Książka pt. „Terapia Pedagogiczna” stanowi przegląd wybranych metod stosowanych w terapii pedagogicznej oraz zawiera obszerny materiał metodyczny mogący wzbogacić warsztat pracy terapeutycznej z dziećmi. Znalazły się tutaj rozprawy na temat muzykoterapii i treningu relaksacyjnego, metody Ruchu Rozwijającego, kinezjologii edukacyjnej oraz terapii dzieci z zaburzoną neurodynamiką przez kontakt ze zwierzętami i wiele innych. Scenariusze zajęć zaś zostały opracowane z myślą o pracy z dziećmi przejawiającymi zaburzenia percepcji wzrokowej, słuchowej, z zaburzeniami lateralizacji oraz koordynacji ruchowej. Przedstawiono ponadto propozycje zajęć z dziećmi mającymi trudności z ortografią. Do każdego scenariusza zajęć opracowano pomoce, a w propozycjach zajęć podano przykład ich wykorzystania. Wszystkie pomoce do pracy korekcyjno-kompensacyjnej umieszczone są na dołączonej do książki płytce CD. Książka adresowana jest do pedagogów-terapeutów, rodziców nauczycieli w przedszkolach i szkołach wszystkich szczebli, a także studentów kierunków nauczycielskich. (Rec. wydaw.)

Pan Profesor Wiesław Witkowski, nasz Mistrz i nauczyciel, ukończył 85 lat. Z tej okazji przygotowaliśmy tom prac w znacznej mierze zainspirowanych działalnością naukową Pana Profesora. Większość artykułów podejmuje bowiem tematy Mu bliskie, koncentrując się wokół zagadnień historii leksykologii i leksykografii słowiańskiej (szczególnie rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej) oraz historii kultury Słowian. Autorami opracowań są byli współpracownicy Pana Profesora, jego koledzy i pokaźna - już niepokoleniowa - grupa jego uczniów...Tematyka prac odzwierciedla nie tylko bardzo różnorodne zainteresoowania autorów zamieszczonych w tomie prac, ale także - a może przede wszystkim - niezwykle szeroki zakres badań filologicznych, podejmowanych nadal przez Pana Profesora. (Fragment wstępu).

Książkę tę adresujemy do rodziców, lekarzy, terapeutów oraz wszystkich osób mających wpływ na rozwój dziecka. Przedstawiamy w niej dziecko jako istotę czynnie dążącą do rozwijania swojej osobowości i umysłu przez własną aktywność - przy współudziale rodziców, terapeutów, lekarzy. Mając na uwadze własne długoletnie doświadczenia, wiemy dziś z całą pewnością, że nie można leczyć, rehabilitować ani wychowywać, skupiając się tylko na dziecku. Bardzo ważnym i decydującym wręcz o powodzeniu czynnikiem leczenia jest udział rodziców w tym procesie. Nikt nie może przejąć odpowiedzialności rodziców za dziecko ze specjalnymi potrzebami, można im jednak pomóc, by z zaangażowaniem, zaufaniem, pewnością siebie podjęli odpowiednie decyzje, często konieczne dla przyszłości ich dziecka... Celem wczesnej interwencji, będącej integralną częścią postępowania medycznego, jest wspomaganie rozwoju dziecka oraz przeciwdziałanie utrwalaniu patologicznych wzorców. Rodzic chorego dziecka często jest zagubiony lub zasypany ogromem informacji ze strony wielu specjalistów, dlatego ważne jest, aby racjonalnie i systematycznie obserwować dziecko i je wspierać, jednocześnie otaczając troską rodzica. (Ze wstępu)

Wątek filozoficzno-estetyczny posiada proweniencję starożytną: zgodnie z pitagorejską koncepcją harmonii, muzyka przywraca duszy zachwianą równowagę, czyniąc z niej element harmonii kosmicznej, jednak najsłynniejszą koncepcją estetyczną, rozważającą naturę muzyki, pozostaje do dziś dziewiętnastowieczna teoria Artura Schopenhauera, postrzegająca muzykę jako najczystszą formę Sztuki, jako wstęp/uwerturę do bytu wiecznego. Nie dziwi zatem, że, ze względu na jej zdolność do wpływania na emocje i postawę odbiorcy, muzyka urosła do rangi narzędzia terapeutycznego, w zależności od przyjętej koncepcji stając się medium i/lub terapeutą. Muzykoterapia przyjmuje charakter przede wszystkim psychoanalityczny oraz behawioralny i o tym, a także o innych aspektach terapii psychologicznej traktuje najnowsza książka Ludwiki Koniecznej-Nowak Wstęp do muzykoterapii. Ta znakomita praca należy wciąż jeszcze do prac pionierskich, gdyż muzykoterapia to dyscyplina stosunkowo młoda, nadal zbyt mało rozpoznana i opisana. Imponuje zawartość merytoryczna monografii: jej trzon stanowią rozważania na temat muzykoterapii dzieci i dorosłych (w tym osób starszych), jednak poprzedza go obszerna część teoretyczna, dająca nie tylko encyklopedyczny przegląd definicji, połączony z próbą redefinicji własnej, ale i przegląd typów i modeli terapeutycznych. Jak przyznaje sama Autorka, jej uwaga skupiła się przede wszystkim na muzykoterapii dzieci, w przypadku osób dorosłych dając jedynie przyczynek do dalszych rozważań szczegółowych, które wciąż jeszcze czekają na swego autora.(Rec. Wydawn.)

Polecamy kolejne wznowienie wyjątkowego podręcznika prof. Bogusława Śliwerskiego pt. Współczesne teorie i nurty wychowania. Już w pierwszym rozdziale Autor pisze o potrzebie prowadzenia badań metateoretycznych i porównawczych wskazując jak wiele wiąże się z tym problemów. Przedstawienie współczesnych teorii i nurtów wychowania rozpoczęte zostało od zaprezentowania dokonań śp. profesora Karola Kotłowskiego, który uczył konfrontowania współczesności z tradycją bez imperatywu zaprzeczania wnoszonym przez alternatywne podejścia do istoty wychowania i kształcenia. W podręczniku znajdziemy obszerne omówienia m.in. pedagogiki filozoficznej, chrześcijańskiej pedagogiki personalno-egzystencjalnej, pedagogik: społeczno-personalistycznej, serca, miłości, Gestalt, autorytarnej, niedyrektywnej, radykalnego humanizmu, emancypacyjnej, międzykulturowej, analityczno-krytycznej, ponowoczesności. Każdą teorię wychowania poprzedza biogram prekursora danej myśli naukowej. Mamy nadzieję, że niniejsza książka stanie się kolejną zachętą do zgłębiania „świata pedagogicznych idei", ich korzeni i współczesnej ich ewolucji, bez roszcze­nia sobie pretensji do jekiejkolwiek wyłączności. Nie jest ona przecież ostatecznym, zamkniętym zbiorem teorii czy nurtów współczesnego wychowania, ale zaledwie otwarciem pola do ich zaistnienia, które będzie z czasem wypełniane kolejnymi ich rodzajami i odcieniami. Warto kontynuować rozpoczęty przez wspomnianych w książce Profesorów proces badań metateoretycznych, by dokony­wanie wyborów nie wiązało się z hierarchicznym ich porządkowaniem ze względu na siłę, wagę czy znaczenie, a mimo to nie było trywialne. (Rec. wydaw.)

Problematyka wstydu w nauce stanowiła przede wszystkim obszar zainteresowania psychologii i teologii. Ujęcie prezentowane w książce jest nawiązaniem i rozwinięciem socjologicznego ujęcia wstydu zaproponowane przez amerykańskiego profesora Thomasa Scheffa. Praca koncentruje uwagę Czytelnika na prezentacji ujęcia teoretycznego w nawiązaniu do tradycji myślenia na temat wstydu w socjologii ale przede wszystkim na aplikacjach założeń teoretycznych proponowanego ujęcia.

W niniejszej publikacji autor pisze o różnych aspektach oddziaływania na sferę moralną chłopców i dziewcząt. W książce omówione zostały zagadnienia charakterystyki wychowania moralnego i jego uwarunkowania, rozwoju moralnego dzieci i młodzieży, wartości, autorytetu, nauczania religii, wychowania seksualnego w aspekcie wychowania moralnego, a także czynników dezorganizujących wychowanie moralne. Książka adresowana jest do nauczycieli, wychowawców i rodziców oraz studentów pedagogiki, psychologii i kierunków nauczycielskich. Pozycja ta przydatna będzie także pracownikom naukowo-dydaktycznym zainteresowanym problematyką wychowawczą i zajmującym się nauczaniem teorii wychowania w szkołach wyższych.

Lech Witkowski w swej nowej książce udowadnia, że pożegnanie z autorytetem (zjawiskiem i pojęciem) jest chyba przedwczesne. We wstępie do Wyzwań autorytetu... zapowiada co prawda, że czas zapotrzebowania na autorytety skończył się, jednak faktycznie - jeśli dobrze odczytuję tę zapowiedź, to nie chodzi o zerwanie z tym problemem, lecz raczej zależy mu na nowym jego odczytaniu, i to w dwóch możliwych warstwach: realnej i semantycznej. Pierwszy zabieg L. Witkowskiego polega na wyrwaniu autorytetu naukom behawioralnym, a więc odcięciu go od sił żywotnych oferowanych przez ten kierunek uprawiania psychologii, który polega na redukowaniu wszystkiego do konkretnych zachowań ludzi i prowadzenia precyzyjnych badań empirycznych (najlepiej eksperymentalnych). Propozycja L. Witkowskiego polega na wprowadzeniu autorytetu w obszar nauk humanistycznych, czyli uznaniu, że zjawisko to ma genezę kulturową, a tym samym jest bardziej płynne, bardziej uwarunkowane tradycją historyczną, bardziej wysycone wartościami, niż chcieliby to zaakceptować przedstawiciele nauk behawioralnych. Drugi zabieg na autorytecie polega na nadaniu temu pojęciu nowego znaczenia. Mówiąc krotko i konkretnie, chodzi o potraktowanie autorytetu jako soczewki, która pozwala ludziom lepiej orientować się w otoczeniu społecznym, pewne rzeczy wyodrębniać z niego wyraziście, a inne ignorować, przetwarzać informacje o świecie zgodnie z tym, co widzimy w tym „szkle powiększającym” autorytetu. Chcąc jak najlepiej oddać to oryginalne podejście: autorytet jest generatorem znaczeń społecznych, który pozwala z nieograniczonej liczby sensów możliwych do wydobycia z rzeczywistości uznać za własne tylko niektóre z nich. (Rec. Wydawn.)

Autorki w swoich artykułach z punktu widzenia społecznego i pedagogicznego poruszają wybrane (z powodu ograniczonych ram książki) współczesne problemy zdrowotne, kładąc nacisk szczególnie na ich zdrowotne konsekwencje, podkreślając niezwykłe znaczenie profilaktyki w życiu człowieka. Książka powstała z myślą o tych, którzy stale poszukują nowych dróg skierowanych w stronę zdrowia, zdobywają je i promują, umożliwiając sobie rozwój i ciągłe wzbogacanie swojego życia. Autorki mają również nadzieję, że praca trafi do rąk Czytelnika niezainteresowanego problematyką zdrowia człowieka i zainspiruje go do poszukiwania wiedzy o zdrowiu, jakże potrzebnej w każdej fazie życia.