Rośnie średnia długość życia Europejczyków. Przybywa seniorów. Współczesny emeryt to jednak człowiek aktywny, który chce jeszcze czerpać z życia pełnymi garściami. Chce spędzać czas ciekawie i przyjemnie. Chce zaspokajać także swą potrzebę aktywności intelektualnej. Oferta zajęć w tym obszarze, zwłaszcza dla seniorów zamieszkałych w środowisku wiejskim, jest jednak mniej niż skromna. Książka uczy jak krok po kroku zorganizować i przeprowadzić warsztaty aktywizacji intelektualnej seniorów oraz zawiera gotowe scenariusze różnorodnych zajęć z tego zakresu. Część praktyczna obudowana jest informacjami na temat problemów seniorów, sposobów spędzania przez nich wolnego czasu, ich zainteresowań. Ukazany jest też obraz seniora w świadomości ludzi młodych. (Rec. Wydawn.)

Książka teoretycznie i praktycznie przybliża nam problemy związane z wykorzystaniem bajkoterapii w pracy wychowawczej z grupą. Dostajemy konkretne rady jak wstępnie przygotować zajęcia i jak je zorganizować. Szczegółowo scharakteryzowano uczestników procesu bajkoterapeutycznego - dzieci (zwracając szczególną uwagę na dzieci z trudnościami adaptacyjnymi, przewlekle chore i niepełnosprawne intelektu­alnie) i rodziców. Poruszono również kwestie związane z cechami osobowościowymi i umiejętnościami nauczyciela terapeuty. W książce zamieszczono także konkretne pomysły na pracę z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Po lekturze książki nie pozostaje nic innego jak zacząć prowadzić zajęcia z dziećmi, dzięki którym będą budować własne zasoby osobiste i uzyskają wsparcie w „trudnych” sytuacjach. (Z okł.)

Niniejszy zbiorek zawiera trzy sztuki przeznaczone dla dziecięcych teatrów z lalką lub z żywym aktorem i stanowi bogaty materiał do bawienia się w teatr. Bawienia się? Oczywiście. Teatr amatorski jest zabawą w teatr, dziecięcy teatr amatorski tym bardziej. I gdyby amatorskiej działalności teatralnej odjąć element zabawy, stałby się pretensjonalnym dziwactwem. Więc nie bójmy się słowa "zabawa" i bawmy się w teatr. Jest to zabawa znakomita: angażuje umysł, uczy pracy fizycznej, rozwija wyobraźnię, wyrabia dobry smak i w dodatku uczy kolektywnego współżycia (...) (Fragment wstępu)

Scenariusze filmowe znanego powieściopisarza. Durne serce ' to przewrotna i dowcipna historia zakonnic, które w oblicz ruiny klasztoru decydują się na szalony krok. Nie są w stanie przewidzieć jaki ciąg perypetii i niezwykłych przygód wywołają swoją decyzją. Zaś Wojna Shoesa to opowieść o życiu pary zakochanych, którzy odkrywają w sobie nadzwyczajne zdolności. (Rec. Wydawn.)

W prawie każdym domu czarodziejów można znaleźć egzemplarz "Fantastycznych zwierząt". Teraz, przez pewien czas, również mugole będą mieli okazję dowiedzieć się, gdzie żyje kwintoped, czym się żywi pufek i dlaczego lepiej nie zostawiać mleka szpiczakowi. (...) (Rec. Wydawn.)

Książka stanowi zbiór scenariuszy do pracy z dziećmi w klasach I-VI szkoły podstawowej. Pokazany w niej sposób dramowej pracy z tekstem literackim został wzbogacony o obszerne uwagi dotyczące ich realizacji i wskazówki wieloletniego praktyka. Szczególną wartością scenariuszy jest perspektywa humanistyczna, oparta na priorytecie rozwijania osobowości jako całości, pracy z emocjami i rozmowie o wartościach. Publikacja może służyć wszystkim nauczycielom przedmiotów humanistycznych - polonistom, historykom, ale także terapeutom, arteterapeutom, bibliotekarzom, katechetom, etykom, pedagogom czy psychologom szkolnym. (Rec. Wydawn.)

Spektakl „Kamienica” to obserwacje małej dziewczynki o imieniu Ryfka, która pokazuje nam jak ważne dla funkcjonowania jest posiadanie własnego miejsca – punktu odniesienia. Historie lokatorów tytułowej kamienicy splatają się, tworząc jeden organizm. Przedstawione postaci pozwalają widzowi z dystansu przyjrzeć się mnogości charakterów, postaw, czasem skrajnych punktów widzenia. Ich mikrokosmosy łączą się i stają częścią małej społeczności, tak jak pomieszczenia kamienicy składają się na cały budynek. W każdym oknie inna historia, czyjeś całe życie. Spektakl ukazuje ponadczasową prawdę: potrzeba przynależności wpisana jest w nasze istnienie i choć pewne dobra materialne, przedmioty nie są niezbędne do życia, to przywiązanie do nich buduje w nas poczucie bezpieczeństwa. Dlatego jak mówi Ryfka: „Dbajmy o nasze miejsca, te małe i te większe, bo miejsca to ludzie, a ludzie to część naszej historii”.

Zestaw idealny dla wszystkich, którzy rozpoczynają swoją przygodę z kodowaniem. W skład zestawu wchodzi dwustronna mata do kodowania 150x150 cm, komplet 350 krążków matematycznych i humanistycznych oraz książka Kodowanie na Dywanie.

Poprzez wspólną zabawę dzieci dowiedzą się dlaczego w Polsce nie ma już króla, kto w takim razie rządzi krajem, jacy ludzie żyją na naszej ulicy i po co są ustawy, o których tak dużo mówią dorośli. (Z okł.)

Film „Obywatel” budził emocje jeszcze przed premierą. Jego twórca Jerzy Stuhr po przejściu ciężkiej choroby miał dość powodów, by na nowo spojrzeć na swoje życie i na Polskę. Również grający w filmie ojca Maciek nie mógł w ostatnich latach narzekać na brak trudnych doświadczeń. Obaj przekraczają tą książką ramy gorzkiej komedii.Teraz po raz pierwszy zobaczą, jak widzą to, co za nimi i to, co przed nimi. W Polsce, we własnej rodzinie. Jerzy: Obce mi są odczucia euforii, ale także czarna rozpacz. Nazwałbym mój stan łagodną rezygnacją. Staram się być obywatelem mojego kraju. To wszystko. Maciej: Wciąż myślę, że występowanie i granie z członkami rodziny to swego rodzaju kuriozum. Ewa Winnicka w dwóch niezależnych od siebie rozmowach pyta obywateli Stuhrów także o Polskę starszych i młodszych pokoleń, o Kościół, Solidarność i narodowe mity oraz o sympatię tłumów − i sympatię mediów. Książka towarzyszy premierze filmu „Obywatel” w reżyserii Jerzego Stuhra i zawiera jego autorski scenariusz wzbogacony o anegdoty z planu. Ten poruszający portret współczesnej Polski jest niewątpliwie jednym z najważniejszych filmów w historii naszej kinematografii.Jerzy i Maciej, ojciec i syn. Znani i popularni, ciągle w świetle reflektorów. Obaj zaczynali kariery od występów kabaretowych. Obaj słyną zarówno z ról w popularnych komediach, jak i z wybitnych kreacji teatralnych. Ich osiągnięciami artystycznymi interesują się poważni krytycy. Ale ich życiu osobistemu nie dają spokoju brukowce. Choć wyrastali z tej samej tradycji, reprezentują zupełnie różne pokolenia. Jerzy rozpoczynał karierę w PRL-u, Maciej - już w wolnej Polsce. Z jakimi problemami przyszło im się zmagać? Jak ukształtowały ich wyzwania rzucane przez rzeczywistość? Kim są? Kim się czują? Co jest dla nich ważne? Co lubią, czego się obawiają, a co ich irytuje? Czy trzeba lubić swój kraj, żeby być dobrym obywatelem? Jerzy i Maciej Stuhrowie w rozmowach z Ewą Winnicką opowiadają o rodzinie, karierze i Polsce.

Scenariusze wystaw poświęconych wybranym poetkom polskim tworzącym w XXwieku: Julii Hartwig, Kazimierze Iłłakowiczównie, Ewie Lipskiej, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Halinie Poświatowskiej, Wisławie Szymborskiej, Annie Świrszczyńskiej adresowane są do nauczycieli bibliotekarzy bibliotek szkolnych i pedagogicznych, nauczycieli polonistów oraz bibliotekarzy zatrudnionych w bibliotekach publicznych...(Fragment wstępu)

Poruszające opowieści Hanny Krall przeniesione na scenę. Hanna Krall to nie tylko wzór dla pokolenia młodych reporterów, ale również pisarka inspirująca uznanych filmowców i wybitnych ludzi teatru. Motywy stale powracające w jej twórczości, dzięki swojej wyrazistości i ascetyczności stylistycznej, okazują się doskonałym materiałem do przeniesienia na scenę czy na plan filmowy. Pola i inne rzeczy teatralne to kilka różnych historii: o szalonych dzielnych kobietach i zamachach - na rosyjskiego cara i na Lenina, o dwóch Markach Edelmanach, o złych postaciach, które uciekają z bajek, o Apolonii Machczyńskiej, która zginęła razem z ukrywanymi Żydami, o przyjacielu Kafki, który w kawiarni spotyka bohatera Kafkowskiego Zamku… Czerpali z nich Krzysztof Warlikowski, Kazimierz Dejmek czy Krzysztof Kieślowski. Bohaterowie tych opowieści wciąż żyją, mówią własnymi głosami i zadają bolesne pytania. Nadal istnieją w teraźniejszości i nie dają o sobie zapomnieć. „W końcu kwietnia 2006 Andrzej Wajda powiedział, że dobrze byłoby porozmawiać. O Katyniu, o filmie o Katyniu i w ogóle porozmawiać. Ale ja nigdy o Katyniu nie pisałam, niewiele czytałam... Nie szkodzi, powiedział Wajda, porozmawiajmy. Ale ja nawet o pana ojcu nie wiedziałam. Nikt nie wiedział. Jedna dziewczyna z naszego roku mówiła o ojcu w Katyniu i na drugi dzień nie było jej w szkole filmowej. Nie, nie siedziała długo, Wanda Jakubowska wyciągnęła ją z więzienia. Nie, nie wróciła do szkoły. Nie, nie robiła filmów... To może tak mógłby się zacząć film?” Pola i inne rzeczy teatralne to lektura obowiązkowa nie tylko dla miłośników reportaży Autorki, ale każdego, kto chce zobaczyć, w jaki sposób proza zyskuje drugie życie w teatrze i filmie. (Rec. Wydawn.)