego relacji z Rosjanami, recepcji jego dzieł w Rosji w XIX i XX wieku, a także problematyki rosyjskiej w dorobku Mickiewicza i jej znaczenia. Szczególnym i godnym podkreślenia walorem monografii jest różnorodna metodologia poszczególnych tekstów wynikająca ze specyfiki dyscypliny reprezentowanej przez autorów, którymi obok literaturoznawców i językoznawców (rusycystów, polonistów) są także historycy filozofii, kulturoznawcy, jak również bibliotekoznawcy. ( Z okładki)

„Gdyby Pan Bóg dzisiaj wygnał Ewę z raju, rzuciłby na nią przekleństwo: Będziesz dzieci rodziła jako prządka!”. Te słowa pochodzą z artykułu Marii Przedborskiej Robotnica łódzka w świetle faktów i wspomnień zamieszczonego w „Głosie Porannym” z 1938 roku, ale przekleństwo to unosi się nad wszystkimi bohaterkami tej książki i wszystkimi kobietami, które pracowały w łódzkich fabrykach. Szły do pracy, kiedy miały po kilkanaście lat, i od tego momentu rytm ich życia wyznaczał tykający zegarek, w takt którego prządka musiała chodzić „jak koń w kieracie”, a całość żywota dzieliła się na trzy etapy: fabrykę, szpital, cmentarz. Nisko opłacane, wykorzystywane przez majstrów i właścicieli, przedwcześnie postarzałe. Dola łódzkich włókniarek stała się jednak siłą napędową zmian. Praca kobiet spowodowała przewrót, wymuszając wprowadzanie nowych przepisów i wywołując rewolucję obyczajową. Do tej pory jednak nikt nie próbował dowiedzieć się, kim były, skąd przybywały i dlaczego zostawały w mieście, w którym wcale nie odnajdywały szczęścia. Marta Madejska próbuje zrozumieć nie tylko swoje bohaterki, ale także „miasto bez historii”. Z pytań o przeszłość zrodziła się opowieść o „fabrycznych dziewczynach”, bez których nie byłoby wielkich fortun, okazałych łódzkich pałaców ani odbudowanego łódzkiego przemysłu po II wojnie światowej. Zmieniali się właściciele fabryk, zmieniał się klimat polityczny, zmieniały się dekoracje, ale jedno pozostawało bez zmian – nadludzki wysiłek tysięcy kobiet. (Rec. Wydawn.)

„Gdyby Pan Bóg dzisiaj wygnał Ewę z raju, rzuciłby na nią przekleństwo: Będziesz dzieci rodziła jako prządka!”. Te słowa pochodzą z artykułu Marii Przedborskiej Robotnica łódzka w świetle faktów i wspomnień zamieszczonego w „Głosie Porannym” z 1938 roku, ale przekleństwo to unosi się nad wszystkimi bohaterkami tej książki i wszystkimi kobietami, które pracowały w łódzkich fabrykach. Szły do pracy, kiedy miały po kilkanaście lat, i od tego momentu rytm ich życia wyznaczał tykający zegarek, w takt którego prządka musiała chodzić „jak koń w kieracie”, a całość żywota dzieliła się na trzy etapy: fabrykę, szpital, cmentarz. Nisko opłacane, wykorzystywane przez majstrów i właścicieli, przedwcześnie postarzałe. Dola łódzkich włókniarek stała się jednak siłą napędową zmian. Praca kobiet spowodowała przewrót, wymuszając wprowadzanie nowych przepisów i wywołując rewolucję obyczajową. Do tej pory jednak nikt nie próbował dowiedzieć się, kim były, skąd przybywały i dlaczego zostawały w mieście, w którym wcale nie odnajdywały szczęścia. Marta Madejska próbuje zrozumieć nie tylko swoje bohaterki, ale także „miasto bez historii”. Z pytań o przeszłość zrodziła się opowieść o „fabrycznych dziewczynach”, bez których nie byłoby wielkich fortun, okazałych łódzkich pałaców ani odbudowanego łódzkiego przemysłu po II wojnie światowej. Zmieniali się właściciele fabryk, zmieniał się klimat polityczny, zmieniały się dekoracje, ale jedno pozostawało bez zmian - nadludzki wysiłek tysięcy kobiet. (Rec. Wydawn.)

O twórczości Stanisława Barańczaka – poetyckiej, eseistycznej, translatorskiej, historyczno- i krytycznoliterackiej, a także translatologicznej, w tym krytycznoprzekładowej – wiele już zostało powiedziane i napisane. Istnieje jednak jeszcze jeden jej aspekt, przez ponad trzy dekady stanowiący jej niezbywalny kontekst, a niejednokrotnie i temat, w dodatku bardzo niejednoznaczny: Ameryka. W biografię Barańczaka wpisana jest bowiem wyraźna cezura, niezwykle istotna dla podejmowanych w tej książce rozważań. Poznańskie życie stanowi etap pierwszy. W Poznaniu Barańczak urodził się w 1946 roku, tutaj chodził do szkoły, założył rodzinę, podjął pracę, zajął się krytyką literacką, translacją i jej teorią, wreszcie, last but not least, pisał wiersze. W roku 1981 zaczyna się natomiast etap drugi – harvardzki, bostoński, amerykański. Okres ten, obejmujący niemal połowę życia poety, trwać będzie do roku 2014 – do jego śmierci. (Ze Wstępu) (Rec. Wydawn.)

Problematyka związana z funkcjonowaniem mniejszości narodowych w okresie Polski Ludowej stanowiła przez wiele lat jeden z wyodrębnionych kierunków badań prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej. Podsumowaniem tych badań jest synteza działań aparatu bezpieczeństwa wobec mniejszości narodowych w latach 1944–1957. Rozpoczyna ją tekst Jarosława Syrnyka, w którym autor przypomniał główne elementy realizowanej po II wojnie światowej polityki narodowościowej. Kolejne artykuły dotyczą działań aparatu bezpieczeństwa wobec poszczególnych grup narodowościowych – Żydów (autorstwa Bożeny Szaynok z Uniwersytetu Wrocławskiego i Magdaleny Semczyszyn z OBBH IPN w Szczecinie), Niemców (autorstwa Sebastiana Rosenbauma z Oddziałowego Biura Badań Naukowych IPN w Katowicach), Ukraińców (autorstwa Arkadiusza Słabiga z Akademii Pomorskiej w Słupsku), Białorusinów i Litwinów (artykuł przygotowany przez Krzysztofa Sychowicza z Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży oraz OBBH IPN w Białymstoku), Romów (autorstwa Piotra Krzyżanowskiego z Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim) oraz Greków i Macedończyków (autorstwa Izabeli Sienkiewicz z IPN). Całość znalazła swe krótkie podsumowanie w kończącym tom artykule Jarosława Syrnyka. Intencją towarzyszącą powstaniu książki było wzbogacenie istniejącego już dorobku naukowego o opracowanie ogólne, uwzględniające słabo lub w ogóle niewykorzystany przed 2000 r. zasób archiwalny. Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN „Struktury i metody działania aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944–1989”.

Tu każdy kolor ma nieskończoną ilość odcieni Zapraszamy do krainy pełnej kipiących emocji, namiętności i pasji, gdzie nic nie jest czarno-białe. Ludzie bywają tu jednocześnie dobrzy i źli, prawi i nikczemni, pewni siebie i niezdecydowani. Współczesna Warszawa i bohaterowie współcześni aż do szpiku kości: trzydziesto- i czterdziestolatkowie już z bagażem doświadczeń, a jednak wciąż w drodze ku szczęściu. Akcja powieści rozgrywa się w środowisku artystów: architektów, muzyków, rzeźbiarzy, ludzi o wrażliwych duszach, którzy szukają swojego miejsca na ziemi...(Rec. Wydawn.)

Rozważania zawarte w niniejszym opracowaniu stanowią próbę odpowiedzi na postawione pytania. Stanowią podstawę wnioskowania o wykorzystaniu audytu biznesowego w małych i średnich przedsiębiorstwach w wybranych obszarach ich funkcjonowania. Istotne znaczenie przypisano w tym zakresie procesom zarządzania zasobami ludzkimi, finansowymi, marketingowymi, informacyjno-komunikacyjnymi, modelami biznesu oraz innowacyjnością. Tym zagadnieniom poświęcono rozważania w kolejnych siedmiu rozdziałach. Wskazano w nich przede wszystkim na istotę, uwarunkowania oraz narzędzia audytu biznesowego wykorzystywane w praktyce funkcjonowania badanych podmiotów. Rozdział pierwszy Audyt w zarządzaniu małym i średnim przedsiębiorstwem - znaczenie, bariery i efekty wdrażania (autorstwa A. Skowronek-Mielczarek) dotyczy zagadnień związanych z ogólnym postrzeganiem audytu biznesowego w badanych przedsiębiorstwach. Wskazano cele audytu, obszary objęte audytem w procesach zarządzania małym i średnim przedsiębiorstwem, bariery identyfikowane przez przedsiębiorstwa oraz korzyści wynikające ze stosowania wybranych narzędzi audytu. Rozdział drugi Audyt personalny w badanych małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa B. Bojewskiej), poświęcono analizie obszaru personalnego. Określono znaczenie i zakres audytu zarządzania zasobami ludzkimi. Podkreślono znaczenie tworzenia oraz kształtowania zasobów ludzkich jako pracowników wiedzy i kapitału intelektualnego, które determinują wartość przedsiębiorstwa. Celem i przedmiotem rozważań w rozdziale drugim jest określenie istoty audytu w odniesieniu do funkcji personalnej realizowanej w przedsiębiorstwie, narzędzi wykorzystywanych w tym obszarze oraz uwarunkowań skuteczności ich stosowania w badanych małych i średnich przedsiębiorstwach. W rozdziale trzecim Audyt zasobów finansowych w badanych małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa A. Skowronek-Mielczarek) przedstawiono jeden z kluczowych zasobów przedsiębiorstwa, do których należą jego zasoby finansowe. Ich diagnozowanie i ocena stanowią istotny obszar audytu. Wskazano zatem na uwarunkowania wdrażania audytu zasobów finansowych w badanych podmiotach, odniesiono się również do wykorzystania określonych narzędzi audytu, częstotliwości ich stosowania w praktyce funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw. Rozdział czwarty Audyt marketingowy w małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa K. Bachnik) dotyczy określenia miejsca i znaczenia audytu marketingowego w organizacji. Istotnym zagadnieniem jest również określenie istoty procesu audytu marketingowego, przesłanek jego realizacji w organizacji, a także wykorzystywanych narzędzi w obszarze podejmowanych działań marketingowych. Na tym tle omówiono skuteczność tych narzędzi w doskonaleniu funkcjonowania przedsiębiorstwa. Rozważania w rozdziale piątym Audyt zasobów informacji i wiedzy w badanych małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa C. Sołek-Borowskiej) skoncentrowano wokół zagadnień związanych z audytem technologii informacyjno-komunikacyjnych w procesach zarządzania małym i średnim przedsiębiorstwem w kontekście zarządzania wiedzą oraz wdrażania systemów zarządzania wiedzą. Szczególnego znaczenia nabiera tu audyt zarządzania wiedzą oraz audyt strategii wykorzystania mediów społecznościowych. Wskazano uwarunkowania wdrażania narzędzi audytu, ograniczenia i możliwości występujące w tym zakresie. Kolejny, szósty rozdział niniejszego opracowania Audyt modeli biznesu w małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa M. Ziółkowskiej) to próba odpowiedzi przede wszystkim na pytania dotyczące uwarunkowań efektywności modelu biznesu i doboru narzędzi analizy modelu biznesu. Szczególnego znaczenia nabiera zatem audyt wewnętrzny modelu biznesu, którego narzędzia wykorzystywane są w funkcjonowaniu badanych podmiotów. W rozdziale omówiono również uwarunkowania implementacji audytu modelu biznesu w przedsiębiorstwie oraz narzędzia analizy i ewaluacji wykorzystania modelu biznesu. Ostatni rozdział Audyt innowacyjności w małych i średnich przedsiębiorstwach (autorstwa B. Bojewskiej) dotyczy istotnej kategorii, jaką jest innowacyjność, która w znaczący sposób wpływa na osiąganą przez przedsiębiorstwo pozycję konkurencyjną. W rozważaniach wskazano na procedury audytu innowacyjności, etapy i narzędzia tego procesu w świetle oceny innowacyjności przedsiębiorstw w kontekście ich konkurencyjności oraz rodzajów wdrażanych innowacji. Istotne jest także omówienie uwarunkowań skutecznego zarządzania innowacjami, w nawiązaniu do małych i średnich przedsiębiorstw. (Rec. Wydawn.)

Zbiór artykułów poświęconych zjawisku autodestrukcji w kulturze. Autorzy proponują spojrzenie na akty samobójcze z punktu widzenia kulturoznawczego, biorąc pod uwagę obszary współczesnej kultury, w których destrukcja (ściślej, zachowania samobójcze) staje się przedmiotem refleksji (literaturę, prasę, film). Książka ma oryginalną strukturę: każda część składa się z dwóch artykułów, których autorzy przyglądają się zagadnieniu zawartemu w tytule z odmiennych perspektyw, prowadząc rodzaj intrygującego dialogu i ukazując racje często będące w interpretacyjnym sporze. Powstające w Polsce prace poświęcone tej problematyce przyjmują z reguły perspektywę psychologiczną, socjologiczną lub kryminalistyczną, nikt natomiast do tej pory nie próbował spojrzeć na nią z perspektywy kulturoznawczej. Samobójstwo to zawsze dramat człowieka. Sposób, w jaki kultura opisuje zjawisko dobrowolnej śmierci, mówi wiele nie tylko o autodestrukcji, ale przede wszystkim o tym, jak postrzegamy kwestie ludzkiej decyzji w sprawach ostatecznych. (Rec. Wydawn.)

Proponowane przez autora reguły pomogą nie tylko przetrwać trudne czasy na rynku pracy i osiągnąć zawodowy sukces. Czytelniczki odnajdą wśród nich porady, jak budować wewnętrzną równowagę, harmonijne relacje z innymi i spełniać się w życiu emocjonalnym.

Nowa Huta, lata 50. Tu powstaje kombinat-kolos i miasto-labirynt. Wykuwa się tu także nowy człowiek – produkt nieudany i popsuty. Wielowątkowa opowieść jest snuta właśnie przez nowych ludzi, takich jak prorok czytający z wielkopiecowych oparów, zjadaczka arszeniku, sobowtórka czy człowiek bez twarzy. Kiedy w ich losy wkracza niejaki doktor Szpigiel, wraz z nim pojawia się zamęt. Debiutancka powieść Elżbiety Łapczyńskiej odsłania świat dziwności, kopniętej metafizyki, ale i do bólu realnej cielesności oraz brutalności pracy.

Nowa Huta, lata 50. Tu powstaje kombinat-kolos i miasto-labirynt. Wykuwa się tu także nowy człowiek – produkt nieudany i popsuty. Wielowątkowa opowieść jest snuta właśnie przez nowych ludzi, takich jak prorok czytający z wielkopiecowych oparów, zjadaczka arszeniku, sobowtórka czy człowiek bez twarzy. Kiedy w ich losy wkracza niejaki doktor Szpigiel, wraz z nim pojawia się zamęt. Debiutancka powieść Elżbiety Łapczyńskiej odsłania świat dziwności, kopniętej metafizyki, ale i do bólu realnej cielesności oraz brutalności pracy.

Publikacja stanowi podsumowanie wieloletniej pracy autorki z osobami bezdomnymi, pochodzącymi z różnych stron kraju. To nie tylko podręcznik zawierający niezbędne informacje dotyczące modeli pracy socjalnej i wsparcia psychologicznego osób zagrożonych bezdomnością i bezdomnych, ale jest to także zapis losów konkretnych ludzi i zdarzeń, zamkniętych w zjawisku bezdomności. Autorka wprowadza w temat przedstawiając przegląd ugruntowanej wiedzy dotyczącej różnych aspektów pracy socjalnej z osobami bezdomnymi, by następnie przejść do praktycznych wskazówek dotyczących form i zasad udzielania wsparcia socjalnego i psychologicznego różnym kategoriom osób bezdomnych. W ten sposób przekazuje czytelnikowi zbiór kompleksowo opracowanych informacji adresowanych do osób pragnących nabyć lub poszerzyć swoją wiedzę z zakresu psychologicznych aspektów pracy socjalnej z osobami bezdomnymi. (Rec. wydaw.)

Dwudziestojednoletnia Izabela właśnie zakończyła trudny związek, do czego skłoniła ją niewierność ukochanego. Dziewczyna jest załamana, ale z pomocą najbliższych staje na nogi i postanawia opuścić swój malowniczy Gdańsk, by wyjechać do Łeby, gdzie ma zacząć sezonową pracę. Adam to dwudziestoletni, niezwykle dojrzały, ale też pogubiony chłopak, który z powodu ciężkiej sytuacji życiowej musi podejmować się każdej pracy. Wyjazd do Łeby i opuszczenie swojego dwuletniego synka to dla niego konieczność. Chłopak żyje z dnia na dzień, bo doskonale zdaje sobie sprawę z tego, w jak beznadziejnej sytuacji się znalazł. Ta dwójka poharatanych przez los młodych ludzi poznaje się przypadkiem w restauracji, w której pracuje Adam. Już od pierwszych chwil nawiązują ze sobą niezwykłą więź, która przetrwa wiele przeciwności losu… Czy jednak przyjaźń wystarczy, by zapobiec temu, co podpowiadają myśli? (Rec. Wydawn.)

Psy rzadko bywają dobre albo złe. Najczęściej są takie, jak zostaną wychowane. Zapis przeszło trzydziestoletniej służby podinspektora Adama Bigaja (ps. „Księciunio”), w latach 90. kierownika sekcji zabójstw na wrocławskim starym mieście, a później wieloletniego naczelnika wydziału kryminalnego na Rakowcu. Jak na co dzień wyglądała „psia służba”? Współpraca szeregowych milicjantów ze Służbą Bezpieczeństwa i z przedstawicielami Kościoła? Zabezpieczanie kolejnych papieskich pielgrzymek? Walka z przestępczością zorganizowaną, powodzią i dopalaczami? Wielkie medialne sprawy, o których słyszała cała Polska, są tu pokazane z zupełnie innej perspektywy. To także historia nieustannych zmagań policji z jej największym wrogiem - samą sobą. Tego, jak na codzienną służbę wpływają roszady polityczne, jakie są skutki korupcji, nepotyzmu i podporządkowania słupkom statystycznym. Przede wszystkim jednak Bezpański opowiada o funkcjonariuszach. O nieoczywistych przyjaźniach, cenie, jaką płaci się za bycie dobrym gliną, trudnych wyborach osobistych i próbie budowania życia rodzinnego na chwiejnej podstawie usypanej z telefonów o każdej porze, włamów i trupów. (Rec. Wydawn.)