Burek może być z mięsem, ze szpinakiem, świeżym serem, a w post – z ziemniakami. Od spodu tłusty, w buzi gorący. Popity naturalnym jogurtem daje kopa na pół dnia. Każda piekarnia ma przynajmniej dwa stoliki, przy których rano można usiąść i spokojnie wsunąć trójkącik ciasta w usta. Burek kosztuje grosze, ale nie wstydzi się go zjeść żaden majętny Serb. Normalny obrazek - właściciel mercedesa, w obciętych dżinsach i w klapkach, ze złotą ketą na szyi, drepcze do pekary. Tam zajada gorące śniadanie, a obok to samo robi pracownik komunalki w brudnych ogrodniczkach, który za chwilkę wejdzie na śmieciarkę i pojedzie czyścić Belgrad. Dzięki burkowi podróżowanie po Serbii jest zarazem i tanie, i smaczne. A na obiad można zjeść równie tanią pljeskavicę. Mielone, grillowane mięso w bułce. Wygląda jak hamburger, ale każdy Serb wie, że to pljeskavica była pierwsza! Największy kraj byłej Jugosławii nie ma nadmorskich plaż. Amatorzy smażalni pod słońcem nie znajdą tutaj swego miejsca, chyba że zdecydują się na piasek w którymś z naddunajskich kurortów. Amatorzy gór będą zaskoczeni Starą Planiną. Widoki jak w Bieszczadach. Wysokie, prawie dwukilometrowe góry porośnięte tylko trawą. Pomiędzy wierzchołkami przykucnęły wąwozy. Puste. Czasami przejdzie pasterz z owcami. Pionowe ściany i szum kaskad. Chillout do potęgi. Co kilkaset metrów taki nasz wąwóz Homole, tyle że bez tłumów i kas na wejściu. W Serbii słychać ciągle muzykę graną na ulicach, dla zwykłych ludzi, a nie tylko pod turystów. Folk jest ciągle żywy. Największy na świecie festiwal trębaczy musiał narodzić się w tym kraju. Ale najwspanialsi są Serbowie. Wystarczy zagadać w ogólnosłowiańskim języku, a już zapraszają na kawę i rakiję. Pamiętaj, że tutejszy alkohol pije się mikroskopijnymi łyczkami, a przy wznoszeniu toastu trzeba patrzeć swojemu towarzyszowi w oczy. (Z okł.)

Danilo Kiš to jeden z najwybitniejszych europejskich prozaików XX wieku, zachwycający głębią myśli, doskonałością formy, a nade wszystko oszałamiającym pięknem języka. Nieprzypadkowo wymienia się go jednym tchem obok Marcela Prousta i Brunona Schulza. Na Cyrk rodzinny, autobiograficzną trylogię powieściową, składają się Wczesne smutki, Ogród, popiół oraz Klepsydra – odmienne gatunkowo i stylistycznie, ale połączone mityczną postacią ojca, Edwarda Sama: Żyda, genialnego ekscentryka uciekającego przed grozą rzeczywistości w szaleństwo, pijanego filozofa wygłaszającego w podrzędnych knajpach natchnione manifesty. Ten boży szaleniec w końcu zniknie w obozie koncentracyjnym, zostawiając po sobie ciszę, która przysypie ogród jego bliskich jak popiół. Kiš, bezgranicznie wierzący w potęgę Słowa, nieustannie przekracza granice pomiędzy życiem a literaturą, w tej ostatniej znajdując potwierdzenie realności bytu, dowód, „że kiedyś istniałem i że istniał mój ojciec”. (Rec. Wydawn.)

Karl Markus Gauss po raz kolejny rusza w drogę po Europie, wybierając rzadziej uczęszczane ścieżki i mniej tłoczne bulwary. Przemierza je bez pośpiechu, z uwagą patrzy na świat i dostrzega nie tylko postaci z pomników i zabytkowe gmachy, ale także bohaterów drugiego planu i ich zagmatwane historie. W Mołdawii, najbiedniejszym kraju w Europie, w którym wszystkie banknoty są tej samej wielkości, koloru i ukazują twarz tego samego człowieka, zaraźliwa okazuje się nie tylko serdeczność, ale również „mołdawska tęsknota”. W Bułgarii Gauss znajduje kraj całkiem inny od tego, który znamy z folderów biur podróży i starych widokówek. Na ulicach i placach Zagrzebia zaintrygowany obserwuje grę pamięci i zapomnienia, która z roku na rok coraz silniej naznacza narodową kulturę Chorwacji. I wreszcie Wojwodina, niegdyś Europa w pigułce, wieloetniczna i wielokulturowa. To najbardziej osobista z czterech podróży, wyprawa w głąb historii, również tej bardzo prywatnej, śladami urodzonych tu rodziców pisarza. Gauss to wybitny znawca Europy Środkowej, błyskotliwy erudyta, ciekawski wędrowiec. Nikt nie potrafi z taką czułością, zrozumieniem i wnikliwością pisać o naszej targanej sprzecznościami, ciekawej, ale skomplikowanej przecież części świata. (Rec. Wydawn.)

Bora Cosić, jeden z najwybitniejszych pisarzy serbskich, zwany Rabelaisĺem z Bałkanów, w ostatnim swoim dziele, na koniec wszystkiego, wspomina swoje życie w arcyciekawym mieście Belgradzie na przestrzeni burzliwego półwiecza 1937-1992. Czyni to na ogół z czarnym humorem, a kiedy indziej, zwłaszcza gdy wspomnienia przybierają charakter szczególnie osobisty, z odcieniem autoironicznego dystansu. Bogactwo odkrywczych szczegółów tworzy cenny łańcuch spostrzeżeń, nastrojów, refleksji, jaki można znaleźć tylko w tej książce.

Kosowo, fascynujące, niezależne, zbuntowane... Kiedy w Walentynki 2000 roku przekraczałam granicę, nie miałam pojęcia, że wkraczam w głąb kipiącego "kotła bałkańskiego". Jeszcze ziemia miała kolor i zapach krwi.. Trzy lata żyłam wśród ludzi, których celem życiowym było dążenie do uzyskania niepodległości, ale jednocześnie masowa emigracja tam, gdzie czekało ich "lepsze życie". Tam na świat przyszła moja córka, tam przeżyłam swoją gehennę, tam słowo WOLNOŚĆ stało się dla mnie tylko słowem. (Rec. Wydawn.)

Jasminie udaje się wyrwać z sarajewskiego piekła. Wyrusza w drogę, która jednak naznaczona jest dramatycznymi wydarzeniami, i tymi historycznymi, i całkiem osobistymi. Mostar, Dubrownik, Hvar, a w końcu Polska. Dziewczynę wszędzie czekają niełatwe wybory. Jedno pozostaje stałe - miłość do Dragana i wiara w jego odnalezienie. W dobry los chłopaka wierzy też jego polska matka Katarzyna i walczący na wojnie przyjaciel Haris. A Olja? Być może to jej przypadnie główna rola w tej układance losu. Pamięć jednak potrafi płatać figle…To niezwykła opowieść o sile miłości, przeczuciach i pamięci. I o tym, że, na szczęście, mieszkają w niej nie tylko demony. (Rec. Wydawn.)

Czy w męskim świecie nauki jest miejsce dla kobiet? Czy miłość może w nim przetrwać? Jesień 1896 roku. Mileva ma dwadzieścia jeden lat i jako jedna z pierwszych kobiet rozpoczyna studia fizyczne na uniwersytecie w Zurychu. Uważa, że jej kalectwo przekreśla szanse na miłość. Postanawia w pełni poświęcić się nauce. Jest nieprzeciętnie inteligenta, ambitna i zamierza wiele osiągnąć. Studiujący z nią Albert zakochuje się w jej niezwykłym umyśle i niedoskonałym ciele. W ich małżeństwie jest miejsce nie tylko na miłość, ale też na wspólną pasję. Kilkanaście lat później świat zachwyca się odkryciami Einsteina. Nikt nie pyta jak ich dokonał, nikt nie wspomina o Milevie. Wciągająca i poruszająca historia żony Einsteina, genialnej fizyczki, której wkład w naukę został zapomniany. Kim była i dlaczego nic o niej nie wiemy? (Rec. Wydawn.)

Za główny cel badawczy rozważań zawartych w niniejszej książce autorka przyjęła omówienie współczesnego systemu politycznego Republiki Serbii, państwa bałkańskiego relatywnie „młodego” i „nowego”, wybierając za punkt odniesienia serbską ustawę zasadniczą z 2006 roku (która została przez autorkę przetłumaczona z języka serbskiego). Ciekawą kwestią są bowiem zapisy w owej konstytucji dotyczące zasadniczych problemów ustrojowych. Biorąc pod uwagę proweniencję Republiki Serbii, słuszne wydaje się ustalenie, w jakiej mierze udało się ustrojodawcy serbskiemu w projektowaniu nowej przestrzeni politycznej wprowadzić te idee, które powszechnie przyjmuje się za najbardziej typowe zasady państwa demokratycznego. Kolejne pytanie dotyczy modelu ustrojowego zawartego w zapisie tej nowej serbskiej ustawy zasadniczej, a także ustalenia, czy Konstytucja Republiki Serbii z 2006 roku wpisuje się w poczet nowoczesnych ustaw zasadniczych. W tym celu została ona poddana szczegółowej analizie. Każdy niemal jej artykuł, a już na pewno zawarte w niej podstawowe zasady ustrojowe zostały opatrzone komentarzem o charakterze zarówno prawnokonstytucyjnym, jak też politologicznym. Prowadzone badania i rozważania mają bowiem na celu ustalenie, czy współczesny system polityczny Republiki Serbii, wykreowany przez ustawę zasadniczą z 2006 roku, może być efektywny i stabilny i czy dzięki temu będzie mógł być gwarantem stabilizacji i przewidywalności w regionie, który jeszcze do niedawna wzbudzał niepokój z powodu rozgrywających się na jego terenie dramatycznych wydarzeń, rozchwianego systemu zachowań społecznych i chaosu polityczno-gospodarczego. Niekwestionowaną powinnością politologa jest próba odpowiedzi na pytanie, czy istotnie elity polityczne są odpowiedzialne za porządek konstytucyjno-ustrojowy. Doświadczenia bowiem utwierdzają w przekonaniu, że nieostrość aktów prawnych, w tym także konstytucji, będącej nadrzędnym aktem prawnym, niejednokrotnie sprzyja najpierw destrukcji aparatu państwowego, a w następnej kolejności szerzeniu się „spustoszenia” w szeroko ujmowanym systemie politycznym. (Ze wstępu) (Z okł.)

Agenci rosyjskiej FSB, meksykański kartel narkotykowy Sinaloa, terroryści z Al Kaidy, a nawet amerykański Border Patrol… Wszyscy szukają połówek carskiej monety, rozciętej szablą przez Jana Młynarskiego w 1863 roku. Dlaczego są takie cenne? Co to za sekret się za nimi skrywa? I jaki związek z tymi dwoma wędrującymi po świecie kawałkami złota ma Gerome Rómel, weteren Legii Cudzoziemskiej, który także podąża ich śladem? Czy przepołowiona moneta ponownie zostanie scalona w Meksyku, gdzie Monika Wilczyńska próbuje odzyskać uprowadzoną córeczkę? Czy samotna matka będzie w stanie wydrzeć swoje dziecko z rąk potężnego kartelu? Przecież nie ma przy sobie niczego, co mogłaby przeciwstawić bandytom. Poza siłą miłości. Do dziecka. I do mężczyzny, który wbrew wszelkiemu rozsądkowi postanowił jej pomóc… „Szukaj mnie wśród mgieł Wirungi” to trzeci i ostatni tom sagi rodzin Zaporewiczów i Młynarskich.

Lato 1992 roku. Mieszkańców Belgradu ogarnia wojenna gorączka. Dwudziestodwuletnia Jelena obserwuje całe to zamieszanie z udawaną obojętnością. Jest studentką tutejszej szkoły teatralnej, dziewczyną z pozoru arogancką i cyniczną, a w głębi duszy wrażliwą i szlachetną. Próbuje swych sił w fotografii, pragnie zostać pisarką. Za namową przyjaciela, weterana niedawnych działań wojennych, którego pieszczotliwie nazywa kretynem, Jelena postanawia zrealizować od dawna odkładany pomysł i na podstawie przechowywanych na dnie szafy dokumentów po babce zrekonstruować jej historię. Z listów, zapisków, pism urzędowych i wspomnień żyjących jeszcze świadków tamtych wydarzeń powoli wyłania się opowieść tragiczna i fascynująca zarazem. Kolejne świadectwa odsłaniają obraz kobiety pięknej, niezłomnej i zagadkowej, związanej mroczną tajemnicą ze swym przyrodnim bratem i uwikłanej w ryzykowną grę z wszechwładnym pułkownikiem służb bezpieczeństwa.