Kim były kobiety niepodległości? Żonami i powiernicami polityków? Działaczkami społecznymi? Prekursorkami feminizmu? A może celebrytkami II RP? Okrągła rocznica od-zyskania przez Polskę niepodległości to dobra okazja, aby przyjrzeć się kobietom tamtej epoki. Iwona Kienzler, znana popularyzatorka historii i autorka bestsellerów biograficznych, w swojej najnowszej książce przybliża postacie rzadko dostrzegane przez historyków, niesłusznie pozostające w cieniu sławnych mężczyzn. Michalina Mościcka, Helena Paderewska, Maria Wojciechowska - to nie tylko żony polityków, ale także (lub przede wszystkim) działaczki niepodległościowe i społeczne, feministki. Aleksandra Szczerbińska - żona Józefa Piłsudskiego - służyła w Legionach Polskich, została odznaczona Orderem Virtuti Militari. Jadwiga Beck, pisarka i dziennikarka, jako żona ministra spraw zagranicznych była jedną z głównych bohaterek życia publicznego II RP. Pasjonujące było także ich życie prywatne. Kobiety niepodległości mogą być inspiracją dla współczesnych Polek. Mimo upływu stu lat ich losy nadal fascynują. (Rec. Wydawn.)

Przed stu laty z krakowskich Oleandrów wyruszyli żołnierze, których szlak prowadził do wolnej i niepodległej Polski. Tak zaczęła się wielka walka o Polskę, prowadzona na wielu frontach, walka, w której doświadczeni oficerowie i szeregowi żołnierze dokonywali niezwykłych czynów. W książce przedstawiono sylwetki kilkunastu żołnierzy, którzy wsławili się w walce o niepodległość Polski w latach pierwszej wojny światowej. Mamy tu wielu piłsudczyków, późniejszych wielkich generałów i polityków II Rzeczpospolitej, takich jak Walery Sławek, Kazimierz Sosnkowski, Władysław Belina-Prażmowski czy Bolesław Wieniawa-Długoszowski, którzy zaczynali swoją drogę do wolnej Polski jako żołnierze I Brygady Legionów. Mamy generała Hallera i niezłomnych bohaterów Brygady karpackiej, zwanej żelazną, wspaniałych ułanów, którzy swoimi szarżami rozsławili na nowo polskie wojsko, a także tych, którzy o wolną i niepodległą Polskę walczyli z dala od jej granic, na dalekich wschodnich i północnych rubieżach. „W pamięci zbiorowej Legiony utrwaliły swe miejsce przede wszystkim jako symbol postawy niepokornej, dumnej wolności, odwagi, honoru, zawadiackiej fantazji – były wszak pierwszym realnym spełnieniem polskiego snu, który w dodatku znalazł w 1918 roku swój szczęśliwy finał. Z ich poświęcenia wyrosła duma II Rzeczpospolitej. Został z tego poświęcenia etos żołnierza niepodległości. Ten sam, który odezwał się na frontach II wojny – od Westerplatte po Monte Cassino i Powstanie Warszawskie. Ten sam, który w nowej formie, wzmocnionej błogosławieństwem Jana Pawła II, odrodził się w „Solidarności”, w Sierpniu 1980.