Tytuł niniejszej pracy przesądza o tym, że nie jest ona pracą historyczną "sensu stricte"; w pracy tej wydarzenia i zaszłości historyczne, ich analiza i ocena, stanowią tło umożliwiające przeprowadzenie dowodu na twierdzenie, iż powstały w latach 20-ch integralny nacjonalizm ukraiński stanowi odmianę faszyzmu, że jest to nacjonalizm różny od nacjonalizmów w powszechnym pojęciu tego słowa, na przykład różny od odmian nacjonalizmu polskiego, białoruskiego, czeskiego, ukraińskiego (istniejącego od drugiej połowy XIX stulecia do końca I wojny światowej); że jest to nacjonalizm jakościowo tożsamy z takimi ruchami w Europie, jak faszyzm włoski, nazizm niemiecki, hiszpański falangizm, ruch chorwacki ustaszy, rumuńskiej "Żelaznej Gwardii", litewskiego vanagis (szaulisów). (Ze wstępu)

Artur Cegiełka w pracy Działania MSW wokół olimpijskich zmagań Moskwa'80 przedstawia działania PRL-owskiego aparatu bezpieczeństwa wypełniającego zadania de facto zlecane przez sowieckie państwo, gospodarza igrzysk. Poznajemy mniej lub bardziej skuteczne akcje SB, ich konfidentów ulokowanych w ekipie sportowców, działaczy, czy dziennikarzy. Czytelnicy poznają odpowiedź na pytanie, jak to się stało, że służby nie uchroniły się przed słynnym "gestem Kozakiewicza". W aneksie rewelacyjna spowiedź życia jednego z najznakomitszych dziennikarzy sportowych ostatnich dziesięcioleci.

Historia opisywanych wydarzeń w Dzienniku rozgrywa się w majątku Ostaszewskich w Klimkówce niedaleko Rymanowa. Autorka Aniela Ostaszewska - jako osoba zmagająca się z wieloma przeciwnościami losu - nadaje zapiskom bardzo osobisty charakter. Silne emocje wywołane wojną i zbliżaniem się wojska rosyjskiego były pobudką do czynienia zapisów. Powstał z nich doskonały obraz historii małej zbiorowości. Ponadto treść Dziennika rysuje portret Anieli Ostaszewskiei, którą postrzegamy jako osobę bardzo pobożną, wrażliwą, posiadającą zmysł obserwowania rzeczy istotnych oraz wielce zatroskaną o swoją rodzinę, a zwłaszcza o chorego męża. Od samego początku zbliżającej się zawieruchy wojennej autorka wspomnień mocno wierzy w opiekę Matki Bożej Nieustającej Pomocy i właściwie do samego końca nie traci nadziei, mimo wielu doznanych przykrości. ... Dobrze, że na wojnie nie dużo się myśli o dalekiej przyszłości, tylko się żyje z dnia na dzień, i obmyśliwa się obronę chwilową. A często powraca ta myśl, że człowiek łudzi się nadzieją, że (...) wszystko kiedyś wróci do dawnego stanu, że się kiedyś może jeszcze ujrzy krewnych i znajomych. Rano się budząc, najważniejszą rzeczą jest, czy słychać strzały i jak dalekie, po strzałach kombinujemy jaka sytuacja. Pragnie się, by strzały się przybliżały, a z drugiej strony jest obawa, by bitwa tu nie przyszla... Zdrowa religijność, wyniesiona zapewne z klasztoru Sióstr Niepokalanek w Jarosławiu i Sióstr Urszulanek w Krakowie, daje jej siłę i odwagę do podejmowania nieraz trudnych decyzji. Widzimy to zwłaszcza przy niełatwym wyborze związanym z możliwością wyjechania z dziećmi w bezpieczne miejsce na Węgry, lub pozostania przy swoim chorym mężu. Mimo jego nalegań i nakłaniania do opuszczenia niebezpiecznego terenu, Ostaszewska postanawia jednak zostać w rodzinnym domu. Decyzja o pozostaniu w domu wymusza pewne zachowania (widać je już na początku października), w celu należytego przygotowania się na najgorsze, a więc na przyjazd kozaków. (Rec. Wydawn.)

Publikacja zawiera opracowanie dokumentów Franciszka Skwierczyńskiego, który – jako członek prezydium szczecińskiego MKR, a następnie Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i zarazem tajny współpracownik SB – odgrywał w latach 1980–1982 (a zwłaszcza po 13 grudnia 1981 r.) niezwykle istotną rolę w rozpracowywaniu regionalnych struktur opozycyjnych. Historia szczecińskiej „Solidarności” w latach 1980–1982 to także historia Franciszka Skwierczyńskiego – członka prezydium Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i uczestnika I Krajowego Zjazdu Delegatów, a jednocześnie tajnego współpracownika miejscowej Służby Bezpieczeństwa o pseudonimach „Śmiały” i „Kamil”. Zachowaną niemal w komplecie dokumentację działań agenta, którą prezentujemy w niniejszym tomie, należałoby uznać za specyficzną formę kroniki owych przełomowych lat. W szczególnie newralgicznych momentach, jak m.in. tworzenie się struktur związkowych po Sierpniu ’80, walka o wolne soboty, proces rejestracji „Solidarności”, szczecińskie posiedzenie Krajowej Komisji Porozumiewawczej, kryzys bydgoski, Walny Zjazd Delegatów Regionu Pomorze Zachodnie, KZD, do kontaktów oficerów prowadzących z agentem dochodziło niekiedy częściej niż raz w ciągu doby. Odgrywał on również istotną rolę w szczególnie trudnym dla członków „Solidarności” okresie po wprowadzeniu stanu wojennego, sabotując inicjatywy mające na celu integrację podziemnych struktur. Jego dokumentacja to niewątpliwie nie tylko cenne źródło do badań nad historią szczecińskiej „Solidarności”, lecz także punkt odniesienia do funkcjonowania związku w wymiarze ogólnopolskim.

Tom zawiera 28 arkuszy mapy wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał obejmuje część staropolskich województw krakowskiego i sandomierskiego, a także skrawki ziemi sanockiej województwa ruskiego w okolicach Dukli. Po rozbiorach północna część tego obszaru znalazła się w cyrkule tarnowskim, a południowa w cyrkule jasielskim. Geograficznie jest to fragment Zapadliska Przedkarpackiego i Karpat. (Z okładki)

Tom zawiera 28 arkuszy mapy wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał obejmuje część staropolskich województw krakowskiego i sandomierskiego, a także skrawki ziemi sanockiej województwa ruskiego w okolicach Dukli. Po rozbiorach północna część tego obszaru znalazła się w cyrkule tarnowskim, a południowa w cyrkule jasielskim. Geograficznie jest to fragment Zapadliska Przedkarpackiego i Karpat. (Z okładki)

Pod koniec 2016 r. do Oddziałowego Archiwum IPN w Szczecinie zostały przekazane protokoły przesłuchań byłych więźniarek i więźniów obozów koncentracyjnych położonych w Niemczech i na terenach okupowanych przez Niemców. Materiały te zostały sporządzone przez pracowników Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund. Publikacja ta ma na celu nie tylko ukazanie życia codziennego w żeńskim obozie Ravensbrück, lecz także przybliżenie działalności Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund jako jednej z polskich placówek naukowych na emigracji.

Księga ma oprawę skóropodobną w kolorze bordowym, zamykaną na zatrzask i złocone brzegi kart. Ze względu na niewielkie rozmiary mogła być używana jako Biblia podróżna.

"Recenzowana książka to indeks właścicieli i użytkowników nieruchomości sporządzony na podstawie pierwszego katastru Galicji jakim była Metryka Józefińska. Jest to źródło, które wykorzystać można do szeroko pojętych badań nad historią Galicji II połowy lat osiemdziesiątych XVIII wieku, nie tylko dla historii gospodarczej i społecznej, ale też historii administracji i genealogii. Dlatego też opracowany przez Pana Daniel Nowaka indeks ma duże znaczenie dla historii, w szczególności historii regionalnej. Książka podzielona została na trzy części. Pierwsza zawiera wstęp, w którym wyjaśnione zostały zasady opracowania indeksu oraz jego znaczenie i cel, a także opisano zasady opracowania Metryki Józefińskiej oraz jednostkę administracyjną, jaką był cyrkuł dukielski. Wstęp opracowany został prawidłowo. Zawiera on wszystkie elementy jakie powinny znajdować się w tego typu edycjach źródłowych. Wyjaśniono w nim szczegółowo, między innymi powód używania w indeksie różnego rodzaju oboczność dotyczących nazwisk i imion osób w nim wymienianych, które wynikać mogła ze różnych zniekształceń wynikających z powodu naleciałości językowych w postaci dialektów i gwar. Natomiast dokładne opisanie cyrkułu dukielskiego pozwala lepiej zorientować się w zasięgu geograficznym opracowanego indeksu. Cześć druga książki to indeks dominiów cyrkułu dukielskiego w latach 1785-1789, czyli jednostek administracyjnych niższych o szczebel od cyrkułów. Wykaz ten zawiera nazwę dominium, nazwy gmin i miejscowości wchodzących w jego skład, a także liczbę domów i ludności dla każdej miejscowości cyrkułu dukielskiego oraz wskazanie osoby odpowiedzialnej za dokonywanie pomiarów, czyli mandatariusza. Dzięki tak opracowanemu wykazowi można w sposób szczegółowy poznać strukturę administracyjną cyrkułu dukielskiego od miejscowości (gromady) poprzez gminę katastralną aż do dominium. Pozostała część książki to wykaz (indeks) właścicieli i użytkowników nieruchomości. Ze względu jednak na obszerność opracowanego indeksu tom 1 książki zwiera wykaz dla miejscowości cyrkułu od B do Ł (jak wskazuje autor w cyrkule nie było miejscowości, których nazwa zaczyna się na litery': A, Ć, E). ...(dr hab. Tomasz Nowicki, prof. KUL").

Jesteśmy - mówią znakomitej dziennikarce marcowi emigranci, inni od wszystkich pozostałych, wygnani, pozbawieni ojczyzny i polskiego obywatelstwa. Gdzie są teraz? Jaki ślad tamtych wydarzeń noszą w pamięci? Doskonale udokumentowana książka zawiera m.in. kilkadziesiąt rozmów autorki z osobami, które wyjechały, noty o emigrantach, ich fotografie(często całych rodzin) i kalendarium marcowych wydarzeń 1968 roku.

Dialog poświęcony rozważaniom na temat poezji i jej roli w życiu polis. Jon jest zazwyczaj zaliczany do zbioru wczesnych dialogów Platona – tych, które określa się mianem sokratycznych ze względu na ich zarówno czasową, jak i przedmiotową bliskość wobec historycznego Sokratesa. Jego wyjściowy problem można wydobyć ze słów, które w pierwszej części rozmowy z tytułowym bohaterem wypowiada Sokrates: „[…] dobrym rapsodem nigdy nie mógłby zostać ten, kto nie rozumie słów poety, bo rapsod powinien być dla słuchaczy tłumaczem myśli poety. A nie mógłby tego robić dobrze, gdyby nie rozumiał, co mówi poeta”. Ostatni przekład tego dialogu na język polski, którego autorem był Władysław Witwicki, ukazał się w 1921 roku. Nowy, przygotowany przez Ewę Osek przekład został wydany przez Teologię Polityczną i Państwowy Instytut Wydawniczy w niemal sto lat po poprzednim.

W przytoczonych głosach - a można by je mnożyć - zarysowuje się cała batalia wokół kalendarzy, która rozgorzała w XVIII wieku. Przeciwnicy z obozu "oświeconych" ujmują sprawę jednoznacznie - z jednej strony jest postęp, rozum; z drugiej - zacofanie, zabobon. Głównym przedmiotem ataku jest progostyk astrologiczny - drażniące świadectwo uporczywości zabobonu, który wbrew jawnym świadectwom rozumu nie chce ustąpić z pola. Losami owej batalii o kalendarze wypadnie się nam jeszcze zająć, ale z perspektywy wieków owo przeciwieństwo: oświecenie - zabobon, nie przedstwia się bynajmniej tak jednoznacznie i prosto, jak wydawało się współczesnym... (Fragment wstępu)