By bronić się przed nieistnieniem w życiu społecznym oraz zjednoczyć siły dla wspólnych celów powstała przed laty w Kętach, a obecnie ożywiła swą działalność, Grupa Literacka "Wyraz". Wiersze członków tej grupy pełne są poszukiwań, marzeń, stawianych sobie celów a także emocji płynących ze zderzenia pragnień z realnością" (...) ( Z okł.)

Rozpoczęcie wielotomowej edycji „Dzienników” Agnieszki Osieckiej było najważniejszym wydarzeniem literackim 2013 roku. Kolejny tom potwierdza wyjątkowość tej publikacji na tle dzienników innych polskich pisarzy. Umrzeć pijanymi Życiem – to manifest Osieckiej. Chce przeżyć najsubtelniejsze jego półtony i zapisać wszystkie barwy. Pomieścić ludzi, zdarzenia i spotkania. Nauczyć się balansować na cienkiej linii między światem zewnętrznym i wewnętrznym. I wreszcie móc wypowiedzieć siebie. Oswaja świat impulsywnie. Nasłuchuje życie. Podgląda siebie dogłębnie i w sposób bezlitosny. Coraz bardziej wychylając się w stronę dorosłości i poszukiwań formy na siebie. By już za chwilę stać się kwintesencją poezji. Jeden rok, jedna postać. Wielka legenda, która tutaj właśnie się zaczyna… W 1952 roku piętnastoletnia Agnieszka Osiecka zdaje maturę i rozpoczyna studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Oba wydarzenia generują w jej życiu spore zmiany – bezpowrotnie ulatują wiara w socjalizm i własną wyjątkowość, mnożą się za to rozczarowania i – nigdy już jej nieodstępujące – strachy, wątpliwości, zahamowania. Dojrzewająca w błyskawicznym tempie dziewczyna uświadamia sobie wreszcie estetyczno-światopoglądową zasadę, której, chcąc nie chcąc, pozostanie wierna do końca życia. Podług tej prawdy – odkrytej, co znamienne, zupełnie na własną rękę – życie nie powinno nigdy zastygać w skończonych formach (stąd ta uparta niezgoda młodziutkiej Osieckiej na socrealizm w literaturze i filmie oraz na miłość rozumianą jako wyłączność albo małżeństwo), lecz nieodmiennie mienić się i migotać – tak w ludziach, jak w kreowanych przez nich bytach i artefaktach. W 1952 roku początkująca poetka zaczyna znacząco różnić się od rówieśników i konfliktować ze światem. Odkrywa, że jej osobiste szczęście w dużej mierze zależy od okoliczności, na które nie ma i nie może mieć wpływu. Kończy się czas zetempowskich marzeń i szczerej wiary, a zaczyna się walka o siebie, szczęście i osobiste pragnienia z nieustannie dającą o sobie znać bezwzględnością życia społeczno-politycznego oraz… uczuciowego. (Z okł.)

OSIECKA W KALEJDOSKOPIE ŻYCIA. Lubiła opuszczać salony i znikać na peryferiach rzeczywistości, miała talent do wyławiania ludzi na tak zwanych życiowych zakrętach… Kochała i porzucała, choć często i ją porzucano. Pełna nieodwzajemnionej miłości rozdawała czułość w zwrotkach i refrenach. Jej piosenki są śpiewaną kroniką naszej współczesnej historii. Tworzyła z lekkością niezapomniane teksty, które trafiały do szerokiej publiczności. W samo serce! Ula Ryciak w błyskotliwej biografii brawurowo i skutecznie wydobywa różne prawdziwe i te na niby wersje Agnieszki Osieckiej. Potrafi dotrzeć do sedna i wyświetlić czytelnikom hologramową postać, która prowadziła życie na własną rękę. Osiecka nie pasowała do roli żony i matki, była za to wieczną dziewczyną z końskim ogonem. Pomimo to potrafiła wzbić się na wyżyny altruizmu i odwagi. Choćby wtedy, gdy wstawiła się u władz za internowanym Januszem Andermanem. I wtedy, gdy dla uwięzionego Adama Michnika pisała dziennik. Lubiła: gadać do utraty tchu, pić we dwoje, samotne podróże, śmiech przez łzy i zabawy kotów; Nie lubiła: fanatyków, iść wcześnie spać, żeby rano wstać; żoną być, uśmiechniętą na każde zawołanie; Nudziło ją: kolekcjonowanie złotych myśli i wszelkie inne… (Rec. wydaw.)

Niniejsza publikacja jest 55 pozycją w bogatym dorobku literackim Autorki. Niecodzienna, pisana sercem, intrygująca podróż przez życie Autorki wywołuje głębokie refleksje, pobudza do przemyśleń, porusza najbardzie czułe pokłady wrażliwości. Ważne wydarzenia osobiste i historyczne, łzy, radość, szczęście i miłość, realizacja marzeń poparta ciężką pracą i talentem, poszukiwanie własnego ego w trudnych realiach życia, kultywowanie tradycji, umiłowanie oraz szacunek do bliźniego i ziemi ojczystej a przede wszystkim emanująca prawda i autentyczność. Bogaty materiał faktograficzny dodatkowo stanowi wartość dokumentacyjną i historyczną biografii. (Z okł.)

Pierwsza biografia poety i barda opozycji, przygotowana z okazji 5. rocznicy jego śmierci. Historia życia Jacka Kaczmarskiego, poety, prozaika, autora i wykonawcy piosenek (m.in. Murów, Naszej klasy, Obławy), oparta na relacjach jego bliskich i znajomych. Z ich wypowiedzi wyłania się portret artysty niejednoznacznego, skomplikowanego, nadzwyczaj interesującego, burzący panujący przez lata jego kariery stereotyp barda ?Solidarności?. Autor z wszystkimi osobami rozmawiał i z fragmentów różnych historii stworzył oryginalną, rozpisaną na głosy biografię jednego z najważniejszych artystów współczesnej Polski, którego różnorodna twórczość wciąż żyje i zdobywa nowych wyznawców. Nieznane fakty z biografii poety, wzbogaca ok. 60 fotografii ze zbiorów prywatnych rodziny i przyjaciół artysty. Tekst uzupełniają kalendarium życia i twórczości Jacka Karczmarskiego oraz dyskografia i bibliografia.