Chcesz poczuć, że masz skrzydła i wiatr pod skrzydłami, który niesie tam, gdzie spełniają się marzenia? Jeśli tak - ta książka jest dla Ciebie. Myślisz, że życie prowadzi Cię hiobową ścieżką? Sięgnij po nią - poznasz historie, które działają przeciwbólowo. Jeśli udało Ci się złapać szczęście za uszy - czytaj. Gdy skończysz - lepiej docenisz to co masz. Jarek, Renata, Monika, Iwona, Magda i Artur - Stonej byli kiedyś silni, zdrowi, sprawni. Każdy z nich przeżył wypadek, który mógł zakończyć historię ich życia, a zamiast tego stał się nowym początkiem. Dziś o takich jak oni mówi się "niepełnosprawni", choć gdy ich poznasz, pewnie uśmiechniesz się do myśli, że to określenie do nich nie pasuje, bo mają w sobie więcej mocy niż przed wypadkiem, więcej niż niejeden zdrowy człowiek. Artur - Rogalik i śliczna Angelika walczą z nieuleczalną, postępujacą chorobą, a mimo to szczęście patrzy im z oczu. Niepełnosprawni? Teoretycznie, bo kalectwo tkwi w myślach, nie w ograniczeniach ciała. Jan i jego synowie, których także poznasz z kart tej książki, dobrze wiedzą, że ksiądz Jan Twardowski miał rację, pisząc: "spadają z obłoków małe, wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia". A Ty wiesz? (Z okł.)

Publikacja, mająca charakter poradnikowy składa się z 5 podstawowych części. W pierwszej omówiono czym jest autyzm, skalę jego występowania, sposob odbierania i przetwarzania zmysłów przez osoby nim dotknięte, podstawowe zaburzenia komunikacyjne i metody ich ograniczenia, ze szczególnym uwzględnieniem zachowań w bibliotece. W części drugiej opisano korzyści z uczęszczania do biblioteki, dostrzeżone przez rodziców i terapeutów osób autystycznych. W części trzeciej podano przykłady zrealizowanych projektów krajowych i zagranicznych, ukierunkowanych na aktywitację osób z autyzmem w różnych dziedzinach życia. Stanowiły one ważne źródło inspiracji do działań podjętych w ramach realizowanego projektu. W części czwartej omówiono przebieg wizyt w bibliotekach i zamieszczono wybrane relacje osób autystycznych oraz bibliotekarzy. Ostatnia - piąta część poświęcona jest pomocom (dostępnym do pobierania na stronie projektu), które wspierają osoby z autyzmem w samodzielnym poradzeniu sobie w bibliotece, a bibliotekarzy w ich obsłudze. Zamieszczono m.in. wskazówki ułatwiające komunikację z osobami autystycznymi wyżej i niżej funkcjonującymi, zrozumienie ich potrzeb, nie tylko czytelniczych. (Fragment wstępu).

Prezentowana książka, bazując na dorobku metodologicznym i koncepcyjnym światowej geografii społecznej, ma za zadanie przedstawić sytuację w Polsce – pierwszych dziesięcioleci 21 wieku. Celem autora jest, na tle uwarunkowań historycznych i „historii współczesnej”, pokazanie wymiaru przestrzennego podstawowych procesów i zjawisk politycznych, gospodarczych i społecznych kształtujących obraz i strukturę współczesnego społeczeństwa polskiego. Przyjęto założenie, że książka będzie miała charakter syntezy merytorycznej badań nad zróżnicowaniami społeczno-przestrzennymi prowadzonymi w Polsce przez geografów, socjologów, politologów, urbanistów i planistów przestrzennych. Zamierzeniem jest, aby była to synteza stanu wiedzy na temat zróżnicowań społeczno przestrzennych naszego kraju oraz aktualnej metodologii badań. Głównym celem koncepcyjnym książki jest dostarczenie charakterystycznej dla nauk geograficznych odpowiedzi na generalne pytanie, gdzie w przestrzeni? Podjęta będzie również próba znalezienia odpowiedzi na pytania, – dlaczego występują zróżnicowania przestrzenne i jaka jest ich geneza? Publikacja skierowana jest do studentów studiów geograficznych, gospodarki przestrzennej, urbanistyki, socjologii ogólnej, nauk politycznych administracyjnych oraz do nauczycieli akademickich i szkół. (Rec. Wydawn.)

Czy ludzi można opuścić językowo? Nie dać im prawa do języka? Albo za wszelką cenę nakłaniać do nauczenia się innego języka, którym posługuje się większość, chociaż dla wielu z nich to zadanie niewykonalne? Jedno z pierwszych pytań, które zadają słyszący: głusi nie słyszą, ale przecież chyba mogą nauczyć się czytać? Gdy dowiadują się, że nie – nie wszyscy głusi w Polsce potrafią czytać ze zrozumieniem po polsku – słyszący dziwią się jeszcze bardziej: przecież to Polacy, kończą polskie szkoły, żyją w kraju, w którym wiadomości, pisma urzędowe, diagnozy i wyroki są po polsku. Jak to możliwe, że nie znają języka ojczystego? – Jesteśmy niepełnosprawni tylko między wami, słyszącymi – mówi jeden z bohaterów Głuszy. – Gdy jesteśmy sami ze sobą, głusi z głuchymi, możemy używać naszego języka i nie czujemy się inni. Dotąd o głuchych wypowiadali się głównie ci, którzy słyszą. Teraz głusi chcą opowiedzieć o sobie sami. Wychowawca z internatu dla głuchych dzieci bił je i znęcał się nad nimi psychicznie. Głucha kobieta miga, że wychowankowie nie mogli o tym nikomu powiedzieć, bo większość z nich nie potrafiła mówić, a ich matki nie nauczyły się języka migowego. Głucha kobieta w ciąży trafiła do szpitala, ale nikt nie wezwał tłumacza. Jej syn, uczeń podstawówki, który umiał migać, musiał przekazać matce, że noworodka nie udało się uratować. W czasie pandemii głucha matka zobaczyła, że nauczycielka ze szkoły dla głuchych mówi do jej syna podczas lekcji online. „Dlaczego ona to robi? – zastanawiała się. – Przecież on nic nie słyszy”.

Nie chcemy tu obcych! To jest nasze wysypisko, z dziada pradziada! Nikomu nie pozwolimy! Nie będzie nam się tu panoszył żaden obcy kot z Japonii! Ja ci zaraz pokażę Japonię, sierściuchu!!! Wierny, Mądrala, Kulawy, Czarny, Rasowa, Ładna i Kropka to psy. Psy, których domem jest wysypisko śmieci. Niektóre z nich trafiły tu, bo chciały. Inne - dlatego, że nie było dla nich innego miejsca. Tworzą rodzinę, wspierają się, dzielą każdym znalezionym kawałkiem pizzy. Nawet wówczas, gdy zamieszkujący w okolicy kot Yamamoto z powodu różnych perturbacji traci swój dom, potrafią podzielić się z nim tym, czym mają - miejscem do życia i dobrym słowem. Co robią, jak spędzają czas? Niektóre czekają na pełnię księżyca. Wówczas wydaje im się, że siedzą przy dymiącym grillu, na którym leżą kosmiczne kiełbaski, a one tylko podkładają kolejne gwiazdy do ognia. O czym jeszcze marzą? O ciepłych domach, czy o pachnących łąkach, po których można bez końca biegać? O, to psia tajemnica. Czy pomoże ją spełnić wyjątkowa, odziedziczona po kocich przodkach admiralska czapka? (Rec. Wydawn.)

Początki epidemii HIV w Polsce przypominają thriller: pełne napięcia oczekiwanie na pojawianie się „zarazy”, pierwsze polskie przypadki w drugiej połowie lat osiemdziesiątych, a potem gwałtowny rozwój epidemii i brutalna reakcja społeczeństwa wobec zakażonych. Chorobę kojarzono ze środowiskiem homoseksualnych mężczyzn, a także narkomanów. Dla peerelowskich władz były to wygodne cele ataku. To sprawa „zgniłego moralnie Zachodu”, dotyczy jedynie podejrzanych mniejszości, „nasza ojczyzna jest w zasadzie moralnie czysta” – pisano. Po przełomie ustrojowym stygmatyzacja nadal obowiązywała, choć tym razem ufundowana była już na katolickiej normie obyczajowej. W myśl zasady „sami sobie winni” pielęgnowano ideał wstrzemięźliwości, który miał być rozwiązaniem każdego problemu. To pierwszy reportaż, który opisuje epidemię w historycznym ujęciu, nie stroniąc jednocześnie od głębokiej refleksji nad naszym polskim sposobem reagowania na kryzys. Na książkę składają się poruszające opowieści chorych, ich bliskich, emocjonujące relacje lekarzy i osób zaangażowanych w pomoc tym, od których większość społeczeństwa się odwróciła. Ojczyzna moralnie czysta to wnikliwa analiza zjawiska masowej histerii i uniwersalna opowieść o zbiorowym wyparciu śmiertelnie poważnego problemu.

Stwierdzam, że recenzowana praca odpowiada potrzebom intelektualnym i praktycznym, i w związku z tym - ze wszech miar - opowiadam się za jej opublikowaniem i rozpowszechnianiem. W uzasadnieniu chciałabym raz jeszcze podkreślić wysoki poziom naukowy zawartych w pracy publikacji, ich walory poznawcze, praktyczne, a często również oryginalność wyrażającą się w prezentowaniu wielu interesujących rozwiązań. I na koniec jeszcze jedna refleksja. Myślę, że to bardzo dobrze, że w jednym tomie znalazły się teksty ukazujące różne rodzaje aktywności młodzieży, zarówno te pozytywne, jak i negatywne. W ten sposób można było pokazać, że współczesna młodzież - wbrew obiegowym opiniom - potrafi angażować się w wiele cennych inicjatyw, że może być twórcza i kreatywna, a przez to bardziej wartościowa. Jestem przekonana, że lektura tej książki będzie stanowiła poważny wkład w ogólnopolską dyskusję nt. problemów młodzieży oraz że przyczyni się do rozwoju i poszerzenia pól badawczych pedagogiki społecznej. Prof. dr hab. Elżbieta Łuczak

Strukturę prezentowanej tu pracy tworzą cztery części. Pierwsza z nich zatytułowana "Perspektywy badań nad rodziną" przybliża m.in. fenomenologiczno-hermeneutyczną koncepcję badań nad rodziną, jak również dotyczy wielowymiarowości macierzyństwa w realiach współczesności. W części II przybliżona została problematyka przeobrażeń współczesnej rodziny, ukazująca kierunki przemian w życiu małżeńsko-rodzinnym oraz nowe obszary zadań socjalno-wychowawczych w pracy z rodziną. Na część III składają się artykuły ukazujące "Rodzinę i dziecko jako podmiot wsparcia społecznego". Autorzy zwracają uwagę na wielość zagrożeń tkwiących w środowisku rodzinnym oraz sugerują różnorodne działania wspierające rodzinę. Część IV dotyczy "Działań społeczno-pedagogicznych i instytucjonalnych form pomocy dziecku i rodzinie"

Pożądanie. Władza. Uległość. Co stracisz, walcząc o godność? Epicka powieść o rewolucji, wojnie i miłości. 11 listopada 1918. Leutnant Alois Pokora wychodzi ze szpitala na ulice zrewoltowanego Berlina. Stary świat się skończył. La Belle Époque umarła w okopach I wojny światowej. Nowy świat rodzi się w bólach: na froncie zachodnim i podczas rewolucji, przetaczającej się przez pokonane Niemcy. Alois nie należał do starego świata, nie należy też do nowego. Syn górnika z Górnego Śląska, zrządzeniem losu wyrwany z proletariackiej rodziny, wszędzie spotyka się z pogardą i odrzuceniem. Samotny i prześladowany, wierzy tylko w erotyczną relację z perwersyjną, dominującą Agnes. Jednak w świecie, który się skończył, nic nie jest prawdziwe. Pokora to porywająca powieść o miłości, wojnie i rewolucji. Epicka historia o Berlinie i Śląsku, o Niemcach i Polakach, o podziałach społecznych i etnicznych. O pożądaniu, władzy, uległości i cenie, jaką płaci się w walce o godność. (Rec. Wydawn.)

Książka "Polityka społeczna wobec wyzwań demograficznych i przemian społecznych" jest pracą zbiorową, która została zredagowana przez Agnieszkę Furmańską-Maruszak i Annę Wójtewicz. Jej zasadniczą strukturę stanowią dwie części: 1) Systemy i formy wsparcia opieki nad osobami starszymi - perspektywa międzynarodowa, krajowa i lokalna, 2) Polityki szczegółowe wobec przemian społecznych. Ponadto książka została wzbogacona o studium Mirosława Grewińskiego zatytułowane "Dylematy rozwoju usług socjalnych w nowym paradygmacie inwestycyjnej polityki społecznej", które spełnia rolę swoistego zwieńczenia całej książki. Warto odnotować, że książka uzyskała dwie rekomendacje, których autorami są reprezentanci dwóch dyscyplin naukowych, współpracujących ze sobą na polu pracy socjalnej - polityki społecznej oraz pedagogiki społecznej. I tak prof. Krzysztof Piątek pisząc recenzję z opcji polityki społecznej zaznacza m.in., że "recenzowana książka w sposób szczególny koncentruje się na różnych aspektach 'borykania się' polityki społecznej z problemem starości, przybliżając czytelnikowi zróżnicowane formy i sposoby pomagania ludziom starym, a także ich konsekwencje. Przedstawiona jest w niej wizja starzenia się w społeczeństwie konsumpcyjnym, problemy wynikające z procesu instytucjonalizacji i próby 'ucieczki' opieki nad osobami starszymi w kierunku deinstytucjonalizacji, poprzez szczegółowe zilustrowanie nowego zjawiska jakim jest szybki rozwój nieformalnej opieki prowadzonej przez cudzoziemki (głównie Ukrainki) w Polsce. Zagadnienia te przedstawiane są z perspektywy lokalnej, regionalnej, krajowej, a także międzynarodowej (opieka długoterminowa w Japonii i polityka emerytalna wobec wdów i wdowców w Niemczech). Pozostałe teksty dotyczą bardzo różnych 'wątków' mieszczących się w tzw. politykach szczegółowych. Możemy zapoznać się zarówno z ogólnymi problemami, typu: przemiany w zakresie polityki mieszkaniowej w Polsce po II wojnie światowej, czy odpowiedzialność w działalności zawodowej pracowników socjalnych, jak również przeczytać na temat znaczenia sztuki osób niepełnosprawnych, polityki w zakresie refundacji leków, czy różnych aspektów lokalnej polityki społecznej". Drugi z recenzentów - dr Jan A. Malinowski podkreśla natomiast to, że "recenzowana praca zbiorowa stanowi interesującą propozycję wydawniczą zawierającą teksty wzbogacające wiedzę odnoszącą się do różnych aspektów polityki społecznej i pracy socjalnej. Zasługuje ona na opublikowanie także dlatego, że obecne w niej wątki dostarczają z jednej strony inspiracji do badań realizowanych na gruncie polityki społecznej, demografii, ekonomii, socjologii i pedagogiki, z drugiej zaś, przemyśleń nad aktualnym i przyszłym kształtem pracy socjalnej. Warto też zauważyć, że treści zawarte w książce mogą wzbogacić nie tylko warsztat badaczy, ale i dydaktykę akademicką realizowaną na kierunkach przygotowujących młodzież studencką do efektywnego i profesjonalnego wypełniania w przyszłości powinności stojących przed reprezentantami coraz bardziej różnicujących się instytucji i placówek służb społecznych". (Rec. Wydawn.)

W publikacji przedstawiono rozważania dotyczące wybranych aspektów poradnictwa dla osób z grupy szczególnego ryzyka, z jakimi mamy do czynienia w ciągu naszego życia. Wszelkie przeobrażenia kształtują współcześnie nowy model życia człowieka, w którym każda jednostka jest swego rodzaju indywidualnością, a mianowicie człowieka potrzebującego permanentnego doradztwa na każdym etapie rozwoju osobistego i zawodowego. Obecna rzeczywistość charakteryzuje się gwałtownymi przemianami we wszystkich niemal sferach życia. Jednym z założonych celów publikacji jest uwrażliwienie środowisk lokalnych i pracodawców na konieczność podjęcia wspólnych działań na rzecz przeciwdziałania marginalizacji różnych grup społecznych. Ważnym ujęciem pracy jest przedstawienie wpływu poradnictwa zawodowego na kształtowanie się życia osób z niepełnosprawnością, bezdomnych, osób długotrwale bezrobotnych, w szczególności kobiet w trudnej sytuacji, osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, ze szczególnym uwzględnieniem osób korzystających długotrwale ze świadczeń pomocy społecznej, byłych więźniów, młodzieży wychowującej się w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i rodzinach zastępczych. Zamiarem autor ów było ukazanie problemów osób z grupy szczególnego ryzyka, jako „głosu praktyków w teorii”, dlatego też zaproszono do współpracy osoby pracujące na co dzień z ww. grupami społecznymi. Zaproszono do współpracy również naukowców, którzy zajmują się ową tematyką i mają często inny – bardziej dyskusyjny punkt widzenia pewnych sytuacji społecznych. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej zaprezentowano spojrzenie praktyków oraz teoretyków na rolę i znaczenie poradnictwa dla osób z niepełnosprawnością. Druga część publikacji to próba zaprezentowania wybranej części osób, których problem wykluczenia społecznego może dotyczyć oraz wpływu szeroko rozumianego procesu poradnictwa zawodowego na planowanie własnej przyszłości zawodowej. (Z Wydawn.)

Napiętnowani na całe życie. Kreta to ulubiony wakacyjny kierunek turystów z wielu stron świata. Jednym z najpiękniejszych jej zakątków jest zatoka Mirabello, największa na greckich wodach. To tu są najdroższe hotele na Krecie. Stałym punktem na trasie wycieczkowców kursujących po zjawiskowej zatoce jest Spinalonga, skalista wysepka zamieniona w obronny fort jeszcze przez Wenecjan. Jednak to nie resztki umocnień przyciągają turystów. Spinalongę otacza mit "wyspy trędowatych", miejsca, gdzie chorzy na trąd stworzyli sobie namiastkę życia takiego, jakie znali sprzed czasów choroby. Tyle że przewodnicy nie mówią całej prawdy. Ze Spinalongi nie było ucieczki, ludzie tu umieszczeni znikali z rejestrów i dokumentów, skazani na powolną śmierć fizyczną, wcześniej doświadczali śmierci cywilnej. Dzieci zabierano im po kilku dniach od narodzin. Społeczeństwo i własne rodziny odrzuciły ich na zawsze, mimo że wynaleziono już skuteczny lek. Po istniejącym w pierwszej połowie XX wieku leprozorium na Spinalondze nie zostały niemal żadne dokumenty ani zdjęcia, trędowatych z wyspy do dziś otacza zmowa milczenia. Idąc za strzępami informacji, Małgorzata Gołota przeczesuje archiwa, odnajduje ostatnich świadków i ludzi, którzy poświęcili życie sprawie trędowatych. Tej lektury nie zapomnicie. (Rec. Wydawn.)

Nigdy nie jest za późno, by walczyć o siebie. Przekroczenie progu dorosłości dla wielu z nas to czas wyborów i poszukiwania własnej drogi. Ale nie dla Alicji. Ona nie rozmawia z koleżankami o sukienkach na studniówkę. Nie stresuje się maturą. Nie czeka z utęsknieniem na studia. Po prostu stara się przetrwać. Nie może zawieść najbliższych. Wystarczy, że jej brat to zrobił… Od tamtej tragedii jej rodzina wciąż nie doszła do siebie. A przecież młodość jest po to, by doświadczać życia i pierwszych miłości! To ostatni dzwonek, by się zbuntować, przekroczyć granice i zawalczyć o marzenia. Nawet jeśli znów trzeba się zranić aż do krwi. (Rec. Wydawn.)

Julia ma dwoje dzieci : nastoletnią córkę Marysię i ośmioletniego syna Kubę. Mąż pracuje w Norwegii na platformie wiertniczej i niespecjalnie interesuje się rodziną. Kiedy wydaje się, że w życiu znudzonej nauczycielki z Gdańska nic nie może się już wydarzyć, rodzice fundują jej i wnukom wczasy w Beskidach, u prawdziwego szeptuna leczącego ziołami...(Z okładki)

W książce [...] autorzy podjęli próbę ukazania wybranych problemów społecznych; ubóstwa, bezrobocia, bezdomności, niepełnosprawności, przemocy w rodzinie oraz narkomanii i alkoholizmu. Zaprezentowali formy wsparcia dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Zachodzące zmiany, pogłębiający się stan społecznego rozwarstwienia, utrwalenia zjawisk kwalifikowanych jako problemy społeczne, wyznaczających aktualną i perspektywiczną sytuację egzystencjalną i społeczną obywateli stały się inspiracją do przygotowania publikacji. Autorzy żywią nadzieję, że rozważania ukierunkowane na zarysowanie wybranych problemów społecznych, a także form wsparcia oraz podejść, modeli czy metod pracy socjalnej zainteresują czytelników - zarówno profesjonalistów, jak i studentów. (Ze Wstępu)

Nowa książka Artura Domosławskiego to wielka panorama globalnego Południa i zbiorowy portret ludzi bez głosu i reprezentacji. Przegranych, poniewieranych i wydziedziczonych. Autor sięga po historie z różnych kontynentów i dekad, odsłaniając głębokie źródła współczesnej wędrówki ludów. W Kolumbii wojsko morduje młodych mężczyzn z dzielnic biedy, aby podnieść statystyki „wojny z terrorem” i otrzymać premie finansowe. W Brazylii drobni sklepikarze zrzucają się na odstrzelenie „mętów” – bezdomnych dzieci, śpiących na schodach świątyni. W Kenii brytyjscy kolonizatorzy, ponad dekadę po Holocauście, uruchamiają obozy koncentracyjne, poddając dzieci Kikujów śmiertelnym „szczepieniom”. Na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich wojsko utrudnia rdzennym mieszkańcom dostęp do wody i zakazuje gromadzenia deszczówki. Kobiety w Ciudad Juarez znikają, ponieważ… są kobietami. W dalekiej Mjanmie dokonuje się ciche ludobójstwo na narodzie Rohingjów, o których większość ludzi Zachodu nawet nie słyszała. Notes Artura Domosławskiego wypełniał się przez lata historiami przemocy i wykluczenia. Razem z nim odwiedzamy miejsca odległe od siebie o tysiące kilometrów: Kolumbię, Brazylię, Meksyk, Palestynę, Egipt, Sudan Południowy, Kenię, Tajlandię i Myanmar, za każdym razem poznając nowy sposób, w jaki – będąc człowiekiem w XXI wieku – można cierpieć i zadawać ból. Te historie – ułożone jedna przy drugiej – łączy, mimo pozornych różnic, intymna nić. Nieważne w jakim języku mówisz, jeśli jesteś „nagim życiem” w rękach tych, którzy mają władzę, możesz zginąć, zniknąć, zostać zepchniętym do roli „podczłowieka”. Globalizacja i homogenizacja objęła nie tylko rynki finansowe, ale też biedę, rozpacz i śmierć. W lekturze tej książki nie chodzi jednak tylko o przyglądanie się, o dreszcz przerażenia, a nawet o odruch empatii. Domosławski nie jest sentymentalny i nie pozwala na naiwną lekturę. Nieszczęścia jakie dotykają bohaterów jego opowieści nie są jakimś „obiektywnym” zrządzeniem losu, lecz skutkiem decyzji prześladowców, a także politycznych i ekonomicznych interesów tych wszystkich, którzy na dokonujące się na ich oczach dramaty patrzą i milczą. Czy w historiach z tamtego świata nie odnajdziemy czasem naszych śladów? Czy w beztrosko zarysowanych granicach, w tradycji eksploatacji, w wyciętych lasach, w waśniach plemiennych nie odnajdziemy czasem tropu prowadzącego nas z powrotem do miast bezpiecznego, dostatniego i zadowolonego z siebie Zachodu? Do Warszawy, Krakowa, Gdańska, Wrocławia? (Rec. Wydawn.)