Główną bohaterką każdego z ośmiu reportaży składających się na tę książkę jest kobieta, ale jej indywidualny los stanowi w gruncie rzeczy punkt wyjścia do opowiedzenia o Czechosłowacji w XX wieku – od międzywojnia przez czasy wojenne po Praską Wiosnę i aksamitną rewolucję. Opisując życie tych niezwykłych kobiet, okrutnie skonfrontowanych z bezwzględną historią, Mariusz Surosz udowadnia, że wciąż za mało wiemy o naszych południowych sąsiadach. Jednocześnie, konsekwentnie burząc stereotypy na temat Czechów, opowiada uniwersalną historię o ludziach żyjących w cieniu totalitaryzmów.

"Bajkał tam i z powrotem" to opowieść o podróży. O tym, jak grupa młodych ludzi (czwórka archeologów i jedna graficzka) wybrała się autostopem nad Bajkał. Plan był prosty: przejechać Ukrainę, zobaczyć Moskwę i Petersburg, skoczyć na chwilę do Karelii, potem nad Bajkał, w drodze powrotnej zahaczyć o Ałtaj, a później już przez Kaukaz do Gruzji, stamtąd do Turcji, szybki rajd przez Europę południową i triumfalny powrót do kraju przez Rysy. Prawie się udało, chociaż w praktyce wyglądało to nieco inaczej... Dwadzieścia jeden tysięcy kilometrów różnymi środkami transportu, głównie autostopem. Tysiące spotkań, setki pięknych miejsc i parę brzydkich, kilka zniszczonych butów. Projekt: "Jak zostać władcą świata - teoria i praktyka", zainspirowany dawnymi imperiami i azjatyckimi koczownikami. Pięć miesięcy w drodze. Początkowo chodziło o archeologię i pomniki wielkiej historii. Z czasem okazało się, że tym, co ma największą wartość, są po prostu spotkani ludzie i ich historie. Gdyby nie oni, nie byłoby tej książki, a podróżowanie jako takie w ogóle nie miałoby sensu. To nie jest reportaż o Rosji i krajach Europy Wschodniej, ale zapis wrażeń z podróży nad Bajkał i z powrotem. Wynika z niego, że… statystycznie świat jest dobry. Przez pięć miesięcy młodzi podróżnicy mogli zginąć kilka razy - rozjechani przez pijanych kierowców, zamordowani przez miejscowych bandytów w przydrożnych krzakach, zagryzieni przez psy czy przysypani przez ruiny, pod którymi beztrosko rozbili namiot. Tymczasem przydarzyły im się tylko cztery nieprzyjemne sytuacje (z których i tak wyszli cało). Sytuacji pozytywnych, gdy ktoś ich podwiózł, przenocował, nakarmił, wskazał drogę czy zwyczajnie powiedział dobre słowo, nie dałoby się zliczyć. Mimo rozbojów, gwałtów i szalejącej nienawiści, o których trąbią media, wciąż są ludzie, którzy widząc spragnionego człowieka, zamiast go pobić i zabrać mu aparat, podadzą butelkę wody. Czasem trzeba pojechać na koniec świata, żeby się o tym przekonać…(Rec. Wydawn.)

Bratysława i Wiedeń - położone nad Dunajem stolice zachwycają zabytkami niemal wszystkich epok. Wiedeń przyciąga wspaniałą gotycką katedrą św. Szczepana oraz XIX--wieczną, secesyjną architekturą, promieniującą na całe ówczesne Austro-Węgry. Bratysława to dziś nowoczesna metropolia, która stała się ekskluzywnym przedmieściem Wiednia. Bratysławski zamek przez stulecia był letnią rezydencją cesarzy. Obecnie, odnowiony, stanowi wizytówkę słowackiej stolicy. (Rec. Wydawn.)

Przewodnik jest przyjemnym i nietypowym sposobem ukazania gór, o bardzo osobistym i nieformalnym charakterze, z dowcipnymi pointami oraz zachętą do konfrontacji ze strony czytającego. To nowe, ceperskie spojrzenie na Tatry pozwala zauważyć w nich jeszcze więcej uroku i magii oraz przeżyć silne wrażenia spotęgowane pobudzeniem myślenia już na etapie przygotowań, jak również w trakcie wędrówek i samej wspinaczki. (Fragment "Od Wydawcy")

Monumentalna, wyjątkowa, jedyna taka książka Jarosława Giemzy ,,Cerkwie i ikony Łemkowszczyzny". Autor książki to wybitny znawca ikon i architektury cerkiewnej, kierownik Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamku w Łańcucie, przewodnik beskidzki, autor wielu opracowań dotyczących sztuki cerkiewnej dawnej eparchii przemyskiej. W tej starannie wydanej publikacji zostały zaprezentowane rzadkie, często nieznane dotąd, ikony z terenów Łemkowszczyzny, w tym XV-wieczne ikony z cerkwi w Daliowej, Tyliczu czy Florynce ze zbiorów lwowskich. Publikacja składa się z czterech działów dotyczących kolejno: tradycji religijnej, architektury cerkiewnej, wyposażenia cerkiewnego i ikonografii. Pierwsza część książki poświęcona tradycji religijnej wprowadza czytelnika w świat cerkwi. Mówi o tym, że kształt świątyni – jej architekturę i wyposażenie, determinują wskazania o uniwersalnym charakterze, sformułowane na długo przed chrztem Rusi, których dotrzymywanie wcale nie musi stać w sprzeczności z pojawianiem się oryginalnych, właściwych poszczególnym regionom cech. Opowiada w jaki sposób lokalna Cerkiew, która na przestrzeni kilku stuleci zyskała własny koloryt, dochowuje wierności tradycji religijnej i podporządkowuje zasób stosowanych form plastycznych wymogom kultu. Aby było to możliwe, zarysowano tło historyczne oraz umieszczono w nim elementy sakralnego dziedzictwa. Autor jako część publikacji postanowił ująć opracowany redakcyjnie tekst swojego nauczyciela i mistrza śp. Jerzego Tura pt. ,,Architektura cerkiewna”. W oparciu o jego myśl i spostrzeżenia prowadzi swoje dociekania naukowe, uzupełnia je szkicami, sztychami i fotografiami archiwalnymi łemkowskich cerkwi.Budowlę, której wnętrze zdobią malowidła, wyposażoną w księgi, utensylia oraz inne ważne sprzęty ożywia i czyni Świątynią dopiero sprawowana w jej wnętrzu Liturgia, całe obrzędowe bogactwo i zgromadzeni na modlitwie wierni. Taka żywą cerkiew pokazana została w rozdziale trzecim. Ostatnia natomiast część poświęcona jest ikonografii, zostało w niej przedstawionych przeszło 250 stron wizerunków świętych z ikon z terenów Łemkowszczyzny. Nieocenionym źródłem do dziejów Łemkowszczyzny, jej poszczególnych parafii oraz badań nad kształtowaniem się i zróżnicowaniem języka pozostają liczne, często obszerne inskrypcje na obrazach, sprzętach cerkiewnych, elementach architektonicznych, nagrobkach, marginaliach ksiąg liturgicznych. Autor ,,Ikon i cerkwi Łemkowszczyzny” układa przed nami niesamowitą układankę, dzięki odpowiedniemu aparatowi poznawczemu i rekwizytom w postaci znajomości języka staro-cerkiewno-słowiańskiego ale też symboliki biblijnej, odsłania tajemnice, które do tej pory były przed nami ukryte w mistyce cerkwi. Uzupełnieniem książki są też analizy, rysunki pomiarowe i dokumentacyjne, projekty, opracowania paleograficzne z tłumaczeniami z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, wykaz świąt cerkiewnych, cyrylicki zapis liczbowy, datowanie w kalendarzu juliańskim i gregoriańskim oraz rozdział o księgach cerkiewnych. (Rec. Wydawn.)

Scenarzysta serialowy postanawia spędzić Boże Narodzenie w górskiej chacie, by uciec od problemów w domu i w pracy. Jedno pozornie niegroźne zdarzenie zmienia jego pobyt w cyklon porywający głównego bohatera i czytelników! (Rec. Wydawn.)

Lektura opracowania daje satysfakcjonujące poczucie uczestniczenia w aktualnej debacie na wiele tematów wprost odnoszących się do zagadnień teoretycznych, kto, kogo, do czego -jakiego społeczeństwa - oraz jakimi efektywnymi i humanitarnymi metodami miałby resocjalizować, jak i wskazań praktycznych, co to są wyzwania naszej aktualnej współczesności i jakimi narzędziami dysponuje praktyka, nauka i w sumie społeczeństwo, żeby sobie z nimi radzić. Poczucie aktualności wzmacnia w opracowaniu odwoływanie się do licznych doświadczeń z badań empirycznych, i to prowadzonych w różnych płaszczyznach badawczych i z różnych perspektyw poznawczych: pedagogicznych, psychologicznych, socjologicznych, kryminologicznych i prawnych. Niezależnie od tego że wiele tekstów tomu mogłoby świetnie stanowić samodzielny przyczynek do przedstawianych w nich zagadnień, na szczególne uznanie zasługuje sam efekt jaki dzieło zawdzięcza redaktorom. Udało im się stworzyć tym tomem, będącym częścią pewnego już programu naukowego, ramy dla poważnej interdyscyplinarnej i międzynarodowej debaty teoretyków i praktyków w obszarze holistycznie rozumianej przestrzeni resocjalizacji. Tak zakreślony projekt tomu wydaje się odpowiadać istotnym dla rozwoju teorii i praktyki badań społecznych potrzebom poznawczym, łącząc przedstawienie wysoce specjalistycznej analizy wybranych zagadnień, jak i tło teoretyczne, które pozwala umieścić te szczegółowe analizy odnośnie diagnozy problemu i metod radzenia sobie z nim w szerszym kontekście społeczno- kulturowym. (...). Przerzuca to mosty nie tylko między dyscyplinami naukowymi i krajami, ale także między ściśle praktycznie zorientowaną metodyką działań a najbardziej ogólną i często inspirującą krytyczną refleksją na temat człowieka i społeczeństwa oraz samej tytułowej resocjalizacji. prof. zw. dr hab. Jarosław Utrat-Milecki Uniwersytet Warszawski (Z okładki)