Xanadu. Hipertekstowe przemiany prozy to pierwsza w języku polskim monografia hipertekstu literackiego, gatunku, który stał się platformą działań cyfrowej neo-awangardy na przełomie wieków XX i XXI. Jako struktura głęboka internetu, gier komputerowych, sieciowej rozrywki i komunikacji społecznościowej, hipertekst rzuca wyzwanie wielu dotychczasowym kategoriom estetycznym. Z kolei jego literacka odmiana to laboratorium, w którym wyzwania te są testowane. Poprzez wprowadzenie elementu wyboru, dodatkowej warstwy operacyjnej i warstwy programowalnej, powieść hipertekstowa na trwałe przekształciła dotychczasowe rozumienie tego, kim jest autor, czym jest dzieło, jaką rolę odgrywa czytelnik. Czy zastane narzędzia literaturoznawcze, nawet gdy sięgają po kategorie „tekstu jako maszyny”, „dzieła otwartego” i „aktywnego odbiorcy”, są w stanie pomóc skutecznie opisać hipertekstowe przemiany prozy? A może sztuka opowiadania, przekształcona przez właściwe dla środowiska cyfrowego modularność, zmienność kontekstów i mechanizmy linkowe, domaga się w obliczu nowego medium nowych propozycji metodologicznych? Pisarski udowadnia, że koniec książki, jeśli miałby taki nastąpić, nie oznacza końca literatury. Wręcz przeciwnie - popularyzacja narzędzi, retoryki i sposobu funkcjonowania tekstu w sieci i na ekranie komputera daje autorom sposobność trafienia do czytelnika na sposoby, które do tej pory były niemożliwe. Jeśli informacja, wraz grafiką, muzyką i wideo, cyrkuluje dziś pomiędzy biurkiem w domu i w pracy, teczką, kieszenią i chmurą obliczeniową, by z powrotem trafić na biurko, literatura ma szansę nie tylko podążać, ale i wyprzedzać taki obieg treści. Książka Xanadu. Hipertekstowe przemiany prozy, poruszając najważniejsze zagadnienia z zakresu poetyki i retoryki przekazu literackiego na ekranie komputera, pełni jednocześnie rolę przewodnika po przyszłości książki i literatury. (Rec. Wydawn.)