Publikacja zawiera opracowanie dokumentów Franciszka Skwierczyńskiego, który – jako członek prezydium szczecińskiego MKR, a następnie Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i zarazem tajny współpracownik SB – odgrywał w latach 1980–1982 (a zwłaszcza po 13 grudnia 1981 r.) niezwykle istotną rolę w rozpracowywaniu regionalnych struktur opozycyjnych. Historia szczecińskiej „Solidarności” w latach 1980–1982 to także historia Franciszka Skwierczyńskiego – członka prezydium Zarządu Regionu Pomorze Zachodnie i uczestnika I Krajowego Zjazdu Delegatów, a jednocześnie tajnego współpracownika miejscowej Służby Bezpieczeństwa o pseudonimach „Śmiały” i „Kamil”. Zachowaną niemal w komplecie dokumentację działań agenta, którą prezentujemy w niniejszym tomie, należałoby uznać za specyficzną formę kroniki owych przełomowych lat. W szczególnie newralgicznych momentach, jak m.in. tworzenie się struktur związkowych po Sierpniu ’80, walka o wolne soboty, proces rejestracji „Solidarności”, szczecińskie posiedzenie Krajowej Komisji Porozumiewawczej, kryzys bydgoski, Walny Zjazd Delegatów Regionu Pomorze Zachodnie, KZD, do kontaktów oficerów prowadzących z agentem dochodziło niekiedy częściej niż raz w ciągu doby. Odgrywał on również istotną rolę w szczególnie trudnym dla członków „Solidarności” okresie po wprowadzeniu stanu wojennego, sabotując inicjatywy mające na celu integrację podziemnych struktur. Jego dokumentacja to niewątpliwie nie tylko cenne źródło do badań nad historią szczecińskiej „Solidarności”, lecz także punkt odniesienia do funkcjonowania związku w wymiarze ogólnopolskim.

Był czas, gdy media w Polsce nie były wolne; gdy niektórzy walczyli o ich niezależność i często płacili za to wysoką cenę… Wojna o eter to książka o fascynującym świecie elektronicznych mediów peerelowskich lat osiemdziesiątych XX w. Traktuje o okresie funkcjonowania „Solidarności”, gdy trwała - jak dzisiaj wiemy - z góry skazana na klęskę walka o ich uspołecznienie, o jak największą zmianę, otwarcie na społeczeństwo i jego problemy. W książce autorzy zderzają ze sobą dwa światy: władzy - uparcie i wszystkimi sposobami chcącej utrzymać status quo - i związku zawodowego, a właściwie ruchu społecznego, który ewoluował w stronę organizacji politycznej. Nieuchronnie obie strony zmierzały do konfrontacji, do której doszło w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Wojna o eter opisuje bezpardonową rozprawę władzy ze zbuntowanym środowiskiem dziennikarskim podczas weryfikacji, rolę komisarzy wojskowych w Komitecie ds. Radia i Telewizji oraz medialne gwiazdy stanu wojennego. Autorzy nie uciekają też od drażliwej zmiany w mediach elektronicznych, jaka dokonała się w roku 1989… (Rec. Wydawn.)