Jedynym spektakularnym śladem działalności i pamiątką przedwojennego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Nowym Sączu jest budynek Sokolni Sądeckiej. Ale i on przez wiele powojennych lat nie był identyfikowany z tą niezwykłą organizacją. W ogóle pamięć o tej organizacji w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku prawie zanikła. Powoli jak zanikająca pamięć, stuletni wówczas budynek zaczął chylić się ku upadkowi. Nie chronił go również konserwator zabytków, bo obiekt do 1994 roku nie był ujęty nawet w ewidencji obiektów zabytkowych. Tylko najstarsze pokolenie pamiętało, że przy ulicy Jana Długosza 3 w Nowym Sączu przed drugą wojną światową koncentrowało się życie sądecczan; kulturalne, społeczne, polityczne. (...) W salonie pracowni Bolesława Barbackiego 28 sierpnia 1993 roku odbyło się spotkanie założycielskie reaktywowanego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"." (Fragment Wstępu)

Na płycie znajdą Państwo fotograficzny reportaż z przebiegu modernizacji Biblioteki.

Wybór. O godz. 18.18, 16 października 1978 roku, tłumy zgromadzone na jasno oświetlonym placu Św. Piotra widzą w świetle reflektorów unoszący się biały dym. Witają go burzliwymi oklaskami. Więc konklawe skończone. Ale kim jest ten wybrany? Płyną minuty oczekiwania. Tymczasem plac gwałtownie zapełnia się nowo przybyłymi. To ci, którzy przez radio i telewizję dowiedzieli się o dokonanym wyborze i chcą uczestniczyć w pierwszym spotkaniu z nowym Papieżem. Na plac wmaszerowuje gwardia szwajcarska. w galowych mundurach, z orkiestrą i flagą papieską. Dochodzi godzina 18.44. (Fragment Wstępu)

„Książka do zrobienia” w inspirujący i dowcipny sposób opowiada o projektowaniu książek. Zapewnia wybuchową mieszankę zabawy, zrozumienia i wiedzy, wciągając czytelnika w proces twórczy. Dowiecie się z niej o artystycznym geście, o literach i typografii, o relacjach między słowem i obrazem, o zasadach kompozycji. A także o tym, co powstaje z połączenia wszystkich tych elementów – o książce, o tym, czym ona jest i czym może być. Spróbujcie swoich sił jako pisarze, poeci, ilustratorzy i typografowie. Połączcie kropki, uchwyćcie słowa, przyprawcie ogonki literom, napiszcie limeryk, namalujcie upływ czasu. Uczeszcie myśli, rozpętajcie burzę. Bądźcie artystami! Uwolnijcie wyobraźnię i zróbcie książkę z Aleksandrą Cieślak. Książka to chyba najszlachetniejszy przedmiot, jaki powstaje z papieru. Może być dziełem sztuki nie tylko ze względu na treść, ale także ze względu na formę – projekt typograficzny i oprawę. Ogromny wpływ na jej ostateczny wygląd mają jakość i właściwości papieru, z którego została zrobiona. Nie przypadkiem my, papiernicy, od dawna myśleliśmy o „Książce o książce” – i niezmiernie nas ucieszyło, że na podobny pomysł wpadły osoby, dzięki którym powstała „Książka do zrobienia”: autorka i wydawczynie. Od samego początku gorąco im kibicowaliśmy! (Arctic Paper Polska) (Rec. Wydawn.)

"Rok w lodach Antarktydy" to literacka i fotograficzna opowieść Ryszarda Czajkowskiego o pobycie na Białym Kontynencie w latach 1965-1967. Autor był uczestnikiem pierwszej po II wojnie światowej polskiej grupy badawczej, która spędziła ponad rok w radzieckich bazach na Wschodniej Antarktydzie. Ryszard Czajkowski znany jest jako podróżnik, polarnik i filmowiec, ale ma też znaczący dorobek naukowy. Jego pierwsza podróż na Antarktydę była wyprawą badawczą, dzięki której pozyskał cenne dane naukowe i dzięki której... "porzucił" naukę na rzecz podróży. W czasie pobytu na stacjach „Mirnyj” i „Mołodiożna” nie tylko prowadził badania, ale także obserwował i dokumentował życie codzienne polarników i ich zajęcia oraz „podglądał” stałych mieszkańców kontynentu – pingwiny i foki. Nie brak w książce osobistych refleksji autora o ponad rocznym pobycie w oddaleniu od domu i rodziny, ciekawych anegdotek z życia polarników i opowieści o przygodach, których tam doświadczył. Tekst wzbogacony jest licznymi fotografiami, ukazującymi niezwykłe formy lodowców skrywających ląd, dryfujących gór lodowych, widoki Antarktydy uchwycone z samolotu, statku i podczas pieszych wędrówek autora wokół baz. Ryszard Czajkowski był w Antarktyce jeszcze dwa razy, budując polską stałą stację antarktyczną im. H. Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego. W uznaniu jego zasług i dorobku, samotny szpiczasty nunatak, znajdujący się nieopodal tej stacji, nazwano Iglicą Czajkowskiego. Książka ukazuje się w 50. rocznicę wyprawy i dokumentuje udział polskich polarników w badaniach nad fascynującą Antarktydą.

Okładka książki Turistika Extreme. Diabelskie podróże rowerem 2001-2011 Ryszard de Teisseyre Ryszard de Teisseyre Wydawnictwo: Gondwana literatura podróżnicza 492 str. 8 godz. 12 min. Data wydania: 2013-04-03 Data 1. wyd. pol.: 2013-04-03 Liczba stron: 492 Język: polski ISBN: 9788363756024 Tagi: Według autora - rower jest uniwersalny, niezniszczalny, jest nie tylko narzędziem, lecz także ideą, filozofią, często wyzwaniem. Rower to także nałóg, od którego nie można się uwolnić. Tylko czy warto próbować? Ryszard de Teisseyre - Markiz dawkuje sobie ten narkotyk od 15 lat, ulega mu i podczas wypraw z przyjacielem - Diabłem dzięki rowerowi właśnie przeżywa przygody swego życia. Opowiada o nich ze swadą we wspomnieniach, a kolejne diabelskie podróże poprowadziły w tym czasie podróżników przez Polskę, Prusy Wschodnie, Litwę, Łotwę, Estonię, Rosję, przez Krym na Kaukaz, do krainy trolli - Szwecji, w Alpy, a dalej przez Azję i znów na krańce Europy, aż po Nordkapp. Opisane barwnym językiem spotkania z innymi cyklistami, mieszkańcami mijanych krain, a także liczne niespodzianki i wyjątkowe przeżycia uzupełnione wieloma zdjęciami tworzą ciekawy obraz turystyki rowerowej. To doskonała, wciągająca lektura i poradnik dla wszystkich chcących zwiedzać świat na rowerze.

W katastrofie samolotu pasażerskiego pod Tuszynem zginęło szesnaście osób. Osiemnaście utonęło, gdy zawaliła się tama kopalnianego zbiornika osadowego w Iwinach. Dziewiętnastu turystów poniosło śmierć w lawinie w Karkonoszach. O tych wypadkach pisały tylko lokalne gazety. O wybuchu na okręcie podwodnym, w którym zginęło ośmiu marynarzy nie usłyszał nikt, a o ogłoszeniu żałoby narodowej nawet nie było mowy. W komunistycznej Polsce doszło do ponad stu takich katastrof. Życie straciło w nich ponad 2500 osób. Podobne wypadki zawsze były tajne, dlatego do dzisiaj niewiele o nich wiemy. Mimo to udało się odnaleźć świadków, dokumenty i zdjęcia pokazujące kilkanaście katastrof, które miały zostać zapomniane na zawsze.