Pod koniec marca 1945 roku hrabina Margit Thyssen-Batthyany urządza w pałacu w Rechnitz w Austrii przyjęcie pożegnalne dla miejscowego kierownictwa NSDAP, SS i Gestapo. W jego trakcie niektórzy goście wychodzą z pałacu, by rozstrzelać żydowskich robotników, przetrzymywanych w pobliżu. Ponad 60 lat później informacja o tamtej zbrodni dociera do kuzyna hrabiny, młodego dziennikarza z Zurychu, Sachy Batthyany’ego. – A co ty masz z tym wspólnego? – pyta go pisarz Maxim Biller. Batthyany, szukając odpowiedzi, zagłębia się w historię swego rodu: udaje się na dawne Węgry, przemierza syberyjskie gułagi, w Buenos Aires spotyka ocalałą więźniarkę Auschwitz. Odkrywa tajemnicę, która odmieni jego poglądy. Czy minione pokolenia mają wpływ na nasze życie? Czy wszyscy jesteśmy wojennymi wnukami? A przecież uważaliśmy się za ludzi nowoczesnych i niezależnych. Książka Sachy Batthyany’ego to niezwykła historia rodziny, panorama Europy Środkowej, a zarazem psychogram pewnego pokolenia. (Rec. Wydawn.)

Bill Furlong od dziecka mieszka w niewielkim irlandzkim miasteczku, pracuje jako handlarz węglem, ma żonę oraz pięć córek. Czasy są trudne, dlatego Bill stara się robić swoje i nie mieszać się w cudze sprawy. Jak każdy w okolicy, słyszał plotki krążące o siostrach magdalenkach, które prowadzą przyklasztorną pralnię. Zakonnice zawsze jednak płacą mu na czas, dlatego tuż przed Bożym Narodzeniem 1985 roku Bill jedzie zawieźć im opał. To, co zobaczy za murami klasztoru, głęboko nim wstrząśnie. Musi zdecydować, czy potrafi to zignorować, czy zareaguje, burząc tym samym spokój swojej rodziny. Claire Keegan jest mistrzynią krótkiej formy. Z zaledwie kilku słów buduje cały świat, tworząc uniwersalną opowieść o krzywdzie i życzliwości, o ludzkiej dobroci i milczącym przyzwoleniu na zło. Z empatią pochyla się nad tym, co najłatwiej przeoczyć, i nad tymi, których najtrudniej usłyszeć. To również głos w sprawie wstrząsających wydarzeń, do jakich dochodziło w klasztorach sióstr magdalenek w Irlandii, w których zajmowano się „upadłymi kobietami”. Drobiazgi takie jak te to poruszająca opowieść o codziennych aktach dobroci, które nieraz wymagają od nas największej odwagi, oraz o drobnych decyzjach, które składają się na nasze życie.

Prezentowana monografia ma ukazać katalogi najważniejszych trudności w pracy realizowanej współcześnie. Poznanie ich rodzajów może nie tylko umożliwić ich identyfikację w konkretnym rodzaju pracy. Przede wszystkim zaś stanowi warunek podejmowania racjonalnych czynów osłabijących ich wpływ, bądź zapobiegających powstaniu czy ich nasileniu. (Fragment wstępu)

Noc pod Alpami to najkrótsza powieść w dorobku pisarki, mocno skondensowana, o zwartej konstrukcji. Trzech mężczyzn z Polski, Czech i Jugosławii spotyka się w alpejskim schronisku. Jest to dla nich miejsce szczególne, bo w czasie wojny wszyscy trzej pracowali tu jako robotnicy przymusowi. Mimo że od wojny minęło kilkanaście lat, mężczyźni nie potrafią oderwać się od wspomnień. Zatruwają im one teraźniejszość, a chwilami nawet, pod osłoną nocy, splatają się z nią. Dopiero świt przynosi uwolnienie od mar przeszłości. (Z okł.)

Aby Nowy Jork mógł stać się miastem snów, część mieszkańców skazano na koszmar. Przyprawiająca o dreszcze prawdziwa historia wyspy Blackwell - jednego z najbardziej ponurych eksperymentów społecznych w dziejach Ameryki. W XIX wieku Nowy Jork rozbłysnął - Thomas Edison oświetlił Manhattan elektrycznymi latarniami. Ale nie wszyscy mogli cieszyć się ich blaskiem. Na wyspie Blackwell stworzono szpital i przytułek dla niewygodnych mieszkańców - sierot, biednych, zniedołężniałych, chorych psychicznie oraz przestępców. Mieli tam otrzymać opiekę i szansę na resocjalizację, ale trafili do prawdziwego piekła na ziemi, z którego nie było ucieczki. Prawdę o nim ujawniła reporterka Nellie Bly, która spędziła na wyspie dziesięć upiornych dni. Udając obłąkaną, pozwoliła zamknąć się w szpitalu, by móc opisać warunki na wyspie. Jej relacja wstrząsnęła opinią publiczną i postawiła pod znakiem zapytania moralność rządzących miastem. Stała się także jednym z epokowych dokonań reportażu. Więźniowie przebywali w wykutych w skale celach, które bardziej przypominały rowy niż pomieszczenia. Nie dbano o ogrzewanie i wentylację, wierząc, że osoby obłąkane są niewrażliwe na temperaturę. Sami nadzorcy przyznawali, że wobec przywożonych na wyspę sierot najbardziej humanitarnym rozwiązaniem byłoby podanie śmiertelnej dawki opium. Na pacjentach szpitala przeprowadzano eksperymenty - gruźlicę leczono lewatywą z siarkowodoru lub wstrzykiwaniem mleka do krwi. Stacy Horn pokazuje, co się dzieje, gdy bezwzględna i cyniczna władza spotka się z problemami społecznymi. "Wyspa potępionych" to wstrząsająca opowieść o tym, jak w demokratycznym społeczeństwie zgodnie z prawem można stworzyć instytucję niosącą cierpienie i śmierć. (Rec. Wydawn.)

Ziemia Gorlicka to pojęcie umowne. Różny bowiem był jej kształt w różnych okresach historycznych. W ogólnym zarysie jest to obszar położony pomiędzy rzekami Białą Dunajecką i Wisłoką, odgraniczony od południa granicą państwową, a od północy Pogórzem Ciężkowickim i Dołami Jasielsko-Sanockimi. Część południowa tego obszaru to Beskid Niski, ze względu na duże wysokości względne mające tutaj wyraźny charakter górski. Kraina ta bardzo malownicza, pokryta w większości odwieczną puszczą karpacką, poprzecinana dziesiątkami głęboko wrytymi wartkimi strumieni i potoków... (Fragment wstępu)

Zbiór zawiera opracowania dotyczące kwalifikacji zbrodni zabójstw oraz analizy zakresu pojęcia zbrodnia komunistyczna. Omówiono także kwestię niezależności prokuratorów IPN. Tom zawiera opracowania dotyczące kwalifikacji zbrodni zabójstw, pojęcia zbrodnia komunistyczna, kwestii niezależności prokuratorów IPN, śledztw w sprawie pracy przymusowej ludności polskiej na terenie Generalnego Gubernatorstwa oraz internowania obywateli polskich przez organy sowieckie w latach 1944 1945, poświadczenia nieprawdy oraz weryfikacji dziennikarzy w okresie stanu wojennego. W tomie zamieszczono też uchwałę Sądu Najwyższego z 25 grudnia 2010 r. dotyczącą przedawnienia części zbrodni komunistycznych i wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 27 października 2010 r. krytycznie oceniający orzeczenie Sądu Najwyższego, aprobujące stosowanie retroaktywnych przepisów karnych przez sądy PRL.