W swojej poruszającej książce Kaufman wyjaśnia, jakie to uczucie być autystycznym dzieckiem i pokazuje, w jaki sposób rodzice dzieci ze spektrum zaburzeń autyzmu mogą na nowo rozbudzić nadzieję i pomóc swoim dzieciom zaadaptować się na nowo w świecie i funkcjonować jak większość społeczeństwa. Autyzm - przełom w podejściu to przede wszystkim zbiór praktycznych strategii, które można stosować od zaraz: czasami rodzice zauważą zmiany w zachowaniu ich dzieci w ciągu zaledwie jednego dnia od wprowadzenia nowej metody w podejściu. Znajdziesz w niej: - Przełomowe informacje i zasady, dzięki którym każdy rodzic ma szansę dotrzeć do swojego zablokowanego dziecka i nawiązać z nim porozumienie; - Wyjątkowe metody, oparte na bezpieczeństwie emocjonalnym, które pomagają stworzyć autystycznemu dziecku przestrzeń, w której może powoli otwierać się na innych i nawiązywać społeczne relacje; - Sposoby pracy, które przystosowują autystyczne dzieci do przebywania wśród ludzi i tworzą grunt pod budowanie w nich pewności siebie; - Proste strategie, dzięki którym zniwelowanie stresu, strachu i poczucia wyobcowania u zablokowanego dziecka staje się proste i dostępne dla rodziców, opiekunów i osób pracujących z osobami ze spektrum zaburzeń autyzmu. (Rec. wydaw.)

Prawdziwa historia przyjaźni autystycznego dziecka i niezwykłego kota. Najpiękniejsza opowieść o więzi człowieka i zwierzęcia od czasów książki "Kot Bob i ja". Fraser od urodzenia miał skłonność do nagłych wybuchów złości, często wywołanych pozornie błahymi przyczynami. Codzienność rodziny Boothów była więc męcząca, a mama chłopca, Louise, widziała przyszłość w ciemnych barwach. I wtedy właśnie Fraser poznał Billy’ego: wyjątkowego szaro-białego kocura. Billy sam wiele wycierpiał - został porzucony przez właścicieli - a jednak natychmiast pokochał nowego opiekuna, choć inne zwierzęta zwykle się bały drażliwego i nerwowego dziecka. Ta przyjaźń odmieniła wszystkich Boothów. Żywiołowy, lecz cierpliwy Billy wniósł radość do domu, w którym nikt się od dawna nie śmiał. Lecz co bardziej zaskakujące - wkrótce się okazało, że kot świadomie zachęca Frasera do pokonywania kolejnych przeszkód i podejmowania wyzwań. To dzięki Billy’emu doszło do wielkiego przełomu w rozwoju chłopca. Przełomu, który bliscy Frasera nazywają cudem. (Rec. wydaw.)

Dziecko, stawiając każde pytanie, również tak niezręczne dla dorosłego jak: „dlaczego on nie chodzi/mówi/słyszy?”, chce zawsze tego samego - poznać i zrozumieć świat. A kiedy otrzyma spokojną, rzeczową odpowiedź, przyjmuje do wiadomości, że świat jest różnorodny, a ludzie mogą być odmienni. Ta książka pomaga iść „małej głowie” (i niejednej „dużej”) jeszcze dalej - pomaga dostrzec, że osoby niepełnosprawne nie składają się tylko z tej swojej odmienności, choroby. A zatem nie potrzebują tylko współczucia, jak mówi jedna z bohaterek, niewidoma Ania: „Denerwuje mnie, gdy ludzie mi współczują. Nie trzeba mi współczuć - przecież jestem zdrowa, nikt mi nie umarł i nic mnie nie boli.” „Moim celem było opowiedzenie dzieciom w książce, czym jest niepełnosprawność. Chciałam pokazać, że niepełnosprawność to inne odczuwanie, widzenie, a czasem także inne rozumienie świata. Dzieci w sposób naturalny są otwarte na inność, chciałabym w nich tę otwartość podtrzymać i sprawić, by niepełnosprawność nie była tematem tabu w ich środowisku. Tą publikacją chciałam również obalić kilka stereotypów i sprawić, aby dzieci zdrowe przestały się bać dzieci niepełnosprawnych.” - mówi autorka książki Agnieszka Kossowska. Wierzymy, że „Duże sprawy w małych głowach” pomogą uwolnić od wielu stereotypowych zachowań i przyczynią się do tego, że dzieciom niepełnosprawnym będzie żyło się dużo łatwiej. Książka składa się z pięciu części, z których każda została poświęcona innemu rodzajowi niepełnosprawności: autyzmowi; niepełnosprawności ruchowej; niepełnosprawności sensorycznej (część o dzieciach słabosłyszących, głuchych oraz niewidomych); niepełnosprawności intelektualnej; epilepsji i zaburzeniom rozwoju związanym z wcześniactwem. W części rozdziałów znajdują się zabawy edukacyjne, w których wykonaniu będą musieli pomóc dzieciom dorośli - ich zadaniem jest wprowadzenie dziecka zdrowego w świat osób niepełnosprawnych. Te „zadania praktyczne” dają namacalną szansę, by zetknąć się z trudnościami, których codziennie doświadczają niepełnosprawne dzieci. Dodatkowo książka zawiera ilustracje podstawowych znaków z języka migowego, elementy komunikacji alternatywnej oraz wkładkę z alfabetem Braille’a (Rec. Wydawn.)

Zaburzenia autystyczne należą do najpoważniejszych nieprawidłowości rozwojowych. pomimo wieloletnich badań nadal nie odkryto ich jednoznacznych przyczyn, co sprawia, że trudno wyodrębnić jedną linię skutecznych metod terapeutycznych i dopasowanych do nich form pracy edukacyjnej. Jest to obszar zaburzeń, które we wszystkich wymiarach prowadzonych analiz stanowią zagadkę i są ogromnym wyzwaniem dla badaczy - nie tylko lekarzy i biologów, ale także psychologów i pedagogów. Z uznaniem trzeba więc witać nowe publikacje, których zasadniczym celem jest pogłębienie lub usystematyzowanie dotychczas wiedzy dotyczących spektrum autyzmu (ASD). Niniejszym opracowanie jest tego typu publikacją. Sądzę, że będzie to książka, która może pomóc studentom - i zapewne rodzicom - w budowaniu wiedzy na temat autyzmu w kontekście sytuacji dziecka w środowisku szkolnym, ale też z uwzględnieniem problemów funkcjonalnych rodziny. Z recenzji prof. zw. dr hab. Małgorzaty Sekułowicz (Z okładki)

Scholka to imię niewidomego i autystycznego niemowlęcia z domu Matki Teresy w Kalkucie. Autorka, wówczas też niewidoma, wraz z polskimi zakonnicami zaopiekowała się dziewczynką. Pokonała wiele przeszkód, przywiozła ją do Polski i została jej adopcyjną mamą. Wtedy też w ich życiu zaczęły dziać się rzeczy trudne i wspaniałe. Książka ta pokazuje krzepiącą drogę ku światłu, gdzie słabi potrafią robić rzeczy niezwykłe. (Rec. Wydawn.)

Scholka to imię niewidomego i autystycznego dziecka, które w stanie całkowitego wycieńczenia przebywało w jednym z domów Matki Teresy w Kalkucie. Znalazła je tam autorka, wówczas też niewidoma, zaopiekowała się dziewczynką przy pomocy sióstr franciszkanek z Bangalore i po wielu perturbacjach przywiozła dziewczynkę do Polski, gdzie została jej adopcyjną mamą. Wtedy też w ich życiu zaczęły dziać się rzeczy trudne i wspaniałe. (Z okł.)

Pamiętaj, czego się nauczyłaś i znów się zakochaj. Znajdź kogoś do pokochania i obdarz go bezwarunkową miłością. Po to właśnie istniejemy. Jak to jest, kiedy synek nigdy nie patrzy Ci w oczy? Jeśli nie przytula się tak jak inne dzieci, i nieprzytomnie krzyczy, kiedy chcesz, aby już wracał do domu i zszedł z huśtawki? Jak to jest, kiedy tracisz dziecko? Jak to jest, kiedy kochany mąż odchodzi do innej kobiety? Jak to jest, kiedy gubisz gdzieś po drodze, między śniadaniem a odbieraniem dzieci ze szkoły, swoje marzenia? Jak to się dzieje? Dlaczego? Po co? Dwie kobiety, różne problemy, wielka samotność. Wyspa Nantucket, smagana wiatrem, zapomniana. W tym surowym krajobrazie obie stawiają czoło swoim demonom. Los sprawia, że się spotkają, ich przyjaźń zdarza się jak bezcenny dar. Dzięki sobie nawzajem, trochę przypadkiem, poznają odpowiedzi na stawiane nieprzerwanie pytania. Niesamowita, wzruszająca i mądra powieść. O tym, czym jest autyzm, o samotności i odnajdywaniu sensu w życiu. Na końcu świata, na skraju wytrzymałości, mimo wszystko.

Rozmowa z dzieckiem o autyzmie może być bardzo trudnym zadaniem. Dzięki tej książce, która jest pięknym portretem autystycznego chłopca i jego rodziny, dzieci i rodzice łatwiej zrozumieją to poważne zaburzenie rozwoju. Adresowany do rodziców wstęp i rzetelnie przedstawione informacje pomogą zdobyć cenną wiedzę. Jak pisze sam autor: Tę książkę napisałem dla dzieci, by pomóc im zrozumieć, czym jest autyzm. Sam jestem ojcem dziecka dotkniętego autyzmem, ale także lekarzem, co pozwala ufać, że nakreślony przeze mnie obraz jest dokładny, a zarazem osobisty. Mam również nadzieję, że ta książeczka okaże się przydatna dla rodziców, nauczycieli i innych specjalistów?

Dlaczego napisałam tę książkę? Bo byłam wściekła! Terapeuta Ronald Potter-Efron całe życie zawodowe zajmuje się gniewem i złością. W jednej ze jego książek przeczytałam o czterech rodzajach zagrożeń, które wyzwalają wściekłość - brak poczucia akceptacji społecznej, naruszenie głęboko wyznawanych wartości, porzucenie i bezsilność. Nie mogłam uwierzyć: czyżby to była lista zagrożeń, z jakimi spotyka się rodzic dziecka z niepełnosprawnością? Ależ tak! Z tą „niewielką” różnicą, że zwykle powodem gniewu jest jeden z tych czynników, a tu mamy do czynienia z wszystkimi czterema. Jednocześnie! I jak się nie wściekać, kiedy wszystko jest nie tak, jak miało być? Pierwsza część książki Kto ukradł jutro, czyli dlaczego nie jest jak z obrazka?, ta „DOROSŁA”, to zapis terapii. Autoterapii. Pisanie zawsze pomagało mi poradzić sobie z rzeczami trudnymi. Dziś, z perspektywy trzech lat po napisaniu książki, patrzę na wszystko jednak inaczej, mam świadomość, że tego rodzaju uczuciowa mieszanka wybuchowa towarzyszy większości rodziców, stających w obliczu olbrzymiego wyzwania - niepełnosprawności dziecka. Dzielę się tym tekstem, nie dlatego byście myśleli, że inni są od was lepsi, że są z żelaza i znoszą wszystko bez mrugnięcia okiem. Nie! Jedni zażywają leki uspokajające lub antydepresanty, inni borykają się z chorobami autoimmunologicznymi, kłócą się z rodziną i bywają potwornie, potwornie sfrustrowani i zmęczeni. Pierwsza część książki jest więc zapisem walki odbywającej się na linii JA - INNI LUDZIE, druga natomiast pozwala zrozumieć, skąd biorą się problemy z komunikacją w relacji JA - DZIECKO. To podróż do dziwnego, fascynującego świata chłopca, w którego mózgu wszystko poukładane jest inaczej. Wraz z nim wędrujemy przez zakamarki osobliwej rzeczywistości, w której wszystko się „rozpadło” i nic do siebie „nie pasuje”. A przecież to ten sam w świat, w którym żyjemy ty i ja. (Z okładki)

Małą Martą chciał się zająć ksiądz egzorcysta. Na rodziców awanturującego się Piotrka sąsiedzi nasyłają policję i pomoc społeczną. Matka autystycznego Mateusza usłyszała, że powinna go oddać do ośrodka. Aleś rozładowuje energię, ścigając się na rowerze. Tamara ma ADHD i świadectwa z czerwonym paskiem. Nastoletni Kacper z zespołem Aspergera był gnębiony w szkole. Dzieci i młodzież z widoczną niepełnosprawnością wywołują w nas empatię. Sprawne i zdrowe, ale zachowujące się nietypowo - agresywne, nadpobudliwe lub nieprzestrzegające norm społecznych - wzbudzają gniew i oburzenie. Postrzegamy je jak niewychowane i niekulturalne, a ich rodzice są w naszych oczach złymi matkami i ojcami. Krzywdzące oceny, brak zrozumienia i pomocy oraz próby wtłoczenia na siłę w wyznaczone przez nas ramy „normalności” to codzienność moich bohaterek i bohaterów. Ta książka nie jest źródłem wiedzy na temat ADHD i spektrum autyzmu. Nie zajmuję się w niej poszukiwaniem ich przyczyn, nie wskazuję najlepszych metod wychowawczych i terapii. To opowieść o dzieciach, ich rodzinach oraz o tym, jak z innością radzą sobie społeczeństwo, szkoła i instytucje. Jacek Hołub (Z okładki)

Gdy u kilkuletniego Rowana wykryto autyzm, jego ojciec Rupert – dziennikarz i autor książek podróżniczych – postanowił, że nie podda się bez walki. Długo próbował różnych form terapii, jednak bez skutku. Pewnego dnia przypadkiem odkrył, że jego syn nawiązuje wyjątkową więź ze zwierzętami. Wtedy postanowił zrealizować szalony plan – zabrać dziecko do krainy szamanów, nieskażonej przyrody i stad dzikich koni – Mongolii. A po powrocie opisał tę niezwykłą podróż.

Urocza uliczka na przedmieściach i chwytająca za serce opowieść o poświęceniu oraz miłości do dziecka. Klara zawsze obawiała się związków, gdyż nie chciała powtórzyć błędów swoich rodziców, których małżeństwo się rozpadło. Kiedy Tomek skradł jej serce i obiecał nigdy go nie złamać, uwierzyła, że ich miłość wytrzyma każdą próbę. Pięć lat później Tomek odchodzi, a Klara zostaje samotną matką. Wraz z córką Nelą przeprowadzają się na Miodową. W piekarni, której wnętrze wypełnia aromatyczny zapach ciasta i kawy, Klara próbuje pogodzić się ze stratą i zapewnić dziewczynce szczęście. Nela wymaga jednak wiele uwagi. Jest przecież dzieckiem wyjątkowym…( Z okładki)

Powieść z Johnym Marinville’em – bohaterem Desperacji. Wentworth w stanie Ohio – typowe amerykańskie miasteczko, w którym wszyscy się znają, a każdy nowy dzień nie różni się od poprzedniego. Aż do pewnego letniego popołudnia, gdy do Wentworth wkroczą siły zła. A wraz z nimi postacie i pojazdy z telewizyjnego serialu MotoGliny 2200, niosąc śmierć przerażonym mieszkańcom. Ale to dopiero początek. Ocalałych czeka życie w świecie, w którym wszystko jest możliwe, nawet najstraszniejsze koszmary. A przed całkowitą zagładą miasteczko może ocalić tylko dziwnie dobrane trio: autystyczny chłopiec, który kiedyś odwiedził miejscowość o nazwie Desperacja, jego ciotka i starzejący się pisarz Johnny Marinville.

Autyzm jest jednym z najpoważniejszych i najczęściej diagnozowanych zaburzeń rozwojowych. Z niemal 100 rodzajów oferowanych terapii do najefektywniejszych należy stosowana analiza zachowania. Jej skuteczność potwierdza 50 lat badań naukowych i doświadczeń praktycznych. Autorzy omawiają zagadnienia teoretyczne dotyczące autyzmu i stosowanej analizy zachowania, podstawowe założenia radykalnego behawioryzmu, oceny behawioralnej i pomiaru zachowań. Opisują także metody nauczania osób z autyzmem i rozwijania u nich pożądanych zachowań. Podają wiele zaleceń praktycznych dotyczących korzystania ze strategii proaktywnych w pracy z dziećmi z autyzmem, motywowania ich do nauki, treningu różnicowania i redukowania zachowań niepożądanych.

„Wśród lektur na temat autyzmu szczególne miejsce zajmują książki napisane przez rodziców. Na polskim rynku wydawniczym wciąż jest to bardzo rzadki rodzaj publikacji, a ma on ogromną wartość. Z tym większym zadowoleniem należy więc przyjąć książkę Anny Niklewskiej: poruszającą, szczerą, piękną opowieść matki o życiu i rozwoju Oli, dorosłej już dzisiaj kobiety z autyzmem. Jest to historia poszukiwania drogi do własnego dziecka, coraz lepszego rozumienia jego potrzeb oraz budowania silnej, opartej na zaufaniu i bliskości więzi” (fragment recenzji prof. dr hab. Ewy Pisuli)