W 1947 roku około 140.000 osób, głównie narodowści ukraińskiej, zostało wysiedlonych z południowo-wschodniej Polski na tereny tzw. Ziem Odzyskanych. Operacja ta miała na celu pomoc rządowi polskiemu w ostatecznym rozprawieniu się z Ukraińską Armią Powstańczą, która od 1944 roku działała w południowo-wschodnich województwach. Wysiedlenie ludności postawiło UPA w trudnej więcej. sytuacji. Bez zaplecza kadrowego i żywnościowego ukraińscy żołnierze nie byli w stanie stawiać czoła miażdżącej przewadze wojsk polskich. Mimo trudnych warunków UPA jeszcze przez kilka lat walczyła z komunistycznym wojskiem polskim, zadając mu niejednokrotnie dotkliwe ciosy. Ostatnie wysiedlenia miały miejsce w 1951 roku. Do tego czasu działalność UPA na terenie Polski zakończyła się. Część ukraińskich powstańców przedostała się na Zachód, pozostali w większości zginęli. Książka zawiera publikacje dokumentów tyczących się akcji "Wisła". (poczytaj.pl)

Niniejszy tom ma na celu przybliżenie działalności ogólnopolskich władz NSZZ „Solidarność”: Krajowego Komitetu Strajkowego, Ogólnopolskiego Komitetu Oporu, Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, Tymczasowej Rady „Solidarności”, Krajowej Komisji Wykonawczej oraz przewodniczącego Lecha Wałęsy, od wprowadzenia stanu wojennego do powtórnej rejestracji związku w kwietniu 1989 r.  

Publikacja jest pierwszą książką opisującą w sposób syntetyczny zagładę Żydów i złożone relacje polsko-żydowskie w powiecie gorlickim w latach 1939–1945. Jej pierwsze wydanie ukazało się w 2015 r. i spotkało się ogromnym zainteresowaniem czytelników. Nakład rozszedł się w dwa miesiące. W pierwszej części publikacji przedstawiono aspekty związane z sytuacją Żydów w powiecie gorlickim pod niemiecką okupacją oraz ich zagładę. Ukazano w niej także negatywne postawy polskich mieszkańców powiatu gorlickiego wobec Żydów, które przyczyniły się do powiększenia ich strat osobowych podczas realizowanego przez Niemców Holocaustu. Część druga dotyczy tej grupy Polaków powiatu gorlickiego, którzy ryzykowali życiem, aby ratować Żydów od śmierci. Oprócz indywidualnych form ratowania ludności żydowskiej, dominujących na terenie powiatu, omówiona została pomoc duchowieństwa oraz żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. (Rec. Wydawn.)

Orlęta Lwowskie to symbol niezłomności i wielkiego bohaterstwa. To określenie dzieci i młodzieży, walczących, a wielu z nich poległo, w konflikcie polsko-ukraińskim o Lwów w listopadzie 1918 roku. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne pamięć o młodych obrońcach Lwowa była jednym z najistotniejszych składników wychowania patriotycznego dzieci i młodzieży. Etos ten był budowany przez książki taka jak ta. Wydana po raz pierwszy w 1921 roku była chętnie czytana przez młodzież i dorosłych w całej Polsce, a nauczyciele polecali ją uczniom. Po 1945 roku powieść Wilhelminy Adamówny została całkowicie zapomniana. To książka o wielkiej odwadze i poświęceniu, o wielkiej miłości do Lwowa. To powieść dla młodzieży, ale też dla dorosłych, w której narracja literacka przeplata się z historycznymi cytatami. Przypomina o najmłodszych bohaterach, którzy walczyli i oddali swoje życie za Lwów i za Polskę. 100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości jest doskonałym pretekstem, aby ją przypomnieć. Książka została ponownie zredagowana, ułatwieniem lektury są przypisy wyjaśniające trudniejsze zagadnienia oraz wstęp prof. Adama Redzika. Książka zawiera siedem unikalnych, kolorowych ilustracji namalowanych przez krakowskiego artystę Marcina Wierzchowskiego.

Pod koniec 2016 r. do Oddziałowego Archiwum IPN w Szczecinie zostały przekazane protokoły przesłuchań byłych więźniarek i więźniów obozów koncentracyjnych położonych w Niemczech i na terenach okupowanych przez Niemców. Materiały te zostały sporządzone przez pracowników Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund. Publikacja ta ma na celu nie tylko ukazanie życia codziennego w żeńskim obozie Ravensbrück, lecz także przybliżenie działalności Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund jako jednej z polskich placówek naukowych na emigracji.

GUŁag. Radzieckie obozy koncentracyjne 1918-1953 Stanisława Ciesielskiego to pierwsza na polskim rynku księgarskim monografia poświęcona obozom, koloniom i osiedlom specjalnym, tworzącym jeden z podstawowych elementów radzieckiego systemu penitencjarnego, a zarazem stanowiącym ważną część gospodarki państwa. Autor analizuje zmiany polityki karnej i represyjnej oraz wpływ tych zmian na funkcjonowanie obozów. Otrzymujemy dynamiczny obraz struktury łagrowej, warunków pracy i życia w obozach, uzupełniony o charakterystykę socjologiczną więźniów i zesłańców, a także ich nadzorców.

I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” odbył się w dwu turach (w dniach 5–10 września oraz 26 września – 7 października 1981 r.) w Gdańsku, w hali sportowo-widowiskowej „Olivia”. Wydarzenie to, żywe do dziś we wspomnieniach setek jego uczestników, pozostawiło po sobie wiele dokumentów. Wśród najważniejszych wskazać należy niewątpliwie prezentowany w niniejszym tomie pełny stenogram obrad, znany dotychczas jedynie z wyciągów, omówień i skrótów, publikowanych przez prasę związkową jeszcze w trakcie zjazdu. Trzydzieści lat temu świadkowie i uczestnicy I KZD mieli świadomość obserwowania czegoś wyjątkowego, udziału w wielkim święcie demokracji i wolności, i to nie tylko z uwagi na jego skalę i medialną oprawę. Również ci, którzy nie obserwowali zjazdu bezpośrednio i śledzili go z oddali, pozostawali pod wielkim wrażeniem wagi obrad związkowej konstytuanty, mając poczucie, że oto po raz pierwszy od dawna obradują nie „oni”, lecz „swoi”.  

Opracowana przez Bartosza Kapuściaka książka ukazuje się jako drugi tom krakowskiej serii „Normatywy aparatu represji”. Stanowi ona pierwszy całościowy zbiór dokumentów – rozkazów, zarządzeń, instrukcji i wytycznych – regulujących pracę wojskowego kontrwywiadu komunistycznej Polski. W poprzedzającym zgromadzone dokumenty wstępie autor szczegółowo opisuje strukturę WSW, przedstawia sylwetki jej szefów oraz charakteryzuje poszczególne elementy pracy operacyjnej tej służby: tajnych współpracowników, nieoficjalnych pracowników i współpracowników nierejestrowanych, miejsca spotkań ze współpracownikami i materiały operacyjne, ewidencję i archiwum WSW. Część instrukcji opatrzona jest ilustracjami wprowadzanych druków dokumentacji i ewidencji. W książce zawarto też tabele podsumowujące okres funkcjonowania poszczególnych normatywów oraz słownik pojęć stosowanych w kontrwywiadzie wojskowym, różniących się od terminologii cywilnego aparatu represji.

Biografia kpt. Romualda Adama Rajsa „Burego”, dzięki szerokiej kwerendzie źródeł i rzetelnej analizie archiwaliów przeprowadzonej przez autora, prezentuje nowe fakty, które są niezwykle istotne m.in. dla odtworzenia przebiegu pacyfikacji pięciu wsi białoruskich, przeprowadzonej przez plutony 3. Wileńskiej Brygady NZW. Autor rekonstruuje rozkazodawstwo „Burego” dotyczące tych działań, analizuje zakres jego odpowiedzialności za ich przebieg. Wiele miejsca poświęca powodom pozbawienia życia 30 białoruskich furmanów pod Puchałami Starymi 31 stycznia 1946 r. Michał Ostapiuk odtwarza mechanizm, który doprowadził do aresztowania „Burego”. Ponadto analizuje zachowanie kpt. Rajsa w czasie śledztwa i procesu. Stawia nowe pytania oraz hipotezy badawcze dotyczące okoliczności przebiegu akcji pacyfikacyjnej, podjętej przez pododdziały 3. Wileńskiej Brygady NZW w Zaleszanach, Wólce Wygonowskiej, Szpakach, Zaniach i Końcowiźnie. W książce zaprezentowano kulisy aresztowania przez UB ukrywającego się „Burego”. Autor przeprowadził wnikliwą analizę przebiegu śledztwa dotyczycącego sprawy „Burego”. Warto podkreślić, że autor w bezwzględny sposób rozprawia się ze stereotypem: Białorusin - komunista. Wykazuje, że linia konfliktu między podziemiem niepodległościowym a częścią ludności białoruskiej nie przebiegała na gruncie wyznania czy też narodowości. Osią konfliktu był stosunek do idei niepodległego bytu państwa polskiego. Michał Ostapiuk nie ograniczył się do drobiazgowej analizy najbardziej „kontrowersyjnych” wątków biografii kpt. Rajsa. Szczegółowo odtworzył całość życia „Burego”, poczynając od młodzieńczych czasów, aż do chwili, w której jego życie przerwała kula wystrzelona w tył głowy przez komunistycznego oprawcę w białostockim więzieniu. (Rec. Wydawn.)

Archiwum Solidarności zostało powołane w 1983 r. przez Marka Owsińskiego, Janinę Jankowską, Andrzeja Paczkowskiego, Grzegorza Bogutę i Wojciecha Adamieckiego jako podziemna struktura, mająca na celu gromadzenie i publikowanie dokumentów NSZZ „Solidarność". Do 1989 r. Archiwum Solidarności, autoryzowane przez konspiracyjne władze Związku, wydało 22 książki, m.in.: reportaż historyczny Małgorzaty Szejnert i Tomasza Zalewskiego Szczecin: Grudzień – Sierpień – Grudzień, stenogramy pięciu posiedzeń Komisji Krajowej, zapisy procesów Janusza Pałubickiego i Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „Solidarności", zbiory przemówień Karola Modzelewskiego i Zbigniewa Bujaka, kilka monografii regionalnych. Od dwudziestu lat działa jako Stowarzyszenie „Archiwum Solidarności". Jego celami statutowymi są ochrona i upowszechnianie dorobku oraz tradycji niezależnych ruchów społecznych i opozycyjnych z lat 1976–1989, a w szczególności NSZZ „Solidarność". Stowarzyszenie wespół z Ośrodkiem KARTA stworzyło obszerną kolekcję archiwalną „Solidarność" – narodziny ruchu, zawierającą podstawowe dokumenty na temat NSZZ „Solidarność" w latach 1980–1981. Zbiór ten, wraz z gdańskimi postulatami z sierpnia 1980 r., został wpisany na listę „Pamięć świata" UNESCO. W 2005 r. stowarzyszenie zostało laureatem honorowej nagrody Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej „Kustosz Pamięci Narodowej".

Solidarność Walcząca była jedną z najważniejszych organizacji antykomunistycznych działających w PRL w latach osiemdziesiątych XX w. Powstała w czerwcu 1982 r. we Wrocławiu. W listopadzie 1983 r. utworzono Oddział Solidarności Walczącej w Rzeszowie. Prezentowane dokumenty przedstawiają metody i techniki działań operacyjnych zastosowane przez SB wobec rzeszowskiego Oddziału Solidarności Walczącej.

Pierwszy Studencki Komitet Solidarności powstał wiosną 1977 r. w Krakowie, w odpowiedzi na zamordowanie, zapewne z inspiracji Służby Bezpieczeństwa, studenta Stanisława Pyjasa, współpracownika KOR. W ślad za Krakowem poszły inne ośrodki akademickie. Rodzący się nurt studenckiej opozycji bacznie obserwowała SB w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania o kryptonimie „Wasale”. Publikowane dokumenty to wybór z akt tej sprawy. Świadczą one o tym, że SB, mimo szerokiej wiedzy o Studenckich Komitetach Solidarności, nie zdołała sparaliżować działalności komitetów, ani też przejąć nad nimi kontroli.

14 września 2017 r. minęła 68. rocznica wykonania wyroku śmierci na ks. Władysławie Gurgaczu SJ, kapelanie oddziału „Żandarmeria” Polskiej Podziemnej Armii Niepodległościowców. Aby przypomnieć postać niezłomnego jezuity Oddział IPN w Krakowie przygotował poświęconą mu broszurę.