Niniejszy zeszyt – oznaczony numerem 2 – obejmuje tylko wiadomości niezbędne uczestnikom kursu spawania aluminium i jego stopów metodą TIG. Często zdarza się, że osoba szkolona w zakresie spawania aluminium metodą TIG (lub w innym zakresie) posiada już kwalifikacje potwierdzone zdanym egzaminem z innego procesu spawania. Wówczas szkolenie teoretyczne powinno trwać co najmniej 8 godzin i obejmować tylko zagadnienia ze spawania aluminium metodą TIG, zawarte w niniejszym podręczniku. Jeśli natomiast szkolenie w spawaniu aluminium metodą TIG jest pierwszym szkoleniem spawalniczym, nauczanie teoretyczne powinno obejmować również materiał zawarty w Podręczniku spawania – zagadnienia ogólne Zeszyt 1. Liczba godzin pełnego szkolenia jest wtedy oczywiście większa. Wśród stopów aluminium istnieje kilka grup, różniących się zasadniczo składem chemicznym, a w efekcie spawalnością, głównie skłonnością do pękania. Na wynik spawania duży wpływ ma przede wszystkim właściwe dopasowanie spoiwa do materiału spawanego. Dlatego w zeszycie tym podano zasady i liczne przykłady doboru spoiwa pod względem uzyskania odpowiedniej odporności na pękanie, wytrzymałości, plastyczności, odporności na korozję i zmiany barwy złączy. Zamieszczono też informacje na temat spawalności poszczególnych stopów, technologii i techniki ich spawania, przygotowania złączy oraz charakterystycznych dla aluminium niezgodności spawalniczych. Scharakteryzowano też urządzenia stosowane do spawania aluminium metodą TIG. Niektóre wiadomości wykraczają poza zakres tematyczny przewidziany na kursach spawania aluminium, ale z pewnością będą one przydatne w praktyce zawodowej. Pozostawia się decyzji wykładowcy, które z nich należy włączyć do programu nauczania. Podręczniki tej serii są przeznaczone nie tylko dla słuchaczy, wykładowców i instruktorów kursów spawania, ale również dla innych osób związanych ze spawalnictwem, w tym technologów, inspektorów, kontrolerów, projektantów konstrukcji aluminiowych.