Zasługi Stefana Banacha dla nauki są porównywalne z zasługami Marii Skłodowskiej-Curie czy Mikołaja Kopernika, a jednak nie jest on powszechnie znany. Banach tworzył matematykę, jakiej wcześniej nie znano. Rewolucję, której był jednym z ojców, można porównać do powstania teorii względności Einsteina. Wiemy, co zawdzięczamy teorii Kopernika, jaki wkład w naukę ma Maria Skłodowska-Curie. A kto z nas wie, co zawdzięczamy Banachowi? Sam Stefan Banach zdziwiłby się, gdyby mu powiedziano, że po nie więcej niż pół wieku używa się rezultatów jego teorii do komputerowego modelowania niemal wszystkich skomplikowanych konstrukcji lub systemów przy wznoszeniu budynków, produkcji samochodów czy logistyce. Porzucony jako dziecko, wychowywany przez właścicielkę pralni w Krakowie, która dostrzegła w nim niezwykłe zdolności. Poznajcie ekscentrycznego geniusza, Stefana Banacha, który do dziś jest drugim po Euklidesie najczęściej przywoływanym naukowcem w matematyce powszechnej.

Zasługi Stefana Banacha dla nauki są porównywalne z zasługami Marii Skłodowskiej-Curie czy Mikołaja Kopernika, a jednak nie jest on powszechnie znany. Banach tworzył matematykę, jakiej wcześniej nie znano. Rewolucję, której był jednym z ojców, można porównać do powstania teorii względności Einsteina. Wiemy, co zawdzięczamy teorii Kopernika, jaki wkład w naukę ma Maria Skłodowska. A kto z nas wie co zawdzięczamy Banachowi? Sam Stefan Banach zdziwiłby się, gdyby mu powiedziano, że po nie więcej niż pół wieku używa się rezultatów jego teorii do komputerowego modelowania niemal wszystkich skomplikowanych konstrukcji lub systemów przy wznoszeniu budynków, produkcji samochodów czy logistyce. Porzucony jako dziecko, wychowywany przez właścicielkę pralni w Krakowie, która dostrzegła w nim niezwykłe zdolności. (Rec. Wydawn.)

Zasługi Stefana Banacha dla nauki są porównywalne z zasługami Marii Skłodowskiej-Curie czy Mikołaja Kopernika, a jednak nie jest on powszechnie znany. Banach tworzył matematykę, jakiej wcześniej nie znano. Rewolucję, której był jednym z ojców, można porównać do powstania teorii względności Einsteina. Wiemy, co zawdzięczamy teorii Kopernika, jaki wkład w naukę ma Maria Skłodowska. A kto z nas wie co zawdzięczamy Banachowi? Sam Stefan Banach zdziwiłby się, gdyby mu powiedziano, że po nie więcej niż pół wieku używa się rezultatów jego teorii do komputerowego modelowania niemal wszystkich skomplikowanych konstrukcji lub systemów przy wznoszeniu budynków, produkcji samochodów czy logistyce. Porzucony jako dziecko, wychowywany przez właścicielkę pralni w Krakowie, która dostrzegła w nim niezwykłe zdolności. (Rec. Wydawn.)

Johannes Kepler (1571-1630) to jedna z najbarwniejszych postaci w dziejach nauki. Znakomity uczony, zwolennik Kopernika w czasach, gdy Galileusz jeszcze nie miał odwagi otwarcie głosić swoich przekonań, twórca praw ruchu planet, był zarazem ostatnim pitagorejczykiem, niestrudzenie poszukującym w naturze boskich harmonii wywodzących się z muzyki i geometrii. Z jego listów i pism przemawia do nas bezpośrednio nie tylko wielki myśliciel, ale także żywy człowiek, obdarzony poczuciem humoru, żywo reagujący na wydarzenia, interesujący się światem i potrafiący zjednywać sobie przyjaciół. W życiu uczonego, przypadającym na burzliwy okres religijnych kontrowersji i wojen, to, co wzniosłe, przeplatało się stale z przyziemnymi kłopotami życia codziennego. Był astronomem cesarza Rudolfa II i jego następców, najpotężniejszych władców Europy, lecz ustawicznie musiał zabiegać o wypłatę zaległej pensji. Jako dobry ojciec i głowa rodziny był częstokroć zmuszony do trudnego wyboru między drukiem dzieł a wydatkami na utrzymanie dzieci. Parał się astrologią dla zarobku, ale pragnął także naukowo badać, jak ciała niebieskie wpływają na ludzką duszę i zjawiska na Ziemi. Będąc wierzącym, choć nie do końca ortodoksyjnym luteraninem, znalazł się niejako pomiędzy dwoma walczącymi obozami: współwyznawcy wykluczyli go z komunii, jezuici zaś zabiegali o jego konwersję na katolicyzm. Nawet podczas toczącej się wielkiej wojny religijnej, widząc wszędzie wokół siebie śmierć i zniszczenie, nie uległ presji i pozostał przy swoich poglądach, gotów prędzej wyrzec się ukochanej pracy naukowej niż przekonań. Ten drobny, chorowity człowiek, żyjący w niezwykle trudnych czasach, bardziej może wpłynął na losy europejskiej cywilizacji niż najpotężniejsi władcy XVII wieku.

W jaki sposób myślą geniusze? Jak widzieli świat najwięksi matematycy, ludzie o zdumiewającej jasności umysłu i oryginalności spojrzenia? Jak to możliwe, że ich myśli podążały zupełnie nowymi ścieżkami, których ludzkość wcześniej nie znała? W jaki sposób je odkrywali? W swojej najnowszej książce wybitny matematyk Ian Stewart podąża tropem niezwykłych umysłów, odsłaniając tajemnice geniuszy, którzy tworzyli matematykę. (Rec. Wydawn.)

Czy w męskim świecie nauki jest miejsce dla kobiet? Czy miłość może w nim przetrwać? Jesień 1896 roku. Mileva ma dwadzieścia jeden lat i jako jedna z pierwszych kobiet rozpoczyna studia fizyczne na uniwersytecie w Zurychu. Uważa, że jej kalectwo przekreśla szanse na miłość. Postanawia w pełni poświęcić się nauce. Jest nieprzeciętnie inteligenta, ambitna i zamierza wiele osiągnąć. Studiujący z nią Albert zakochuje się w jej niezwykłym umyśle i niedoskonałym ciele. W ich małżeństwie jest miejsce nie tylko na miłość, ale też na wspólną pasję. Kilkanaście lat później świat zachwyca się odkryciami Einsteina. Nikt nie pyta jak ich dokonał, nikt nie wspomina o Milevie. Wciągająca i poruszająca historia żony Einsteina, genialnej fizyczki, której wkład w naukę został zapomniany. Kim była i dlaczego nic o niej nie wiemy? (Rec. Wydawn.)

W wieku 21 lat John Nash opublikował pracę doktorską, w której sformułował "teorię równowagi Nasha" - nowe rewolucyjne podejście do kluczowego problemu teorii gier niezespołowych, opisującej mechanizmy racjonalnego zachowania człowieka. Kilkanaście lat później jego wynik dokonał przewrotu we współczesnej ekonomii, co doceniono przyznając matematykowi Nagrodę Nobla w 1994 roku. Sam Nash, ekscentryk cierpiący na schizofrenię, przez wiele lat walczył ze straszliwą chorobą ograniczającą jego potencjał twórczy, by ostatecznie nad nią zatriumfować u schyłku swojego życia. (Z okł.)

Według trzydziestoletniej Stelli świat powinien rządzić się jedynie prawami logiki. Tworzenie algorytmów wydaje jej się zdecydowanie prostsze niż relacje z mężczyznami. Wizja bliskości budzi w niej niechęć, a na myśl o całowaniu robi jej się niedobrze. Trochę pod wpływem matki, trochę dla samej siebie postanawia to zmienić. Na pewno nie pomagają jej chorobliwe trudności z nawiązywaniem relacji. Czy to wina objawów zespołu Aspergera, czy może Stella tak po prostu ma? Do wprowadzenia zmian w swoim życiu Stella zabiera się nietypowo. Chce „nauczyć się współżyć”, potrzebuje dobrego treningu. Uznaje, że do ćwiczeń najlepiej nada się profesjonalista, czyli wynajęty mężczyzna do towarzystwa. Tak poznaje Michaela. Plan lekcji, który wspólnie realizują, wychodzi znacznie poza całowanie. Ich biznesowy układ szybko zmienia swój charakter. Stella odkrywa, że w życiu najbardziej liczy się to, co wymyka się równaniom matematycznym. (Rec. Wydawn.)

Gdy pod koniec 1932 roku oficer francuskiego wywiadu fotografował w łazience belgijskiego hotelu wykradzione instrukcje Enigmy, nie wiedział, że już kilka tygodni później polscy matematycy będą odczytywali tajne depesze III Rzeszy. I że położą fundament pod przyszłą działalność ośrodka Bletchley Park oraz oznaczoną kryptonimem „X, Y, Z” współpracę Francji, Wielkiej Brytanii i Polski. X, Y, Z pokazuje, jak wywiady państw alianckich współdziałały przy złamaniu szyfrów Enigmy, jak pod nosem Niemców polscy kryptoanalitycy kontynuowali swą pracę na terenach kontrolowanych przez rząd Vichy, a potem w Wielkiej Brytanii, i jak później wspierali tajne służby Jego Królewskiej Mości, przyglądając się pierwszym krokom Związku Radzieckiego w zimnej wojnie. Ludzie tworzący X, Y, Z byli oryginałami i ekscentrykami, którzy dostali się w tryby historii. Oto opowieść o nich. (Rec. Wydawn.)