Książka jest pierwszą opublikowaną monografią naukową w całości poświęconą twórczości Olgi Tokarczuk. Pisarka ukazana jest z jednej strony jako ktoś, kto słowo traktuje z ogromną powagą, zbliżając się do kabalistycznej wiary w jego sprawczą energię, z drugiej zaś jako literacka rewolucjonistka i aktywistka. Pisanie ma być dla niej "robieniem rzeczy ze słów" i rodzić się z potrzeby zmieniania świata (światów?), które również powstały z języka. Z tej perspektywy Olga Tokarczuk może być odbierana jako "łagodna rewolucjonistka", która poddaje badawczemu oglądowi to, jak poszczególne języki (dyskursy) kształtują podmioty i rzeczywistość. Katarzyna Kantner interpretuje powieści Olgi Tokarczuk (od "Podróży ludzi Księgi" do "Ksiąg Jakubowych"), ukazując je jako praktykę etyczną i ważny głos w polskiej debacie publicznej oraz element komunikacji społecznej. Literatura zostaje potraktowana jako dyskurs krytyczny - narzędzie, za pomocą którego można ukazywać (ale też neutralizować) mechanizmy ekskluzji i opresyjne struktury obecne w innych typach dyskursu oraz przyznawać głos grupom marginalizowanym...(Rec. Wydawn.)

Autor podąża śladami zabójcy Martina Luthera Kinga, który po ucieczce z USA w 1968 roku spędził 10 dni w Lizbonie, obsesyjnie powraca do tej postaci i w końcu udaje się do Lizbony, żeby kroczyć śladami zabójcy. Tymczasem wyjazd do Lizbony przywodzi mu na myśl siebie, z czasów kiedy jako młody chłopak pisał w tym mieście Zimę w Lizbonie. Stwierdza, że nie zna ani zabójcy, ani siebie sprzed lat, więc chodząc po Lizbonie, stara się zrozumieć motywy działania tych postaci. Książka pełna melancholii, muzyki i miłości, niepozbawiona wątków sensacyjnych. (Rec. Wydawn.)

Krople deszczu nie znikają, gdy dotkną muru – eksplodują. Modlitwa w jidysz szeptana przed snem nie przynosi chłopcu ukojenia, choć zapowiada matczyny pocałunek. Język nawróconej siostry staje się błahy i szorstki. Dziadek wciąż uparcie twierdzi, że na ramieniu wytatuował sobie numer telefonu. Czy można ostatecznie zrekonstruować przeszłość rodziny naznaczonej Zagładą? Jak to jest być Żydem tylko czasami? Eduardo Halfon w dwóch zwięzłych autobiograficznych powieściach opowiada o wyprawach śladami rozsianych po świecie przodków. W Klasztorze narrator przyjeżdża do Izraela na ślub swojej siostry – od niedawna żyjącej w ortodoksyjnej wspólnocie. W Żałobie wraca do rodzinnej Gwatemali, by rozwikłać tajemnicę śmierci brata ojca, kilkuletniego Salomona. Mierząc się z mrocznymi sekretami rodziny i własną skomplikowaną tożsamością, Halfon tworzy poruszającą opowieść o godzeniu się z wieczną obcością i podążaniu za prawdą bez pomocy jakiegokolwiek Boga. Na tom składają się powieści: Klasztor i Żałoba.

Rok 1998. Ameryka żyje skandalem seksualnym związanym z prezydentem Billem Clintonem. Tymczasem w niewielkim mieście w Nowej Anglii starzejący się profesor filologii klasycznej Coleman Silk zostaje zmuszony do przejścia na emeryturę, po tym jak koledzy oskarżają go o rasizm. Pomówienie jest fałszywe, ale prawda o Silku zdumiałaby jego najbardziej zacietrzewionych krytyków. Mężczyzna skrywa sekret, którego przez pięćdziesiąt lat nie poznali jego żona, czwórka dzieci, koledzy ani przyjaciele, w tym pisarz Nathan Zuckerman. To właśnie on natrafia na ślad tajemnicy profesora i postanawia odtworzyć nieznane karty biografii szanowanego człowieka. Zuckerman próbuje zrozumieć prawdę, ale wkrótce odkrywa znacznie więcej, bo osobiste przeżycia jego przyjaciela są misternie wplecione w historię współczesnej Ameryki. (Rec. Wydawn.)

Łowca autografów to powieść o świecie piętnastominutowych gwiazd i gwiazdeczek, któremu Zadie Smith dobrze się przyjrzała, bo sama była jego bohaterką? Jerzy Jarniewicz Alex-Li Tandem to łowca autografów, dryfujący od imprezy do imprezy, który rozpaczliwie usiłuje nadać swojemu życiu choćby pozór sensu. Pewnego dnia poznaje gwiazdę filmową, o której autografie marzył od kilkunastu lat, i szczęśliwie rozwiązuje wszystkie najważniejsze sprawy! Tylko Zadie Smith potrafi pisać w tak zabawny i tryskający energią sposób o współczesnym głodzie sławy i marzeniach o nieśmiertelności. Alex-Li Tandem to łowca autografów, dryfujący od imprezy do imprezy, który rozpaczliwie usiłuje nadać swojemu życiu choćby pozór sensu. Pewnego dnia poznaje gwiazdę filmową, o której autografie marzył od kilkunastu lat, i szczęśliwie rozwiązuje wszystkie najważniejsze sprawy! Tylko Zadie Smith potrafi pisać w tak zabawny i tryskający energią sposób o współczesnym głodzie sławy i marzeniach o nieśmiertelności.

Drugi tom długo oczekiwanej powieści Murakamiego! W Hong Kongu została uznana za nieprzyzwoitą, ocenzurowana i zakazana dla czytelników poniżej 18 roku życia. W Japonii w środowisku skrajnej prawicy wywołała oskarżenia wobec Harukiego Murakamiego o zdradę narodową, choć jednocześnie została okrzyknięta jednym z największych dokonań tego pisarza. „Śmierć Komandora” to obszerna dwutomowa powieść, na którą fani Murakamiego czekali aż pięć lat. Żona malarza w średnim wieku porzuca go - z dnia na dzień. Podobnie, z dnia na dzień, on sam podejmuje decyzję, by wyprowadzić się z domu. Rezygnuje ze zleceń, wsiada w samochód i przez parę miesięcy włóczy się po północno-wschodniej części wyspy Honsiu. Gdy zmęczony tułaczką wraca do Tokio i prosi przyjaciela o nocleg, ten ma mu do zaoferowania coś znacznie lepszego: opuszczony dom w górach należący do jego ojca, sławnego malarza. W nowym, inspirującym otoczeniu bohater zamierza wieść spokojne życie poświęcone twórczości - korzysta z pracowni mistrza, zaczyna prowadzić lekcje malarstwa w pobliskiej Odawarze i wdaje się w niewiele znaczące romanse. Dom ten dla bohatera powieści stanie się epicentrum przemiany i szczególnej formy odrodzenia - i w sztuce, i w życiu. Pierwszym epizodem tej przemiany będzie odnalezienie na strychu nieznanego obrazu starego mistrza: niemal wiernego odtworzenia sceny zabójstwa Komandora z „Don Giovanniego”. Od momentu tego odkrycia realistyczna narracja zaczyna się stopniowo przeplatać z surrealistycznymi wątkami, a fabułę zaludniają niezwykłe postaci, które uosabiają symbole, idee i metafory. Murakami z lekkością kreśli niezwykłe wizerunki swoich bohaterów, subtelne podważając granicę między marzeniem i rzeczywistością. Pojawiają się znane motywy: wyschnięta studnia, która nęci swoją mistyczną pustką, ekscentryczny milioner oraz niespodziewane i niewyjaśnialne zniknięcie. Czytelnik rozpozna nieoczywiste symbole i bezpretensjonalną erotykę o leciutko perwersyjnym odcieniu. (Rec. Wydawn.)

"Miliarder" to nieszablonowa komedia sensacyjna z mocnym akcentem szpiegowskim, za sprawą jednej głupiej decyzji, wywołanej chęcią bycia w oczach znajomych z pracy oraz z Facebooka kimś innym, niż się jest naprawdę, Maciej Kupczyk bohater wplątuje się w międzynarodową intrygę. Mosad, GRU, Deuxième Bureau, BND – to tylko część sił, z którymi będzie musiał się zmierzyć. Spadek po miliarderze, do jakiego pretenduje bohater, wyzwala galopadę wydarzeń, które zawsze towarzyszą brudnej walce o pieniądze… A jak się szybko okazuje, pieniądze w życiu nie są najważniejsze. (Z okł.)

W USA możesz być czarny, nawet jeśli twoja skóra jest jasna jak mleko. Wystarczy jeden przodek, jedna kropla „niewłaściwej” krwi. Bliźniaczki Stella i Desiree wychowują się w ubogiej afroamerykańskiej rodzinie na Głębokim Południu. Tam, skąd pochodzą, nie czeka ich żadna przyszłość, a jedyną szansą jest ucieczka z domu. W wielkim świecie życie, które do tej pory dzieliły, rozpada się na dwie niedopasowane połówki. Desiree wciąż należy do czarnej społeczności, a Stella zrywa kontakt z rodziną i potajemnie wychodzi za białego mężczyznę, który nic nie wie o jej przeszłości. Po latach kłamstw losy sióstr rozdzielonych setkami kilometrów splotą się na nowo, gdy niespodziewanie skrzyżują się drogi ich własnych córek. Łącząc wiele wątków i pokoleń, od Głębokiego Południa po Kalifornię, od lat 50. do 90. XX w., Brit Bennett tworzy emocjonującą historię relacji dwóch sióstr i stawia jedno z najważniejszych pytań: czy jesteśmy tym, kim się czujemy, czy tym, za kogo uważają nas inni? "Czym jest tożsamość? Czy, uwikłani w system ról i gier społecznych, możemy nadać ją sobie sami? Co hamuje nas przed pokazaniem innym własnego, często niejednoznacznego oblicza? Bohaterowie Bennett szukają dróg ucieczki przed światem, do którego nie chcą przynależeć, i udowadniają, że życie w zgodzie z samym sobą jest możliwe. Nawet jeśli czasem płaci się za to wysoką cenę." (Rec. Wydawn.)

Wywiady z ludźmi, którzy wychowali się w rodzinach komunistycznego aparatu: Agnieszka Holland- polska reżyserka filmowa i teatralna, scenarzystka, aktorka. Córka Henryka Holland i Ireny Rybczyńskiej, Aleksander Smolar- polski publicysta, działacz polityczny. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Syn przedwojennych działaczy komunistycznych żydowskiego pochodzenia, Grzegorza Smolara i Walentyny Najdus, Aleksandra Jasińska- córka Bolesława Bieruta, pierwszego prezydenta powojennej komunistycznej Polski. Od 1956 r. wykłada na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu socjolog. Bada problematykę stereotypów i uprzedzeń narodowych, Andrzej Titkow- polski scenarzysta, reżyser, producent filmów. Syn partyjnego dygnitarza, Ernest Skalski- polski dziennikarz i publicysta. Jeden z założycieli ”Gazety Wyborczej”. Syn Jerzego Wilkera-Skalskiego i Zofii Nimen-Skalskiej, Syn Anatola Fejgina członka KPP, PPR i PZPR, oskarżonego o stosowanie przemocy wobec więźniów, Włodzimierz Grudziński- polski matematyk, informatyk, działacz opozycji demokratycznej w PRL. Syn Jana. (Rec. Wydawn.)

Dwie książki z serii Psierociniec urzekły najmłodszych czytelników i ich rodziców, zarówno przez wzruszające historie, zabawne wierszyki, jak i urocze ilustracje. Książki mądre, piękne, uczące wrażliwości i empatii - nie tylko wobec zwierząt. Trzeci tom serii porusza problemy odmienności i tolerancji. Opowiada, jak ważna jest rodzina i więzi rodzinne. Niepiesek przez dłuższy czas myślał, że jest kotkiem. Dopiero mały wypadek sprawił, że piesek odkrył swoją prawdziwą tożsamość. Niepiesek rozpaczliwie próbuje udowodnić wszystkim, że jest psem niezwykłym, odważnym i pomysłowym. Że jest KIMŚ WYJĄTKOWYM. (Rec. Wydawn.)

Rodzina Belseyów jest zbyt normalna, by mogło to być prawdziwe. Troje dzieci, każde innego wyznania, apodyktyczna matka, była aktywistka na rzecz praw kobiet i oderwany od rzeczywistości ojciec, którego życie koncentruje się wokół twórczości Rembrandta. No i śmiertelnego wroga: Monty’ego Kippsa. Ale kiedy Jerome, najstarszy syn Belseyów, oświadcza się córce Monty’ego, wszystko wywraca się do góry nogami. Howard Belsey wyrusza za ocean, by wreszcie rozprawić się z Kippsem. I wywołać lawinę zdarzeń, które na zawsze już splotą losy dwóch rodzin.

"Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok". Książka przede wszystkim dla nastolatków zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości. To także książka dla wszystkich tych, którzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni. Anna Höglund słowem i obrazem dotyka tego, co w człowieku najbardziej ukryte, zranione. Nie boi się nazwać trudnych emocji, ale też pokazuje, że nie muszą być one ostateczne. Trzynastoletni narrator tej książki ma poczucie, że każdy jest dla siebie największym wrogiem, ale z biegiem czasu odkrywa, że jeśli wszystko jest jednocześnie swoim przeciwieństwem, to każdy może być też dla siebie najlepszym przyjacielem. Książka wyróżniona w Szwecji wieloma ważnymi nagrodami, m.in. uznana za najlepszą książkę obrazkową roku oraz za najlepszą książkę artystyczną roku. (Rec. Wydawn.)

Włodek Goldkorn ma szesnaście lat, kiedy w 1968 roku wyjeżdża z Polski do Izraela. Zafascynowany nowym krajem, obdarza go żywiołową miłością. Szybko jednak rusza pod prąd, zaczyna stawiać niewygodne pytania, kwestionuje jedyną słuszną drogę, którą mu wskazywano. Zamiast tańczyć horę, słucha egipskich piosenkarek, zostaje aktywistą radykalnej lewicy, protestuje przeciwko okupacji Strefy Gazy i Zachodniego Brzegu, jako rekrut sprzeciwia się przełożonym… Z czasem młody buntownik wyrasta na niezależnego humanistę, który unika wydeptanych ścieżek. Jest człowiekiem o tożsamości złożonej jak mozaika, który w wielu językach czuje się jak w domu i nie odrzuca żadnej ze swoich ojczyzn (do Polski i Izraela wkrótce dołączą Włochy) – dużo im zawdzięcza, jeszcze więcej od nich wymaga. (Rec.Wydawn.)

Dwie kobiety. Dwie ucieczki. Jedna szansa, by zniknąć. Zapierający dech w piersiach thriller psychologiczny z dynamicznym tempem, licznymi zwrotami akcji i misternie skonstruowaną intrygą. Claire Cook wiedzie idealne życie u boku kochającego męża. Małżeństwo z zamożnym politykiem, luksusowe mieszkanie na Manhattanie i żadnych powodów do zmartwień. Ale to tylko pozory. Za zamkniętymi drzwiami ich domu nic nie jest takie, jak się wydaje. Apodyktyczny mąż nie dość, że nie potrafi zapanować nad swoim wybuchowym charakterem, to jeszcze śledzi każdy ruch żony, aby zyskać pewność, że Claire jest w stanie sprostać jego wygórowanym standardom. I choć kontroluje ją na każdym kroku, to nie wie, że Claire od miesięcy planuje ucieczkę. Pewnego dnia na drodze Claire staje inna kobieta, której sytuacja jest równie dramatyczna. Poznana w barze na lotnisku Eva, tak samo jak Claire, zrobi wszystko, by raz na zawsze zniknąć. Zdesperowane kobiety w ostatniej chwili podejmują decyzję o zamianie biletów - Claire poleci jako Eva do Oakland, a Eva do Puerto Rico jako Claire. Wierzą, że w ten sposób uda im się zacząć wszystko od nowa. Kiedy lecący na Karaiby samolot ulega katastrofie, Claire staje przed niełatwą decyzją: może ukraść tożsamość Evy, z całym bagażem skrzętnie ukrywanych przez nią sekretów. Czy przyparta do muru będzie miała dość odwagi, by wykorzystać swoją szansę? (Rec. Wydawn.)

Ostatnia okazja jest pierwszą powieścią Zbigniewa Dmitrocy, znanego tłumacza poezji rosyjskiej (popularnością cieszą się jego przekłady Achmatowej, Chodasiewicza, Cwietajewej, Stiepanowej) i autora literatury dziecięcej. Książka Dmitrocy to chwilami naprawdę przygnębiająca, pesymistyczna, pełna osobistych resentymentów opowieść o zderzeniu młodzieńczych marzeń i ideałów z twardą rzeczywistością i ich stopniowa dewaluacja. Jej głównym wątkiem jest rozpaczliwa sytuacja materialna ideowego inteligenta-pisarza, którego niemal bez reszty zaprzątają sprawy bytowe. Autor demaskuje życie artystyczne, w którym obowiązuje kumoterstwo i zgoła pozaartystyczna interesowność, a władza i pieniądze mają większe znaczenie niż talent, kompetencje czy pracowitość. Ostatnia okazja jest świadectwem pewnej egzystencji oraz mówi nam dużo o naszych czasach i o człowieku w ogóle. (Rec. Wydawn.)

Twarz Pana Wyrazistego natychmiast zapada w pamięć. Jest rozpoznawany błyskawicznie – wystarczy, że pojawi się na ulicy i wszyscy z daleka się do niego uśmiechają. Kiedyś zagrał nawet w reklamie – gratulowano mu sukcesu i chwalono, że jego twarz tak dobrze sprzedała produkt. "Pan Wyrazisty" bardzo podoba się sam sobie. Kupił supertelefon i z upodobaniem robi tysiące selfie. Jego niepoliczalne wizerunki wędrują po sieci. Pewnego dnia staje jednak przed lustrem i z przerażeniem zauważa, że jego rysy się zatarły, a twarz stała się rozmytą plamą. Z każdym kolejnym zdjęciem blednie wyrazistość Pana Wyrazistego. Czy Pan Wyrazisty odzyska swój utracony skarb – nieskazitelnie piękną twarz? Czy ci, których spotka w mrocznych zakamarkach dzielnicy na przedmieściu pomogą mu znaleźć rozwiązanie? Czy świat będzie na powrót go podziwiał, a on sam będzie znowu dla siebie jedyny i wyjątkowy? W swojej nowej opowieści Olga Tokarczuk i Joanna Concejo (znane jako współautorki "Zgubionej duszy”, wyd. Format 2017) zabierają nas w fikcyjny świat, do złudzenia przypominający czasy, w których przypadło nam żyć – z rozbuchanym "ja”, natręctwem autoprezentacji, kultem młodości, imperatywem szczęścia i obsesją lansu. Czy wyjdziemy z tego świata cało?

Hipnotyzujący portret destrukcyjnego idealisty. Ilekroć zdarzało mi się fantazjować o tym, że z sobą kończę, wyobrażałem sobie uroczysty, rytualny wręcz czyn - w tym list pożegnalny, garnitur i ważne dla mnie miejsce. Dlatego ostatnią moją myślą, która przyszła, gdy w nagłym ataku paniki próbowałem ostro skręcić, było to, że mogłem trochę bardziej się postarać. Historia Terjego musiała skończyć się samobójstwem. Przez całe życie tłumił swoje uczucia, był ironiczny i szorstki, a naturę rozumiał lepiej niż innych ludzi. Carl F. Tiller stopniowo cofa się do coraz wcześniejszych wydarzeń i wnika w psychikę swojego bohatera, by stworzyć fascynujący obraz jego dramatu egzystencjalnego i walki z wewnętrznymi demonami. (Rec. Wydawn.)

"Pod wulkanem" to mistrzowska opowieść o ostatnim dniu życia Geoffreya Firmina, brytyjskiego konsula w Cuernavace (tu pod indiańską nazwą Quauhnahuac) w Meksyku. Tego dnia - w zaduszki 1938 roku - Konsul dochodzi do kresu drogi znaczonej pogrążaniem się w alkoholizm i poszukiwaniem absolutu. Niezwykła sceneria, gęsta atmosfera, splątane uczucia, nagromadzenie wizji, halucynacji - wszystko to przenika czytającego do głębi. Powieść odczytywana jest jako nieporównywalna ewokacja skrajnego alkoholizmu, jako mistrzowska synteza mitów meksykańskich, chrześcijańskich i żydowskich, ale też jako alegoria upadku świata. John Huston nakręcił na podstawie tej powieści film z udziałem Alberta Finneya i Jacqueline Bisset. (Rec. Wydawn.)

Żona malarza w średnim wieku porzuca go - z dnia na dzień. Podobnie, z dnia na dzień, on sam podejmuje decyzję, by wyprowadzić się z domu. Rezygnuje ze zleceń, wsiada w samochód i przez parę miesięcy włóczy się po północno-wschodniej części wyspy Honsiu. Gdy zmęczony tułaczką wraca do Tokio i prosi przyjaciela o nocleg, ten ma mu do zaoferowania coś znacznie lepszego: opuszczony dom w górach należący do jego ojca, sławnego malarza. W nowym, inspirującym otoczeniu bohater zamierza wieść spokojne życie poświęcone twórczości - korzysta z pracowni mistrza, zaczyna prowadzić lekcje malarstwa w pobliskiej Odawarze i wdaje się w niewiele znaczące romanse. Dom ten dla bohatera powieści stanie się epicentrum przemiany i szczególnej formy odrodzenia - i w sztuce, i w życiu. Pierwszym epizodem tej przemiany będzie odnalezienie na strychu nieznanego obrazu starego mistrza: niemal wiernego odtworzenia sceny zabójstwa Komandora z "Don Giovanniego". Od momentu tego odkrycia realistyczna narracja zaczyna się stopniowo przeplatać z surrealistycznymi wątkami, a fabułę zaludniają niezwykłe postacie, które uosabiają symbole, idee i metafory. Murakami z lekkością kreśli niezwykłe wizerunki swoich bohaterów, subtelne podważając granicę między marzeniem i rzeczywistością. (Rec. Wydawn.)

Historia izraelskiego agenta, który całe życie starał się rozszyfrowywać zagadki innych ludzi, a teraz staje w obliczu własnych skrzętnie skrywanych tajemnic i kłamstw. Agent izraelskich służb specjalnych po nagłej śmierci żony przechodzi na emeryturę i wraz z córką, matką i teściową przeprowadza się do innego miasta. Przez całe życie starał się rozszyfrowywać zagadki innych ludzi, teraz zaś stanął w obliczu własnych skrzętnie skrywanych tajemnic i kłamstw. Autor z właściwym sobie mistrzostwem wnika w meandry psychiki bohatera, ukazując wewnętrzną ewolucję na tle jego doświadczeń jako byłego szpiega oraz wyrazistych postaci czterech bliskich mu kobiet. (Rec. Wydawn.)