W autobiograficznej powieści autorka opowiada o emocjonalnej podróży, którą odbywa w dwóch przestrzeniach: realnej i umysłowej. Pierwsza ma określony czas i miejsce. Jest nim dom w Aninie i okres 13-14 tygodni, w trakcie których umierała matka bohaterki. Poszczególne zdarzenia zapisane w formie notatek czy relacji stanowią główną oś utworu i budzą pamięć - czyli drugą przestrzeń. Codzienność przecinają wspomnienia dzieciństwa, planów filmowych, miłości, spotkań, podróży. Obrazami z przeszłości sterują emocje i wrażliwość autorki. Spoza maski zimnej femme fatal przyczepionej jej przez media wyłania się wrażliwy człowiek, uważny obserwator ludzi i otaczającej rzeczywistości. (Z okładki)

Wspomnienia i felietony Magdaleny Zawadzkiej, jednej z najlepszych polskich aktorek, napisane lekko i z humorem. Pod tą lekkością kryje się jednak wiele głębokich przemyśleń. W wydanej wcześniej w 1999 roku książce "Kij w mrowisko" wspomnienia obejmowały tylko czas dzieciństwa, dojrzewania i młodości autorki. Tym razem Magdalena Zawadzka opowiada też o swych latach dojrzałych i o dorastaniu do dojrzałości (która przychodzi niepostrzeżenie), o traumatycznym czasie żałoby po śmierci męża Gustawa Holoubka (Świat bez Gustawa), o świecie bez rodziców (Mama autorki zmarła w 2014 roku). Rozwija też opowieść o Jaśku - swoim dorosłym już dziś synu - opatrując ją wieloma rodzinnymi anegdotami. Osobną część książki stanowią Podróże, które są wielką pasją aktorki. A świat widziany jej oczami - fascynujący. Część trzecia to Felietony pisane w latach dziewięćdziesiątych (ale jest też współczesna niespodzianka!), jednak wciąż przejmująco aktualne. Jak bardzo nic się w Polsce nie zmienia (a jeśli tak - to na gorsze), świadczy nowy, napisany specjalnie do książki felieton z sierpnia 2014 roku, który dowcipnie i dosadnie pokazuje, co się dzieje z kulturą języka, kulturą polityczną i kulturą osobistą. Cięte diagnozy rzeczywistości zapadają w pamięć i pokazują mało znane oblicze aktorki, która mówi we wstępie: „Taka jestem i już to wprawdzie tytuł mojej książki, ale ja naprawdę taka jestem, a przynajmniej tak mi się wydaje. We wszystkim, co pisałam zarówno we wspomnieniach, jak i w felietonach, które wzajemnie się uzupełniają, starałam się być sobą, być szczera. Inaczej pisanie nie miałoby dla mnie żadnego sensu”. Tę wielobarwną opowieść ilustruje unikatowy materiał zdjęciowy z bogatego archiwum Autorki. (Rec. wydaw.)

Jakim ojcem był generał Jaruzelski? Jaką córką była Monika? Autobiograficzna opowieść Moniki Jaruzelskiej to pełna ironii i dowcipu opowieść o dorastaniu u boku sławnego ojca. Okazuje się, że niełatwo być córką generała. Zarówno, gdy się jest nieśmiałą nastolatką, jak też dojrzałą kobietą, idącą przez życie z "gorącym" nazwiskiem. (Rec. wydawn.)

To wspomnienia ze studiów w Krakowie i zaangażowanej pracy zawodowej na Śląsku - głównie w służbie rozwoju i efektywności górnictwa węgla kamiennego. Specyfikę tego tomu dopełniają - wydzielone w odrębnych podrozdziałach - obszerne wspomnienia z życia prywatnego, z "sentymentalnych" wypraw na Kresy oraz turystyki realizowanej w kraju i "szerokim świecie".

Książka ta to niezwykłe świadectwo wypraw Marka Kamińskiego na krańce świata dosłownie i w przenośni. Autor przedstawia swój dziecięcy rejs do Danii i Maroka, młodzieńczą podróż po Europie, na Spitsbergen, Grenlandię, biegun północny i południowy, Kilimandżaro, Atlantyk, Pustynię Gibsona w Australii, absolutnie wyjątkowy wyjazd z niepełnosprawnym Jaśkiem Melą na bieguny Ziemi, äZ Polą przez Polskęö i zimowy spływ Wisłą. Miłość, wiara i nadzieja, wzloty i upadki, determinacja, siła i słabość człowieka w sytuacjach ekstremalnych ľ o tym pisze. I jak niemożliwe staje się możliwe.

Na celowość historii mej drogi życiowej wpłynęło często powtarzane żądanie młodziutkich wnucząt, my chcemy coś usłyszeć z twojej młodości, coś dziwnego, ale bardzo ciekawego. Żądanie to powtarzało się wielokrotnie, mimo, że dzieci znały te opowiadania na pamięć. Może więc warto odsłonić niektóre ciekawsze fragmenty mojej kariery naukowej na tle ówczesnych stosunków politycznych i gospodarczych, w których krzyżowały się dobro i zło, szlachetności i podłości, kiedy często trzeba było wybierać różne opcje, w danej chwili nawet niekorzystne dla mnie i wówczas odczuwało się najsilniej wspaecie własnej rodziny, a przede wszystkim cudownej, mądrej, a jednocześnie pełnej optymistycznego humoru mojej żony nazywanej w domu Siuchenką. (Fragment wstępu autora)

Jan Paweł II z bliska i prywatnie Jak pisze autor "są to po prostu wyznania pisarza, któremu przydarzyło się, że jego biskupa, którego poznał jeszcze jako księdza, wybrano na papieża, co zdeterminowało dalszy bieg i sens życia autora". Wszystko, co zostało tu przedstawione, Skwarnicki zna z własnego doświadczenia, a zapiski często czynił na gorąco. Od ogłoszenia wyniku pamiętnego konklawe, przez inaugurację pontyfikatu, zamach i kanonizację ojca Kolbe, po liczne podróże, odbywane przez Ojca Świętego na wszystkie kontynenty.