Negocjujemy codziennie, decydując, dokąd pójść na obiad, ile zapłacić za używany rower lub kiedy zwolnić nieefektywnego pracownika. Podobnie emocje towarzyszą nam bezustannie. Mogą mieć one pozytywny (np. radość i zadowolenie) lub negatywny charakter (gniew, frustracja, poczucie winy itp.). Jak radzić sobie z emocjami, które pojawiają się w nas i innych podczas negocjacji? Bez względu na to, jak będziemy próbowali je ignorować, uczucia nie znikną. Mogą nas rozpraszać, powodować ból lub skłaniać do zawarcia niewłaściwej umowy. Mogą odwracać uwagę od najważniejszych zagadnień, które powinny być niezwłocznie rozwiązane. Niezależnie od tego, czy rozmowy prowadzone są w sposób formalny, czy nieformalny, musimy ustalić, jakich emocji doświadczamy oraz jak właściwie je wykorzystać. Nie trzeba tłumaczyć, jak trudno zapanować nad wszystkimi emocjami, które na nas wpływają. Książka Emocje w negocjacjach wskazuje różne możliwości rozwiązania tego problemu. Dzięki niej poznasz strategie wywoływania pozytywnych emocji i sposoby radzenia sobie z negatywnymi doznaniami. Przestaniesz być zdany na łaskę emocji własnych i innych osób. Twoje negocjacje staną się bardziej satysfakcjonujące i skuteczne. Wskazówki zawarte w tym poradniku są na tyle praktyczne, że można je wykorzystać nawet podczas najtrudniejszych pertraktacji - z przykrym współpracownikiem, twardym negocjatorem oraz ukochanym małżonkiem. Ponieważ książka ta dotyczy emocji, zdecydowaliśmy się (Roger i Dań) na nadanie jej osobistego wymiaru. Postanowiliśmy zamieścić wiele przykładów zaczerpniętych z życia codziennego i prowadzonych przez nas negocjacji. Każdy z nas opracował własne strategie negocjacji. Obaj szkoliliśmy i pomagaliśmy ludziom we wszystkich możliwych dziedzinach życia, od negocjatorów z Bliskiego Wschodu po pary małżeńskie, od kierowników handlowych po studentów. Książka Emocje w negocjacjach jest wynikiem osobistych badań i dociekań. Opiera się na ustaleniach zawartych w książce Dochodząc do TAK. Negocjacje bez poddawania się (PWE 2006), której współautorem jest Roger, a która stała się fundamentem szeroko pojętej procedury negocjacji, opartej na wzajemnych korzyściach. Metoda ta wskazuje, że negocjatorzy uzyskują najlepsze rezultaty dzięki zrozumieniu interesów drugiej strony, a następnie dążeniu do porozumienia, które w jak największym stopniu sprosta tym oczekiwaniom (zob. Siedem elementów negocjacji na str. 209). Wielu uważa, że: Dochodząc do TAK jest bardzo dobrą pozycją, lecz nie wyczerpuje zagadnienia mierzenia się z emocjami i związkami podczas najtrudniejszych negocjacji. Emocje w negocjacjach to nasza kolejna próba naświetlenia tych zagadnień. Podręcznik ten by nie powstał, gdyby nie nieżyjący już profesor Jerome D. Frank, który poznał nas ze sobą. Intuicja podpowiedziała mu, że może dojść do zjawiska synergii pomiędzy „negocjatorem zainteresowanym psychologią" a „psychologiem zainteresowanym negocjacjami". Miał rację, a my staliśmy się jego dłużnikami. Pisaliśmy tę książkę pięć lat - znaczenie dłużej niż którykolwiek z nas przewidywał - po części dlatego, że lubiliśmy ze sobą rozmawiać i uczyć się od siebie. Nasza dzisiejsza wiedza znacznie przekracza zwyczajną sumę tego, co widzieliśmy kilka lat wstecz.

Na wschód od czasu to spotkanie historii i wyobraźni, rzeczywistości i snów, nadziei i rozczarowań. Historia dzieje się w Łodzi, mieście suchej rzeki Łódki, która w moich czasach była przeważnie czarną mazią fabrycznych odpadów. Potężny przemysł tekstylny sprawił, że miasto nazywano "polskim Manchesterem". Moje rendezvous obejmuje okres od mojego dzieciństwa do pierwszych lat dorosłości, kiedy na moich oczach głęboka wiara w nowy, sprawiedliwy świat została zachwiana przez katastrofalne wydarzenia lat trzydziestych, by potem skurczyć się w ciasnych murach getta, które Niemcy założyli w moim mieście, i ostatecznie na zawsze umilknąć w Auschwitz. (...) Jeśli zaś chodzi o mnogość zaludniających tę książkę postaci, to większość, z wyjątkiem jednej czy dwóch, została zamordowana w tamtych latach mroku. Niektórzy będą kwestionować sens przywoływania tylu imion, ja jednak odczuwam silną potrzebę ich przypomnienia; być może jest to wpływ kultury pisma, być może głos moich przodków, dla których wspominanie imion było świętą powinnością.

Przejmująca opowieść o losach mieszkańców pensjonatu, ich starzeniu się, przemijaniu. Ironiczna i błyskotliwa, sensualna i plastyczna. Pensjonariusze licytują się egzotycznymi chorobami, dziećmi w Ameryce, wykształceniem, flirtują, uciekają, wspominają smak czereśni i czasy wojny, które wciąż wydają im się bliskie, pełne urody. Czasy, kiedy smak był słodszy, a trwa zieleńsza. Rozliczają się z życiem, które powoli uchodzi i wiecznie czekają na dzieci, które prawie nigdy ich nie odwiedzają.