"Nie zawsze pamiętamy, że nauka to dziedzina żywa, rozwijająca się i stająca codziennie wobec nowych zagadek przyrody. Czasami rozwiązanie ich przynosi wielkie przełomy w nauce, niemal zawsze - rodzi nowe tajemnice." W tej niezwykle przystępnie napisanej, pasjonującej książce dwoje znanych uczonych amerykańskich, profesor Robert Hazen z Carnegie Institution w Waszyngtonie i profesor Maxine Singer, kierownik Laboratorium Biochemicznego Narodowego Instytutu Raka, opowiada o najbardziej pasjonujących, nierozwiązanych jeszcze problemach nauk przyrodniczych przełomu XX i XXI wieku. Które z nich wejdą do kanonu prawd naukowych przyszłych stuleci? (Rec. Wydawn.)

Ekologia i życie w zgodzie z przyrodą to bardzo ważne zagadnienia we współczesnym świecie. Każdy mieszkaniec Ziemi, bez względu na wiek, powinien znać zasady ekologicznego savoir-vivre’u. Z kolei rodzice powinni zadbać o to, by ich dzieci od najmłodszych lat szanowały przyrodę, dbały o rośliny i zwierzęta, nie zaśmiecały środowiska oraz nie zużywały niepotrzebnie wody oraz energii elektrycznej. Ekologia bez tajemnic to zabawny i pouczający komiks o przygodach Helenki i Jerzyka, śledząc ich perypetie dzieci dowiedzą się, co same mogą zrobić, aby żyć w zgodzie z naturą i nie szkodzić środowisku. (Z okł.)

Jeden po drugim wciąż pojawiają się nowe problemy: efekt cieplarniany, dziura ozonowa, ocieplenie klimatu, najróżniejsze skażenia, zagłada gatunków lub całych ekosystemów, wylesienie, pustynnienie. Nasza planeta, wraz z nią cała ludzkość, pogrążyła się w głębokim kryzysie ekologicznym. Jeśli chcemy żyć na Ziemi jutro, musimy zmienić swoje postępowanie już dziś. Sześć rozdziałów niniejszej książki przybliża czytelnikowi aktualne problemy środowiska, a także rozwiązania na przyszłość: skażona atmosfera; woda na wagę złota; zagrożone oceany; wyczerpana ziemia żywicielka; człowiek chory na postęp; społeczeństwo ekologiczne. Tekst wzbogacają czytelne mapy i ciekawe ilustracje.

Metale ciężkie stanowią poważne zagrożenie środowiska ze względu na ich toksyczne oddziaływanie na poszczególne elementy środowiska i bioakumulację w łańcuchu pokarmowym zwierząt i ludzi. W ciągu ostatnich trzydziestu lat przeprowadzono szereg badań na temat źródeł i emisji metali ciężkich do atmosfery, wody i gleby oraz transportu metali poprzez te elementy środowiska z uwzględnieniem akumulacji metali w ekosystemach wodnych i glebowych. Oceniono również efekty środowiskowe i ekonomiczne związane z akumulacją metali w poszczególnych elementach środowiska...(Ze wstępu)

Opracowanie to składa się z trzech zasadniczych części. Pierwsza z nich poświęcona jest kryteriom i doborowi wskaźników obszarowej oceny rejonów najbardziej zagrożonych substancjami chemicznymi. Część druga pracy koncentruje się na ocenie rejonów miejskich i pozamiejskich 49 województw na podstawie rankingu zagrożeń i względnego ryzyka środowiskowego i zdrowotnego. W tej części dokonano również analizy przestrzennego usytuowania najbardziej zagrożonych województw, a także wykorzystano dane liczbowe w wykazaniu korelacji oraz związków przyczynowo-skutkowych, zachodzących pomiędzy syntetycznymi miarami stanu środowiska i zdrowia ludzi w ujęciu obszarowym. W trzeciej części pracy podano algorytm postępowania w celu dokonania oceny zaagrożenia i oszacowania ryzyka względnego dowolnej jednostki administracyjnej. (Fragment wstępu)

Wzorem ubiegłych lat, przedstawiamy nadesłane prace naukowe, stanowiące sporą część dwuletniej krajowej produkcji na tym polu. Pozytywnie oceniane przez Recenzentów, w znacznym stopniu odzwierciedlają poziom, cele i aspiracje, ale też realne możliwości prowadzenia badań w kraju. (Fragment wstępu)

Miejscowe legendy mówią o klątwie, która ciąży nad miastem od stuleci. Marcin Kącki, znakomity reporter, autor słynnego Białegostoku, zadaje mieszkańcom pozornie proste pytanie: Jak się tu żyje? Oświęcim. Czarna zima to zapis rozmów ze zbieraczami, którzy maniakalnie poszukują pamiątek z obozu. Z ostatnim oświęcimskim Romem, żyjącym w cieniu przemilczanego pogromu. Z ludźmi, którzy boją się zejść do własnej piwnicy, i z mieszkańcami osiedla, którzy bramę obozową mijają w drodze na zakupy. I z tymi, którzy nie otwierają okien, by nie czuć smrodu z kominów. Nawet ziemia nie daje spokoju, nasączona trucizną zakładów chemicznych. Oświęcim. Czarna zima - jak poradzić sobie z przeszłością? Pierwszy współczesny reportaż o Oświęcimiu to próba zbadania, czy raz puszczone w ruch mechanizmy zła zatrzymują się powoli. Oświęcim, niczym soczewka, skupia nadzieje i lęki Polaków. I nikt nie pokazuje tego lepiej niż Kącki. (Rec. Wydawn.)

Jednym z zagrożeń dla zdrowia ludzi jest zanieczyszczenie środowiska metalami ciężkimi, powstające w wyniku emisji z instalacji przemysłowych, zakładów energetycznych i silników spalinowych. Głównymi pierwotnymi źródłami takich emisji są: spalanie paliw, w szczególności paliw stałych, tj. węgla kamiennego, brunatnego, koksu, i torfu, oraz procesy hutnicze i metalurgiczne. ...(Z wprowadzenia)

„Nieograniczony postęp nie idzie w parze z ograniczonymi zasobami naszej planety. Nieustanne gromadzenie dóbr, nie jest w stanie nas zaspokoić. Nasza kultura upada. Bogactwo materialne wzrasta, rozwój duchowy się cofa”. Słowa wypowiedziane ćwierć wieku temu przez Aleksandra Sołżenicyna nigdy nie były tak aktualne jak obecnie, twierdzi szwajcarski survivalista Piero San Giorgio. Węgiel, ropa i gaz napędzają nasz świat od niemal trzech stuleci. I wkrótce doprowadzą go do ekologicznej katastrofy. A kiedy ich zasoby się wyczerpią, światową gospodarkę dotknie największy kryzys w dziejach, przekonuje autor wydanej po raz pierwszy w 2011 roku książki Survivre à l’effondrement économique (w polskiej wersji Przetrwać upadek cywilizacji i przeżyć). Snuta przez niego wizja zbliżającej się katastrofy, która czeka ludzkość, nie polega na ataku pozaziemskich cywilizacji, zamianie ludzi w zombie czy nawet – na banalnej wojnie jądrowej. Wyobraźmy sobie – proponuje autor – że akcje przemysłu naftowego stają się bezwartościowe. Giełdy światowe zostają zamknięte z dnia na dzień, podobnie zakłady produkcyjne. Miliony ludzi w jednym momencie tracą pracę. Brakuje kobaltu niezbędnego do produkcji stali, fosfatów niezbędnych do wyprodukowania nawozów. Bez stali nie ma nowych budynków, ani samochodów, które i tak nie będą miały na czym jeździć. Produkcja rolna zamiera. Bankomaty nie wypłacają już pieniędzy, i tak już bezwartościowych. W supermarkecie nie kupimy już produktów, których i tak już nikt nie produkuje, ani nie ma czym dowieźć. Paraliż w każdym aspekcie życia postępuje lawinowo i gwałtownie przyspiesza. Ludzkość , której liczebność – dzięki postępowi technologicznemu – w ciągu dwóch stuleci wzrosła o sześć miliardów – stoi w obliczu utraty tego komfortu życia, do którego zdążyła się przyzwyczaić. Jak przeżyć bez telefonu komórkowego, internetu, a nawet gazu w kuchence czy wody w kranie? Odpowiedź na to pytanie stara się udzielić właśnie spec od „przetrwania”, survivalista – Piero San Giorgio. I nie chodzi mu bynajmniej o kwitnącą kilka lat temu, a teraz nieco przygasłą modę na tzw. surwiwal – opakowane w quasi-militarną otoczkę, biwakowanie, czyniącą firmowy wyjazd integracyjny bardziej atrakcyjnym. Huragan Katrina pustoszy amerykańskie Południowe Wybrzeże, kursy walut skaczą jak szalone, a zatopiony reaktor w Fukuszimie emituje radioaktywne cząsteczki? Katastrofy naturalne zbiegają się w czasie z katastrofą przemysłową? Przecież to tylko kwestia czasu… Piero San Giorgio trwa w gotowości, nie boi się katastrofy, wręcz na nią czeka. Dlatego nauczył się krzesać ogień, posługiwać łomem czy nożem myśliwskim. Przetrwać upadek cywilizacji i przeżyć to jakby suma praktycznych rad, jak przygotować się na nadejście nieuniknionego. Na przykład informacji o produktach, które warto gromadzić – od strun fortepianowych i metalowych puszek przydatnych do zakładania pułapek po folię aluminiową, którą można wyłożyć piec słoneczny. Piero San Giorgio, zawodowo specjalista ds. wysokich technologii, niegdyś ofiara giełdowego krachu, uczy nas jak uwolnić się od zależności, którą niesie ze sobą kult nieograniczonego postępu – bez względu czy w wersji komunistycznej, czy turbo kapitalizmu. Postęp ten nieubłaganie wiedzie nas – przekonuje – ku przepaści. Pogoń za pieniądzem powoduje jego nadprodukcję, ta łatwość dostępu do niego, a ta z kolei – długi. Nieuniknione – i to być może w nadchodzącym dziesięcioleciu – to krach ekonomiczny, a wraz z nim społeczny. (Rec. Wydawn.)