Powstanie i upadek Urzędu Bezpieczeństwa. Ucieczka Józefa Światły, proces wiceministra bezpieki Romana Romkowskiego, dyrektora Departamentu Śledczego Józefa Różańskiego, dyrektora X Departamentu Anatola Fejgina, manipulacje władzy pozwalające na bezkarność setek oprawców Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. (Rec. Wydawn.)

W Biografiach odtajnionych Joanna Siedlecka przedstawia dramatyczne losy pisarzy najwyższej rangi, takich jak Gombrowicz czy Broniewski, którym machina totalitarnego państwa zrujnowała nie tylko kariery, ale przede wszystkim życie osobiste. Zniszczyła zdrowie, rozbiła rodziny, wdarła się głęboko w cztery ściany ich domów, które były nie przystanią, ale nafaszerowaną podsłuchami pułapką. "To nie jest książka glamour - lekka, łatwa i przyjemna. Nie może się podobać - ma przeszkadzać, poruszać, przerażać. Jest bowiem - po Obławie i Kryptonimie "Liryka" - moją trzecią już opowieścią o temacie wciąż nieprzerobionym, objętym ciężką zmową milczenia - represjach PRL-u wobec literatów, napisaną na podstawie wielu rozmów, głównie jednak odtajnionych oraz nieznanych wcześniej dokumentów komunistycznej policji politycznej, których mieliśmy nigdy nie poznać. Po co nam ta mroczna wiedza? Prawda dokumentów odkłamuje wiele fałszów, mechanizmy wielu karier, promocji jednych, eliminowania drugich. Pozwala zajrzeć za kurtynę naszego życia literackiego i kulturalnego, którego nie sposób zrozumieć bez wciąż mało znanej roli tajnych służb". Joanna Siedlecka (Z okładki)

Artur Cegiełka w pracy Działania MSW wokół olimpijskich zmagań Moskwa'80 przedstawia działania PRL-owskiego aparatu bezpieczeństwa wypełniającego zadania de facto zlecane przez sowieckie państwo, gospodarza igrzysk. Poznajemy mniej lub bardziej skuteczne akcje SB, ich konfidentów ulokowanych w ekipie sportowców, działaczy, czy dziennikarzy. Czytelnicy poznają odpowiedź na pytanie, jak to się stało, że służby nie uchroniły się przed słynnym "gestem Kozakiewicza". W aneksie rewelacyjna spowiedź życia jednego z najznakomitszych dziennikarzy sportowych ostatnich dziesięcioleci.

Publikacja zawiera opracowanie dokumentów Franciszka Skwierczyńskiego, który – jako członek prezydium szczecińskiego MKR, a następnie Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i zarazem tajny współpracownik SB – odgrywał w latach 1980–1982 (a zwłaszcza po 13 grudnia 1981 r.) niezwykle istotną rolę w rozpracowywaniu regionalnych struktur opozycyjnych. Historia szczecińskiej „Solidarności” w latach 1980–1982 to także historia Franciszka Skwierczyńskiego – członka prezydium Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i uczestnika I Krajowego Zjazdu Delegatów, a jednocześnie tajnego współpracownika miejscowej Służby Bezpieczeństwa o pseudonimach „Śmiały” i „Kamil”. Zachowaną niemal w komplecie dokumentację działań agenta, którą prezentujemy w niniejszym tomie, należałoby uznać za specyficzną formę kroniki owych przełomowych lat. W szczególnie newralgicznych momentach, jak m.in. tworzenie się struktur związkowych po Sierpniu ’80, walka o wolne soboty, proces rejestracji „Solidarności”, szczecińskie posiedzenie Krajowej Komisji Porozumiewawczej, kryzys bydgoski, Walny Zjazd Delegatów Regionu Pomorze Zachodnie, KZD, do kontaktów oficerów prowadzących z agentem dochodziło niekiedy częściej niż raz w ciągu doby. Odgrywał on również istotną rolę w szczególnie trudnym dla członków „Solidarności” okresie po wprowadzeniu stanu wojennego, sabotując inicjatywy mające na celu integrację podziemnych struktur. Jego dokumentacja to niewątpliwie nie tylko cenne źródło do badań nad historią szczecińskiej „Solidarności”, lecz także punkt odniesienia do funkcjonowania związku w wymiarze ogólnopolskim.

PRL w latach osiemdziesiątych chwieje się w posadach. Najlepszym narzędziem do utrzymania kontroli jest zburzenie poczucia bezpieczeństwa i znalezienie wspólnego wroga, przeciwko któremu zwróci się społeczeństwo. Tak narodziła się akcja „Hiacynt” – trzy operacje milicji wymierzone w homoseksualnych mężczyzn, przeprowadzone w latach 1985–1987. Masowe zatrzymania, przesłuchania, zbieranie haków, nakłanianie do współpracy, przemoc. Złamane życia nie mają znaczenia. Nazywani „zboczeńcami”, „odmieńcami”, „chorymi” – mężczyźni, których nikt nie szanował i których wielu chciało zniszczyć. Ich prześladowania nie zaczęły się w latach osiemdziesiątych. Na dużą skalę inwigilowano ich już od początku PRL. Musieli wypracować strategię przetrwania w systemie powszechnej nagonki. Nauczyć się żyć pomiędzy tymi, którzy ich okradają, szantażują i zabijają, a państwem, które chce ich policzyć i wykorzystać do własnych celów. Wreszcie zmierzyć z lękiem przed nowym nieznanym zagrożeniem – AIDS. Jaki był faktyczny cel akcji „Hiacynt”? Ile osób przesłuchano i ile teczek powstało? Czy nadal istnieją i gdzie zostały złożone? Czy akcja naprawdę objęła wszystkich homoseksualistów, a może ktoś w tej grupie był chroniony? Remigiusz Ryziński we wstrząsającym reportażu Hiacynt szuka odpowiedzi na te pytania i zastanawia się, czy wraz ze schyłkiem lat osiemdziesiątych machina pogardy i nienawiści na pewno się zatrzymała. (Rec. Wydawn.)

20 lat temu „Miś Kolabo” porwał serca widzów Teatru Telewizji: kameralny, wręcz duszny dramat porażał grozą, a demoniczny Artur Żmijewski w roli SB-ka zerwał z gębą amanta z komedii romantycznych. Dziś „Miś Kolabo” powraca. Tym razem nie jako dramat, ale oryginalna powieść „epistolarna”, w której życie głównego bohatera zostaje rozpisane na kilkadziesiąt dokumentów bezpieki. Dzięki temu wydarzenia przedstawione przez Piotra Kokocińskiego (autora słynnej „Samowolki”) jawią się jako bardziej realnie, a czytelnik może poczuć się jako odkrywca przeglądający w archiwum zagubione akta i niczym historyk wyłuskać z nich prawdę o życiu w PRL-u. (Rec. Wydawn.)

Niniejsza publikacja dotyczy szeroko rozumianej działalności pionów śledczych funkcjonujących w strukturach organów bezpieczeństwa publicznego w okresie PRL. Z pewnością nie wyczerpuje podjętego zagadnienia, wskazuje natomiast, z jak wielotorową i wielowątkową materią mają do czynienia badacze tego zagadnienia. Chociażby z tego powodu jej głównym celem jest w zwrócenie uwagi na prezentowaną problematykę w jednostkowym ujęciu tematycznym, ale także usystematyzowanie posiadanej już wiedzy. Redaktorzy mają również nadzieję, że zebrane w niniejszym tomie artykuły choć w części uzupełniają dotychczasowe luki w historiografii w zakresie podjętej tematyki.

Mecenas Zuza Lewandowska powraca! Tym razem Zuza Lewandowska musi się zmierzyć z nierozwiązaną sprawą sprzed lat. Chodzi o tajemnicze zaginięcie kolegi jej ojca. Sprawa na pozór prosta zaczyna się gmatwać. Giną kolejni ludzie, krąg podejrzanych zaczyna się powiększać. Tym razem charakterna pani mecenas musi się zmierzyć z nie tylko z duchami przeszłości, ale również ze służbą bezpieczeństwa. Czy i tym razem uda jej się rozwiązać zagadkę kryminalną? Czy znów ośmieszy kapitana Mariańskiego? Czy niepokorna papuga Zgaga w końcu znajdzie swojego poskromiciela? Sarkofag to powieść oparta na faktach. Ta historia wydarzyła się naprawdę! (Rec. Wydawn.)

Tajemnice Sądeckiej Bezpieki” to pierwsza tego typu publikacja na sądeckim rynku księgarskim podejmująca trudny temat współpracy Sądeczan z tajnymi służbami PRL. Większość opisanych w książce przypadków dotyczy lat 80- tych XX wieku i czasów przełomu ustrojowego jaki dokonał się Polsce w latach 1989 – 90. Ze słowa od Autorów: „W kręgu zainteresowania tajnych służb PRL przed 1989 rokiem znalazło się wielu Sądeczan. Nowy Sącz pod tym względem nie różnił się od reszty kraju, był tu podobny stopień nasycenia agenturą, jak w innych rejonach Polski. (…)W tej książce, w jej pierwszej części, opisaliśmy historię dziesięciu Sądeczan, którzy podjęli współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Skupiliśmy się na postaciach publicznych, które ze względu na charakter wykonywanej pracy lub pełnionej funkcji wtedy lub później, odcisnęli piętno na życiu lokalnej społeczności, a nawet do dzisiaj odgrywają w nim znaczące role. W tym gronie są działacze związkowi i sportowi, ważni samorządowcy, ludzie kultury, znani przedsiębiorcy, dziennikarze, etc. Jest tu reprezentowany spory przekrój sądeckiego społeczeństwa. (…) Ufamy, że nasza książka będzie też inspiracją dla historyków i publicystów do podjęcia badań nad konsekwencjami braku lustracji na początku lat 90 – tych XX wieku i w ślad za tym negatywnego wpływu ludzi dawnego systemu na bieg wydarzeń i spraw w naszym regionie po 1989 roku.

Był czas, gdy media w Polsce nie były wolne; gdy niektórzy walczyli o ich niezależność i często płacili za to wysoką cenę… Wojna o eter to książka o fascynującym świecie elektronicznych mediów peerelowskich lat osiemdziesiątych XX w. Traktuje o okresie funkcjonowania „Solidarności”, gdy trwała - jak dzisiaj wiemy - z góry skazana na klęskę walka o ich uspołecznienie, o jak największą zmianę, otwarcie na społeczeństwo i jego problemy. W książce autorzy zderzają ze sobą dwa światy: władzy - uparcie i wszystkimi sposobami chcącej utrzymać status quo - i związku zawodowego, a właściwie ruchu społecznego, który ewoluował w stronę organizacji politycznej. Nieuchronnie obie strony zmierzały do konfrontacji, do której doszło w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Wojna o eter opisuje bezpardonową rozprawę władzy ze zbuntowanym środowiskiem dziennikarskim podczas weryfikacji, rolę komisarzy wojskowych w Komitecie ds. Radia i Telewizji oraz medialne gwiazdy stanu wojennego. Autorzy nie uciekają też od drażliwej zmiany w mediach elektronicznych, jaka dokonała się w roku 1989… (Rec. Wydawn.)